پژوهشنامه حمل و نقل
سال:1401 | دوره:19 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

در هنگام ساخت پل بر روی مقطع رودخانه، برای کاهش طول سازه ی عرشه پل بدلایل اقتصادی و اجرایی، معمولا قسمتی از سیلاب دشت رودخانه در دو طرف با خاکریز های دسترسی مسدود می گردد. این امر موجب تنگ شدگی در مسیر رودخانه و تغییر در شرایط هیدورلیکی جریان می گردد. با زیاد شدن گرادیان سرعت در مقطع تنگ شده، تنش برشی وارد بر بستر رودخانه نیز افزایش می یابد. افزایش تنش برشی می تواند باعث فرسایش در بستر رودخانه و در محل پایه ها و کوله ها شود و پل را در معرض آسیب های هیدرولیکی قرار دهد. از طرف دیگر، گاهی اوقات راستای محور پل، عمود بر راستای جریان نیست و اصطلاحا پل، زاویه بیه دارد. در این پل ها، خاکریزهای دسترسی را با توجه به محل قرارگیری آنها در مسیر جریان آب و نحوه عملکردشان، می توان خاکریز هدایت کننده و شکافنده جریان نامید. در این مقاله به بررسی تاثیر پیشروی متقارن و نامتقارن خاکریزهای دسترسی پل بیه دار در سیلاب دشت بر هیدرولیک جریان پرداخته شده است. برای بهتر شدن شرایط هیدرولیکی عبور جریان از محل خاکریز شکافنده، پیشروی نامتقارن خاکریزهای دسترسی پیشنهاد و بررسی شده است. بدین منظور مدل سازی سه بعدی جریان در دستور کار قرار گرفت. در ابتدا، مدل عددی بر اساس مطالعات تجربی قبلی صحت سنجی شد. سپس، اثرات پیشروی متقارن خاکریز های دسترسی در زوایای مختلف بیه پل، ارزیابی شد و در ادامه پیشروی نامتقارن خاکریز های دسترسی جهت کاهش تنش برشی در مقطع رودخانه پیشنهاد و بررسی شدند. نتایج نشان می دهد که پیشروی 70 درصدی خاکریز هدایت کننده جریان در زاویه بیه بحرانی، با توجه به ثابت بودن مقطع عبوری جریان، باعث کاهش حداکثر سرعت و تنش برشی به ترتیب به مقدار 14 و 35 درصد در مقطع رودخانه ی مورد مطالعه می شود.

یکی از روش های سنتی برای بهبود وضع شبکه ها، ساخت راه های جدید است که امروزه به خصوص در مناطق شهری پرازدحام و شلوغ، به دلیل بالا بودن هزینة ساخت آن، دیگر گزینة مطلوبی به نظر نمی رسد. روش های مدیریت ترافیک یکی از گزینه های مؤثر در این امر به شمار می آیند. مسئلة تخصیص ترافیک به ویژه تخصیص ترافیک پویا، با فراهم آوردن بستری برای بررسی وضعیت شبکة موردمطالعه و همچنین ایجاد الگوی جریان ترافیک، یکی از ابزارها و اجزای مهم در بحث مدیریت ترافیک می باشد. در این پژوهش با بهره گیری از یک روش بارگذاری شبکة پویای مبتنی بر مدل گسترش شبکة LWR، مسئلة بارگذاری شبکة پویا به عنوان یک سیستم معادلات جبری دیفرانسیلی فرموله می گردد. مدل بارگذاری شبکة پویای حاصله، قادر به شکل گیری، انتشار و اتلاف صف های فیزیکی است. این پژوهش برای حل مسائل تعادل کاربر پویا از الگوریتمی بر اساس فرمول نقطه ثابت بهره می برد. سپس بستة نرم افزاری به زبان c++ جهت پیاده سازی هر دو سیستم معادلات جبری دیفرانسیلی و الگوریتم نقطه ثابت با درنظرگرفتن پس زدگی صف ایجاد می-شود. برنامة نام برده به گونه ای توسعه یافته است که می توان از آن برای حل مسائل تعادل کاربر پویا و بارگذاری شبکة پویا در هر شبکة بزرگ مقیاس به کار گرفته شود. برنامة نوشته شده جهت آزمایش برای شبکة شهری شیکاگو با 86179 جفت مبدأ-مقصد و 250000 مسیر پیاده سازی شده و پس از 69 بار تکرار با درنظرگرفتن آستانة 001/0 به همگرایی می رسد. در انتها نتایج این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته و صحت نتایج حاصله نشان داده شده است.

تحقیق و بررسی در خصوص امکان استفاده از تراشه آسفالت به عنوان تمام یا بخشی از مصالح لایه­های روسازی به­صورت روز افزون در حال انجام است؛ از جمله دلایل این موضوع را می­توان ملاحظات اقتصادی و زیست محیطی برشمرد. در این فرآیند تراشه آسفالت جایگزین بخشی از سنگدانه­های موجود در بتن یا آسفالت می شود. باتوجه به اینکه مطالعات گذشته عمدتا بر تأثیر منفی تراشه آسفالت روی مقاومت شکست و مقاومت فشاری بتن اذعان دارند و از طرفی مطالعات محققان اثر مثبت الیاف روی مقاومت بتن سیمانی را نشان می­دهند، در تحقیق حاضر اثر الیاف پلی پروپیلن، پلی الفین و فولادی بر خصوصیات مکانیکی بتن حاوی تراشه آسفالت مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور سه در­صد متفاوت (­­­2، 5 و 8 درصد وزنی عیار سیمان)­ از هر یک از انواع الیاف به بتن حاوی 15، 30 و 45 درصد تراشه آسفالت اضافه شد و روی این نمونه­ها، آزمایش­های مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مقاومت شکست انجام گرفت. نمونه­های مورد استفاده در آزمایش مقاومت شکست، به­شکل نیم­دیسکی و دارای سه عمق شکاف 25، 32 و 38 میلی­متر بودند. بررسی نتایج آزمایش­های انجام شده نشان داد که عمدتاً اضافه کردن الیاف به بتن حاوی تراشه آسفالت، به افزایش ناچیز (تا 7 درصد) در مقاومت فشاری، افزایش نسبتاً کم (تا 19 درصد) در مقاومت کششی و اثر قابل ملاحظه (تا 30 درصد) بر مقاومت شکست منجر می­شود.

کاهش سفر فعال به مدرسه در سال های اخیر علاوه بر ایجاد مشکلات ترافیکی باعث کاهش فعالیت فیزیکی دانش آموزان شده است. والدین تصمیم گیرنده اصلی درباره انتخاب شیوه سفر فرزندان خود به مدرسه هستند. بنابراین آگاهی از پارامترهای موثر بر تصمیم ایشان در راستای اتخاذ تصمیم های مناسب مدیریتی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله به بررسی دو رویکرد حداکثر سازی مطلوبیت و حداقل سازی پشیمانی در خصوص رفتار والدین هنگام انتخاب وسیله سفر فرزندان دوره اول دبستان پرداخته شده است. برای این منظور ساختار هر دو مدل در قالب لوجیت چند جمله ای و در پکیج نرم افزاری Nlogit5 تهیه شد. علاوه بر توجه به مقادیر ρ2، LL و percent correct برای هر مدل، اهمیت نسبی پارامترها و مقادیر اثر حاشیه ای در دو مدل محاسبه شد. نتایج این مقاله نشان می دهد که مدل بر پایه پشیمانی چارچوبی برای تفسیر انتخاب والدین ارائه می دهد، که حداقل به اندازه چارچوب رفتاری مدل کلاسیک بر پایه مطلوبیت معتبر و قانع کننده است. به مدل حداقل سازی پشیمانی می توان به عنوان یک جایگزین مناسب، در مقایسه با سایر مدل های جایگزین معرفی شده، برای مدل حداکثر سازی پشیمانی نگاه کرد که بر پایه مطالعات رفتاری مبتنی بر واقعیت استوار است. همچنین استفاده از دو مدل به طور هم زمان می تواند به اتخاذ تصمیمات صحیح مدیریتی کمک کند.

وضعیت روسازی از منظر شاخص وضعیت روسازی می تواند بطور اساسی در شدت و میزان تصادفات جاده های نقش داشته باشد و همچنین رفتار رانندگان در ارتباط با آن می باشد. به منظور مطالعه ی انواع خرابی های ذکر شده در شرایط محیطی (جاده خشک با دوره بارندگی در فواصل زیاد مطالعه موردی شهر یزد) به بررسی الگوی رفتار رانندگان در مقابل این خرابی ها، و در پی آن تاثیر سرعت بر میزان شدت و خسارت ناشی از تصادفات با استفاده از روش داده کاوی درخت تصمیم به بررسی ارتباط بین نوع و شدت خرابی و الگوی رفتاری و ارتباط آن با تصادفات جاده های توجه می شود. با توجه به مشاهدات و برداشت های میدانی و محاسبه شدت خرابی متوجه شدیم که خرابی چاله بیشترین تاثیر را در رفتار و نوع واکنش رانندگان حین برخورد با خرابی دارد. پس از آن خرابی پوست سوسماری شدید خرابی اثرگذار بعدی بود ولی در اکثر مواقع شاهد واکنش نوع دوم در این نوع خرابی بودیم و میزان انحراف در مسیر در این نوع از خرابی ها کمتر بود. دریافتیم که ابعاد و اندازه چاله و خرابی های شدید نیز بر نوع الگوی رفتاری رانندگان تاثیر گذار است.

وقوع اجتناب ناپذیر زلزله ها و تحمیل خسارت های فراوان جانی و مالی، به ویژه زلزله های ویرانگری که در سال های اخیر در نقاط مختلف دنیا اتفاق افتاده، تأکیدی بر لزوم یافتن راه حلی مناسب و مطمئن جهت مقاوم سازی سازه ها در برابر این پدیده طبیعی بوده است. استفاده از میراگرها به عنوان یکی از روشهای کنترل غیر فعال سازه ها با توجه به رفتار مطمئن، مقاومت مطلوب و نگهداری کم هزینه مورد توجه بسیاری از مهندسین در سالهای اخیر قرار گرفته است. علی رغم کاربرد نسبتاً وسیع در ساختمانها استفاده از میراگردر پلها هنوز متداول نشده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از میراگر اصطکاکی دورانی به عنوان یک سیستم اتلاف انرژی در پل های بتنی به عنوان راهکاری مناسب برای بهسازی لرزه ای پل های موجود در برابر زلزله می باشد. در این مطالعه مدل سازی بر روی چهار نمونه پل، با ابعاد دهانه 20 متری و 30 متری و دارای سه دهانه و پنج دهانه در هر دو حالت بدون میراگر و با میراگر صورت پذیرفته است. سپس با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی میزان برش پایه و تغییر مکان حداکثر به عنوان پارامترهای اصلی که تاثیر بسزایی در خرابی پل ها دارند، محاسبه شده اند. بر اساس نتایج، تغییرات نیروی برشی در پای ستون ها با افزایش طول دهانه از 20 متر به 30 متر حدود 10 تا 17 درصد کاهش می یابد. همچنین تغییر مکان عرشه پل با افزایش طول دهانه از 20 متر به 30 متر حدود 4 تا 15 درصد کاهش می یابد. علاوه بر آن با افزایش تعداد دهانه هی پل از 3 به 5 دهانه، افزایش حداکثر 11% در پارامترهای فوق ایجاد می شود

ظرفیت میدان یکی از مهمترین مشخصه هایی است که می تواند جایگاه میدان را به عنوان یک تقاطع همسطح شهری روشن سازد. بسیاری از میدان هایی که در گذشته طراحی و اجرا شده اند، امروزه با مشکلات ظرفیتی مواجه هستند، به گونه ای که در اکثر موارد تجدید طراحی آنها ضروری گشته است. امکان برنامه ریزی برای استفاده از میدان هنگامی به صورت صحیح و مناسب، میسر خواهد شد که میزان تقاضای سیستم و نوسانات آن از قبل تعیین شده باشد؛ یعنی، برای پاسخ گویی به تقاضای سفر به دنبال ایجاد ظرفیت مناسب برای میدان در سطوح خدمت مشخصی باشیم. با این حال، در شرایط دنیای واقعی به سختی می توان مقادیر دقیق تقاضا را به دلیل نوسانات آن در طول دوره های مختلف عملیات ثابت فرض کرد. در این تحقیق، ظرفیت میدان دو خطه با توجه به پراکندگی تقاضا در شاخه های ورودی مورد تحلیل قرار گرفته است و نیز تأثیر تغییرات تقاضای گردش ها بر ظرفیت میدان مورد بررسی قرار گرفته است. برای در نظر گرفتن پراکندگی تقاضا، احجام تقاضا بصورت توابع توزیع احتمال پیوسته یکنواخت در نظر گرفته شده است. برای ارزیابی ظرفیت میدان، از روش توصیه شده در راهنمای ظرفیت معابر(HCM 2010) استفاده شده است. برای تحلیل ظرفیت تحت تقاضای احتمالاتی از روش شبیه سازی مونت کارلو استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد با افزایش پراکندگی احجام ورودی برای عبور از میدان، تأخیر برای وسایل نقلیه در میدان زیاد می شود بطوری که پراکندگی زیاد برای حجم های ورودی می تواند سطح سرویس میدان را نسبت به زمانی که پراکندگی در تقاضای ورود وجود ندارد دو درجه نامطلوب تر سازد.

امروزه توسعه شهرنشینی و روند افزایش جمعیت در شهرها و وابستگی روزافزون شهروندان به خودروی شخصی، موجب بروز مشکلات عدیده ای مانند ازدحام در آمدوشد، افزایش تصادفات و آلودگی های زیست محیطی شده است. یکی از اساسی ترین راهکارهای پیشنهادی حل مشکل ازدحام و آلودگی هوا در جهان استفاده از قطار شهری به عنوان یکی از وسایل حمل ونقل عمومی است. به منظور بهره مندی هرچه بیشتر از مزایای این شیوه سفر، شناخت عوامل مؤثر بر انتخاب آن ضروری است. در مطالعه حاضر از نظریه تمایل رفتاری و با استفاده از اطلاعات 260 پرسشنامه توزیع شده میان استفاده کنندگان از خط 2 قطار شهری تهران (صادقیه-فرهنگسرا) و به کار گیری روش معادلات ساختاری به شناسایی عوامل نهان مؤثر بر انتخاب سیستم حمل و نقل ریلی شهری تهران، مبادرت می شود. نتایج حاکی از اثرگذاری مثبت چهار متغیر نهان کیفیت خدمت دهی، ارزش درک شده، درگیری و رضایت بر تمایل رفتاری است. بدان معنا که با افزایش هریک از این متغیرها، تمایل رفتاری افراد به استفاده از خط 2 قطار شهری تهران افزایش می یابد. از میان متغیرهای یادشده، درگیری بیشترین و ارزش درک شده کمترین تأثیر را بر تمایل رفتاری دارد. نتایج این پژوهش می تواند مورداستفاده سیاست گذاران حمل و نقل به منظور ترغیب هرچه بیشتر افراد به استفاده از قطار شهری و بهره گیری از مزایای آن قرار گیرد.

بخش حمل ونقل یکی از بخشهای زیربنایی هر اقتصاد به شمار می رود و سرمایه گذاری در این بخش موجب افزایش تحرک نیروی کار و سرمایه شده و آثار جانبی مثبتی بر دیگر بخشهای اقتصاد بر جای می گذارد. باتوجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش سرمایه گذاری در بخش حمل ونقل در شرایط نااطمینانی تولید مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از مدل EGARCH برای محاسبه نااطمینانی تولید استفاده شده و جهت برآورد مدل اصلی از الگوی خودرگرسیون با وقفه های توزیعی استفاده شده و به کمک نرم افزار EVIEWS10 به تخمین مدل و تفسیر نتایج پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که ناهمسانی واریانس شرطی در تولید وجود دارد و این به معنی وجود نااطمینانی تولید میباشد. همچنین نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت با افزایش ارزش افزوده بخش حمل ونقل، سرمایه گذاری های انجام شده در بخش حمل ونقل افزایش مییابد. همچنین با افزایش نااطمینانی تولید هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت، سرمایه گذاری بخش حملونقل کاهش مییابد. همچنین هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت، نرخ ارز، نرخ تورم و نرخ بهره تأثیر منفی بر سرمایه گذاری بخش حمل ونقل دارد. همچنین با توجه به ضریب تصحیح خطا در مدل ECM می توان بیان کرد، سرعت تعدیل به سمت مقدار تعادلی و بلندمدت مناسب بوده، به طوری که در هر دوره حدود 778/0 خطای عدم تعادل تعدیل گردیده و مقدار کوتاه مدت به سمت مقدار تعادلی و بلندمدت خود به صورت نمایی میل می کند. همچنین در ادامه آزمونهای تشخیصی مدل موردبررسی قرار گرفته است.

در حمل ونقل هوشمند نبود استراتژی واحد منجر به ناهماهنگی جهت گیری دستگاه های تأثیرگذار بر این بخش و نهایتاً افت کارایی و بهره وری خواهد شد. بنابراین موضوع اولویت‏بندی پروژه ها، به دلیل محدودیت منابع که مهم ترین آن منابع مالی، نیروی انسانی، تجهیزات و زمان است، ضروری است. بنابراین انتخاب پروژه در سازمان های پروژه محور یک تصمیم حیاتی و دینامیک است. در این پژوهش با در نظر گرفتن مشکلات و نیازهای حمل ونقلی درون شهری کلان شهر اصفهان و استفاده از پرسش نامه هایی که توسط خبرگان امر تکمیل شده است، و با توجه به معیارهای تعیین شده برای حمل ونقل هوشمند و تأثیر هر یک از این معیارها بر تحقق عملگرهای سرویس در شهر اصفهان که الگوی پیشنهادی برای آن در نظر گرفته شده است، به اولویت بندی عملگرهای سرویس با استفاده از روش کوداس پرداخته می شود. در این پژوهش با تعریف یک تابع آستانه برای ارزیابی نزدیکی نسبی عملگرهای سرویس به یکدیگر و سپس تعیین فاصله اقلیدسی و فاصله تاکسی آن ها، ماتریس ارزیابی نسبی محاسبه گردیده است. با توجه به نتایج بدست آمده در شهر اصفهان، عملگرهای سرویس مدیریت تصادفات و سوانح، مدیریت داده های تصادفات و پایش ناوگان حمل ونقل همگانی بیشترین اولویت را در میان سایر عملگرها دارند. این امر نشان دهنده نیاز به برنامه ریزی و اقدام مقتضی جهت مدیریت ایمنی و بحران در معابر درون شهری کشور داشته و افزایش ایمنی کاربران در معابر را در پی خواهد داشت.

شبکه راه ها یکی از زیرساخت های اصلی توسعه بوده و جزء سرمایه های ملی کشورها محسوب می گردد. حفظ و نگهداری این سرمایه کلان نیازمند برنامه ریزی های دراز مدت و فعالیت مستمر تعمیر و نگهداری شبکه راه ها می باشد. در گذشته، روش های تعمیر و نگهداری سنتی بر روی فعالیت های ذاتا اصلاحی یا سازه ای متمرکز شده بودند. از آنجا که اقدامات نگهداری پیشگیرانه عمر سرویس دهی و بهره برداری روسازی را افزایش داده و کاهش هزینه های بلند مدت تسهیلات راه را بدنبال خواهد داشت، امروزه نظریه اجرای نگهداری و تعمیرات قبل از آغاز اضمحلال بیشتر مورد توجه مدیران روسازی راه ها قرار گرفته است. مسیرهای بین شهری پرتردد استان مازندران، به ویژه شهرهای توریستی استان در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته است، که پنج مسیر (ده مسیر رفت و برگشت) به دلیل ترافیک بالا و تردد وسایل نقلیه (میانگین تردد در ساعت) انتخاب شده است. برای حل این مسئله، پس از کدنویسی در نرم افزار متلب، براساس مدل ریاضی تعریف شده و الگوریتم مورد نظر، حالتهای مختلفی براساس بازه های مختلف، تعداد انتخاب مسیر از دسته های تعمیراتی و سقف بودجه ی محدود در نظر گرفته شده، تعریف و طبق همین حالتها، خروجی های مطلوب از نرم افزار متلب گرفته شده است. پس از تشریح مشخصات جوابهای مسئله در حالت های مختلف تعریف شده، به بررسی تغییرات هزینه، مطلوبیت و تعداد کل مسیرهای انتخاب شده و همچنین تعداد مسیرهای انتخابی از هر دسته تعمیراتی نسبت به تغییرات بودجه محدود پرداخته شد.

رشد جمعیت، افزایش تقاضای سفر و در نتیجه آن افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری موجب نگرانی در مورد ایمنی جاده-ها در جوامع امروزی شده است. عوامل مختلفی مانند مشخصات راننده، شرایط محیطی، شرایط سطح راه و نوع وسایل نقلیه، بر شدت تصادفات تأثیرگذار است. در این مقاله سعی شده تا با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری و با تکیه بر داده های تصادفات، ابتدا پارامترهایی که بیشترین تأثیر را بر شدت تصادفات برون شهری استان کرمان دارند شناسایی شوند. سپس از نتایج بدست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری، برای توسعۀ یک سیستم استنتاج فازی به منظور اولویت بندی راهکارها در ارتباط با هر عامل استفاده می شود. طبق نتایج بدست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری، عامل انسانی (با بار عاملی 47/0-) بیشترین تأثیر را در بروز تصادفات با شدت آسیب دیدگی بالا نسبت به سایر عوامل پنهان دیگر در مدل نشان داده است. از بین پارامترهای تبیین کننده عامل انسانی، متغیر بستن کمربند ایمنی (با بار عاملی 85/0) قوی ترین تبیین کننده برای این عامل بوده است. در انتها جهت تعیین اولویت اجرای راهکارهای کاهش شدت تصادفات به تفکیک عوامل انسانی، محیطی و راه، از سیستم استنتاج فازی به دلیل دقت قابل قبول آن در حل مسائلی که با عدم قطعیت مواجه هستند استفاده شده است. نتایج خروجی های حاصل از سیستم استنتاج فازی نشان می دهد که اولویت راهکارهای مرتبط به عوامل انسانی به مراتب بیشتر از راهکارهای مرتبط به عوامل راه و محیطی است. به طور کلی، نتایج این تحقیق می تواند به متخصصین در حوزه حمل و نقل کمک کند تا اقدامات متقابل را با هدف کاهش سطح شدت تصادف در بخش جاده های برون شهری به صورت کارآمد و بهینه اولویت بندی کنند.

افزایش ایمنی و سرعت قطارها و کاهش مصرف انرژی در آن ها، همواره دغدغة اصلی در سیستم های حمل و نقل ریلی بوده است. در این زمینه، سیستم عملکرد خودکار قطار (ATO)1 مطرح گردید که وظیفة آن هدایت خودکار قطار بدون نیاز به راهبر با حداکثر کارایی و ایمنی است. در این مقاله، هدف ارائة سیستمی است که بتواند وظیفة هدایت خودکار قطارهای مسافری از روی یک پروفایل سرعت آفلاین را بر عهده گیرد. برای بررسی دقیق تر، یک پروفایل سرعت از ایستگاه مشهد (مبدأ) تا ایستگاه نیشابور (مقصد) در نظر گرفته شده است. در این پروفایل سرعت، دانش کارشناسان، قواعد کنترلی، وضعیت ایستگاه ها، زمان سیر مطلوب و حداکثر مجاز سرعت و شتاب (حرکت و ترمزگیری) لحاظ گردیده است. سپس مدل دینامیکی یک لوکوموتیو با پارامترهای لوکوموتیو ER24PC زیمنس (ایران سفیر) بیان شده و یک تنظیم کنندة خطی مرتبه دوم (LQR)2، با هدف ردیابی پروفایل سرعت و حداقل کردن تلاش کنترلی (در نتیجه حداقل کردن میزان مصرف انرژی) برای آن طراحی گردیده است. شبیه سازی ها با استفاده از نرم افزار MATLAB انجام گرفته و کارایی کنترل کننده پیشنهادی در برابر اغتشاش و تغییر جرم لوکوموتیو بررسی شده است. همچنین یک کنترل کننده PI با شرایط یکسان نیز به منظور مقایسه طراحی شده است. نتایج نشان می دهند که هر دو کنترل کننده پروفایل سرعت را بخوبی دنبال می کنند اما کنترل کننده LQR تا دو برابر کمتر از PI انرژی مصرف می کند. با اعمال کنترل کننده طراحی شده بر روی یک مسیر متفاوت (دامغان تا سمنان) و دریافت مجدد پاسخ های مطلوب، اعتبار نتایج مورد تایید قرار گرفته است.

مشکلات مخلوط آسفالت حفاظتی میکروسرفیسینگ از قبیل مقاومت کم در برابر ترک ها، عملکرد نامناسب در ترافیک سنگین و در نتیجه عمر کوتاه روسازی موجب شده است که از الیاف مختلف برای تقویت این مخلوط استفاده شود. در این تحقیق عملکرد مخلوط آسفالت میکروسرفیسینک شامل الیاف مختلف پلی الفین اصلاح شده پلی پروپیلنی، فورتا و فایبرگلاس در مقادیر 1/0، 2/0 و 3/0 درصد با آزمایش-های پیوستگی، سایش در شرایط مرطوب، چرخ بارگذاری و تیر خمشی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از آزمایش-های انجام شده نشان داد که عملکرد مخلوط میکروسرفیسینگ با اضافه کردن الیاف به طور قابل توجهی بهبود می یابد. افزودن 2/0 درصد الیاف پلی الفین اصلاح شده پلی پروپیلنی، فورتا و فایبرگلاس بهترین مقدار برای بهبود عملکرد پیوستگی و مقاومت در برابر سایش مخلوط است. همچنین اضافه کردن مقدار 1/0 درصد الیاف فورتا و پلی الفین اصلاح شده پلی پروپیلنی و 2/0 درصد الیاف فایبرگلاس باعث ایجاد کمترین عمق شیار شده است. در آزمایش تیرخمشی بهترین عملکرد مقاومت در برابر شکست خمشی را مخلوط میکروسرفیسینگ حاوی الیاف فورتا از خود نشان داد. استفاده از این الیاف در مخلوط باعث افزایش 3/15، 1/33 و 2/67 درصدی مقاومت در برابر شکست به ترتیب در دماهای 25، 0 و 10-درجه سانتی گراد گردید. . با توجه به نتایج به دست آمده و مقایسه پارامترهای آزمایش پیوستگی و شیار شدگی در این تحقیق مشاهده شد که بین میزان پیچیش نمونه ها و عمق شیار ایجاد شده درآن ها رابطه معنادار وجود دارد به نحوی که با افزایش پیوستگی مخلوط، کمترین عمق شیار در نمونه ها مشاهده شد.

هدف این مطالعه، شناسایی فاکتورهای مهم و تاثیرگذار در ارتکاب رانندگان ناوگان باری به تخلف اضافه تناژ در مسیرهای بزرگراهی درون شهری تهران و بررسی اثرگذاری هر کدام از متغیرها در ارتکاب به این تخلف رانندگی است. برای رسیدن به این هدف، اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق برداشت میدانی در 10 ایستگاه در محورهای بزرگراهی درون شهری تهران برداشت گردید. بدین ترتیب که اطلاعات تناژ وسایل نقلیه باری با استفاده از یک جفت باسکول پرتابل و همچنین سایر اطلاعات موردنیاز شامل اطلاعات راننده، وسیله نقلیه، بار و سفر از طریق تکمیل پرسشنامه برداشت شده و پس از اصلاح و حذف داده های ناقص، به تعداد 856 نمونه اطلاعاتی برای انجام تحلیل های آماری، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مدل های آماری و تحلیل های لجستیک باینری نشان داد که بیشترین احتمال حمل اضافه تناژ در محورهای درون شهری برای بارهای از نوع ساختمانی بدست آمده است. همچنین نتایج مدل سازی در بخش نوع مسیر تردد نیز نشان داد که بیشترین احتمال حمل اضافه بار برای بارهای داخلی (مبدأ و مقصد داخل تهران) و کمترین آن برای بارهای عبوری (مبدأ و مقصد خارج از تهران) است. در انتها نیز این نتیجه حاصل شد که احتمال ارتکاب به تخلف اضافه تناژ توسط رانندگان باری در روزهای تعطیل در حدود 18 برابر روزهای کاری است.

در این مقاله، یک روش کارآمد ردیابی جهت تعیین تراکم ترافیک برای سامانه‏ های ترابری هوشمند پیشنهاد شده است. در این روش، در مرحلة تشخیص، به‏جای تشخیص فیزیکی خودرو از روش تشخیص نقاط ویژگی‏ استفاده می‏ شود. علاوه بر این، برای گروه‏بندی‏ نقاط ویژگی مربوط به یک خودرو از تفریق پس‏زمینه در نواحی نزدیک به دوربین و از نمای پشت خودروها استفاده می‏ شود. از آن‏جایی که در این نواحی خودرو تازه وارد تصویر شده است و به‏ راحتی قابل تشخیص از سایر خودروها است، در همین مرحله گروه‏بندی‏ انجام می ‏شود. با دور شدن خودروها از دوربین، ویژگی ‏های گروه‏بندی‏ شده با کمک الگوریتم KLT ردیابی شده و تا زمانی ‏که حتی یک ویژگی از خودرو در تصویر موجود باشد، آن خودرو شمارش می‏ شود. بدین ترتیب، در صورت وقوع انسداد، اگر حتی فقط یک ویژگی از خودرو نمایان باشد، خودرو تشخیص داده می‏ شود. روش پیشنهادی علاوه بر تشخیص و ردیابی دقیق خودرو‏ها، محدودة بیشتری از جاده را پوشش نیز می‏ دهد که منجر به بهبود دقت تشخیص تراکم ترافیک و شمارش خودروها می‏ شود. همچنین، با توجه به اهمیت پردازش بلادرنگ در تصاویر ترافیکی، با نمونه‏ برداری از فریم‏ه ا به این مهم نیز دست می‏ یابیم. بر اساس روش پیشنهادی، تراکم ترافیک سبک با دقت 9/98 درصد و تراکم ترافیک سنگین با دقت 8/97 درصد تخمین زده می‏ شود.

یکی از مشکات استفاده از قیرهای اصلاح شده، هزینه بالای افزودنی ها از جمله انواع الیاف است که به نوبه خود می تواند هزینه قیر و مخلوط های آسفالتی اصلاح شده را افزایش دهد؛ بنابراین در این تحقیق از مواد ضایعاتی ارزان قیمت کارخانه های تولید کاغذ شامل لیکور و میکرو الیاف سلولزی (حاصل از آسیاب خمیرکاغذ ضایعاتی) استفاده شده است تا برخلاف سایر تحقیقات انجام شده، علاوه بر بهبود خصوصیات قیر و مزایای زیست محیطی استفاده از مواد ضایعاتی، هزینه تولید قیر اصلاح شده نیز کاهش یابد. همچنین در این تحقیق، خصوصیات قیرهای پلیمری شامل استایرن بوتادین استایرن و استایرن بوتادین رابر به دلیل کاربرد بیشتر در روسازی های آسفالتی مورد بررسی قرار گرفته است تا امکان مقایسه و ارزیابی عملکرد قیرهای اصلاح شده با لیکور و میکرو الیاف سلولزی فراهم گردد. بدین منظور، آزمایش های شارپ از جمله آزمایش رئومتر برش دینامیکی و رئومتر تیرچه خمشی بر روی نمونه های اصلاح شده با پلیمر و الیاف انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان دهنده افزایش سختی قیر در تمامی نمونه های اصلاح شده است. بااین حال مطابق با نتایج آزمایش های کلاسیک قیر و همچنین آزمایش ویسکوزیته دورانی، پلیمرهای استایرن بوتادین استایرن و استایرن بوتادین رابر تأثیر بیشتری بر روی افزایش سختی و افزایش ویسکوزیته قیر داشته اند. به طوری که دمای اختلاط و تراکم نمونه های اصلاح شده با این دو افزودنی افزایش چشم گیری داشته است. باتوجه به نتایج به دست آمده، علی رغم بهبود دمای عملکردی بالای قیر حاوی لیکور، این افزودنی تأثیر منفی بر روی دمای عملکردی پایین قیر داشته است. همچنین میکرو الیاف سلولزی در مقایسه با پلیمرهای استایرن بوتادین استایرن و استایرن بوتادین رابر تأثیر کمتری بر روی بهبود خصوصیات قیر داشته است، بااین حال، مزایای استفاده از میکرو الیاف سلولزی در اصلاح خصوصیات قیر از جمله کاهش دمای اختلاط و تراکم مخلوط آسفالتی در مقایسه با قیرهای پلیمری و کاهش هزینه های ساخت و اجرای روسازی های آسفالتی به دلیل استفاده مواد ضایعاتی ارزان قیمت را نمی توان نادیده گرفت.

وقوع زلزله یا اعمال سایر بارهای تناوبی در مناطقی که سطح آب زیر زمینی بالا باشد سبب کاهش سختی و مقاومت خاک ماسه­ای می­گردد این کاهش مقاومت خاک ماسه­ای اصطلاحاً روانگرایی نامیده می­شود و در صورت وجود ساختمان و تاسیسات سبب آسیب جدی به آنها می­گردد. در این پژوهش به بررسی پتانسیل روانگرایی ماسه شهرستان دورود طی زلزله سال 1385 پرداخته می­شود. برای این منظور ابتدا نمونه های ماسه ای با سابقه ی روانگرایی از عمق های 7/2-8/1 و 5/3-7/2 متری از منطقه مسکونی که دچار روانگرایی شده است برداشت شده و جهت انجام تست­های مورد نیاز به آزمایشگاه منتقل شده است و پارامترهای وزن مخصوص بیشینه، رطوبت بهینه، تخلخل بیشینه و کمینه، زاویه ی اصطکاک و چسبندگی آن تعیین گردید. سپس با تعیین سربارهای مختلف و در CSR 2/0 رفتار دینامیکی ماسه در دستگاه برش ساده سیکلی سیکلی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس تاثیر درصدهای مختلف سیمان به عنوان یک افزودنی مورد بررسی واقع شده است، نتایج نشان می­دهد افزدون 2 درصد سیمان سبب افزایش پارمترهای مقاومتی ماسه می­گردد به طوری که زاویه اصطکاک از 24 درجه به 29 درجه افزایش می­باید و چسبندگی نیز به از مقدار اولیه 1 کیلوپاسکال به 13 کیلوپاسکال می­رسد. این افزایش مقاومت در رفتار دینامیکی هم کاملاً قابل مشاهده است به طوری در تراکم 80 درصد نمونه و زمانی که تنش دورگیر 100 کیلوپاسکال است نمونه بعد از 74 سیکل دچار روانگرایی می­گردد ولی افزایش 2 درصد سیمان این باعث افزایش مقاومت نمونه در برابر روانگرایی شده به طوری که تعداد سیکل­های روانگرایی به 740 افزایش می­یابد.

امروزه معضل ترافیک و سختی تردد در خیابان های شلوغ و پرازدحام، یکی از مسائل لاینفک زندگی در کلان شهرها شده است. ازآنجایی که تعداد کاربران جاده ای پیوسته افزایش یافته و منابع ارائه شده توسط زیرساخت های فعلی محدود می باشند، کنترل هوشمند ترافیک بسیار بااهمیت خواهد بود. هدف از این تحقیق مدل سازی جریان ترافیک و کنترل اندازه گیری رمپ با استفاده از روش فازی است؛ برای رسیدن به این هدف از رمپ های ترافیکی در ورودی ها، برای تنظیم دسترسی به راهرو اصلی بزرگراه یا آزادراه، به منظور حفظ جریان نزدیک به ظرفیت بزرگراه استفاده می شود. در این پژوهش با ارائه راهکاری جدید، مدل سازی جریان ترافیک و کنترل اندازه گیری رمپ، با روش هوشمند فازی در محیط نرم افزار متلب انجام شده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی و در بزرگراه های شهر اصفهان انجام گرفته است. این الگوریتم با حفظ سادگی و عدم پیچیدگی های محاسباتی، برای هوشمند کردن سیستم کنترل رمپ تلاش می کند. باتوجه به اطلاعات دریافتی از وسیله نقلیه که در فواصل معین از هر رمپ قرار دارند، طول صف، نرخ ورود خودرو و میزان تقاضای هر رمپ سنجیده شده و سپس کنترل کننده باتوجه به این اطلاعات حداقل زمان و فاز حرکتی رمپ را مشخص می نماید. مطابق با نتایج به دست آمده، شدت میانگین فاکتورهای مجموع طول صف در رمپ، زمان توقف در رمپ، دفعات توقف و ازدحام ترافیکی در حالت حلقه باز، بیشتر از حالت حلقه بسته بر اساس الگوریتم روش فازی شده است.

روسازی­های آسفالتی یکی از پرکاربردترین اجزای مورد استفاده برای روسازی بزرگراه هستند که در طول عمر خود دچار خرابی­های مختلفی مانند شیار­شدگی، خستگی و ترک­های حرارتی می­شوند. بنابراین، باید برای بهبود عملکرد قیر از افزودن اصلاح کننده هایی مانند پلیمرها و نانورس ها (NC1) استفاده شود. در میان مواد افزودنی پلیمری مختلف مورد استفاده برای بهبود عملکرد قیر، اتیلن وینیل استات (EVA2) یکی از مفیدترین و موثرترین مواد برای روسازی است. در این مطالعه، رفتار رئولوژیکی قیر حاوی EVA/Nc و پلیمر EVA مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور ارزیابی رفتار دمای متوسط ​​و بالای مخلوط، آزمایش های تیر خمشی چهار نقطه ای، خزش دینامیکی و آزمایش شیار جای چرخ روی مخلوط ها انجام شد. EVA/NC و EVA تولید شدند و با قیر مخلوط شدند. نتایج آزمون پایداری ذخیره سازی نشان داد که قیر اصلاح شده با EVA/NC نسبت به قیر اصلاح شده با EVA پایدارتر است. نتایج آزمون خستگی مخلوط­ها نشان داد که مخلوط­های آسفالتی ساخته شده از قیر اصلاح شده با نانوکامپوزیت نسبت به قیرهای اصلاح شده با پلیمر EVA مقاومت بیشتری در برابر خستگی دارند. نتایج نشان داد افزودن 6% EVA/NC و 6% EVA سبب افزایش عمر خستگی به ترتیب برابر با 43 درصد و 20 درصد گردید. نتایج آزمایش­های مقاومت شیارشدگی نشان داد با افزایش پلیمر EVA مقاومت شیارشدگی نمونه­ها افزایش یافت. همچنین افزودن مونتموریلونیت نیز سبب افزایش مقاومت مخلوط­های پلیمری در برابر شیارشدگی گردید.