مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1402 | دوره:32 | شماره:126 |تعداد مقالات:7

زمینه پریودنتیت به عنوان یک بیماری التهابی با تولید سایتوکایین ها می تواند به پاسخ التهابی موضعی و سیستمیک منجر شود. از طرفی طی التهاب سیستمیک در بدن میزان پروتیین های فاز حاد می تواند تغییر کند. پروتیین های فاز حاد، شامل انواع مثبت و منفی هستند که در پاسخ به شرایط التهابی، غلظت انواع مثبت، افزایش و انواع منفی، کاهش می یابند. بنابراین بررسی تغییرات پروتیین های فاز حاد، به عنوان یک نشانگر در طی روند بیماری پریودنتیت و درمان پریودنتال می تواند به کار رود. هدف هدف از این مقاله مروری بررسی تاثیر پریودنتیت و درمان پریودنتال بر روی پروتیین های فاز حاد مثبت است. وجه تمایز مقاله حاضر، بررسی تاثیر بیماری پریودنتال و درمان آن بر روی پروتیین های فاز حاد مثبت است. همچنین معرفی پروتیین های فاز حاد مثبت جدید، تا در آینده بتوان از آن ها جهت انجام مطالعات جدید بهره برد. روش ها در این مطالعه کلید واژه های پریودنتیت، پروتیین های فاز حاد، دبریدمان پریودنتال، مدیاتورهای التهابی به انگلیسی در موتور جست وجوی گوگل اسکالر و پایگاه های اطلاعاتی پابمد و اسکوپوس، در محدوده سال 2000 تا 2022 جست و جو شدند. از بین مقاله های یافت شده، در نهایت 65 مقاله مرتبط انتخاب و بررسی شد. یافته ها با توجه به بررسی مقالات، مشاهده شد پریودنتیت به عنوان یک بیماری التهابی می تواند به افزایش سطوح پروتیین های فاز حاد مثبت منجر شده و متعاقبا پس از درمان غیر جراحی و جراحی پریودنتال، کاهش در سطوح آن ها دیده شد. نتیجه گیری پریودنتیت به عنوان یک بیماری التهابی می تواند به تغییر سطوح پروتیین های فاز حاد مثبت منجر شود، به طوری که این بیماری به افزایش سطوح این پروتیین ها منجر می شود. درمان پریودنتال، که شامل درمان غیر جراحی (قدم اول درمان پریودنتال است و استاندارد طلایی این درمان جرم گیری بالا و زیر لثه و تسطیح سطوح ریشه با هدف حذف عوامل اتیولوژیک است) و در صورت نیاز درمان جراحی است به کاهش سطوح آن ها منجر می شود.

زمینه تشخیص و درمان مناسب سپسیس نوزادی به شناخت ارگانیسم های عامل آن بستگی دارد. هدف مطالعه حاضر با هدف بررسی انواع میکرو ارگانیسم ها در سپسیس قطعی نوزادی انجام شده است. روش ها سپسیس نوزادی یک بیماری عفونی جدی و همراه با مرگ و میر بالاست که تست تشخیصی قطعی آن کشت خون است و شامل انواع زودرس (بروز علایم بالینی از تولد تا روز سوم تا هفتم) و دیررس (از روز سوم تا روز بیست و هشتم) با علایم بالینی خاص و بعضا مشترک است. این مطالعه مقطعی روی 266 نوزاد بستری شده مبتلا به عفونت قطعی خون در بیمارستان قایم (عج) مشهد از سال 1388 تا 1398 با روش نمونه گیری آسان انجام شده است. نوزادان مشکوک به عفونت باکتریال که کشت خونشان مثبت گزارش شده بود وارد مطالعه شدند. عامل ارگانیسم باکتریال، زمان بروز سپسیس، علل اصلی مرگ و نیاز به تهویه مکانیکی بررسی شد. یافته ها 88 نوزاد عفونت قطعی زودرس و 197 نوزاد عفونت دیررس داشته اند. عامل ارگانیسم باکتریال در سپسیس زودرس در 70/1 درصد و در سپسیس دیرررس در 77/1 درصد گرم منفی بوده است. شایع ترین علل سپسیس زودرس، کلبسیلا پنومونیا 21 مورد (23/9 درصد)، استافیلوکوک اپیدرمیس 16 مورد (18/2 درصد) و ایکلای 10 مورد (11/4 درصد)، و شایع ترین علل سپسیس دیررس، کلبسیلا پنومونیا 35 مورد (25/4 درصد)، آنتروباکتر آیرژینوزا 25 مورد (18/1 درصد)، استافیلوکوک اپیدرمیس 12 مورد (8/7 درصد) و ایکلای 11 مورد (8 درصد) بودند. نتیجه گیری کلبسیلا پنومونیا، استافیلوکوک اپیدرمیس و ایکلای 3 ارگانیسم شایع در سپسیس زودرس و کلبسیلا پنومونیا، آنتروباکتر و استافیلوکوک اپیدرمیس ارگانیسم های شایع در سپسیس دیررس نوزادی بودند. از این رو جهت درمان سپسیس نوزادی، می بایست از آنتی بیوتیک های مناسب برای پوشش دادن این ارگانیسم ها استفاده کرد.

زمینه توکسوپلاسموز از شایع ترین عفونت های انگلی جهان است و ابتلای اولیه زنان باردار به آن ممکن است موجب آسیب های مادرزادی جدی به جنین شود. هدف این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع سرمی و شناسایی عوامل خطر ابتلا به توکسوپلاسموز در زنان باردار مراجعه کننده به مرکز مراقبت های بارداری شهرستان رامسر در سال های 1396 تا 1397 انجام شد. روش ها در این مطالعه مقطعی تحلیلی آنتی بادی های اختصاصی IgG و IgM ضد توکسوپلاسما گوندی ای در سرم 191 زن باردار به روش الایزا اندازه گیری شدند و طول مدت ابتلای زنانIgM مثبت با استفاده از آزمایش IgG اویدیتی تخمین زده شد. اطلاعات جمعیت شناختی و رفتاری زنان باردار و عوامل خطر احتمالی توکسوپلاسموز از طریق مصاحبه جمع آوری شد. یافته ها آنتی بادی IgG اختصاصی ضد توکسوپلاسما گوندی ای در 46/1 درصد و IgM در 5/8 درصد و هر دو آنتی بادی IgG و IgM در 4/7 درصد از مادران باردار شناسایی شد. نتایج تست IgG avidity، موردی از توکسوپلاسموز حاد را در جمعیت مورد بررسی نشان نداد. هیچ یک از ویژگی های جمعیت شناختی زنان باردار نظیر سن، شغل، محل سکونت، تحصیلات، درآمد، 3 ماهه های بارداری، دفعات بارداری و سابقه سقط جنین و عوامل رفتاری همچون نوع آب مصرفی، تماس با خاک، وجود گربه در محل زندگی، مصرف سبزی، نوع گوشت مصرفی و نحوه طبخ آن همبستگی معنی داری با مثبت بودن سرمی توکسوپلاسما نداشت. نتیجه گیری بیش از نیمی از زنان باردار (54 درصد) به توکسوپلاسموز آلوده نبودند و بنابراین در معرض ابتلا به این عفونت قرار دارند. افزایش دانش زنان باردار رامسر در زمینه روش های پیشگیری از توکسوپلاسموز می تواند موجب کاهش خطر ابتلای آنان به توکسوپلاسموز شود.

زمینه تکنولوژی های گوناگون کراس لینک کردن هیالورونیک اسید در ژل های مختلف بر ویژگی های ریولوژیک، مکانیکال، و فارماکولوژیک آن ها تاثیر می گذارد. هدف به منظور ارزیابی ویژگی های مختلف ژل های منتخب موجود در بازار دارویی ایران، آزمایشات ساده، ارزان و تکرارپذیر انجام شد تا درک بهتری از مناسب بودن آن ها برای موارد مصرف خاص، حاصل شود. روش ها ژل های هیالورونیک اسید تولیدشده با استفاده از تکنولوژی های مختلف کراس لینک کردن، با استفاده از 3 آزمایش ارزیابی شد. این آزمایشات شامل چسبندگی، مقاومت در برابر کشش و بررسی میکروسکوپی بود. نورامیس، دزیریال، بلوترو، رستیلن و ژوویدرم، از جمله ژل هایی بودند که در این مطالعه تحت آزمایشات مذکور قرار گرفتند. یافته ها میزان چسبندگی ژل ها بسیار متفاوت بود. دزیریال کمترین و بلوترو بالاترین میزان چسبندگی را نشان دادند. سایر ژل ها نسبتا چسبنده بودند. آزمون مقاومت در برابر کشش نیز نتایج آزمایش چسبندگی را تایید کرد و در آن، بلوترو بالاترین مقاومت در برابر کشش را از خود نشان داد. بررسی های میکروسکوپی ژل ها حاکی از تفاوت در اندازه و توزیع ذرات هیالورنیک اسید بود. بلوترو و دزیریال در زیر میکروسکوپ، فاقد ذره بودند. نتیجه گیری ژل های هیالورونیک اسید از طریق تکنولوژی های مختلف کراس لینک کردن تولید می شوند. استفاده از تکنیک های آزمایشگاهی ساده و ارزان قیمت کمک می کند تا درک بهتری از نحوه تاثیر عملکرد ژل های خاص داشته باشیم و این مسیله می تواند در تصمیم گیری پزشکان در خصوص انتخاب بهترین محصول برای یک مورد مصرف خاص، مفید واقع شود.

زمینه هوش هیجانی به عنوان توانایی درک احساسات در خود و دیگران، زمینه ساز موفقیت در عرصه های مختلف شناخته شده است. هدف هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و کیفیت خواب در دانش آموزان دختر دوره متوسطه بود. روش ها این مطالعه مقطعی بر روی 284 نفر از دانش آموزان دختر متوسطه شهر رشت در سال 1398 تا 1399 که به روش خوشه ای انتخاب شدند، انجام گرفت. 3 پرسش نامه شامل؛ پرسش نامه جمعیت شناختی، هوش هیجانی بار-اون و کیفیت خواب پیتسبورگ به صورت آنلاین توسط شرکت کنندگان تکمیل شدند و داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22، از طریق ضریب همبستگی اسپیرمن و مدل رگرسیون لجستیک چندگانه آنالیز شدند. یافته ها میانگین سنی شرکت کنندگان 0/95±, 13/94 سال و میانگین معدل سال قبل آن ها 0/89±, 19/61 بود. میانگین نمره کل هوش هیجانی و کیفیت خواب دانش آموزان به ترتیب 42/82±, 334/95 و 3/20±, 4/71 بود. همبستگی منفی معنی داری بین نمره کل هوش هیجانی و کیفیت خواب (r=-0/427, 0/001>P) وجود داشت. 31 درصد از افراد کیفیت خواب نامطلوب داشتند (فاصله اطمینان 95 درصد: 36/6-25/7 درصد) و رگرسیون لجستیک چند متغیره نشان دهنده رابطه معکوس بین کیفیت خواب نامطلوب و نمره هوش هیجانی بود (نسبت شانس 98/0، 001/0> P). متغیرهای جمعیت شناختی با کیفیت خواب ارتباطی نداشتند (0/05< P). نتیجه گیری حدود یک سوم از دانش آموزان دختر از کیفیت خواب نامطلوب برخوردار بودند. ارتباط معنی داری بین کیفیت خواب و هوش هیجانی وجود داشت. بدین صورت که کیفیت خواب نامطلوب با نمره هوش هیجانی پایین تری همراه بود.

زمینه اقدامات درمانی برای پیچ خوردگی مچ پا شامل توصیه های مراقبتی، درمان علامتی، بی حرکتی مفصل با استفاده از بانداژ و گچ و جراحی ترمیمی است. هدف هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر درمانی بانداژ و گچ گیری در درمان پیچ خوردگی مچ پاست. روش ها این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بود که بر روی 78 نفر از بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان پورسینا با پیچ خوردگی مچ پا انجام شده است. در این پژوهش بیمارانی که با تشخیص پیچ خوردگی مچ پا به اقدام درمانی نیاز داشتند وارد مطالعه شدند. بیمارانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند به 2 گروه A (گچ گیری) و B (بانداژ) به روش تصادفی ساده تقسیم شدند و بعد از 3، 6 و 12 هفته پس از شروع درمان از نظر میزان درد بررسی شدند. یافته ها نتایج نشان داد میزان درد براساس مقیاس دیداری اندازه گیری شدت درد بعد از 3 هفته و بعد از 6 هفته در گروه بانداژ میانگین کمتری نسبت به گروه گچ گیری دارد و این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار است (0/001>P). معیار مچ پا بعد از 3، 6 و 12 هفته در 2 گروه مورد مطالعه میانگین یکسانی داشت. مدت زمان محدودیت فعالیت در گروه گچ گیری نسبت به گروه بانداژ به صورت معناداری کمتر بود. نتایج درمان از جهت بهبودی کامل، زمان بازگشت به کار و فعالیت و میزان درد ارزیابی شد. نتیجه گیری در این مطالعه مشخص شد که درمان به روش گچ گیری موجب کاهش روزهای محدودیت فعالیت و برگشت سریع تر بیماران به کار و فعالیت روزانه می شود. با این حال، گچ گیری محدودیت هایی نظیر هزینه بیشتر و همچنین محدود شدن حرکات اندام ها دارد. جهت نتیجه منطقی به مطالعات بیشتر با در نظر گرفتن همه جوانب در به کارگیری روش های بانداژ و گچ گیری در پیچ خوردگی مچ پا نیاز است.

زمینه مداخلات تکنولوژیک همانند تحریک الکتریکی مغز ممکن است در فرایندهای شناختی و شخصیتی افراد وابسته به مواد همانند وابستگی به نیکوتین اثرگذار باشد. هدف هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب در فرکانس آلفا، بر بازداری و تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین بود. روش ها طرح پژوهش در این مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و شم بود. 30 نفر افراد وابسته به نیکوتین واجد شرایط از شهرستان مشهد و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 3 گروه 10 نفره تقسیم شدند. گروه اول تحریک را در 8 جلسه 20 دقیقه ای و در ناحیه پیش پیشانی خلفی جانبی دریافت کردند. گروه دوم به شکل شم تحریک شده و گروه سوم به صورت کنترل هیچ تحریکی دریافت نکردند. داده های این مطالعه توسط تکلیف برو-نرو و پرسش نامه بارت (1995) جمع آوری شدند. بعد از 8 جلسه بازداری و تکانشگری افراد ارزیابی شدند و نتایج با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره ارزیابی شدند. همچنین بعد از 2 ماه، بازداری افراد توسط روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، ارزیابی شد. یافته ها اثربخشی مداخله تحریک جریان متناوب الکتریکی براساس موج آلفا بر بازداری در کوتاه مدت و بلندمدت به طور معناداری در گروه آزمایش با گروه های دیگر متفاوت بود (0/001=P). تفاوت معناداری بین این 3 گروه در تکانشگری وجود نداشت (0/7=P). نتیجه گیری مداخله تحریک جریان متناوب الکتریکی براساس موج آلفا برافزایش بازداری در کوتاه مدت و بلند مدت در افراد وابسته به نیکوتین موثر است. در نتیجه این روش ممکن است در آینده با پژوهش های بیشتر برای افزایش بازداری افراد وابسته به نیکوتین استفاده شود. این روش بر تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین موثر است و باعث کاهش تکانشگری افراد وابسته به نیکوتین شد، اما اثر معناداری ندارد. این نتیجه گیری ها نیازمند بررسی ها و آزمایشات بیشتر است.