طب توانبخشی
سال:1393 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه و اهداف:کنترل پوسچر اساس عملکرد حرکات بدن بوده و وجود آن برای بسیاری از فعالیت های ورزشی، مورد نیاز و ضروری می باشد. عوامل متعددی می توانند بر میزان کارایی سیستم کنترل پوسچر تاثیر منفی گذاشته و ثبات پوسچر را کاهش دهند که در نتیجه با افزایش نوسانات پوسچر همراه خواهد بود. از جمله این عوامل، می توان به اختلالات اسکلتی- عضلانی مانند کمردرد اشاره نمود؛ لذا هدف تحقیق حاضر مقایسه میزان نوسان پوسچر در ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در مقایسه با ورزشکاران سالم بود.مواد و روش ها: میزان نوسان پوسچر 68 ورزشکار (34 ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی و 34 ورزشکار سالم) به وسیله دستگاه توزیع فشار زبریس در دو حالت ایستاده با چشمان باز و بسته مورد بررسی قرار گرفت. به منظور انجام تجزیه و تحلیل داده های آماری و نیز مقایسه بین گروه ها از روش آماری تی مستقل استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در هردو وضعیت ایستاده با چشمان باز و بسته در میزان نوسان پوسچر بین ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی با ورزشکاران سالم تفاوت معناداری وجود دارد (P£0.05).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، مشاهده می شود که ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در مقایسه با ورزشکاران سالم مشابه از نوسان پوسچر بیشتری در دو وضعیت ایستاده با چشمان باز و بسته برخوردار بودند که این نتایج بیانگر وجود اختلال در کنترل پوسچر این ورزشکاران می باشد. پیشنهاد می شود با اندازه گیری نوسان پوسچر در ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به شناسایی یکی از مهم ترین عوامل خطرزای آسیب های ورزشی در این افراد اقدام نمود.

مقدمه و اهداف: علی رغم اینکه تمرینات کشش عضلانی بخش مهمی از برنامه های توانبخشی بیماریهای عضلانی - اسکلتی و تمرینات ورزشی را تشکیل می دهند، اما مطالعات محدودی اثر آنی کشش عضلانی بر حس عمقی مفاصل را مورد بررسی قرار داده اند و مطالعات موجود نیز نتایج متناقضی را گزارش کرده اند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آنی کشش عضلات بر خطای بازساری زاویه در مفصل زانو بود.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طراحی پیش آزمون و پس آزمون به روش متقاطع برروی 37 جوان سالم درمحدوده سنی 25-18 سال انجام شد. شرکت کنندگان بطور تصادفی در 3 حالت کشش عضلات اکستانسور زانو ، کشش عضلات فلکسور زانو و یک بار هم به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی خطای بازسازی زاویه در سه زاویه 15، 30 و 60 درجه وضعیت خم زانو بوسیله سیستمی متشکل از فوتوگرافی دیجیتال، مارکرهای غیر منعکس کننده و آنالیز با اتوکد صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد وقتی حس عمقی در حین حرکت باز کردن زانوارزیابی می گردد، کشش عضلات فلکسور بطور معنا داری سبب افزایش خطای بازسازی زاویه در زوایای 15، 30 و 60 درجه خم مفصل زانو می شود (P=0.02)، ولی کشش عضلات اکستانسور اثر معنا داری بر خطای بازسازی زاویه مفصل زانو ندارد. همچنین بیشترین خطای بازسازی زاویه در زاویه 60 و کمترین خطا در زاویه 15 درجه خم زانو ثبت گردید.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد کشش استاتیک عضلات آنتاگونیست سبب افزایش خطای بازسازی و کاهش دقت حس عمقی می شود. همچنین به نظر می رسد با توجه به کشیده شدن بافت نرم اطراف مفصل در انتهای دامنه حرکتی، خطای حس وضعیت در دامنه های انتهایی حرکت کمتر و در دامنه های میانی بیشتر است. بنابراین در طراحی تمرینات کششی برای ورزشکاران و برنامه های توانبخشی بیماران باید تا حد امکان تداخل تمرینات کششی با دقت حس عمقی را مد نظر قرار داد.

مقدمه و اهداف: غربالگری دقیق و جلوگیری از انجام جراحی انکساری در افرادی با قرنیه هایی که احتمال ایجاد اکتژیا پس از جراحی در آنها وجود دارد ؛ امری بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های بلین-آمبروسیو و معیار رابینوویتس به عنوان دو معیار غربالگری پیش از جراحی انکساری به منظور تمایز افراد مشکوک به کراتوکونوس از افراد نرمال است.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی توسط دستگاه پنتاکم در دو گروه افراد طبیعی (30=n) و غیر طبیعی (بیماران مشکوک به کراتوکونوس 19=n) انجام شد. شاخص Rabinowitz- Mc Donnel index از روی نقشه ( sagittal curvature (frontمحاسبه و مقادیر شاخص های بلین-آمبروسیو از نقشه Belin/Ambrosio Enhanced Ectasia (BAD) بدست آمد . اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد آنالیز قرار گرفت و جهت تحلیل آماری داده ها از آزمون Independent T-Test استفاده گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران. 25.51±3.97 سال و میانگین نزدیک بینی -2.87±3.97 و آستیگماتیسم -1.25±1.08 دیوپتر بود . همه پارامترها به استثنای I-S value؛ در بین دو گروه طبیعی و غیر طبیعی(مشکوک) از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشتند (p<0.001). پارامترهای BAD-D و BAD-Dp بیشترین تفاوت را از حد مرزی/نقطه پایانی داشتند.نتیجه گیری: شاخص های بلین-آمبروسیو نسبت به معیار رابینوویتس اطلاعات بیشتری را در تشخیص افراد مشکوک به کراتوکونوس فراهم می آورند. در این مطالعه پارامترهای BAD-D و BAD-Dp نسبت به سایر پارامترها، برای تشخیص کراتوکونوس اولیه(مشکوک) شاخص های بهتری هستند.

مقدمه و اهداف: کوفتگی عضلانی تاخیری که معمولا بلافاصله بعد از انجام فعالیت عضلانی اکسنتریک ایجاد می شود در 24 تا 48 ساعت اول به حداکثر مقدار خود می رسد. علائم طی 7 تا 10 روز کاملا برطرف می شوند. سپس قدرت وکارایی عضله افزایش یافته و این امر می تواند در بهبود انجام یک مهارت ورزشی نظیر پرش عمودی موثر باشد. هدف از این مطالعه معرفی پروتکل جدید تمرینات اکسنتریک جهت ایجاد کوفتگی عضلانی تاخیری در عضله چهارسر ران به منظور بررسی اثرات فیزیولوژیک آن از طریق اندازه گیری میزان ارتفاع پرش عمودی در ورزشکاران غیر حرفه ای زن بود.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 10 زن ورزشکار غیر حرفه ای انجام شد. طی2 جلسه آزمون که به ترتیب بلافاصله و 10 روز بعد از انجام پروتکل ورزشی برگزار گردید، قدرت و «حداکثر یک تکرار» عضله چهارسر ران، ارتفاع چهار پرش اسکوات تک پا، اسکوات جفت، کانترموومنت ودراپ و میزان آزردگی عضله سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS، نسخه 17، و از تی تست جفت استفاده گردید.یافته ها: قدرت ایزومتریک عضله چهارسر ران و ارتفاع پرش عمودی بلافاصله بعد ازانجام پروتکل ورزشی کاهش یافت. همچنین قدرت ایزومتریک عضله و ارتفاع پرش عمودی و میزان «حداکثریک تکرار» عضله چهارسر ران، 10 روزپس ازانجام تمرین افزایش یافت P<0.05. بیشترین افزایش ارتفاع نیز مربوط به پرش اسکوات تک پا بود.بحث و نتیجه گیری: انجام انقباض عضلانی اکسنتریک عضله چهارسر ران می تواند در بالابردن قدرت این عضله موثر باشد و این امر در بهبود انجام مهارت ورزشی نظیر پرش عمودی تاثیر به سزایی دارد. پروتکل انجام شده جدید بوده و علیرغم متوسط بودن شدت تمرین، تاثیر آن بر قدرت عضله و ارتفاع پرش عمودی موثر بود.

مقدمه و اهداف: فلج مغزی ناهنجاری غیرپیشرونده در مغز که نقایص حرکتی و وضعیتی در رشد کودک ایجاد می کند استفاده از ارتز ضد اسپاستیک یکی از روشهایی که موجب کاهش عوارض حرکتی دیپلژی اسپاستیک می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ارتز ضد اسپاستیک بر عملکرد حرکات درشت کودکان دیپلژی اسپاستیک 2 تا 5 سال شهرتهران بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 20 کودک دیپلژی اسپاستیک (2-5) سال مراجعه کننده به مراکز توانبخشی شهر تهران شرکت کردند. کودکان ابتدا توسط متخصص مغز و اعصاب معاینه و سپس توسط کاردرمان نا آشنا به روند پژوهش مورد ارزیابی اولیه قرار گرفته و به صورت تصادفی در گروه یک با استفاده از مداخله درمانی (Positioning و Neuro_ Development Treatment) و در گروه دو فقط با استفاده از Neuro Development Treatment تحت درمان طی 24 جلسه قرار گرفتند. از مقیاس اصلاح شده آشوورث و آزمون 66Gross Motor Function برای ارزیابی میزان اسپاستی سیته و عملکرد حرکتی درشت استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنف، مربع کای، t زوجی و مستقل انجام شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون عملکردهای حرکتی درشت گروه یک به طور معناداری بیشتر از گروه دو بود (P=0.001).بحث و نتیجه گیری: استفاده از این ارتز ضد اسپاستیک قبل از شروع تمرینات توانبخشی کودکان دیپلژی اسپاستیک پیشنهاد می گردد.

مقدمه و اهداف: افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم 32 به احتمال زیاد به دلیل نقص در بازشناسی هیجان چهره نیز دچار نقصان در مهارتهای بین فردی و اجتماعی می شوند. مطالعه حاضر مقایسه این توانایی بین مبتلایان 11-7 ساله مبتلا به اتیسم با سطح عملکردی بالا با همتایان بهنجار بود. مقایسه حالت خنثی برای اولین بار صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 27 کودک مبتلا به اتیسم با سطح عملکردی بالا و 27 کودک بهنجار پسر 11-7 ساله شرکت کردند که از نظر سن و هوش (عملی، کلامی و کلی) همتا بودند. مقایسه بازشناسی حالت خنثی و هیجانات ترس و تعجب با استفاده از تکلیف محقق ساخته در قالب نرم افزار MATLAB انجام شد. یافته ها توسط دو آزمون آماری ANOVA اندازه گیری متواتر و تی زوجی، با نرم افزار SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: دو گروه از نظر بازشناسی هیجانهای چهره، تفاوت معنی داری باهم داشتند p=0.009) و 7.288 =(1.50)F) . تفاوت در بازشناسی حالت خنثی و زمانی که جنسیت تصویر مونث بود مشاهده شد. بین زمان واکنش دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد ( P=0.051،F(1.50)=4.002) این تفاوت فقط در تصاویر مذکر هدف مشاهده شد (p=0.025، t=-2.305)، (p=0.035، t=-2.160)، (p=0.011، t=-2.654).بحث و نتیجه گیری: کودکان مبتلا فقط در بازشناسی حالت چهره خنثی و جنسیت مونث تصویر هدف، ضعیف تر عمل کردند و زمان واکنش آنها در تصاویر مذکر نیز بیشتر بود.

مقدمه و اهداف: نقاط ماشه ای مایوفاشیال یکی از رایج ترین علل دردهای عضلانی-اسکلتی می باشد. یکی از روشهای درمان نقاط ماشه ای، فونوفورزیس، یعنی استفاده از امواج اولتراسوند برای افزایش میزان جذب دارو از طریق پوست است، هرچند اطلاعات کمی در مورد مکانیسم این روش درمانی وجود دارد. هیدروکورتیزون از جمله داروهای کورتیکواستروئیدی بوده که برای فونوفورزیس به کار میرود. از آنجایی که دی متیل سولفوکساید (DMSO) آنتی اکسیدان و حلالی قوی برای دارو ها است و با تغییر پیکربندی سلول های شاخی پوست و کراتین بین سلولی نفوذپذیری داروها از طریق پوست را افزایش می دهد، ترکیب آن با هیدروکورتیزون ممکن است باعث افزایش اثرات درمانی دارو شود. هدف این مطالعه بررسی این اثر ترکیبی بر میزان درد (VAS) وآستانه درد فشاری نقاط ماشه ای (PPT) و نیز دامنه حرکتی گردن افراد مبتلا به نقاط ماشه ای غیرفعال در عضله تراپزیوس فوقانی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور بر روی 40 نفر با بازه سنی 18 تا 25 سال انجام شد. افراد به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند و 10 جلسه درمان با استفاده از ژل هیدروکورتیزون 1% برای گروه اول و ژل ترکیبی هیدروکورتیزون 1% و 10% DMSO برای گروه دوم انجام شد. ارزیابی متغیرهای این مطالعه قبل از درمان، درانتهای جلسات پنجم و دهم و نیز دو هفته بعد از آخرین جلسه به منظور پیگیری، انجام گرفت.یافته ها: تاثیر هر دو روش درمانی در متغیر های VAS ، PPT ، دامنه خم کردن گردن به همان سمت (ILF) و دامنه خم کردن به سمت مقابل(CLF) پس از پایان جلسات معنادار بود (p<0.001) اما تفاوت معنی داری بین مداخلات دیده نشد. با این حال اثرات درازمدت فونوفورزیس ژل ترکیبی هیدروکورتیزون و محلول DMSO به طور معناداری بیشتر از اثرات ناشی از فونوفورزیس ژل هیدروکورتیزون خالص بود (p<0.05).بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که اگرچه فونوفورزیس ژل ترکیبی DMSO و هیدروکورتیزون از نظر میزان اثربخشی بر روی نقاط ماشه ای ارجحیتی بر فونوفورزیس ژل خالص هیدروکورتیزون ندارد، اما ترکیب DMSO با هیدروکورتیزون بر دوام اثرات هیدروکورتیزون می افزاید.

مقدمه و اهداف: یکی از توانایی های مهم دستگاه عصبی مرکزی شنوایی، پردازش زمانی شنوایی است که در کسب گفتار و زبان نقشی اساسی دارد. به نظر می رسد این توانایی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی(ADHD) نسبت به کودکان هنجار ضعیف تر است. هدف مطالعه حاضر مقایسه توانایی پردازش زمانی در این کودکان با کودکان هنجار با استفاده از آزمون فاصله در نویز بوده است.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی-مقایسه ای، 27 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی در محدوده سنی 7 الی 12 سال با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس گروه شاهد بر اساس سن و جنس همسان سازی شد. برای بررسی توانایی پردازش زمانی، از آزمون فاصله در نویز استفاده گردید و دو معیار آستانه تقریبی و درصد پاسخ های صحیح برای شرکت کنندگان محاسبه شد. به علت برقرار نبودن شرایط آزمون پارامتری، جهت مقایسه نتایج آزمون بین دو گروه از آزمون من ویتنی استفاده شد. برای مقایسه نتایج حاصل از دو گوش در هر یک از گروه ها نیز از آزمون t زوجی استفاده شد.یافته ها: در گروه شاهد، میانگین آستانه تقریبی 5.42 میلی ثانیه (با انحراف معیار 0.96) و درصد پاسخ های صحیح 65.4 درصد (با انحراف معیار 6.65) و در گروه دچار نقص توجه- بیش فعالی به ترتیب 9.7 میلی ثانیه (با انحراف معیار 2.55) و 53.21 درصد (با انحراف معیار 12.87) به دست آمد. بین دو گروه در هر دو معیار مورد نظر در آزمون فاصله در نویز، اختلاف معنادار آماری مشاهده شد (p<0.001) و گروه مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی عملکرد ضعیف تری داشت.اما در هر دو گروه بین نتایج حاصل از دو گوش تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد توانایی پردازش زمانی در کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی دچار درجاتی از نقص به نشانه اختلال عملکرد دستگاه عصبی شنوایی مرکزی است. بنابراین در این گروه از افراد می توان از آزمون فاصله در نویز برای بررسی وضعیت پردازش زمانی استفاده کرد.

مقدمه و اهداف: امروزه دولت ها موضوع سالمندان را از جهات مختلف پزشکی، روان شناختی، بهداشتی وپرستاری مورد توجه قرار داده اند، با توجه به اینکه تعداد سالمندان رو به افزایش است و به همین دلیل در این دوران مراقبت و نگهداری از آن ها اهمیت ویژه پیدا می کند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای هوش معنوی با بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی سالمندان شهرستان مهریز (یزد) انجام گرفته بود.مواد و روش ها: روش مطالعه این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش همه افراد سالمند شهرستان مهریز بودند که از این تعداد 322 نفر سالمند از طریق نمونه گیری هدفمند جهت نمونه پژوهش انتخاب شدند و برای اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه های هوش معنوی کینگ ، رضایت از زندگی دینر و همکارانش و بهزیستی روان شناختی ریف استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل و تعیین رابطه میان متغیرها از آزمون های آماری: میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و روش تحلیل مسیر استفاده شده است.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی و هوش معنوی، بین هوش معنوی و رضایت از زندگی درسطح (0.05) رابطه معنادار وجود دارد و بهزیستی روانشناختی قادر به تبیین 39 درصد واریانس از روی رضایت از زندگی و همچنین هوش معنوی قادر به تبیین 45 درصد واریانس از روی بهزیستی روان شناختی می باشد.نتیجه گیری: بنابراین نتیجه می گیریم که هرچه هوش معنوی افراد سالمند بیشتر باشد، بهزیستی روانشناختی و رضایت از زندگی در آنها بیشتر می شود و همچنین مولفه تولید معنای شخصی در هوش معنوی دارای بیش ترین تاثیر را بر بهزیستی روان شناختی دارد و اینکه هوش معنوی می تواند به عنوان واسطه میان بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی قرار گیرد.

مقدمه و اهداف: سالمندی مرحله ای از زندگی انسان است که به طور طبیعی با کاهش توانایی های جسمانی و روانی همراه است. ورزش یکی از موثرترین روش های پیشگیری از اختلالات دوران سالمندی است. ورزش و حرکت موجب عقب انداختن دوران سالمندی می شود و سالمندانی که ورزش می کنند از سلامتی و نشاط بیشتری برخوردار می باشند. با توجه به اهمیت کیفت زندگی در دوران سالمندی، هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان استرس و اضطراب و افسردگی زنان سالمند فعال و غیر فعال بود.مواد و روش ها: روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش زنان سالمندی بودند که برای ورزش و فعالیت بدنی در پارک های اصفهان حضور پیدا می کردند و نیز زنان سالمندی که بدون انجام هیچ فعالیتی در پارک حضور داشتند. 170 نفر زن سالمند با دامنه سنی 60 تا 78 توسط نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مصاحبه جهت جمع آوری اطلاعات فردی، سوابق ورزشی و پزشکی و همچنین مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS، لاویبوند و لاویبوند، 1995) استفاده گردید. از آزمون خی دو و تی مستقل جهت تجزیه تحلیل آماری داده ها و مقایسه میزان استرس، اضطراب و افسردگی سالمندان زن فعال و غیرفعال استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میزان استرس، اضطراب و افسردگی سالمندان زن فعال و غیرفعال به طور معناداری با هم تفاوت دارد و سالمندان فعال در مقایسه سالمندان غیرفعال استرس، اضطراب و افسردگی کمتری دارند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر ورزش و فعالیت بدنی می تواند به کاهش افسردگی و اضطراب و افسردگی در زنان سالمند کمک کند و به عنوان شیوه ای موثر و مکمل در کنار درمان های رایج دیگر در کاهش افسردگی، استرس و اضطراب به کار گرفته شود.

مقدمه و اهداف: مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان داده اند که زنان ورزشکار 2 تا 10 برابر بیشتر از مردان ورزشکار در معرض آسیب ACL قرار دارند. عوامل عصبی عضلانی و بیومکانیکی در آسیب لیگامان صلیبی قدامی جزء ریسک فاکتورهای قابل تعدیل هستند. هزینه های بالای درمان ، افزایش پتانسیل از دست دادن فصل مسابقه و ناتوانی های طولانی مدت و همچنین ایجاد آسیب های ثانویه ای لزوم بکارگیری برنامه های پیشگیری از آسیب را پررنگ تر کرده است. در این مطالعه مروری، پیشینه تحقیقات مرتبط با ریسک فاکتورهای قابل تعدیل و تمرینات پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی بررسی شده است.مواد و روش ها: برای شناسایی تحقیقات از بانک های اطلاعاتیMedline Pubmed ، Science Direct، SPORTDiscuss و SCOPUS با کلید واژه های «ACL»، «Knee injuries»، «modifiable risk factor »، «neuromuscular risk factor»، «biomechanical risk factor»، «training prevention program» استفاده شد. در مجموع 8500 مقاله یافته شد. بعد از خروج مقالات غیر انگلیسی، با نتایج کاملا مشابه، مقالات مشابه ایندکس شده، تحقیقات غیر انسانی، با نمونه های آسیب دیده، با اهداف درمانی، بدون مداخلات تمرینی، 60 مقاله در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: ضعف در کنترل و ایمبالانس عصبی عضلانی تنه و اندام تحتانی در زنان موجب افزایش بروز آسیب لیگامان صلیبی قدامی می شود. تمرینات پیشگیری از آسیب نیز در دو سطح با هدف اصلاح ریسک فاکتورها و کاهش نرخ آسیب لیگامان صلیبی قدامی قرار دارند. بیشتر تمرینات مداخله ای تاثیر گذار، تمرینات چند جانبه، با شروع برنامه در پیش از فصل برای حداقل زمان شش هفته و به صورت مداوم در طول فصل با تعداد تکرار حداقل یک تا دو تکرار در هفته و با مربیان ناظر بر تمرین هستند.نتیجه گیری: شناسایی ایمبالانسهای عصبی عضلانی می تواند در غربالگری ورزشکاران در خطر و طراحی تمرینات مداخله ای مورد استفاده قرار بگیرد. اگرچه، هنوز برنامه استانداردی با هدف پیشگیری برای هر یک از رشته های ورزشی خاص معرفی نشده است.

مقدمه و اهداف: کار و اشتغال در زندگی بیشتر افراد نقش کلیدی دارند، به طوریکه علاوه بر منافع مالی، شکل دهنده تطابقات اجتماعی بوده و در حفظ سلامتی و رفاه موثرند. اشتغال در افراد با آسیب های روانی نه تنها مانند جمعیت عادی حائز اهمیت می باشد، بلکه نقشی کلیدی را در بهبود این بیماران ایفاء می کند. با این وجود به دست آوردن و حفظ شغل در این افراد یک چالش محسوب شده و تعداد محدودی از آنان در این روند موفق می شوند. با توجه به اینکه عدم اشتغال طولانی مدت ممکن است موقعیت این بیماران را در زندگی بدتر کرده و منجر به محدودیت های دائمی گردد، این مقاله به بررسی راهبردهای حفظ شغل توسط این افراد می پردازد. هدف این مقاله، مرور منابع به منظور بررسی راهبردهای حفظ شغل در بیماران مبتلا به آسیب های روانی شدید می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از کلمات کلیدی employment، severe mental illness، sustain، tenure و coping strategy ، 25 مقاله بدون محدودیت زمانی انتخاب شده و پس از مرور برطبق راهبردهای به کار رفته توسط بیماران دسته بندی شدند.یافته ها: مرور منابع نشان داد که راهبردهای به کار رفته توسط بیماران به دو دسته راهبردهای ذهنی و راهبردهای عملی تقسیم می گردد. در هر یک از این راهبردها، تمرکز بیمار بر شخص خود ( راهبردهای شخص- محور) و یا بر شغل ( راهبردهای شغل- محور ) بوده است.نتیجه گیری: بنظر می رسد توانایی مدیریت علائم بیش از سایر راهبردها می تواند موثر و کاربردی که توصیه می شود به شکل آموزش های منسجم در برنامه های توانبخشی حرفه ایی این بیماران گنجانده شود.