پژوهش های کاربردی در گیاهپزشکی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

چکیده قارچ فوزاریوم از بیمارگرهای عمده ی مزارع ذرت محسوب می شود که علاوه بر تقلیل کمیت و کیفیت محصول، با تولید چند نوع مایکوتوکسین از جمله فومونیزین (FUM)، موجب آلودگی مواد غذایی و تهدید سلامت انسان و دام می شود. در تحقیق حاضر نمونه برداری از دانه های ذرت دارای علائم بیماری قارچی موجود در سیلوهای دامداری و مرغداری های مختلف استان خراسان رضوی انجام گرفت. با کشت دانه های ذرت بر روی محیط کشت های PDA و WA، پس از جداسازی و خالص سازی جدایه های متعلق به جنس فوزاریوم، مجموعأ تعداد 40 جدایه بدست آمده که با توجه به ویژگی های ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک آنها و مقایسه با کلیدهای شناسایی مربوطه، سه گونه Fusarium verticillioides، F. graminearum و F. proliferatum به ترتیب با فراوانی 34، 4 و 2 جدایه شناسایی شدند. به منظور تأیید نتایج بدست آمده، پس از استخراج DNA جدایه ها و دانه های ذرت با استفاده از واکنش PCR و آغازگرهای اختصاصی توالی مورد نظر تکثیر شد. بعلاوه، با استفاده از واکنش PCR به همراه آغازگر اختصاصی (FUM1 F/R) 15 جدایه از گونه ی غالب F. verticillioides از نظر پتانسیل تولید فومونیزین مورد بررسی قرار گرفتند. در محصولات PCR، تولید نوارهای bp183 برای 15 جدایه مزبور مشاهده گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که همه ی جدایه های مورد بررسی گونه ی F. verticillioidesاز نظر ژنتیکی از پتانسیل تولید فومونیزین برخوردار هستند، همچنین با تکنیک مبتنی بر PCR و نشانگرهای مولکولی بکار رفته در این مطالعه، شناسایی، تفکیک و ردیابی گونه های فوزاریوم همراه دانه ی ذرت مقدور می باشد.

چکیده ویروس موزائیک شلغم (Turnip mosaic virus; TuMV) یکی از اعضای جنس پوتی ویروس می باشد که وسیع ترین دامنه ی میزبانی را در بین پوتی ویروس ها دارد. به منظور ردیابی و شناسایی این ویروس، در ماه های آبان و آذر سال 1395 از مزارع زعفران دارای علائم استان خراسان جنوبی و شهرستان های قاین، خوسف و بیرجند تعداد 175 نمونه برداشت گردید. ردیابی اولیه ی ویروس با آزمون الایزا صورت گرفت که طی آن آلودگی نمونه ها 85/10 درصد برآورد شد. سپس RNA کل استخراج و در آزمون RT-PCR با آغازگر اختصاصی ژن پروتئین پوششیTuMV، قطعه ای به طول تقریبی 980 جفت باز تکثیر و تعداد 9 جدایه تعیین توالی شد. بررسی تبارزایی 9 جدایه ی ایرانی با جدایه های موجود در بانک ژن بر مبنای توالی کامل ژن پروتئین پوششی، نشان داد که شش جدایه در گروه Asian BR همراه با جدایه هایی از چین، ترکیه و ایران قرار می گیرند. در صورتیکه سه جدایه ی دیگر این تحقیق درکنار سایر جدایه های ایرانی این ویروس، در گروه World B نزدیک به جدایه هایی از کانادا و نیوزلند قرار می گیرند. بیشترین شباهت بین جدایه SKK10 از ایران با جدایه ی ایرانی IRNTT3 به میزان 96/98 درصد و کمترین بین جدایه ی ایرانی SKK10 با AB 093598 از ایتالیا به میزان5/84 درصد می باشد. از آنجا که جدایه های ایرانی این ویروس روی گیاه زعفران در دو گروه کاملا مجزا قرار دارند، بنابراین از اجداد متفاوتی منشا گرفته اند. تحقیق حاضر اولین بررسی ویروس مذکور روی گیاه زعفران در ایران است.

مهمترین آفت درختان بیدمجنون در فضای سبز تهران، چوبخواران هستند که سبب خشک شدن شاخه ها یا مرگ کامل این درختان می شوند. در این تحقیق، مدیریت تلفیقی سوسک چوبخوار صنوبر، Melanophila picta Pall. (Col., (Buprestidae روی بیدمجنون در دانشگاه شاهد واقع در جنوب تهران در سال 1395 بررسی شد. هفت تیمار کنترل شیمیایی، زراعی و مکانیکی در قالب طرح بلوک های تصادفی در سه بلوک پیاده گردید. برای ارزیابی اثر تیمارها از شمارش تعداد چکیده ی شیره ی تنه درخت در شهریور و درصد خشکیدگی درخت در پاییز استفاده شد. بر اساس سوراخ های خروج حشرات بالغ، اولین ظهور حشرات بالغ در اردیبهشت ماه اتفاق افتاد و اوایل خرداد ماه به اوج خود رسید. نتایج نشان داد که تیمارها اختلاف معنی دار داشته و مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمارهای: سم پاشی با کلرپیریفوس 5/1 در هزار همراه با روغن ولک دو در هزار، ترکیب سوپر جاذب آب، تیمار ترکیبی (سم پاشی و سوپرجاذب) و ترکیب دورکننده ی گریز در یک گروه قرار داشته و میزان خشکیدگی صفر بود درحالیکه در شاهد بیش از 18 درصد خشکیدگی دیده شد. در بررسی تیمارهای مختلف در جلوگیری از تخم ریزی آفت براساس تعداد چکیده ی شیره گیاه، نتایج نشان داد که تیمارهای دورکننده (ترکیب تجاری گریز)، توری پارچه ای و کود وین هیومیک بر اساس آزمون توکی مشابه بوده ولی در شاهد تعداد چکیده به طور معنی داری بیشتر بود. بنابراین کنترل آفت به وسیله ی سم پاشی درخت در زمان خروج حشره ی بالغ یا استفاده از ترکیبات دورکننده یا تقویت گیاه و یا تأمین آب گیاه، نقش موثری در جلوگیری از مرگ این درختان داشت.

این پژوهش در دو باغ انگور آلوده در شهرستان ملایر، روستاهای بابا رییس و میشن با بافت خاک متفاوت و یک باغ بدون آلودگی در ایستگاه انگور ملایر انجام شد. جهت بررسی زیست شناسی آفت، در ایستگاه مذکور تعداد 15 درخت هم سن انگور بدون آلودگی با قفس توری دار پوشانده شده و پنج جفت زنجره ی نر و ماده در هر قفس رها شد. تاریخ ظهور پوره ها، اوج ظهور، تغییرات جمعیت و میزان آلودگی با شمارش پوستک ها و سوراخ خروجی پوره ها بررسی شدند. نتایج نشان داد، که میانگین عمر حشره ی ماده، 11 روز، دوره ی تفریخ تخم ها یک ماه و اولین تاریخ خروج پوره ها نیمه اول مرداد ماه بود. پرواز حشرات کامل اواخر خرداد تا اواخر مرداد ماه و اوج خروج پوره ها اوایل مرداد بود. در باغ با بافت خاک سبک آلودگی کمتر و در خاک سنگین بیشتر بود. بررسی تاثیر عوامل آب و هوایی روی بیولوژی آفت نشان داد هنگاهی که دمای هوا و دمای عمق 30 سانتیمتری خاک در نیمه اول مرداد بیشترین میزان یعنی 34 درجه ی سانتیگراد بود، خروج پوره ها به اوج خود رسید. هنگامی که مجموع درجه-روز در نیمه ی اول خرداد ماه به حدود 408 درجه ی سانتیگراد رسید، خروج پوره ها از خاک شروع و در نیمه ی اول مرداد ماه که مجموع درجه-روز حدود 1342 درجه ی سانتیگراد رسید. خروج پوره ها به اوج خود رسید. اوج خروج پوره ها از خاک با میزان تبخیر رابطه ی مستقیم و با درصد رطوبت نسبی هوا رابطه ی معکوس داشت. میزان پارازیتیسم تخم ها در منطقه ی بابارییس و میشن به ترتیب 16/1 و 78/0 درصد بود.

بالتوری سبز Chrysoperla carnea (Stephens) یکی از مهمترین عوامل کنترل زیستی است. در این مطالعه، اثرغلظت های توصیه شده ی مزرعه ای و دو برابر آن غلظت ها از حشره کش های زیست سازگار امامکتین بنزوات و اسپینوسد روی فراسنجه های زیستی این شکارگر مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های زیست سنجی روی لاروهای سن دو به روش تماس با باقیمانده ی سموم در اتاقک رشد با شرایط دمایی 1 26، رطوبت نسبی 5 70% و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی صورت گرفت. نتایج زیست سنجی ها نشان داد که حشره کش های مورد آزمایش در غلظت توصیه شده ی مزرعه ای سمیت ناچیزی روی لاروهای سن دو بالتوری سبز داشتند و براساس طبقه بندی سازمان بین-المللی کنترل زیستی، امامکتین بنزوات و اسپینوسد در گروه حشره کش های بی ضرر قرار گرفتند. مقادیر 50 و 240 میلی گرم ماده ی موثر بر لیتر حشره کش های امامکتین بنزوات و اسپینوسد (دو برابر غلظت توصیه شده ی مزرعه ای) طول دوره ی لاروی را به ترتیب 7/7 و 5/15 درصد و طول دوره ی شفیرگی را به ترتیب 6/7 و 4/11 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند. این حشره کش ها باعث افزایش معنی دار مرگ و میر در طول مرحله ی لاروی شدند ولی اثر معنی داری روی مرگ و میر مرحله ی شفیرگی بالتوری سبز نداشتند. از نظر باروری، درصد تفریخ تخم ها و طول عمر حشرات بالغ بالتوری سبز بین شاهد و تیمارهای حشره کشی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. براساس نتایج به دست آمده، حشره کش های امامکتین بنزوات و اسپینوسد تاثیر سوء خیلی کمی روی بالتوری سبزداشتند، بنابراین می توان از این حشره کش ها همراه با بالتوری سبز در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات استفاده نمود.

بیماری پژمردگی فوزاریومی ناشی از قارچ Fuarium oxysporum f. sp. melonis متداول ترین و گسترده ترین بیماری در طالبی و خربزه در ایران و چند کشور جهان محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی تنوع ژنتیکی بیمارگر در ایران بود. در این تحقیق از ٥ ٠ جدایه قارچ که از مناطق عمده ی خربزه کاری ایران جمع آوری شده بودند، استفاده شد، پس از خالص-سازی، شناسایی و آزمون بیماری زایی، بررسی تنوع ژنتیکی انجام شد. بررسی تنوع ژنتیکی جدایه ها به روش rep – PCR و با پرایمرهای ERICو BOXانجام گردید. نتایج آزمون بیماری زائی نشان داد بین جدایه های مناطق مختلف، از نظر درصد وقوع بیماری، شدت بیماری و شاخص های رشدی (وزن تر ریشه و اندام های هوایی) در سطح احتمال ١ % اختلاف معنی داری وجود دارد. بیشترین درصد وقوع بیماری در بوته های مایه زنی شده با جدایه های 605، Race1-2، 606 و609مشاهده شد و بیشترین شدت بیماری توسط جدایه های607، H2، F-186-4وF-186-6 ایجاد گردید. جدایه های F-186-1، F-66-4، F-186-4وH9 بیشترین تأثیر را بر کاهش وزن تر ریشه و جدایه های F-186-6، F-66-4 و501بیشترین تأثیر را بر کاهش وزن تر اندام های هوایی داشتند. نرم افزار NTSYS-pc جدایه ها را در ضریب تشابه 63% به 4 گروه A، B، C و Dتقسیم کرد. نتایج نشان داد تنوع ژنتیکی بین جدایه های Fom در ایران بالاست. بین گروه های بیماری زایی و جدایی جغرافیایی جدایه ها با گروه های rep ارتباطی وجود ندارد.

کنه ی شکارگر Neoseiulus californicus (McGregor)، از شکارگرهای مهم بسیاری از آفات از جمله کنه ها و حشرات کوچک است. به منظور بررسی روش های پرورش انبوه کنه ی شکارگر، از بسترهای گیاهی مختلف (برگ لوبیا، توت فرنگی، توت و خیار)، بسترهای مصنوعی (طلق پلاستیکی)، برخی رژیم های غذایی تخمKoch Tetranychus urticae، پوره و بالغ کنه ی انباری Tyrophagus putrescentiae (Schrank) و تخم پروانه Anagasta kuehniella (Zeller) و گرده های گیاهی مختلف (گرده های گردو، آفتابگردان، ذرت، خرما و گرده جمع اوری شده توسط زنبورعسل) در ظروف پرورش روی اسفنج مرطوب حاوی 15 کنه ی ماده ی شکارگر استفاده شد. تعداد کنه های شکارگر پس از 5، 10 و 14 روز شمارش شد. در آزمون های دیگری با حذف تخم، درصد زنده مانی کنه ها، طول عمر و میزان تخم گذاری مورد مقایسه قرار گرفت. بهترین گزینه برای پرورش انبوه کنه ی شکارگر، بسترهای حاوی آگار است که با تغذیه ی کنه ی شکارگر از کنه ی Tyrophagus روی این بستر، طول عمر (50/18 روز) و میزان تخم ریزی (10/34 تخم) کنه ی شکارگر نسبت به سایر تیمارها بیشتر است (05/0P<). بستر مصنوعی (طلق) نیز تا حدودی شرایط مناسبی برای کنه ی شکارگر فراهم می کند. دربین گرده های مورد آزمون، گرده ی گردو و خرما به دلیل وجود ترکیبات مغذی تر برای کنه ی شکارگر، بهترین گزینه است. پوره و بالغ کنه ی انباری Tyrophagus به عنوان شکار، مناسب تر است و به دلیل اقتصادی تر بودن و به صرفه بودن کنه ی انباری، استفاده از آن توصیه می شود. مواد مصنوعی نظیر آگار جهت بستر پرورش و مواد غذایی نظیر گرده ی گیاهی جهت پرورش انبوه کنه ی شکارگر، استفاده از این کنه ی شکارگر را در کنترل آفات مهم و کلیدی هموار می کند.

بیدگوجه فرنگی یکی از آفات جدید و مهم گوجه فرنگی در ایران است. کنترل شیمیایی از جمله اجزای اصلی مدیریت این آفت در شرایط طغیانی است. در این تحقیق، تاثیر پنج حشره کش جدید علیه این آفت مورد آزمایش قرار گرفت. زیست-سنجی حشره کش ها روی لارو سن سوم بید گوجه فرنگی در آزمایشگاه انجام گرفت. آزمایش ها در شرایط گلخانه نیز با شش تیمار و سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای گلخانه ای شامل اسپینوساد با غلظت 25/0 در هزار، تیوسیکلام یک در هزار، امامکتین بنزوات 3/0 در هزار، مخلوط کلرانترانیلی پرول+ آبامکتین، 5/0 درهزار و فلوبن دیامید2/0در هزار، از فرمولاسیون تجارتی حشره کش ها، و شاهد (آب پاشی) بود. نتایج زیست سنجی نشان داد که حشره کش های آبامکتین+کلرانترانیلی پرول (LC50=0. 01 mg ai/L) و تیوسیکلام (LC50=29. 9 mg ai/L) به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را روی لارو سن سوم بید گوجه فرنگی دارند. همچنین، ارزیابی تاثیر حشر کش ها در سطح گلخانه آلوده به بید گوجه فرنگی نشان داد همه حشره کش های مورد آزمایش در غلظت های فوق الذکر درصد کارایی قابل قبولی دارند و تیمارهای ولیوم تارگو و فلوبن دیامید در 10 و 13 روز بعد از سمپاشی از بیشترین کارایی برخوردار هستند. نتایج همچنین حاکی از آنند که حشره کش های مورد آزمایش دارای توانایی بالایی برای کنترل بیدگوجه فرنگی هستند.

با توجه به اهمیت بالای قارچ خوراکی دکمه ای سفید (Agaricus bisporus) به عنوان منبع غذا و پروتئین، شناسایی و کنترل بیماری های مرتبط با این محصول در دنیا مورد توجه قرار گرفته است. در استان اردبیل چندین واحد تولیدی قارچ دکمه-ای فعالیت می کنند. در این تحقیق، نمونه های آلوده از واحدهای پرورش این محصول در شهرهای اردبیل، نمین، سرعین، مشگین شهر و پارس آباد جمع آوری شد. پس از جداسازی و خالص سازی قارچ های بیمارگر از قارچ های خوراکی و خاک پوششی آلوده، از ویژگی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی شامل مشخصات پرگنه روی محیط کشت MEA و PDAو اندازه و شکل کنیدیوم ها و کنیدیوم برها برای شناسایی اولیه با استفاده از کلیدهای معتبر استفاده شد. سپس جدایه ها با توالی یابی ناحیه ژنی ITS-rDNA مورد تایید نهایی قرار گرفتند. در این پژوهش از بین 72 جدایه شناسایی شده، گونه-هایLecanicillium fungicola عامل بیماری حباب خشک، Trichoderma harzianum وT. virens عوامل بیماری کپک سبز، Mycogone perniciosa عامل بیماری حباب تر و mycophilum Cladobotryium عامل بیماری تارعنکبوتی به ترتیب با فراوانی 49، 18، 14، 14 و پنج درصد شناسایی شدند. این اولین مطالعه ی بیماری های قارچی قارچ دکمه ای در استان اردبیل محسوب می شود. این نتایج می توانند پس از تحقیقات تکمیلی، برای به کار گیری راهبردهای مناسب جهت پیشگیری و کنترل بیماری های قارچی در مراکز پرورش قارچ دکمه ای مور استفاده قرار گیرند.

Penicillium digitatum، عامل بیماری کپک سبز مرکبات، یکی از مهم ترین بیمارگرهای ایجاد کننده پوسیدگی میوه در مرکبات می باشد که خسارت قابل توجهی به محصول وارد می سازد. متاسفانه استفاده مکرر از ترکیبات شیمیایی، ضمن ایجاد اثرات مخرب بر روی انسان و محیط زیست سبب بروز جدایه های مقاوم بیمارگر نیز می شود. امروزه، استفاده از آفت-کش های زیستی نظیر آنتاگونیست ها و ترکیبات طبیعی گیاهی، جایگزینی بادوام برای کنترل بیماری های پس از برداشت می باشد. در این بررسی، توانایی عصاره های حاصل از تعدادی از گیاهان بومی که در شمال کشور پراکنش نسبتا خوبی دارند به عنوان یک آفت کش طبیعی در کنترل بیمارگر P. digitatum، مورد ارزیابی قرار گرفت. از عصاره های متانولی این گیاهان برای بررسی های آزمایشگاهی و گلخانه ای به ترتیب بر روی محیط کشت1 (PDA) با روش دیسک کاغذی و روی میوه-ی پرتقال رقم واشنگتن ناول با روش غوطه ور نمودن در عصاره ها، استفاده شد. نتایج نشان داد با وجود اینکه در روش آزمایشگاهی، تعدادی از عصاره های گیاهی ناحیه بازدارندگی از رشد را در اطراف دیسک کاغذی، ایجاد کردند، اما در شرایط انباری، تنها گیاه سرخاب کولی بود که به طور معنی داری مانع از تولید اسپور توسط قارچ P. digitatum شد. با جداسازی اجزاء عصاره ی سرخاب کولی با استفاده از ستون کروماتوگرافی و با کمک حلال های غیر قطبی هگزان، نیمه قطبی دی اتیل اتر و قطبی متانول و تعیین خلوص آن ها با کمک2 (TLC)، 11 جزء خالص حاصل شد. نتایج میزان تاثیر هر جزء بر بیمارگر کپک سبز در شرایط آزمایشگاهی نشان داد که عامل موثر در این عصاره را می توان با کمک حلال قطبی متانول استخراج نمود.

پوسیدگی اسکلروتینیایی یقه ساقه و ساقه که توسط قارچ های Sclerotinia sclerotiorum و S. minor ایجاد می شود، یکی از بیماری های مخرّب و مهم آفتابگردان است. استفاده از ارقام مقاوم به عنوان مهم ترین روش کنترل این بیماری در نظر گرفته می شود، ولی بکارگیری و توسعه ی این ارقام، مستلزم وجود اطلاعاتی در زمینه ی قدرت تهاجمی بیمارگر در منطقه و برهمکنش جدایه های قارچ با ژنوتیپ های میزبان است. در این تحقیق ابتدا قدرت تهاجمی 15 جدایه S. sclerotiorum و 14 جدایه S. minor جمع آوری شده از مزارع آفتابگردان در مناطق مختلف استان آذربایجان غربی، روی رقم فرّخ بررسی شد. قدرت تهاجمی جدایه های S. sclerotiorum از کم تا زیاد متغیر بود ولی تنوع قدرت تهاجمی کمی در بین جدایه های S. minor مشاهده شد و اغلب آنها بسیار مهاجم بودند. سپس برهمکنش بین سه جدایه منتخب از هر گونه قارچ و 40 لاین آفتابگردان مورد بررسی قرار گرفت. مقاومت اختصاصی جدایه نسبت به دو بیمارگر در بعضی از لاین های مورد بررسی شناسایی گردید و دو لاین 15031 و ENSAT-699 نسبت به هر سه جدایه S. minor مقاوم بودند. در بین لاین های مقاومی که در این تحقیق شناسایی شد، لاین ایرانی 110 با مقاومت به دو جدایه از هر کدام از دو گونه بیمارگر و نیز میانگین آلودگی کلّ (44/79%) کم، جزو مقاوم ترین لاین ها بود. از منابع مقاومت جدید که در این تحقیق شناسایی شد، می توان در برنامه های به نژادی آفتابگردان استفاده کرد و با ترکیب مقاومت های اختصاصی جدایه، ارقامی با طیف مقاومت وسیع نسبت به هر دو بیمارگر ایجاد نمود.

بیماری نوار برگی انگور که قبلا تحت عنوان بیماری مرکب اسکا شناخته می شد، یکی از مهم ترین و مخرب ترین بیماری های تنه ی انگور به شمار می رود. قارچ Phaeoacremonium minimum به عنوان یکی از عوامل اصلی دخیل در این بیماری شناخته شده است. کنترل بیماری نوار برگی انگور با استفاده از ترکیبات شیمیایی مشکل بوده و در عین حال استفاده از عوامل کنترل زیستی در مدیریت این بیماری نسبتا موثر شناخته شده است. در تحقیق حاضر، پتانسیل بازدارندگی سه گونه Trichoderma شامل T. harzianum (جدایه تجاری (T22، T. longibrachiatum و T. brevicompactum (جدایه های درون زی) روی چهار جدایه Pm. minimum با دو تیپ آمیزشی متفاوت با استفاده از روش-های کشت متقابل، تاثیر متابولیت های فرار و متابولیت های غیر فرار ارزیابی گردید. نتایج به دست آمده از این مطالعه، نشان داد که تمامی جدایه های آنتاگونیست در مقایسه با شاهد تاثیر معنی داری بر رشد شعاعی Pm. minimumدارند. در روش کشت متقابل، T. harzianum T22 با 53/76 درصد بازدارندگی رشد پرگنه در مقایسه با دو آنتاگونیست دیگر از پتانسیل بالاتری در بازدارندگی از رشد Pm. minimum برخوردار بود. همچنین ارزیابی اثرات کنترلی ترکیبات فرار این آنتاگونیست ها حاکی از آن بود که اختلاف معنی داری بین این سه گونه آنتاگونیست وجود ندارد. ترکیبات غیر فرار T. brevicompactumبا 75. 46 درصد بازدارندگی از رشد پرگنه بیمارگر پتانسیل کنترلی بالاتری را نسبت به دو گونه ی دیگر دارا بود. ترکیبات غیر فرار دو گونه T. longibrachiatum و T. harzianum T22 به ترتیب 93/46 و 67/17 درصد بازدارندگی داشتند. همچنین بررسی اثرات کنترلی این آنتاگونیست ها روی دو تیپ آمیزشی Pm. aleophilum نشان داد که ترکیبات فرار T. longibrachiatumاثرات کنترلی بیشتری روی تیپ آمیزشی MAT1-1 (74/48 درصد) نسبت به MAT1-2 (10/35) دارند. در حالت کلی، نتایج این بررسی نشان داد که گونه T. brevicompactum به عنوان یک گونه آنتاگونیست با قابلیت بالا درکنترل زیستیPm. minimum مطرح می باشد، بنابراین بررسی های تکمیلی در مورد ویژگی های کنترل زیستی و کارایی این گونه در کنترل بیمارگرهای دخیل در این بیماری در شرایط گلخانه ای و مزرعه ای مورد نیاز می باشد.