این پژوهش به منظور تعیین بهترین و مناسبترین ایستگاه ها برای توسعه اکوتوریسم در مفهوم عام آن با رویکرد اکوسیستمی و بوم شناختی سیمای سرزمین صورت پذیرفت. بدین منظور منطقه مورد مطالعه دوبار و هربار با یک رویکرد مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از جمع آوری و تهیه داده ها و اطلاعات، شاخص های کمی و کیفی سرزمین بی مقیاس و بصورت کمی تبدیل شده و لایه محدودیت بر پایه منطق بولین در روی نقشه و در هر رویکرد اعمال گردید. بدین صورت که با استفاده از اصول فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و سیستم حمایت گروهی وزن شاخص ها در هر رویکرد با در نظر گرفتن ماتریس های سازگار و میزان خطای قابل قبول در روش ساعتی (Saaty) محاسبه گردید. نهایتا ارزیابی با استفاده از وزن دهی برای شاخص ها در هر رویکرد با اعمال مدل جبرانی خطی صورت پذیرفت. داده های بدست آمده پس از اعمال ضرایب با مدل جبرانی خطی در هر رویکرد در چهار دسته از بالاترین ترجیح برای توسعه اکوتوریسم به پایین ترین ترجیح مرتب شدند و نتیجه بدست آمده پس از اعمال داده های حاصله در قالب یک نقشه ترکیبی از هر دو رویکرد و یک ماتریس مشخص شد. انتخاب قطر ماتریس بعنوان مناسبترین سایتها برای توسعه اکوتوریسم در هر رویکرد مورد توصیه قرار گرفت و داده های به دست آمده توسط نقشه ترکیبی را نیز تائید کرد.نتایج این پژوهش 4985.12 هکتار از واحد هیدرولوژیک مورد مطالعه را که دارای مساحت 54872.3 هکتار می باشد، مناسب برای توسعه طبیعت گردی در هر رویکرد نشان داد همچنین بیشترین همپوشانی در پایین ترین ترجیحات در هر رویکرد مشاهده شد.