سابقه و هدف: بیماری های قلبی مادرزادی، از شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی کودکان است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی حمایت اجتماعی در والدین کودکان مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی-همبستگی است. جامعه ی پژوهش 200 نفر والدین کودکان مبتلا به بیماری های قلبی مادرزادی مراجعه کننده به کلینیک امام خمینی همدان در سال 1399 بود که به روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه ی حمایت اجتماعی Zimat انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره ی کل حمایت اجتماعی (5/61 ±,41/04) بود و بیشترین حمایت اجتماعی (2/23 ±,15/71) مربوط به بعد خانواده و کم ترین حمایت اجتماعی نیز با میانگین (2/39 ±,12/17) مربوط به بعد دوستان بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره ی کلی حمایت اجتماعی بر حسب تمامی متغیرهای دموگرافیک والدین به استثنای شغل مادر، دارای اختلاف آماری معنی داری بود (0/05 > p value). نتیجه گیری: حمایت اجتماعی ابزاری است که باعث ارتقاء کیفیت زندگی والدین دارای کودک مبتلا به بیماری های قلبی می شود، بنابراین تدوین برنامه ی جامع مراقبتی از این بیماران به همراه افزایش حمایت اجتماعی والدین شان پیشنهاد می گردد.