مجله دانشگاه علوم پزشکی جیرفت
سال:1401 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون، اختلال مزمنی است که در نتیجه از بین رفتن، تقلیل یا آسیب سلول های عصبی تولید کننده دوپامین در جسم سیاه مغز میانی بوجود می آید. هدف این مطالعه تعیین اثر 8 هفته تمرین قدرتی-استقامتی به همراه مصرف روغن زیتون بر عملکرد حرکتی و سطح استرس اکسیداتیو در مغز موش های صحرایی نر پارکینسونی بود. روش کار: تعداد 48 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 8 گروه شامل کنترل، پارکینسونی، پارکینسونی+ روغن زیتون، پارکینسونی+ روغن ذرت، پارکینسونی+ تمرین، پارکینسونی+ تمرین+ روغن ذرت، پارکینسونی+ تمرین+ روغن زیتون، گروه سالم+ تمرین+ روغن زیتون تقسیم شدند. روغن زیتون و ذرت به صورت خوراکی روزانه 0/4 میلی لیتر به مدت 8 هفته به موش ها در گروه های موردنظر خورانده شد. ورزش استقامتی روی تردمیل 30 دقیقه با سرعت 11 متر در دقیقه و ورزش قدرتی، سه بار بالا رفتن از نردبان با وزنه بود. مالون دی آلدیید، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پر اکسیداز، بافت مغز و عملکرد حرکتی اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. یافته ها: سوپر اکسی دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز در گروه تمرین با مکمل روغن زیتون نسبت به گروه کنترل پارکینسون افزایش معنی داری داشت (50/0>p) و کاهش میزان مالون دی الدیید بعد از تمرین مشاهده شد (50/0>p). همچنین بهبود عملکرد حرکتی در موش های با تمرین و مصرف روغن زیتون نسبت به گروه کنترل پارکینسونی مشاهده شد (50/0>p). نتیجه گیری: تمرین قدرتی استقامتی همراه با مکمل زیتون باعث بهبود عملکرد حرکتی و میزان آنتی اکسیدان ها در موش های پارکینسونی می شود.

مقدمه و هدف: سوء تغذیه و عوارض ناشی از آن یکی از عوامل شناخته شده تاثیرگذار بر درمان کودکان مبتلا به سرطان می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثربخشی مداخلات تغذیه ای در کنترل و درمان سوءتغذیه در میان کودکان مبتلا به سرطان های شایع است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کوهورت گذشته نگر است که در بخش فوق تخصصی هماتولوژی و انکولوژی بیمارستان تخصصی کودکان مفید انجام پذیرفت. جامعه آماری شامل کلیه کودکان کمتر از 18 سال بودند که به سرطان خون، سرطان غدد لنفاوی و نوروبلاستوم مبتلا شده بودند. نمونه گیری به روش غیر تصادفی انجام شد. ارزیابی تغذیه ای شامل اندازه گیری وزن، قد، دور بازو و محاسبه شاخص توده بدنی بود. صدک و Z-score وزن برای قد و در کودکان 2 سال به بالا صدک و Z-score شاخص توده بدنی محاسبه گردید و میزان شدت سوءتغذیه مشخص شد. یافته ها: در مجموع 96 کودک مبتلا به سرطان های رایج اطفال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد تفاوت زیادی از لحاظ میزان وزن در بین گروه های جنسی و میزان قد در بین کودکان مبتلا به سرطان های مختلف وجود نداشت. با توجه به نمودار 2، کاهش در شاخص توده بدنی در کودکان مبتلا به نفروبلاستوما، نوربلاستوما و لنفوما در بازه زمانی سوم مشاهده شد. نتایج نشان داد که تغییرات چشمگیر در میزان شاخص توده بدنی بر اساس جنسیت و در بازه زمانی مختلف وجود ندارد. تفاوت چشمگیری در بین دو جنس در نمودار Z score وجود نداشت، درحالی که در بازه زمانی دهم در دختران برخلاف پسران کاهش ناگهانی مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در بیشتر شاخص های مورد بررسی، وضعیت تغذیه ای در تشخیص سرطان در گروه سنی کودکان در محدوده طبیعی قرار داشت. با این وجود، پیگیری طولانی مدت و مداوم گروه مورد مطالعه برای تعیین تاثیر وضعیت تغذیه ای آن ها در تشخیص و درمان ضروری است.

مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون دومین بیماری مخرب نورونی وابسته به سن است که از نظر بالینی با علایم حرکتی و غیر حرکتی مشخص می گردد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرینات مقاومتی دایره ای بر ترکیب بدنی و عملکرد جسمانی در بیماران مبتلا به پارکینسون بود. روش کار: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 20 بیمار مبتلا به پارکینسون به صورت تصادفی به 2 گروه تمرینات مقاومتی (هشت هفته تمرین مقاومتی، 3 جلسه در هفته) و کنترل (بدون تمرین) تقسیم شدند. قدرت بیشینه عضلات بالاتنه و پایین تنه با استفاده از روش اوکانر محاسبه شد. توان عضلانی آزمودنی ها با آزمون راه رفتن روی سطح شیب دار و VO2max با آزمون زیر بیشینه آستراند-ریمینگ سنجیده شد. برای تجزیه وتحلیل آماری از آزمون های t-test و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: پس از دوره تمرین افزایش معنی داری در سطوح قدرت عضلات بالاتنه و پایین تنه (0/001>p)، توان عضلانی (0/001>p) و VO2max (p<0/01) گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ ولی تفاوت معنی داری در وزن و شاخص توده بدن آنها مشاهده نشد (0/05

مقدمه و هدف: افزایش سن فرایند ناگزیر زندگی است که با افت عملکرد عضلانی ظاهر می شود. هدف این پژوهش تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر سطوح سرمی کلوتو، میوستاتین و عملکرد عضلانی زنان میانسال بود. روش کار: تعداد 20 نفر زن میانسال به صورت هدفمند با میانگین سن 2±, 42 انتخاب و به صورت تصادفی به گروه های تجربی وکنترل وارد شدند. آزمودنی ها به مدت 8 هفته، به تمرین پرداختند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه و پس از آخرین جلسه تمرین نمونه خونی به میزان 5 سی سی از آزمودنی ها گرفته شد. پس از سانتریفیوژ، غلظت کلوتو و میوستاتین با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه گیری شد. عملکرد عضلانی افراد نیز با سنجش قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و توان انفجاری پاها سنجیده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی، سطوح سرمی کلوتو را به طور معنی داری افزایش (0/05>p) و سطوح سرمی میوستاتین را کاهش (0/05>p) داده است. تمرین توانست عملکرد عضلانی را در این جمعیت افزایش دهد. تفاوت بین گروه تمرین و کنترل برای فاکتورهای (Body mass index) BMI، درصد چربی و درصد عضله معنادار شد (0/05>p)، اما برای فاکتور (waist to hip ratio) WHRتفاوت معنادار نشد (0/05p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، احتمالا تمرینات مقاومتی با تنظیم فاکتورهای رشد عضلانی مثبت مانند کلوتو و منفی مانند میوستاتین، می تواند در بهبود وضعیت جسمانی و عملکرد عضلانی میانسالان نقش ایفا کند.

مقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهد که واکسیناسیون موثرترین روش پیشگیری از ابتلا به کووید-19 می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارایه ملاحظات واکسیناسیون بیماران مبتلا به بیماری های روماتولوژیک خودایمنی/خود التهابی، نقایص ایمنی، سرطان، دیابت، بیماری های مزمن تنفسی و قلبی-عروقی، برای پزشکان، کادر درمان و بیماران می باشد. روش کار: در این مطالعه مروری، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی الکترونیکی علمی از جمله ISI، Google scholar، Scopus و PubMed انجام شد. به روزترین و مرتبط ترین مقاله های معتبر که در سال های 2019 تا 2022 به چاپ رسیده اند، با موضوع واکسن های کووید-19 و واکسیناسیون بیماران مبتلا به بیماری های خاص مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی، زمانی که فعالیت بیماری تحت کنترل است و عفونت همزمان وجود ندارد باید در برابر کووید-19 واکسینه شوند. سرکوب سیستم ایمنی با درجه پایین باعث کاهش پاسخ آنتی بادی به واکسن ها نمی شود. واکسیناسیون با همه انواع واکسن ها به جز واکسن های زنده تضعیف شده برای همه بیماران سرطانی، به جز افرادی که تحت درمان های ضد سلول B هستند موثر است. همچنین، واکسیناسیون افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای (چاقی، بیماری های قلبی-عروقی، بیماری های تنفسی و دیابت) که موجب افزایش خطر ابتلا به کووید-19 شدید می گردد، توصیه شده است. نتیجه گیری: بهترین راه مقابله با ویروس کووید-19، بالا بردن پوشش واکسیناسیون جهت القا پاسخ های ایمنی در برابر این ویروس می باشد. توصیه می شود بیماران مبتلا به نقایص سیستم ایمنی مبتلا، افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند و نیز افراد مسن دوزهای تقویتی واکسن کرونا را دریافت نمایند.

مقدمه و هدف: ویروس جدید کرونا در دسامبر 2019 در ووهان چین ظهور پیدا کرد. از آن زمان به بعد بیماری جدید پنومونی ویروس کرونا به سرعت در تمام دنیا گسترده شد و به تبع آن تلاش هایی برای پیشگیری، درمان یا کاهش عوارض آن در سرتاسر جهان صورت گرفت. این مطالعه با هدف بررسی اثر احتمالی گلوتاتیون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بر محافظت افراد در مقابل این ویروس با اندازه گیری سطح گلوتاتیون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم خونی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است، در این پژوهش گلوتاتیون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی 90 بیمار مبتلا به کرونا بستری در بخش عفونی بیمارستان شهید محمدی بندرعباس با 90 نفر سالم به عنوان گروه کنترل با استفاده از روش Beutler و روش FRAP سنجیده شده و داده های حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون t مستقل مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سطح گلوتاتیون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به کرونا از افراد سالم کمتر است و این اختلاف از نظر آماری به ترتیب0/01>p و 0/05>p تفاوت معنی داری را نشان می دهد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش سطح گلوتاتیون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به ویروس کرونا کاهش می یابد لذا بنظر می رسد تقویت سیستم آنتی اکسیدانی در این بیماران ضروری باشد.

مقدمه و هدف: بر اساس مطالعات انجام شده در کشورهای غربی، ژن بیماری زای iceA1 را به عنوان یک ریسک فاکتور برای زخم های گوارشی در نظر می گیرند. مطالعه حاضر را با هدف ارزیابی تاثیر ژن iceA1 در تعیین علایم بالینی عفونت با هلیکوباکتر پیلوری مانند زخم های گوارشی و سرطان معده در بین جمعیت ایران انجام دادیم. روش کار: : یک جستجوی سیستماتیک با استفاده از پایگاه های استنادی ملی و بین المللی انجام شد و کلیه مقاله های چاپ شده مربوط به ارتباط ژن iceA1 و بیماری های دستگاه گوارش در جمعیت ایرانی از آگوست 2008 تا آگوست سال 2022 جمع آوری شدند. یافته ها: تعداد 10 مقاله شامل 1967 بیمار در جستجوی مطالعات به عنوان مقالات واجد شرایط در نظر گرفته شدند. بر اساس یافته های این مطالعه میزان کلونیزاسیون با هلیکوباکتر پیلوری دارای ژن iceA1 در بیماران دارای زخم های گوارشی و سرطان معده به ترتیب 50/3% و 57/7% انداز گیری شد. ما ارتباط معنی داری بین ژن iceA1 و پیشرفت بیماری اولیه به سمت زخم گوارشی را در جمعیت ایرانیان مشاهده کردیم. همچنین بر اساس subgroup analysis نیز مشخص شد که ژن iceA1 خطر پیشرفت بیماری به سمت زخم معده و زخم دیودنوم را افزایش می دهد، در حالی که بر اساس نتایج حاضر ارتباط معکوس بین حضور این ژن و پیشرفت بیماری به سمت سرطان معده مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ژن iceA1 به طرز معنی داری ریسک ابتلا به زخم های گوارشی را افزایش می دهد و می توان آن را به عنوان فاکتور خطر برای ابتلا به بیماری های گوارشی در نظر گرفت.

مقدمه و هدف: تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل پروبیوتیک با تنظیم بیان ژن، ظرفیت آنتی اکسیدانی را در بطن چپ بیماران مبتلا به دیابت بهبود می دهد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن های SIRT-1وFNDC-5 در بطن چپ موش های آزمایشگاهی نر مبتلا به دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین بود. روش کار: در پژوهش تجربی حاضر، 30 سر موش نر دیابتی به پنج گروه 6 تایی تقسیم شدند,کنترل سالم (NC)، دیابتی (DC)، مکمل دیابتی (DS)، تمرین دیابتی (DT)، تمرین دیابتی با مکمل. (DTS) القاء دیابت به همه گروه ها جز کنترل سالم با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز 60 میلی گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن بعد از 12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. جهت تعیین بیان ژن های SIRT-1 و FNDC-5 از روش PCR-Real time استفاده شد و مقایسه گروه ها توسط آنووای یک طرفه در سطح آلفای 0/05 انجام شد. یافته ها: بیان ژنSIRT-1 در گروه های DT و DTS نسبت به گروه DC به ترتیب (0/001