کومش
سال:1401 | دوره:24 | شماره:3 (پیاپی 89) |تعداد مقالات:15

ویروس کرونای جدید در سال 2019 (Covid-19) در ووهان چین شناسایی شد و باعث شیوع ذات الریه در سراسر جهان شد. بار این ویروس از طریق نوعی غذای دریایی به انسان سرایت کرد که پس از آن موجب همه گیری افراد در سراسر جهان شد. رایج ترین علایم تب، التهاب ریه، سرفه خشک و خستگی در میان بیماران گزارش شده. محققان در پی تحقیقاتی برای کشف واکسن علیه کرونا ویروس دریافته اند که فلاونوییدهای طبیعی و آنتی اکسیدان ها به عنوان داروهای گیاهی درمانی و ضد التهاب می توانند برای تسریع بهبود بیماری ویروسی به صورت درمانی نقش بسزایی داشته باشند. فیستین (3, 3', 4', 7-tetrahydroxyflavone) به عنوان یک فلاونویید شناخته شده در میوه ها و سبزیجات، یک عامل ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی به شمار می آید. فیستین می تواند با کمک فناوری رسانش دارو (Drug delivery) با حضور در نانوذرات این امکان را فراهم آورد تا به طور هدفمند در زمان کوتاه با دوز حد اقل و هم چنین کم ترین عوارض جانبی میزان اثربخشی بالایی را در درمان این ویروس ایجاد کند.

سرطان به عنوان یکی از جدی ترین مشکلات بهداشت عمومی، دومین علت مرگ و میر در جهان بعد از بیماری های قلبی عروقی محسوب می شود. تعداد مبتلایان به این بیماری و مرگ و میر ناشی از آن به طور روزافزونی در سراسر دنیا در حال افزایش است، لذا تشخیص زود هنگام، پیشگیری و درمان مناسب سرطان اهمیت فراوانی دارد. درمان های رایج مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی، اغلب به صورت غیرانتخابی عمل کرده و عوارض جانبی فراوانی دارند. استفاده از ویروس های لیزکننده تومور (ویروس درمانی)، روشی جدید برای درمان سرطان است. معضل روش ویروس درمانی غیر انتخابی بودن تکثیر ویروس در سلول های سرطانی است بدین مفهوم که ویروس در سلول های نرمال هم همانندسازی می کند. در سال های اخیر برای مهار همانندسازی ویروس در سلول های سالم و انتخابی کردن تکثیر آن در تومورها، از روش های مختلفی استفاده شده است که روش هدف گیری (miRNA) microRNA جدیدترین متد است. این مقاله مروری، جنبه های مختلف انتخابی کردن تکثیر ویروس های لیزکننده تومور به وسیله مکانیسم هدف گیری miRNA را مورد بررسی قرار می دهد

هدف: روش های مختلفی برای مدیریت و درمان مشکلات حرکتی کودکان فلج مغزی وجود دارد که اثربخشی آن ها را می توان در تون عضلانی، مهارت های حرکتی درشت، و حرکات ارادی سنجید. از میان این روش های مداخلاتی، رویکرد درمانی دوساهو با هدف تاثیر بر عملکرد حرکتی کودکان فلج مغزی طراحی شد. این مطالعه برآن است تا تاثیر این رویکرد را به صورت اختصاصی بر عملکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بسنجد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 24 کودک با اختلال فلج مغزی اسپاستیک (سن 4 تا 14 سال) به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (12=n) و شاهد (12=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمون ترکیب درمان آرام سازی روانی-حرکتی دوساهو همراه با مداخلات معمول کاردرمانی و گروه شاهد فقط مداخلات معمول کاردرمانی را دریافت نمودند. روش دوساهو در 16 جلسه و هفته ای دو بار به مدت 45 دقیقه انجام شد. ابزارهای ارزیابی برای عملکرد حرکتی درشت، مقیاس عملکرد حرکتی درشت نسخه 66 و برای سنجش اسپاستی سیتی عضلانی، مقیاس ارزیابی تون عضلانی اشورث بود. یافته ها: بر اساس ارزیابی های قبل از مداخلات مشخص شد که کودکان گروه آزمون و شاهد در هیچ یک از متغیرها تفاوت عملکرد نداشتند (05/0

هدف: از قطره تتراکایین به طور شایع در اعمال جراحی چشم پزشکی استفاده می شود و هم چنین با توجه به اثر ضد التهابی قطره کتورولاک و استفاده آن در برخی از اعمال جراحی، هدف این مطالعه تاثیر قطره کتورولاک و تتراکایین موضعی بر میزان نیاز به داروهای آرام بخش و ضد درد در عمل جراحی آب مرواردید بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 86 بیمار کاندید عمل جراحی کاتاراکت در دو گروه مساوی دریافت کننده قطره ی چشمی تتراکایین 5/0 درصد و قطره چشمی کتورولاک 5/0 درصد و در هر گروه به میزان یک قطره هر 10 دقیقه به مدت 30 دقیقه قبل از شروع عمل تقسیم شدند. درد بعد از عمل، میزان نیاز به داروهای آرام بخش، متغیرهای همودینامیک، تهوع و استفراغ، و هیپوکسی و دیسترس تنفسی در دو گروه بررسی شد. یافته ها: بین دو گروه اختلاف معنی داری بر اساس متغیرهای همودیتامیک مانند تعداد نبض و تنفس در دقیقه، فشار خون متوسط و درصد اشباع اکسیژن طی عمل جراحی و در ریکاوری، درد بعد از عمل تا 24 ساعت، تهوع و استفراغ بعد از عمل و عوارضی شامل هیپوکسی و دیسترس تنفسی وجود نداشت (05/0>P). هم چنین بین دو گروه اختلاف معنی داری بر اساس میدازولام و پروپوفول مصرفی وجود نداشت (05/0>P). نتیجه گیری: تفاوتی بین استفاده از قطره چشمی کتورولاک و تتراکایین در رابطه با مصرف داروهای سداتیو و آنالژزیک، شدت درد و پارامترهای همودینامیک در حین و بعد از عمل جراحی آب مروارید دیده نشد.

هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی عارضه نسبتا شایعی است که با وجود پیشرفت در زمینه پیشگیری و درمان هنوز هم مشکل آورترین عارضه جانبی است که در اتاق ریکاوری و بعد از عمل مشاهده می شود. مطالعه حاضر با هدف تاثیر افزودن دکسمدتومدین و فنتانیل به بوپیواکایین بر تهوع و استفراغ بیماران تحت اعمال جراحی ارتوپدی اندام تحتانی با روش بی حسی اسپاینال می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور بر روی 40 بیمار 18 تا 50 سال با کلاس بی هوشی 1 و 2 که کاندیدای عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی (فمور) بودند، صورت پذیرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 1: (5/12 میلی گرم بوپیواکایین (5/2 سی سی) و 10 میلی گرم فنتانیل) و گروه 2: (5/12 میکروگرم بوپیواکایین و 5 میکروگرم دکسمدتومیدین) تقسیم شدند. در زمان های ریکاوری، 6، 12 و 24 ساعت پس از عمل؛ تهوع و استفراغ بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون کای اسکویر نشان داد که بین گروه های بوپیواکایین-دکسمدتومدین و بوپیواکایین-فنتانیل از لحاظ تهوع و استفراغ تنها در زمان 6 ساعت بعد از عمل، تفاوت معنی دار وجود داشت (034/0=P). در 6 ساعت بعد از عمل، فراوانی تهوع و استفراغ در بیماران گروه بوپیواکایین-فنتانیل (50%)، بالاتر از گروه بوپیواکایین-دکسمدتومدین (25%) بود. نتیجه گیری: اگر چه در اکثر دقایق مطالعه، بین دو گروه مورد بررسی تفاوت معناداری از لحاظ تهوع استفراغ مشاهده نشد، اما در 6 ساعت پس از عمل بین گروه های بوپیواکایین-دکسمدتومدین و بوپیواکایین-فنتانیل از لحاظ تهوع تفاوت معنی دار وجود داشت. به نظر می رسد داروی دکسمدتومیدین علاوه بر اثرات ضد دردی، باعث پیشگیری از تهوع و استفراغ بیماران پس از عمل جراحی هم می شود.

هدف: یکی از عوارض شایع بعد از بی حسی نخاعی در سزارین سردرد است. روش های مختلفی برای مدیریت سردرد به کار رفته است اما در حال حاضر درمان قطعی برای آن وجود ندارد. از گاباپنتین در پیشگیری و درمان انواع مختلف سردرد استفاده شده، لذا در این مطالعه اثر تجویز پیشگیرانه گاباپنتین در سردرد پس از بی حسی اسپاینال پس از جراحی سزارین مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: 100 خانم بادار واجد شرایط مطالعه با روش تصادفی در دو گروه مداخله (گاباپنتین، 50 نفر) و کنترل (پلاسبو، 50 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران 2 ساعت قبل از عمل به صورت خوراکی دارونما یا 600 میلی گرم گاباپنتین خوراکی دریافت کردند و بعد از جراحی بیماران به مدت 3 روز پیگیری شدند و شیوع سردرد، شدت سردرد، شیوع مصرف مسکن و شیوع سرگیجه طی این مدت به همراه اطلاعات دموگرافیک در یک چک لیست طراحی شده ثبت گردید. یافته ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر متغیرهای سن، سن حاملگی، قد و وزن همسان بودند (05/0P). هم چنین شیوع کلی مصرف مسکن در گروه مداخله (0) کم تر از گروه کنترل (12%، 6 نفر) بود (05/0>P). شدت سردرد در روز سوم پیگیری در گروه مداخله به صورت معنادار کم تر از گروه کنترل بود (05/0>P). در هیچ یک از دو گروه عوارض شدید نظیر خواب آلودگی و سرگیجه مشاهده نشد. نتیجه گیری: گاباپنتین یک داروی موثر و کم عارضه جهت پیشگیری از سردرد بعد از بی حسی نخاعی در جراحی سزارین است. در کنار سایر روش های درمانی؛ استفاده از گاباپنتین خوراکی در پیشگیری از سردرد بعد از بی حسی نخاعی پیشنهاد می گردد.

هدف: یکی از معضلات روان-اجتماعی جوامع در حال حاضر، افزایش روز افزون طلاق و از هم پاشیدگی بنای خانواده می باشد. هدف از این مطالعه بررسی علل طلاق در زوجین مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر سمنان بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 335 نفر از متقاضیان طلاق مراجعه کننده به دادگستری سمنان از ابتدای سال 1397، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ی دو قسمتی بود. قسمت اول شامل ویژگی های دموگرافیگ و قسمت دوم شامل دلایل احتمالی طلاق که در مقیاس لیکرت 5 درجه ای تنظیم شده بود که فرد یکی از آن ها را در خصوص خودش انتخاب نمود. یافته ها: میانگین ±,انحراف معیار سن متقاضیان طلاق 6/8±, 1/31 سال، مدت ازدواج 9/43% آنان زیر 5 سال بوده است. با استفاده از تحلیل عاملی 8 عامل (34 گویه) استخراج شد. از نظر متقاضیان طلاق، عامل خشونت (عاطفی-فیزیکی) و پس از آن عامل فرهنگی اجتماعی بیش ترین اثر و عامل بی بند و باری کم ترین اثر را در تقاضای طلاق داشتند. در عامل فرهنگی اجتماعی، گویه "تفاوت های فرهنگی با همسر" و پس از آن "نبودن فرهنگ گفت وگو بین خانواده ها"، در عامل خشونت (عاطفی-فیزیکی)، گویه "تند خویی و عصبی بودن همسر" و در عامل مشکلات اقتصادی، گویه "مسیولیت پذیر نبودن در قبل معیشت خانواده" نقش بیش تری در تقاضای طلاق داشتند. زنان عامل های خشونت (عاطفی-فیزیکی)، مشکلات فرهنگی اجتماعی، اقتصادی، عدم بلوغ عاطفی-فکری و بی بند و باری را موثرتر از مردان در تقاضای طلاق می دانستند (05/0> P). نتیجه گیری: به طور کلی، یافته ها نشان داد انتخاب درست همسر که با شناخت کافی از شریک زندگی حاصل می شود، می تواند از بسیاری از مشکلات بعدی زوجین جلوگیری نموده و ضامن بقای خانواده باشد. در این راستا مد نظر قرار دادن طول مدت آشنایی مناسب برای وصول به آشنایی کافی زوجین از یک دیگر در زمینه های ویژگی های شخصی، فرهنگی اجتماعی، باورها و ارزش های یک دیگر می تواند کمک کننده باشد.

هدف: بر اساس مطالعات پیشین، روش های پیشگیری از بارداری یکی از عوامل موثر بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در زنان جوامع مختلف بوده است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط روش های پیشگیری از بارداری با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در یک جمعیت شهری از زنان تهرانی بود. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر برروی زنان متاهل سنین باروری (20 تا 50 سال) ساکن منطقه 13 تهران در فاصله سال های 1394 تا 1396، انجام شد. اطلاعات جمعیت شناختی و روش های پیشگیری از بارداری با استفاده از پرسش نامه های معتبر و از طریق مصاحبه جمع آوری گردید. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت توسط گونه ایرانی پرسش نامه SF-12v2 ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سن مشارکت کنندگان 9/6±, 2/38 سال بود. روش غالب پیشگیری از بارداری درحدود نیمی از مشارکت کنندگان (9/46%) روش طبیعی بود. میانگین خلاصه امتیاز جسمانی و روان شناختی کیفیت زندگی در زنان 35-20 سال به ترتیب 9/9±, 6/49 و 3/10±, 6/46 و در زنان 50-35 سال به ترتیب 4/8±, 4/47 و 8/10±, 7/46 بود. به جز زیرمقیاس درد جسمانی در زنان 20-35 سال (005/0=P)، امتیاز کیفیت زندگی در هیچ یک از زیرمقیاس های آن، در زنان استفاده کننده از روش های مختلف پیشگیری از بارداری، تفاوت معناداری نداشت. در مدل تعدیل شده، شانس گزارش کیفیت زندگی ضعیف در بعد روان شناختی، در زنان 50-35 سال استفاده کننده از روش های هورمونی، 36/2 برابر زنان استفاده کننده از روش طبیعی بود (05/0=P، 57/5-00/1=فاصله اطمینان 95%). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد در زنان 50-35 سال، استفاده از روش های هورمونی پیشگیری از بارداری در مقایسه با روش طبیعی، می تواند منجر به ارزیابی ضعیف تری از بعد روان شناختی کیفیت زندگی شود. این نتیجه در خصوص ابعاد جسمانی کیفیت زندگی برای هیچ یک از روش ها در گروه های سنی مورد مطالعه، مشاهده نشد.

هدف: یکی از شایع ترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی، اختلال تعادل و حس عمقی می باشد. ارتعاش کامل بدن(Whole Body Vibration, WBV) یک محرک حسی پیکری نسبتا جدید می باشد که اثرات آن روی تعادل و حس عمقی در بیماران نوروپاتی دیابتیک به درستی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات WBV بر روی تعادل و حس عمقی مچ پا در بیماران نوروپاتی دیابتی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 30 نفر از بیماران با نوروپاتی دیابتی که بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله وگروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار داده شدند. گروه WBV به مدت 6 هفته و 2 بار در هفته تحت ارتعاش کامل بدن با فرکانس 30Hz و آمپلی تود mm 2 قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخله شاخص های ثباتی پاسچرال و تعادل به ترتیب با دستگاه بایودکس و مقیاس تعادلی برگ و هم چنین حس عمقی مچ پا با دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص های ثباتی پاسچرال ایستا و پویا در محورهای مختلف به جز شاخص ثباتی پویا در محور داخلی-خارجی در شرایط چشم باز در گروه مداخله بهبودی معنی داری داشته است. هم چنین خطای بازسازی زاویه مرجع حداکثر اینورژن منفی 5 درجه کاهش معنی داری نشان داد (05/0P<)، اما مقیاس تعادلی برگ و خطای بازسازی زاویه مرجع 15 درجه اینورژن مچ پا بعد از 6 هفته مداخله در گروه مداخله تغییر معنی داری نداشت (05/0P>). نتیجه گیری: ارتعاش کامل بدن می تواند باعث بهبودی شاخص های ثباتی پاسچرال و حس عمقی مچ پا در افراد با نوروپاتی دیابتی شود. هم چنین بهبودی بالینی تعادل فانکشنال نیز در این بیماران مشاهده گردید. WBV می تواند جهت جلوگیری از تغییرات پیش رونده تعادلی در این بیماران پیشنهاد گردد.

هدف: با توجه به شیوع بالای اختلالات ارتباطی، روش های ارتباطی مکمل و جایگزین (Augmentative and Alternative Communication: AAC) یکی از گزینه های پیشرو برای حل مشکلات این افراد می باشد. نظر به این که هیچ گونه ابزار پیچیده ای برای کودکان فارسی زبان دچار اختلالات ارتباطی وجود ندارد، لذا بر آن شدیم تا برای این کودکان نرم افزاری کمک ارتباطی که خروجی صدا تولید می کند، طراحی کنیم. مواد و روش ها: طی مطالعه کتابخانه ای گسترده در زمینه واژگان پایه کودکان فارسی زبان و مشورت با صاحب نظران، 337 واژه پایه انتخاب شدند. جهت بررسی نسبت روایی محتوایی (Content Validity Ratio: CVR) و شاخص روایی محتوایی (Content Validity Index: CVI) واژگان، فرم نظرخواهی در اختیار 9 آسیب شناس گفتار و زبان قرار داده شد. سپس تصاویر مربوط به هر یک از 247 واژه باقی مانده، توسط گرافیست طراحی و CVI آن ها توسط 6 آسیب شناس گفتار و زبان مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد، واژه مرتبط با هر تصویر به صورت صوتی توسط یک گوینده با تجربه در استودیو ضبط شد، سپس یک برنامه نویس نرم افزار AAC را مبتنی بر واژگان و تصاویر طراحی شده و با زبان برنامه نویسی سی شارپ به صورت Cross-platform پیاده سازی نمود. یافته ها: طبق مدل لاوشه برای 9 متخصص، واژگانی که عدد CVR آن ها بالاتر از 78/0 بود حفظ شدند. هم چنین، CVI مربوط به 247 واژه نهایی 95/0 و CVI مربوط به کل تصاویر 8/0 به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سیستم الکترونیکی ارتباطی مکمل و جایگزین گفتار از روایی محتوایی مناسبی برای کودکان فارسی زبان دچار اختلالات ارتباطی برخوردار می باشد.

هدف: درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که به دنبال آسیب به اعصاب مرکزی و محیطی به وجود می آید. مطالعات گذشته بیانگر آن است که ورزش و کورکومین هر کدام جداگانه توانسته اند بر بهبود درد نوروپاتی موثر باشند. در این مطالعه اثرات تجویز مزمن کورکومین (Curcumin, Cur) توام با ورزش اجباری (Forced exercise)بر پاسخ های رفتاری درد در مدل درد نوروپاتیک فشردگی مزمن عصب (Chronic constriction injury, CCI) در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه از 80 رت نر نژاد ویستار استفاده شد که به صورت تصادفی 8 گروه (10=n) تقسیم شدند. گروه های مورد مطالعه شامل موارد ذیل بودند: Sham+Veh, Sham+Exercise, CCI+Veh, CCI+Exercise, CCI+Veh+Exercise, Cur+CCI, Exercise+Cur+CCI. ابتدا در کلیه گروه های CCI (فشردگی مزمن عصب) درد نوروپاتیک به روش CCI ایجاد شد. جهت درمان درد نوروپاتیک در گروه Cur+CCI، تزریق کورکومین (mg/kg60) یا حامل آن(Veh) از 12روز پس از عمل جراحی شروع شد و تا روز 26 ادامه یافت. در گروه های CCI+Veh+Exercise وCCI+Exercise 12 روز پس از عمل جراحی ورزش تردمیل با شدت متوسط شروع شده و به مدت 3 هفته تا روز 33 انجام گردید. در گروه Exercise+Cur+CCI تزریق کورکومین و تجویز ورزش به صورت توام انجام شد. آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی در روز 12 و در روز 34 بعد از انجام ورزش و تزریق کورکومین، ارزیابی شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که 12روز پس از ایجاد CCI، هایپرآلژزیای حرارتی و آلودینیای مکانیکی ایجاد شد. هم چنین تجویز کورکومین و انجام ورزش با شدت متوسط توانستند به طور جداگانه، درد نوروپاتیک را در هر یک از گروه های درمان شده در مقایسه با گروه CCI بدون درمان کاهش دهند. نتیجه گیری: پس از تثبیت درد نوروپاتیک بهبود رفتارهای درد نوروپاتیک این مطالعه شامل آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی نشان داد که، تجویز کورکومین و انجام ورزش اجباری هر کدام جداگانه ممکن است شدت درد نوروپاتیک را کاهش دهند. هم چنین بین اثرات درمانی ورزش و کورکومین اثرات هم افزایی (Additive) یا تقویتی (Synergism) مشاهده نشد.

هدف: بیماری های عفونی ناشی از عوامل باکتریایی یکی از شایع ترین علل مرگ ومیر در سراسر جهان می باشند. تعداد قابل توجهی از این عوامل، به یک یا چند آنتی بیوتیک مقاوم و برخی دارای مقاومت دارویی چندگانه بوده و تعدادی دیگر تقریبا به تمام آنتی بیوتیک های مرسوم مقاوم هستند. از زهر حاصل از گونه های متنوعی از عقرب ها، ترکیبات ضد میکروبی و ضد سرطانی مختلفی گزارش شده است. در بررسی حاضر، اثرات ضد باکتریایی زهر خام و فراکشن های پروتیینی زهر عقربHottentotta saulcyi مطالعه گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه ابتدا الگوی الکتروفورزی و کروماتوگرافی زهر خام عقرب مطالعه و سپس خواص ضد باکتریایی زهر خام و فراکشن های پروتیینی آن در غلظت های مورد نظر بر حسب میکروگرم در میلی لیتر در شرایط آزمایشگاهی (in-vitro) با استفاده از سنجش حداقل غلظت مهاری با روش میکرودایلوشن (MIC) در باکتری گرم مثبت باسیلوس سوبتیلیس و باکتری گرم منفی اشریشیاکلی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در الگوی Tricine SDS-PAGE زهر خام، 7 باند پروتیینی با وزن مولکولی 1/4 تا 104 کیلو دالتون مشاهده گردید. در مطالعات کروماتوگرافی 14 پیک اصلی جداسازی و جمع آوری شد که 9 فراکشن آن حاوی پروتیین بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که زهر خام در غلظت 200 میکروگرم در میلی لیتر بر روی باکتری های گرم مثبت و گرم منفی دارای اثر مهاری معناداری بوده است. نتایج این مطالعه در مورد فراکشن های پروتیینی زهر خام نیز اثرات متنوعی را در باکتری های مورد سنجش نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این بررسی برای اولین بار نشان داد که زهر خام H. saulcyi و برخی از فراکشن های پروتیینی آن دارای خواص ضد باکتریایی می باشد.

هدف: امروزه نانوذرات اکسید فلزات به عنوان یکی از کاندیدهای درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات اکسید روی توسط عصاره گیاه آویشن شیرازی (Zataria multiflora) برای اولین بار انجام شد و سپس اثرات ضدمیکروبی، اثرات سایتوکسیک و آپاپتوتیک آن روی رده سلولی سرطان کولون مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: نانوذرات اکسید روی (ZnO) با استفاده از عصاره آبی سرشاخه های گیاه آویشن شیرازی بیوسنتز شد. شکل، اندازه و ساختار نانوذرات سنتز شده توسط آنالیزهای EDS، XRD، FE-SEM، FTIR ارزیابی شد. اثر ضد میکروبی نانوذرات اکسید روی به روش MIC و اثرات سیتوتوکسیک آن علیه دو رده سلولی سرطانی کولون HT-29 و نرمال HEK-293 به روش MTT بررسی شد. بیان ژن p53 و Casp3 در سلول های تیمار شده با دوز IC50 با روش Real time PCR ارزیابی شد. نوع مرگ سلولی با روش فلوسایتومتری مشخص گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که نانوذرات ZnO با اندازه 35-95 نانومتر و به شکل صفحه ای سنتز شده که در اجتماعات ستاره ای شکل دیده شد. MIC نانوذرات اکسید روی علیه باکتری های مورد مطالعه بین μ, g/ml 200-100 گزارش شد. نتایج حاصل از MTT نشان داد که IC50 نانوذراتμ, g/ml 4/282 بوده و در این غلظت بیان ژن p53 و Casp3 به ترتیب به میزان 22/1 و 81/3 برابر افزایش پیدا کرده است که از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج فلوسایتومتری میزان آپاپتوز 76% درصدی را نشان داد. نتیجه گیری: نانوذرات ZnO سنتز شده توسط عصاره گیاه Z. multiflora می توانند به عنوان بخشی از فرمولاسیون داروی ضد توموری مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: بیماری دیابت در سراسر جهان در حال افزایش است و یکی از عوارض بزرگ آن اختلال در ترمیم زخم است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر التیام زخم در موش های دیابتی می باشد. مواد و روش ها: طی این تحقیق تجربی بافت چربی شکمی از 10 مراجعه کننده جهت ابدومینوپلاستی تهیه گردید. سلول های مزانشیمی از بافت چربی جداسازی شده و توسط فلوسایتومتری تعیین ماهیت گردیدند. استرپتوزوتوسین جهت القای دیابت در 10 سر موش صحرایی نر مورد استفاده قرار گرفت. زخم هایی به قطر 8/0 سانتی متر از طریق برداشت کامل پوست توسط پانچ بیوپسی در ناحیه پشت موش های دیابتی ایجاد شد. حیوانات به دو گروه کنترل (دریافت کننده نرمال سالین) و تیمار با سلول های مزانشیمی تقسیم بندی گردیدند. پس از تیمار، التیام زخم به روش فتوگرافی در روزهای 7، 14 و 21 ارزیابی شد. یافته ها: سلول های جدا شده از بافت چربی مارکرهای تخصصی سلول های بنیادی مزانشیمی را بیان کردند. مساحت زخم در گروه تیمار در روز هفتم نسبت به روز صفر (05/0

هدف: مشتقات مهارکننده ی آنزیم تیروزین کیناز رسپتور فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR TKIs) نقش مهمی را در درمان سرطان ایفا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ساختمان-فعالیت دوبعدی (2D-QSAR) و داکینگ مشتقات 4-آنیلینوکینازولین به عنوان EGFR TKIs و دستیابی به یک مدل مناسب جهت پیش بینی فعالیت این ترکیبات می باشد. مواد و روش ها: 122 ترکیب حاوی ساختار 4-آنیلینوکینازولین جهت بسط مدل های رابطه ی ساختمان-فعالیت کمی دو بعدی (2D-QSAR) با استفاده از روش رگرسیون خطی چندگانه (MLR)، و روش های غیر خطی شبکه های عصبی مصنوعی (ANN) و ماشین های بردار پشتیبانی (SVM) استفاده شد. مدل ها با استفاده از روش های اعتبارسنجی داخلی و خارجی معتبرسازی شدند. داکینگ مولکولی بر روی ترکیبات 32، 75 و 98 با بیش ترین pIC50 با استفاده از نرم افزار AutoDock 4. 2 انجام گرفت. یافته ها: توصیف گرهای انتخاب شده نشان دادند که الکترونگاتیویته اتمی، قابلیت ایجاد پیوند هیدروژنی، میزان لیپوفیلیسیته و شکل و حجم مولکولی از عوامل موثر بر فعالیت این ترکیبات هستند. معیارهای آماری مربوط به تفسیر و اعتبارسنجی مدل ها در بازه مناسبی قرار گرفتند. مدل به دست آمده با روش ANN با کم ترین میانگین خطای مطلق 365/0 برای سری آموزش و آزمون بهترین مدل انتخابی بود. در مطالعات داکینگ مولکولی ترکیب 75 به عنوان قوی ترین ترکیب در مهار TK، انرژی اتصال 33/8-کیلوکالری بر مول را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که همه مدل ها به خوبی می توانند فعالیت ترکیبات را پیش بینی کنند. هم چنین ترکیبات با قدرت مناسب به جایگاه فعال رسپتور متصل شدند. تمامی فرآیندها از اعتبار کافی برخوردار بودند.