پژوهش های کاربردی در گیاهپزشکی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

چکیده مطالعات مختلف نشان داده اند که افزایش زمان کل در دسترس پارازیتویید موجب ایجاد اریب در برآورد پارامترهای واکنش تابعی می گردد. برای برآورد نااریب زمان دست یابی، نیاز به مشاهدات مستقیم می باشد. از طرفی مطالعات قبلی نشان داد که در جمعیت های جغرافیایی پارازیتویید تفاوتهایی نیز وجود دارد. از این رو، در این بررسی دو جمعیت زنبور پارازیتویید Trissolcus vassilievi (Mayr) (تبریز و ورامین) انتخاب و زمان صرف شده برای رفتارهای مختلف زنبور با مشاهده ی مستقیم ثبت گردید. بودجه ی زمانی زنبورهای کاوشگر به چهار جزء شاخک زنی، پارازیتیسم، علامت گذاری میزبان و رفتارهای نمایشی تقسیم شد و زمان هر رفتار برای زنبورهای ماده بارور 24 ساعته نسل سوم از زمان رهاسازی زنبور به مدت سه ساعت ثبت شد. زمان صرف شده برای چهار رفتار مذکور به ازای تمام میزبان های بهره برداری شده در جمعیت تبریز به ترتیب 25/70± 1071، 26/293± 6/4288، 38/60± 20/874 و 89/133± 972 ثانیه و در جمعیت ورامین به ترتیب 03/94± 2/1237، 72/365± 6/4911، 08/87± 935 و 20/69± 8/1136 ثانیه بود. مضافاً، میانگین زمان های مذکور به ازای هر تخم میزبان در جمعیت تبریز به ترتیب 16/1± 87/31، 18/2± 64/127، 83/0± 02/26 و 75/6± 93/28 ثانیه و در جمعیت ورامین به ترتیب 83/0± 40/31، 88/1± 66/124، 77/0± 73/23 و 05/6± 85/28 ثانیه به دست آمد. با نزدیک شدن به انتهای آزمایش، زمان پارازیتیسم به کندی افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که بررسی های واکنش تابعی بایستی توأم با ثبت مستقیم رفتار حشره باشد و باید به پارازیتویید یا شکارگر اجازه داد که خودش زمان توقف در لکه ی میزبانی را تعیین نماید. در غیر این صورت زمان هایی که حشره به دلیل سیری و یا اتمام ذخیره تخم اقدام به دست یابی نمی نماید، به زمان دست یابی افزوده خواهد شد.

شته ی مومی کلم، Brevicoryne brassicae L.، یکی از آفات مهم کلزا در ایران می باشد. در این تحقیق، برخی از پاسخ-های رفتاری شته ی مومی کلم روی پنج رقم کلزا (زرفام، پاراد، سین 3، هایولا 401 و آر جی 4403) در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد. کمترین نرخ نشو و نمای پورگی و میزان تولید مثل این شته روی رقم زرفام و بیشترین مقادیر آن ها روی رقم آرجی 4403 مشاهده شد. کمترین نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ ) و نرخ خالص تولید مثل (R0) روی رقم زرفام (به ترتیب 005/0± 24/0 بر روز، 013/0± 27/1بر روز و 09/1± 8/15 ماده/ماده/نسل) و بیشترین مقادیر این پارامترها روی رقم آرجی 4403 (به ترتیب 009/0± 34/0 بر روز، 006/0± 41/1 بر روز و 47/3± 4/72 ماده/ماده/نسل) محاسبه شد. اختلاف معنی داری در طول دوره ی یک نسل (T) شته ی مومی کلم بین ارقام مورد مطالعه مشاهده نشد. کمترین و بیشترین میانگین نرخ رشد نسبی (MRGR) به ترتیب روی رقم زرفام (197/0 میلی گرم/روز) و آر جی 4403 (243/0 میلی گرم/روز) به دست آمد. تغذیه ی شته ی مومی کلم از آوند چوبی در ارقام مقاوم کلزا به صورت ترشحات قرمز رنگ عسلک روی سطح برگ گیاهان تیمار شده با سافرانین مشخص شد. بیشترین و کمترین تعداد قطره-های قرمز ترشح شده به ترتیب روی زرفام و آرجی 4403 مشاهده شد. بنابراین آرجی 4403 مطلوب ترین رقم و زرفام با مطلوبیت کمتر در میان ارقام آزمایشی برای شته ی مومی کلم بودند.

استفاده از ترکیبات قارچ کش علیه بیماری سفیدک سطحی در گندم که توسط Blumeria graminis f. sp. tritici، ایجاد میگردد، چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. لذا کاربرد روش های دیگری مانند به کارگیری فعال کننده های مصنوعی مکانیسم دفاعی که می توانند مقاومت را به صورت سیستمیک در گیاهان القا نمایند، مطلوب به نظر می رسد. به دین منظور گیاهان گندم رقم فلات به عنوان رقم حساس به سفیدک، پس از همزیستی با قارچ اندومیکوریز Piriformospora indica به همراه گیاهان شاهد در معرض عامل بیماری قرار گرفت. از سویی دیگر، گیاهان دو هفته ای گندم فلات در آزمایش جداگانه ای، 48 ساعت پس از تیمار با اسید سالسیلیک با قارچ عامل بیماری تلقیح گردید. میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در چهار بازه زمانی صفر، 12، 24 و 48 ساعت پس از آلودگی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گیاهان تیمار شده با اسید سالسیلیک هم قبل از آلودگی و هم بعد از آلودگی به قارچ عامل بیماری، فعالیت آنزیمی کمتری را نسبت به گیاهان شاهد نشان دادند (به استثنای آنزیم پراکسیداز که فعالیت آن هم قبل و هم بعد از آلودگی گیاه افزایش یافت). گیاهان همزیست شده با قارچ اندومایکوریز نیز به جز بیان بالای آنزیم پراکسیداز، تفاوت معنی داری را از نظر فعالیت سایر آنزیم ها با گیاه شاهد نشان ندادند، بنابراین می توان چنین استنباط نمود که قارچ همزیست در القای مقاومت از طریق مسیر آنزیمی چندان موثر نمی باشد. احتمالا این قارچ همزیست می تواند از طریق فعال نمودن مسیرهای دیگری مثل فعال سازی پروتئین های مرتبط به بیماری زایی نقش ایفا نماید. اسید سالسیلیک بوسیله کاهش میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و القای مرگ سلولی به مبارزه با این بیمارگر بیوتروف می پردازد، لذا کاربرد اسید سالسیلیک علیه بیماری سفیدک سطحی توصیه می گردد.

ظهور و گسترش مقاومت در بین گونه های آفت، از دلایل اصلی ناکارآمدی ترکیبات حشره کش در کنترل آفات در دز یا غلظت توصیه شده روی برچسب جهت استفاده در مزرعه یا گلخانه به شمار می رود. نظر به اهمیت مسئله، در این بررسی پایداری مقاومت به دلتامترین به همراه احتمال عدم کارایی آن در کنترل جمعیت های گلخانه ای(Meyrick) Tuta absoluta در استان همدان مورد ارزیابی قرار گرفت. زیست سنجی به روش غوطه وری برگ در محلول سمی و روی لاروهای سن دوم انجام شد. بررسی احتمال ناکارآمدی دلتامترین در کنترل جمعیت های گلخانه ای مینوز برگ گوجه فرنگی با استفاده از یک غلظت افتراقی عملی (میزان توصیه شده روی برچسب جهت استفاده در مزرعه یا گلخانه) و بر مبنای حداقل کارایی (تلفات 80%) انجام گرفت. ضریب مقاومت برآورد شده برای جمعیت های مورد بررسی از 25/1 تا 91/13 برابر متغیر بود. نتایج زیست سنجی ها، عدم کارایی دلتامترین در کنترل جمعیت های گلخانه ای شماره 6 و 7 مینوز برگ گوجه فرنگی را تأیید نمود (66-52 درصد ناکارآمدی). کاهش معنی دار ضریب مقاومت به دلتامترین، از 91/13 به 87/1 برابر (ضریب کاهش مقاومت معادل 12/0)، پس از هفت نسل پرورش به دور از فشار انتخابی حشره کش، نشان دهنده ی وضعیت ناپایدار مقاومت به دلتامترین در بین جمعیت های گلخانه ای T. absoluta بود، وضعیتی که می تواند ناشی از هزینه-های بالای شایستگی در فنوتیپ مورد نظر باشد. بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر می رسد تکیه ی مستمر بر مصرف حشره کش های پایرتروییدی و احتمالاً ترکیبات فسفره بتواند ادامه ی استفاده از این دو گروه از ترکیبات حشره کش در گلخانه های استان همدان علیه مینوز برگ گوجه فرنگی را با چالش مواجه سازد.

چکیده نماتد مولد زخم گونه ی Zygotylenchus guevarai یکی از نماتدهای انگل گیاهی شناخته شده در سراسر دنیا می باشد. این نماتد اطراف ریشه گیاهان مختلف در بسیاری از کشورها گزارش شده است. در یک مزرعه ی گیاه انجدان رومی (Levisticum officinale) بانشانه های پژمردگی آوندی در شهرستان بویراحمد، وجود قارچFusariumoxysporum و نماتد Z. guevaraiدر فراریشه و ریشه یگیاهمحرز گردید. اثر نماتدکش کادوزافوس (با نام تجاری راگبی) به میزان صفر، 05/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم خاک بررسی شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه انجام و از آب مقطر سترون به عنوان شاهد استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمارهای 05/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم خاک موجب کاهش جمعیت نماتد در خاک (به میزان 0/81 و 4/91 درصد)، جمعیت نهایی نماتد (به میزان 9/47 و 7/73 درصد) و عامل تولید مثل نماتد (به میزان 0/48 و 5/73 درصد) نسبت به شاهد شدند اما جمعیت نماتد در ریشه به میزان 281 و 149 درصد به ترتیب در تیمار 05/0 و 1/0 گرم در کیلوگرم خاک در مقایسه با شاهد افزایش نشان داد.

نرخ شکارگری یکی از پارامتر های مهم در تعیین کارایی یک شکارگر و انتخاب دشمن طبیعی مناسب می باشد. کنه ی-Gaeolaelaps aculeiferRaumilben از شکارگر های مهم خاک زی است که نقش مهمی در کنترل و کاهش جمعیت عوامل گیاه خوار خاک زی دارد. از اینرو نرخ شکارگری و پارامتر های جدول زندگی کنه ی G. aculeifer در تغذیه از لارو سن دو پشه قارچ خوارWinnertz Lycoriella auripilla در شرایط آزمایشگاهی با دمای 1± 25 درجه ی سلسیوس و رطوبت نسبی 10± 75 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نرخ شکارگری نشان داد که کنه در مرحله ی لاروی فاقد تغذیه، ولی در مراحل پوره ی سن اول و دوم تغذیه کرده و میزان تغذیه آن به ترتیب 1/0± 566/2 و 13/0± 6/ 6 عدد بود. میزان شکارگری کنه ی نر و ماده به ترتیب 95/1± 38/149 و 99/5± 38/381 به دست آمد. نرخ شکارگری کل با تغذیه از لارو سیارید 54/15± 66/214 محاسبه شد. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) 0089/0± 17/0 بر روز، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ ) 01/0± 19/1، میانگین طول دوره ی نسل (T) 3/0± 95/18 روز و نرخ خالص تولید مثل (R0) 94/3± 27/30 و طول دوره ی پیش از بلوغ با تغذیه از لارو سیارید 1/0± 5/11 روز به دست آمد. بیشترین طول عمر کنه های نر و ماده تغذیه کرده از لارو سیارید به ترتیب 79 و 93 روز بود. طول دوره ی پیش از تخم ریزی روی لارو سیارید 16/0± 39/3 روز و زادآوری کل با تغذیه از لارو سیارید برابر با 03/2± 69/71 تخم محاسبه شد. لذا G. aculeifer می تواند عامل مناسبی برای کاهش جمعیت لارو-های سیارید باشد و به عنوان عامل مهارزیستی در کنترل تلفیقی این آفت مورد استفاده قرار گیرد.

علف هرز خارلته، Cirsium vulgare (Savi. ) Ten. 1835، گیاهی است دو ساله که باعث بروزمشکلات جدی در مراتع و مزارع می شود. در این پژوهش، زیست شناسی سرخرطومی طبق خارلتهRhincyllus conicus Frö l,، به عنوان یک عامل مهار زیستی این علف هرز، در منطقه ی ارومیه مطالعه شد. نتایج نشان داد که این سرخرطومی دارای یک نسل در سال بوده و به صورت حشره ی کامل زمستا ن گذرانی می کند. حشرات کامل در اوایل خرداد ماه از پناه گاه زمستانه خارج و ضمن استقرار روی گیاه میزبان و جفت گیری متناوب، از برگ و ساقه های نرم آن تغذیه می کنند. ماده های بارور، تخم های خود را به صورت انفرادی در زیر طبق و در حفره ای که خود آن را ایجاد می کنند، قرار می دهند. دوره ی رشد و نمو جنینی در شرایط طبیعی پنج تا هشت روز طول می کشد. لاروها بعد از خروج از تخم، وارد طبق شده و تا شش عدد لارو در درون طبق های بزرگ تر می توانند رشد کنند. رشد و نمو لاروی در شرایط طبیعی 5± 27 روز طول می کشد. لاروها ضمن رشد و نمو، از بافت-های درونی طبق و بذور آنها تغذیه کرده و باعث از بین رفتن و یا تخریب بذرهای درون طبق می شوند. لاروهای کامل یک حجره شفیرگی تخم مرغی شکل تیره رنگ در طبق درست کرده و درون آن تبدیل به شفیره می شوند. دوره شفیرگی در 14-9 روز کامل شده و اولین حشرات کامل نسل جدید از اواسط تیرماه ظاهر، و با ترک طبق، مکان مناسبی را برای زمستان گذرانی جستجو می کنند. حشرات زمستان گذران در اوایل خرداد ماه سال بعد، از مکان های زمستان گذرانی خود خارج می شوند. لاروهای این سرخرطومی توسط دو گونه از زنبورهای پارازیتوئید به نام های Baryscapus crssicornis (Hym.: Eulophidae) و Bracon armeniacus (Hym.: Braconidae) پارازیته می شوند. زنبور B. armeniacus برای اولین بار از ایران گزارش می شود.

علایم چروکیدگی و بدفرم شدن برگ در تعدادی از بوته های توت فرنگی در مزارع توت فرنگی استان کردستان مشاهده گردید. با بررسی علایم این نمونه ها احتمال داده شد که این علایم مربوط به آلودگی نمونه ها به ویروس چروکیدگی توت-فرنگی (Strawberry crinkle virus, SCV) باشد و برای اطمینان با آزمون RT-PCR بررسی شدند. در کل، تعداد 55 نمونه ی برگی (دارای علایم و بدون علایم) طی تابستان 1396 از مناطق مختلف استان کردستان جمع آوری و RNA کل با روش سیلیکا استخراج گردید و سپس cDNA آن ها با استفاده از آغازگرهای تصادفی شش تایی ساخته شد. PCR با آغازگرهای اختصاصی SCVdeta و SCVdetb انجام و قطعه ای به طول 345 جفت باز از ژن پلیمراز SCV تکثیر گردید. نتایج RT-PCR نشان داد که 9/50 درصد از نمونه ها آلوده به ویروس SCV بودند. به منظور بررسی مشخصات مولکولی و تبارزایی این ویروس، هفت جدایه بر اساس منطقه ی جغرافیایی، رقم میزبان و نوع علایم انتخاب شده و تعیین توالی شدند. جدایه های SCV توالی یابی شده در این تحقیق به صورت یک زیرگروه مجزا در گروه تبارزایی اول قرار گرفتند. میانگین فاصله ی ژنتیکی در بین جدایه های توالی یابی شده در این تحقیق در سطح نوکلئوتیدی 005/0 ± 031/0 و با سایر جدایه های موجود در ژن بانک 014/0 ± 069/0 بود. مقایسه ی دوبه دوی توالی های نوکلئوتیدی نشان داد که بیشترین و کمترین تشابه نوکلئوتیدی به ترتیب میان جدایه SAr6 با جدایه 4MM از آرژانتین (1/95 درصد) و جدایه S26 با جدایه HB-A1 از هلند (5/86 درصد) وجود داشت. این اولین گزارش از شناسایی این ویروس در مزارع توت فرنگی استان کردستان و اولین گزارش از ردیابی مولکولی این ویروس در ایران می باشد.

در تابستان سال های 1395 و 1396 تعداد 73 نمونه با علائم مشابه با ویروئید فرورفتگی میوه سیب از ارقام گالا و رد دلیشیز منطقه ی مراغه جمع آوری شد. RNA کل از پوست ساقه و برگ نمونه های جمع آوری شده حاوی علایم لکه های فرورفته و خال های زرد با حاشیه نامنظم روی پوست میوه، استخراج گردید و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژنوم کامل ویروئید به طول 307-306 جفت باز با آزمون RT-PCR تکثیر و ترادف 10 نمونه تعیین گردید. جستجوی ترادف ها با BLASTn و هم ردیف سازی آنها با ترادف های مربوطه در بانک ژن نشان داد که جدایه های مورد مطالعه دارای بیشترین و کمترین یکسانی ترادف به میزان 100 و 4/74 درصد بترتیب با رس شمارهای EF088662 (ایتالیا) و KF788291 (ایتالیا) می باشند. بیشترین تفاوت نوکلئوتیدی در بین نواحی CCRو TR قرار داشتند. آنالیز فیلوژنتیک با روش حداکثر احتمال نشان داد که جدایه های ایرانی به همراه جدایه ها و واریانت های گزارش شده از ایتالیا در یک گروه قرار می گیرند.

بید سیب زمینی یکی از مهمترین آفات سیب زمینی به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیا محسوب می شود. کنترل این آفت معمولا بر پایه ی استفاده از حشره کش های شیمیایی استوار می باشد ولی به دلیل فعالیت لاروها داخل غده های موجود در خاک و غده های انبار شده، نتایج رضایت بخشی ازکنترل شیمیایی حاصل نمی شود. از این رو، استفاده از روش های جایگزین با کارایی بیشتر ضروری می باشد. در پژوهش حاضر، میزان خسارت بید سیب زمینی روی نه ژرم پلاسم سیب زمینی شامل مارفونا، اسپریت، فونتانه، اگریا، جلی، بامبا، 10-82، اس-16 و اس-12 در شرایط مزرعه ای و گلخانه ای با هدف تعیین رقم یا ارقام مقاوم مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر دو عامل خاک دهی مجدد پای بوته ها و اثر چهار تاریخ مختلف برداشت در میزان خسارت طبیعی بید سیب زمینی بررسی شد. کم ترین و بیش ترین تعداد سوراخ ورودی لارو به ترتیب روی ارقام جلی و مارفونا مشاهده گردید. بررسی نمونه های برداشت شده از کرت هایی که دو بار عملیات خاک-دهی در آن ها انجام گرفته بود، نشان داد که اختلاف معنی داری از نظر میزان آلودگی بین یک بار و دوبار وجود دارد و تیمار-هایی که دو بار عملیات خاک دهی در آن ها انجام گرفته بود آلودگی کم تری داشتند. بررسی نمونه های برداشت شده در تاریخ های مختلف نشان داد که کم ترین و بیش ترین درصد غده های آلوده به ترتیب در تاریخ های برداشت اول شهریور ماه و 15 مهر ماه وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود برای مدیریت بید سیب زمینی ضمن استفاده از رقم جلی و کلون امید بخش اس-12 که خسارت کم تری از بید در آنها دیده می شود، نسبت به خاکدهی مجدد پای بوته در اوایل مرداد ماه و برداشت به موقع محصول در اوایل شهریور ماه اقدام شود.

سوسک برگ خوار سیب زمینی Leptinotarsa decelineata (Say)، آفت کلیدی سیب زمینی در سراسر جهان می باشد. با توجه به اثرات نامطلوب کاربرد آفت کش های شیمیایی، استفاده از مهارکننده های پروتئینی آنزیم های گوارشی به عنوان روش های جایگزین، برای کنترل آفات اجتناب ناپذیر است. در مطالعه ی حاضر تاثیر عصاره ی پروتئینی بذر چند گیاه تیره ی باقلا Fabaceae بر فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز لاروهای سن آخر و حشرات کامل این آفت بررسی شد. فعالیت آنزیم به تنهایی و در حضور مهارکننده اندازه گیری شد. از بین بذرهای 17 گیاه مورد بررسی (8 رقم لوبیا، دو رقم نخود، عدس، ماشک، باقلا، تمر هندی، بادام زمینی، اسپرس و یونجه)، پنج بذر شامل چهار نوع بذر لوبیا، Phaseolus vulgaris L. (لوبیا چیتی، لوبیا سبز، لوبیا قرمز و لوبیا سفید) و تمر هندی، اثرات مهارکنندگی زیادی را نسبت به بقیه نشان دادند. همچنین، در این بررسی اثر مهارکنندگی سه فراکسیون 20-0، 40-20 و 60-40 درصد که با کمک ترسیب در نمک آمونیوم سولفات تهیه شده بودند، نیز در سه غلظت مختلف، 3/0، 7/0 و 1 میلی گرم پروتئین بر میلی لیتر مطالعه شد. در مجموع و در هر پنج نوع بذر مورد بررسی، فراکسیون های 40-20 و 60-40 اثرات مهارکنندگی بیشتری را در مقایسه با فراکسیون اول نشان دادند (تقریبا70 الی 90 درصد مهارکنندگی). اثر مهارکنندگی در تمام موارد وابسته به غلظت بود و با افزایش غلظت مهارکننده، میزان فعالیت آنزیم به طور چشمگیر کاهش یافت. در مجموع عصاره ی پروتئینی تام و فراکسیون های انواع لوبیای بررسی شده در این تحقیق، اثر مهارکنندگی قابل توجهی بر فعالیت آلفا-آمیلاز مراحل زیستی لارو سن آخر و حشرات کامل سوسک برگخوار سیب زمینی نشان دادند.

تولید انبوه عوامل کنترل زیستی از جمله ارکان اصلی برنامه های کنترل زیستی به شمار می آید. مهم ترین مانع بر سر راه اجرای موفقیت آمیز برنامه های رهاسازی اشباعی، پرهزینه بودن پرورش انبوه این حشرات و به خصوص رهاسازی آن ها در زمان مناسب است. در سال های اخیر، ذخیره سازی عوامل کنترل زیستی در دماهای پایین به عنوان یک روش ارزشمند جهت افزایش ماندگاری دشمنان طبیعی و فراهم ساختن ذخیره کافی و پایدار از آن ها برای استفاده در برنامه های کنترل زیستی شناخته شده است. در این پژوهش اثر مدت زمان های مختلف نگهداری (1، 4، 7، 15 و 30 روز) تخم بید آرد، Anagasta kuehniella (Zeller) در دمای 4 درجه سلسیوس روی ویژگی های زیستی و جمعیتی زنبورTrichogramma brassicae Bezdenko مورد بررسی قرار گرفت. یک تیمار هم به عنوان شاهد در نظر گرفته شد که در آن تخم های سرما ندیده بید آرد در اختیار زنبور قرار گرفت. بر اساس نتایج مقایسات میانگین دانکن، دوره نشو و نمای مراحل نابالغ، طول عمر، زادآوری، درصد پارازیتیسم، درصد خروج و دوره تخم ریزی زنبور بین تیمارها اختلاف معنی داری در سطح 1% داشت. بیشترین طول عمر زنبور ماده در شاهد با میانگین 66/0 ± 56/9 روز و کمترین در تیمار 30 روزه با میانگین 71/0 ± 12/5 روز به دست آمد. هم چنین مشخص شد که تمامی فراسنجه های رشد جمعیت پایدار زنبور T. brassicae به غیر از مدت زمان یک نسل، بین شاهد و تیمارهای سرمایی اختلاف معنی داری وجود دارد. کم ترین نرخ خالص تولید مثل (71/0 ± 22/13 ماده/ماده/روز) و نرخ ذاتی افزایش جمعیت (80/3 ± 2178/0 ماده/ماده/روز) در تیمار 30 روزه به دست آمد. بدین ترتیب افزایش مدت زمان نگهداری تخم های بید آرد در دمای پایین، فراسنجه های زیستی زنبور و هم-چنین ویژگی های جمعیتی آن را کاهش می دهد.