مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1400 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

مقدمه: رادیولوسنسی اپیکال مجاور JAR (Juxta-apical radiolucency)، به عنوان یک عامل خطر جدید آسیب به عصب آلویولار تحتانی؛ بعد از خارج کردن مولر سوم مطرح است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط JAR با عصب (Inferior alveolar nerve canal) IAN، صفحه ی کورتیکال، موقعیت آن نسبت به IAN و زاویه ی دندان بود. مواد و روش ها: در مطالعه ی مورد-شاهدی حاضر، از تعداد 545 نمونه ی سی تی با دسته ی اشعه ی مخروطی CBCT (Cone-beam computed tomography) از دندان مولر سوم فک پایین، 75 مورد JAR و 75 مورد شاهد بررسی گردید. رابطه ی JAR با عصب آلویولار تحتانی، موقعیت JAR نسبت به IAN، نازک شدگی صفحه ی کورتیکال لینگوال، موقعیت دندان و زاویه ی آن مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل توصیفی به کمک آزمون های Fisher's exact test و Chi-square در سطح معنی داری (0/05 = p value) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: مزیوآنگولار، شایع ترین موقعیت دندانی در هر دو گروه بود. از نظر زاویه ی دندان، تفاوت معنی داری میان دو گروه مشاهده نشد (0/346 =p value). هیچ گونه اختلاف معنی داری میان دو گروه بر اساس JAR و مجاورت دندان با IAN مشاهده نشد (0/578 = p value). اگرچه شایع ترین موقعیت در گروه JAR لینگوال و در گروه شاهد فوقانی بود، اما تفاوت معنی داری میان آن ها مشاهده نشد (0/122 =p value). اغلب نمونه ها در هر دو گروه JAR (84 درصد) و شاهد (77/3 درصد) دچار درجاتی از نازک شدگی کورتیکال لینگوال بودند. بر این اساس، تفاوت معنی داری میان دو گروه JAR و شاهد مشاهده نشد (0/626 =p value). نتیجه گیری: در بیشتر موارد JAR با IAN در تماس است و درجاتی از نازک شدگی کورتیکال نیز دیده می شود. این یافته ها بیانگر احتمال افزایش خطر آسیب عصبی هنگام بیرون کشیدن دندان های آسیای سوم می باشد.

مقدمه: با توجه به ارتباط احتمالی بین سینوزیت مزمن با واریاسیون های آناتومیک ناحیه، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین شیوع کونکابلوزا و انحراف تیغه ی بینی و ارتباط آن ها با سینوزیت مزمن انجام شد تا با حذف عوامل زمینه ساز، میزان موفقیت عمل جراحی آندوسکوپیک بینی بیشتر شود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی-تحلیلی، تصاویر CBCT (Cone beam computed tomography) ماگزیلای 100 بیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده ی دندان پزشکی همدان در سال های 1395-1396 بررسی شدند. هوادار شدن کونکای میانی (کونکابولوزا) در هر دو سمت، انحراف تیغه ی بینی و ضخیم شدگی مخاط ثبت شد. داده ها با آزمون آماری Chi-square بر حسب جنسیت و سن تجزیه و تحلیل شدند (0/05≤,p value). یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین سن و جنسیت و وجود کونکابلوزا وجود ندارد (0/05

مقدمه: از دست دادن دندان ها و پیامدهای آن برای سلامتی، همچنین ناراحتی روانی که به همراه دارد، تاثیر منفی بر وضعیت سلامتی و کیفیت زندگی می گذارد. ایمپلنت دندان با هدف افزایش سلامت و رضایت بیماران و بهبود همه ی جنبه های کیفیت زندگی انجام می شود. لذا این مطالعه با هدف تاثیر درمان ایمپلنت بر شاخص های کیفیت مرتبط با سلامت دهان و دندان در بیماران تحت درمان ایمپلنت در شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تحلیلی-مقطعی، کیفیت زندگی 73 بیمار مراجعه کننده به دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و مراکز خصوصی قبل و بعد از درمان ایمپلنت، در سال تحصیلی 1398-99 با استفاده از شاخص OIDP (Oral impact on daily performance) بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های Paired t-test، Independent t-test و تحلیل واریانسی (ANOVA) انجام شد (0/05 = α, ). یافته ها: در مطالعه ی حاضر، شایع ترین مشکل و بیشترین عامل موثر در شرایط دهانی بر کیفیت رضایت، کشیدن و از دست دادن دندان ها بود که بیش از همه (83/6 درصد) در کیفیت غذا خوردن، بر لذت بردن از ارتباط با دیگران (68/5 درصد) و بر کیفیت لبخند زدن (64/4 درصد) تاثیر داشت. میانگین نمره ی OIDP قبل از درمان ایمپلنت نسبت به بعد از دریافت درمان در تمام جنبه های پرسش نامه کاهش نشان داد که از نظر آماری معنی دار بود (0/05

مقدمه: در ایجاد بسیاری از عفونت های حفره ی دهان و ساختمان های مجاور آن، باکتری های بی هوازی موجود در فلور میکروبی دهان نقش دارند. اعتقاد بر این است که تفاوت فوزوباکتریوم نوکلیاتوم با سایر باکتری ها، در تداخل آن با سلول های اپی تلیوم مخاط دهان می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین وضعیت حضور باکتری فوزوباکتریوم نوکلیاتوم در سلول های اپی تلیالی مخاط دهان افراد مبتلا به پریودنتیت در مقایسه با افراد سالم بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مورد-شاهدی، بر روی 15 نمونه ی لثه ی بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و 15 نمونه ی لثه با ظاهر کلینیکی سالم انجام شد. برای تشخیص حضور فوزوباکتریوم نوکلیاتوم از تکنیک Realtime-PCR استفاده گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری Fisher's Exact و Independent t-test و سطح معنی داری کمتر از 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: آزمون Fisher’, s Exact نشان داد که شانس حضور فوزوباکتریوم نوکلیاتوم در گروه مورد، به طور معنی دار بیشتر از گروه شاهد بوده است. همچنین آزمون Independent t-test نشان داد که میانگین تعداد فوزوباکتریوم نوکلیاتوم در افراد مبتلا به پریودنتیت، به طور معنی دار بیشتر از افراد غیر مبتلا بود (0/001 > p value). نتیجه گیری: بین پریودنتیت و حضور باکتری فوزوباکتریوم نوکلیاتوم در سلول های اپی تلیالی مخاط دهان، رابطه وجود داشت.

مقدمه: آگاهی از پاتوژنز پریودنتیت مزمن، می تواند در پیشگیری و درمان این بیماری کمک کننده باشد. در خصوص نقش ماست سل در پریودنتیت، مطالعات متعدد با نتایج ضد و نقیض وجود دارد. لذا در این مطالعه سعی شد تا تراکم ماست سل در پریودنتیت مزمن با لثه ی سالم مورد مقایسه قرار گیرد. مواد و روش ها: این مطالعه ی مورد-شاهدی از نوع مقطعی، بر روی 36 نمونه ی لثه (14 مورد پریودنتیت مزمن و 22 مورد لثه ی سالم بالینی از بین مراجعه کنندگان به یک مرکز درمانی تخصصی در سال 1392) انجام شد. از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ایوزین و نیز تولوییدن بلو برای تشخیص ماست سل ها استفاده شد. تعداد کلی ماست سل ها (سالم و دگرانوله) در پنج میدان میکروسکوپی متوالی با قدرت بالا و درشت نمایی 400، مورد شمارش قرار گرفتند. تمامی داده ها با استفاده از آزمون Independent t-test با سطح معنی داری 0/05 > p value تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس آزمون Independent t-test، میانگین تعداد ماست سل های دگرانوله در گروه مبتلا به پریودنتیت مزمن، 17/78 و در گروه با لثه ی سالم برابر با 29/72 بوده و اختلاف آماری معنی دار ندارند (0/071 = p value). میانگین تعداد ماست سل ها در گروه مبتلا به پریودنتیت، 20/57 و در گروه شاهد، 36/54 و از نظر آماری معنی دار می باشد (0/042 = p value). نسبت ماست سل های دگرانوله شده به کل ماست سل ها در گروه مبتلا، برابر با 0/857 و در گروه شاهد، برابر با 0/866 و از نظر آماری معنی دار نمی باشد (0/891 = p value). نتیجه گیری: طبق بررسی های انجام شده، اینگونه می توان بیان کرد که تعداد ماست سل های دگرانوله و نیز نسبت ماست سل های دگرانوله به کل ماست سل ها در گروه شاهد و بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن مارجینال، تفاوت معنی داری نداشتند، ولی تعداد کل ماست سل ها به طور معنی داری در گروه سالم بیشتر بود.

مقدمه: اکثر ارتودنتیست ها بر این باورند که درمان ارتودنسی، باعث ایجاد (Temporomandibular disorder) TMD نمی شود اما برخی محققین بر این باورند که درمان ارتودنسی، باعث بروز TMD می شود. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع علایم اختلالات مفصل گیجگاهی-فکی در بیماران اسکلتال کلاس II در سه گروه با سابقه ی درمان ارتو، ارتوسرجری و بدون درمان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی، 99 بیمار بالغ اسکلتال کلاس Ι, Ι,مراجعه کننده به بخش تخصصی ارتودنسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال 1398 انتخاب شدند. شیوع TMD در سه زیر گروه: دریافت کننده ی درمان ارتودنسی بدون ارتوسرجری، دریافت کننده ی درمان ارتودنسی به همراه ارتو سرجری، بدون دریافت درمان ارتودنسی بررسی شدند. با استفاده از ایندکس و پرسش نامه ی Helkimo به بررسی شاخص های Anamnestic و Dysfunction پرداخته شد. داده ها با آزمون های آماری Kruskal-Wallis، Chi-Square و Fisher's exact test تجزیه و تحلیل شدند (0/05 > p value). یافته ها: در بررسی شدت و شیوع TMD در افراد بالغ دارای مال اکلوژن کلاس Ι, Ι, ، بین سه گروه مورد مطالعه، در مقایسه ی شاخص Anamnestic و شاخص Dysfunction بین بیماران با سابقه ی درمان ارتودنسی، ارتوسرجری و بدون درمان، اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05

مقدمه: انطباق کامپوزیت های خلفی به دیواره های دندان به دلایل مختلف از جمله انقباض ناشی از پلیمریزاسیون مورد سوال است. به همین دلیل در مطالعه ی حاضر، ریزنشت در روش های مختلف ترمیم کامپوزیت کلاس II بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی آزمایشگاهی که در سال 1396 و در دانشکده ی دندان پزشکی زنجان انجام شد، حفرات کلاس II بر روی 64 دندان پرمولر با مارجین جینجیوالی mm 1 زیر CEJ (Cementoenamel junction) تهیه و دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (ساندویچ باز): گلاس آینومر تزریقی در کف حفره قرار داده و سپس حفره با کامپوزیت به صورت لایه لایه ترمیم شد. گروه دوم (Snowplow): کامپوزیت سیال در کف حفره قرار داده و با اولین لایه از رزین کامپوزیت به طور همزمان کیور شد. مابقی حفره، مشابه گروه اول ترمیم گردید. جهت ارزیابی ریزنشت، دندان ها بعد از 3000 مرتبه سیکل حرارتی، 72 ساعت در محلول متیلن بلو 1 درصد قرار گرفتند. سپس به صورت مزیودیستالی برش داده و با استریومیکروسکوپ بررسی شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های Mann-Whitney و Fisher's exact test انجام و سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین میزان ریزنشت در گروه اول (μ, m 494/04 ±,795/76) کمتر از گروه دوم (μ, m 457/83 ±,972/99) بود اما نتایج از نظر آماری معنی دار نبود (0/117 = value p). نتیجه گیری: به نظر می رسد، میزان ریزنشت در هنگام استفاده از روش ساندویچ باز و روش Snowplow مشابه بوده و از هر دو روش می توان استفاده نمود.

مقدمه: تحصیل در رشته ی دندان پزشکی، با سطوح بالایی از استرس همراه است. این مطالعه با هدف بررسی میزان استرس محیطی دانشجویان دانشکده ی دندان پزشکی کاشان و عوامل مرتبط با آن در سال تحصیلی 99-1398 انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه، تمامی دانشجویان مقطع بالینی دانشکده ی دندان پزشکی کاشان (118 نفر) به شیوه ی سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. از پرسش نامه ی استاندارد استرس محیطی دندان پزشکی DES (Dental environment stress) به همراه مشخصات دموگرافیک جهت گردآوری اطلاعات استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، 57/6 درصد دانشجویان، استرس محیطی بالایی داشتند. بیشترین فراوانی استرس محیطی در حیطه ی درمان بیماران (75/4 درصد) و آموزش کلینیکی (66/9 درصد) مشاهده شد. میزان استرس محیطی از نظر جنسیت، محل سکونت و شغل پدر، معنی دار بود (05 /0 > p value). در حالی که این متغیر از نظر وضعیت تاهل، معدل ترم گذشته، میانگین سنی، شغل و میزان تحصیلات مادر و پدر، تفاوت آماری معنی داری نداشت (05 /0 < p value). نتیجه گیری: با توجه به سطح بالای استرس در دانشجویان دندان پزشکی در حین تحصیل و همچنین خطرات سطوح بالای استرس، لازم است که مسوولان به این موضوع بیشتر توجه کنند. علاوه بر این، دانشجویان دختر، ساکن خوابگاه و دانشجویانی که شغل پدرشان دولتی بود، بیشترین نیاز به حمایت را داشتند.

مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نمره ی کیفیت زندگی و استرس، ارتباط بین این دو و عوامل موثر بر آن ها در دانشجویان پزشکی و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی بر روی 235 نفر از دانشجویان دندان پزشکی و 488 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از فروردین تا تیرماه 1398 انجام شده است. در این مطالعه، 24 آیتم کیفیت جسمی، کیفیت روانی، کیفیت اجتماعی، کیفیت محیطی و 2 آیتم سلامت عمومی مربوط به کیفیت زندگی و 14 آیتم مربوط به سطح استرس ادراک شده با پرسش نامه ی الکترونیک WHOQOL-Bref بررسی گردید. اطلاعات پس از جمع آوری با آزمون های ANOVA، t-test و ضرایب همبستگی و همچنین آزمون رگرسیون خطی آنالیز شد (0/05 = α, ). یافته ها: میانگین کیفیت زندگی کل 1/14 ±,5/78 (120-26) و میانگین استرس 2/7 ±,6/27 (56-10) بود. در هر دو رشته، رابطه ی معنی دار و معکوس بین ارتباط بین کیفیت زندگی و استرس کل دیده شد (78/0-= r، 001/0 > p value). در دانشجویان دندان پزشکی، نمرات کل و چهار حیطه به طور معنی داری بالاتر و استرس، بطور معنی داری پایین تر از دانشجویان پزشکی بود. در هر دو رشته، بطور معنی داری میزان استرس در خانم ها بیشتر از آقایان بود (0/03 = p value). بر اساس سال تحصیلی، در دانشجویان پزشکی، میانگین نمره ی کیفیت زندگی کل (0/04 = p value) و نمرات کیفیت جسمی (0/001 > p value) و کیفیت روانی (0/07 = p value) تفاوت معنی دار داشت و هر چه سال تحصیلی بالاتر رفته، نمره ی کیفیت زندگی پایین تر آمده است. نتیجه گیری: بین کیفیت زندگی و سطح استرس، ارتباط معنی دار و معکوس وجود داشت. سطح استرس در خانم ها، همچنین در دانشجویان پزشکی نسبت به دانشجویان دندان پزشکی بیشتر بود. نمره ی کیفیت زندگی و افزایش سال تحصیلی، ارتباط معکوس داشتند.

مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی آناتومی و آنالیز آنتروپومتریک کانال اپتیک و ساختارهای اطراف آن با توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی که از پاییز 1398 تا تابستان 99 انجام شد، تصاویر CBCT (Cone-beam computed tomography) از 150 بیمار مراجعه کننده به یک مرکز درمانی شهر تهران انتخاب گردید. شکل، طول و عرض نقطه ی میانی کانال اپتیک، ابعاد حفره ی اربیتال و فاصله ی بین کانال اپتیک تا نازیون و ستونک بینی، اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون های t-test و One-way ANOVA تجزیه و تحلیل شدند و سطح معنی داری 05/0 > p value در نظر گرفته شد. یافته ها: شکل کانال در سمت راست در 64/7 درصد افراد، قیفی شکل، در 32 درصد، ساعت شنی و در 3/3 درصد، آمورف و در سمت چپ، 64 درصد، قیفی شکل، 34/7 درصد، ساعت شنی و 1/3 درصد، آمورف بوده است. میانگین طول کانال در سمت راست به طور معنی داری بزرگ تر از سمت چپ بود، اما میانگین عرض نقطه ی میانی کانال در سمت راست به طور معنی داری از سمت چپ کمتر بود (0/001 > p value). ارتفاع حفره ی اربیتال در سمت راست به طور معنی داری کوچک تر از سمت چپ بود (0/034 = p value)، اما عرض اربیتال بین سمت راست و چپ تفاوت معنی داری نداشت (0/232 = p value). فاصله ی بین نازیون تا انتهای اربیتال کانال و انتهای کرانیال کانال و همچنین فاصله ی بین ستونک بینی تا انتهای اربیتال و کرانیال کانال، در مردان به طور معنی داری بیشتر از زنان بودند و همچنین در سمت راست بطور معنی داری از سمت چپ، کمتر بودند (0/001 > p value). نتیجه گیری: دانستن آناتومی کانال اپتیک و ساختارهای اطراف آن، به جلوگیری از اتفاقات ناخواسته کمک خواهد کرد.

مقدمه: هدف از این پژوهش، شناسایی ابعاد موثر مدیریت داده های پژوهشی در دانشگاه های علوم پزشکی، قطب 7 کشور بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی آمیخته (کیفی-کمی) از نوع اکتشافی است که در سال 1399 در کتابخانه های دانشگاهی علوم پزشکی قطب 7 کشور انجام شد. داده های بخش کیفی با پرسش نامه ی ساختاریافته به روش دلفی فازی گردآوری شده و در بخش کمی، داده ها منتج از نتایج بخش کیفی بوده که برای گردآوری آن ها از پرسش نامه ی محقق ساخته استفاده شد. جامعه ی آماری پژوهش، 127 نفر از کتابداران دانشگاه های علوم پزشکی قطب 7 کشور بودند. در بخش کمی، از آزمون رتبه بندی Friedman، آزمون کفایت نمونه گیری Bartlett's Test of Sphericity، آزمون t-test، آزمون ای تحلیل عاملی تاییدی و تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها: میانگین بارهای عاملی همه ی مولفه های مدیریت داده بالاتر از 8/0 و قابل قبول بوده است. با اطمینان 99 درصد، نکویی برازش مدل های اندازه گیری در بخش کیفی، سبب اکتشاف مولفه های 12گانه زیرساخت داده، نقش نظارتی، استفاده ی مجدد، بودجه، سازماندهی، خدمات اطلاعاتی، اشتراک گذاری، آموزش و به روزرسانی، توزیع و انتشار، سیاست گذاری، ذخیره و نگهداری، حفاظت محتوای داده ها و تایید آن ها توسط خبرگان شد. نتایج آزمون t در بخش کمی نشان داد که بین وضعیت مطلوب و موجود مدیریت داده در کتابخانه های دانشگاه های علوم پزشکی قطب 7، تفاوت معنی داری (18/050= t-value) وجود داشته و وضعیت موجود نسبت به مطلوب در حد پایین تر از متوسط بوده است. نتیجه گیری: وضعیت مدیریت داده ها در کتابخانه های دانشگاهی علوم پزشکی (قطب 7 کشوری) در دستیابی به اهداف سازمانی، با چالش هایی مواجه است؛ لذا توجه و تقویت ابعاد مختلف شناسایی شده توسط این پژوهش در مدیریت داده ها، زمینه را برای دستیابی به اهداف سازمانی، پژوهشی و ارتقای سطح فعالیت های آموزش پزشکی و سلامت در دانشگاه های علوم پزشکی فراهم خواهد ساخت.

مقدمه: یکی از مشکلات دندان پزشکان، تشخیص پوسیدگی پروگزیمال است. رادیوگرافی بایت وینگ، مرسوم ترین روش برای تشخیص این پوسیدگی است. البته از سیستم دیجیتال نیز می توان برای تشخیص این پوسیدگی استفاده نمود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر بزرگ نمایی تصاویر بایت وینگ دیجیتال در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی، 40 دندان دایمی مولر و پرمولر انسانی انتخاب شدند. بر اساس استاندارد طلایی، حفراتی زیر سطح تماس پروگزیمال ایجاد گردید. دندان ها مانت شده و رادیوگرافی بایت وینگ دیجیتال گرفته شد و تصاویر در بزرگ نمایی های 1x، 2x، 3x، 4x و 5x بررسی گردید. در مورد هر یک از دندان ها، تشخیص پوسیدگی طبق روش 5 درجه ای رتبه بندی شدند. داده ها توسط آزمون Cochrane تجزیه و تحلیل شد (0/05 > α, ). یافته ها: بین حساسیت قطعی و PPV قطعی تشخیص پوسیدگی پروگزیمال در رادیوگرافی دیجیتال در گروه با بزرگ نمایی های 1، 2 و 3 با گروه دارای بزرگ نمای 4 و 5، تفاوت معنی دار وجود داشت (0/04 = p value). ولی بین حساسیت احتمالی (0/218 = p value)، NVP قطعی (0/461 = p value) و NVP احتمالی (819/819 = p value)، ویژگی قطعی (0/864 = p value) و ویژگی احتمالی (0/652 = p value) تشخیص پوسیدگی پروگزیمال در بزرگ نمایی های مورد مطالعه، تفاوت معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: افزایش بزرگ نمایی، می تواند باعث افزایش دقت تشخیص پوسیدگی پروگزیمال شود. بزرگ نمایی 2 و 3 دارای بالاترین دقت تشخیص هستند ولی با افزایش بیش از حد بزرگ نمایی، دقت تشخیص کاهش می یابد.

مقدمه: تروماهای دندانی، به طور شایع دندان های قدامی را درگیر می کند که می تواند تاثیرات مهمی روی عملکرد دندان ها، زیبایی و صحبت کردن داشته باشد. اکستروژن به جابه جایی نسبی دندان به بیرون از ساکت اطلاق می شود که درمان اورژانس در این آسیب، جایگذاری مجدد دندان و اسپلینت منعطف برای 2 هفته می باشد. معرفی مورد: بیمار، پسری 8 ساله با شکایت از ضربه به دندان ها مراجعه نمود، بعد از تایید تشخیص آسیب اکستروژن تروماتیک، دندان 9# تحت جایگذاری مجدد و اسپلینت قرار گرفت، طی پیگیری یک ساله، کلسیفیکاسیون کانال ریشه و پاسخ نرمال به تست های حساسیتی پالپ مشاهده شد.

مقدمه: آسیب تروماتیک دندانی، معمولا باعث صدمه به بافت سخت دندان، بافت پریودنتال و پالپ دندان می شود. اینتروژن جابه جایی اپیکالی دندان به سمت استخوان آلویولار می باشد که می تواند باعث عفونت، شکستگی استخوان آلویولار و غیره گردد. گزارش مورد: در این گزارش، مدیریت اینتروژن یک دندان سانترال ماگزیلای راست پسری ده ساله که با ترومای دندانی به دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان مراجعه کرده بود، نشان داده می شود. در پیگیری های 6، 12 و 18 ماهه، بهبود علایم بالینی مشاهده شد.

مقدمه: اپکسیفیکاسیون، روشی برای ایجاد سد کلسیفیه در دندان ها با آپکس باز و پالپ نکروز می باشد. برای سال های متمادی، کلسیم هیدروکساید متداول ترین ماده برای این روش بود. امروزه اپکسیفیکاسیون با موادی که بتواند در یک جلسه نتیجه ی مناسب را دهد مقبولیت بیشتری یافته است. گزارش مورد: بیمار پسری 9 ساله با شکایت خرابی دندان ها، تحت درمان اپکسیفیکاسیون با (Mineral trioxide aggregate) MTA در دندان 6 راست پایین و سرامیک سرد در دندان 6 چپ پایین قرار گرفت. در پیگیری یک ساله، عدم وجود علایم در معاینه ی کلینیکی و رادیوگرافی هر دو دندان مشاهده شد. نتیجه گیری: سرامیک سرد مانند MTA، می تواند در اپکسیفیکاسیون دندان نابالغ با پالپ نکروز موثر در نظر گرفته شود.