مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1389 | دوره:12 | شماره:4 (مسلسل 52) |تعداد مقالات:20

افزایش وزن و چاقی به عنوان مهم ترین مساله بهداشتی قرن بیست و یکم به سرعت در کشورهای پیشرفته و شهرهای بزرگ کشورهای در حال توسعه در حال پیشرفت است و به عنوان برجسته ترین بیماری که نیاز به پیشگیری فوری جهانی دارد، مطرح شده است. چاقی به تدریج در شهرهای کوچک و روستاهای کشورهای در حال توسعه افزایش پیدا کرده است. اگرچه چاقی عامل مهمی برای بروز پیشرفت بیماری های عمده غیرواگیر مانند بیماری های قلبی - عروقی و دیابت است، نشان داده شده که بیماران چاق مبتلا به بیماری عروقی قلب، نارسایی قلبی، سرطان و یا نارسایی کلیه پیش آگهی بهتری از افراد لاغر دارند که به نام پدیده اپیدمیولوژی معکوس شناحته شده است.

مقدمه: احتمال چاقی در کودکان متناسب با چاقی والدین افزایش می یابد. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی فامیلی چاقی مرکزی و عوامل خطرساز بیماری های قلبی - عروقی بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در 787 زوج مادر ـ دختر شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران در سه گروه سنی 9-3 سال، 15-10 سال و 20-16 سال انجام شده است.یافته ها: تعداد دختران مبتلا به چاقی مرکزی به صورت معنی داری در مادران مبتلا به چاقی مرکزی بیشتر بود (p=0.0001). شاخص های چاقی مرکزی در دختران همبستگی مشخص و مثبتی با این شاخص ها در مادرانشان داشت (r=0.39، r=0.42 و r=0.46 برای دور کمر به ترتیب در سه گروه سنی). همبستگی بین شاخص های چاقی مرکزی و فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک، قندخون ناشتا، کلسترول تام، تری گلیسرید و کلسترول LDL  در مادران (r=0.34، r=0.30، r=0.28، r=0.19، r=0.32 و r=0.13) و دختران (r=0.33، r=0.27، r=0.17، r=0.16، r=0.26 و r=0.20) مثبت و معنی دار بود. همبستگی بین شاخص های چاقی مرکزی و HDL-C در مادران (r=-0.21) و دختران (r=-0.18) منفی و معنی دار بود. با افزایش سن همبستگی شاخص های چاقی مرکزی در مادران و دختران افزایش می یافت. بعد از تعدیل عوامل خطرساز بیماری های قلبی - عروقی افراد بر اساس دور کمر، همبستگی مادر - دختر معنی دار باقی ماند.نتیجه گیری: همبستگی واضح شاخص های چاقی مرکزی بین مادران و دختران می تواند نشان دهنده نقش کلیدی مادر در پیشگیری از چاقی و پیامدهای بالینی آن، به ویژه در خانواده های در معرض خطر باشد.

مقدمه: شیوع دیابت در جهان در حال افزایش است و بیماری عروق کرونر قلب (CHD) علت اصلی مرگ و میر در بیماران دیابتی می باشد. یکی از عواملی که باعث افزایش خطر CHD در این بیماران می شود، چاقی است. این مطالعه قصد دارد توانایی متغیرهای چاقی عمومی و مرکزی را در پیش بینی بیماری های قلبی - عروقی (CVD) در بیماران ایرانی مبتلا به دیابت نوع 2 ارزیابی کند.مواد و روش ها: مطالعه شامل 411 مرد و 599 زن برابر و بزرگ تر از 30 سال بدون سابقه ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی (CVD) بود. با استفاده از تحلیل متناسب کاکس، نسبت های خطر (HRs) تعدیل شده برای CVD به ازای 1 انحراف معیار افزایش در هر یک از شاخص های چاقی شکمی و عمومی، طی دوره پیگیری با میانه 8.4 سال، محاسبه شد.یافته ها: طی پیگیری 188 مورد CVD (90 مرد و 98 زن) رخ داد. HR تعدیل شده برای عوامل خطرساز در مردان، برای نسبت دور کمر به باسن (WHR)، 1.21 و معنی دار بود (P=0.05). در تحلیل چندمتغیره تعدیل شده در زنان نیز WHR  خطر معنی داری داشت، و WC و WHtR نیز به طور حاشیه ای با CVD ارتباط داشتند. در زنان WHR در حضور مدیاتورهای چاقی نیز بروز CVD را پیش بینی می کرد. نقاط برش WHR به ترتیب در مردان و زنان 95/0 و 91/0 بودند.نتیجه گیری: نقش متغیرهای چاقی مرکزی در بروز CVD در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به چاقی عمومی بیشتر است و WHR مهم ترین شاخص تن سنجی پیش بینی کننده بروز CVD در زنان و مردان دیابتی است.

مقدمه: صبحانه به عنوان بخشی از رژیم غذایی سالم و مفید می تواند به طور مثبت روی سلامت کودکان تاثیر بگذارد. از جمله عادت های غلط غذایی حذف صبحانه است که به دلایل مختلف در تمامی گروه های سنی و جنسی می توان آن را مشاهده کرد. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط مصرف صبحانه و نمایه توده بدن در دانش آموزان پسر شهر زاهدان در سال 85-1384 پرداخته است.مواد و روش ها: در مطالعه ای مقطعی 1278 دانش آموز پسر 19-7 سال به روش نمونه گیری چندمرحله ای مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و مصرف صبحانه دانش آموزان از طریق مصاحبه جمع آوری، و برای تعیین نمایه توده بدن، وزن و قد آنان اندازه گیری شد. اطلاعات در نرم افزار SPSS.13.0 با استفاده از آزمون مجذور خی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: %5.2 دانش آموزان مورد بررسی بدون صرف صبحانه به مدرسه می رفتند. میانگین نمایه توده بدن (BMI) دانش آموزان 29/3±24/17 کیلوگرم بر مترمربع به دست آمد. از بین دانش آموزانی که صبحانه مصرف نمی کردند 6% آنها دارای اضافه وزن بودند و 5/7% در معرض اضافه وزن قرار داشتند. 3% دانش آموزانی که همیشه و گاهی اوقات صبحانه می خوردند دارای اضافه وزن بودند و 5/5% در معرض اضافه وزن قرار داشتند. با انجام آزمون مجذور خی، بین مقطع تحصیلی و صرف صبحانه در دانش آموزان ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (p=0.000). بین نمایه توده بدن دانش آموزان و مقطع تحصیلی (p=0.000)، و مصرف صبحانه و نمایه توده بدن (p=0.04) ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر حاکی از وجود اضافه وزن و چاقی در کودکان و نوجوانانی است که به دلایل مختلف صبحانه مصرف نمی کنند. دانش آموزان و والدین باید نسبت به اصلاح رفتارهای تغذیه ای نامطلوب تشویق شوند، و عادات صحیح تغذیه ای را فراگیرند.

مقدمه: هدف از این مطالعه تعیین شیوع اختلالات تیروئید در زنان باردار شهر بندرعباس و تعیین عوامل خطرساز مطرح کننده وجود مشکل تیروئید بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی لانه گزینی، 608 زن باردار از نظر سابقه اختلالات تیروئید در خود و فامیل درجه یک، دیابت نوع 1، دیابت حاملگی، واکسیناسیون هپاتیت ب و سرخجه، سقط جنین در بارداری های قبلی و پانزده علامت از علایم شایع اختلالات تیروئیدی مورد پرسش واقع شدند. معاینه تیروئید انجام شد و نمونه خون برای انجام آزمایش های TSH، T4، T3، T3Ru، FT4I و TPO Ab گرفته شد. برای بررسی عوامل خطرساز مرتبط با کم کاری تیروئید از آزمونMultiple Logistic Regression  استفاده شد. در پایان، بر اساس عوامل خطرساز معنی دار به دست آمده، افراد در 2 گروه پرخطر و کم خطر جای گرفته، فراوانی اختلالات تیروئید در این دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: از 608 زن باردار، 519 نفر با عملکرد طبیعی تیروئید (4/85%)، 72 نفر دچار کم کاری تیروئید زیربالینی (8/11%)، 3 نفر دچار کم کاری بالینی (5/0%) و 14 دچار نفر پرکاری بالینی تیروئید (3/2%) بودند. از نظر قدرت ارتباط بین عوامل خطرساز مطرح شده و کم کاری تیروئیدی به ترتیب متغیرهای سابقه قبلی بیماری های تیروئید (CI95%:2.11-12.95 و OR:5.23)، TPO Abs مثبت (CI95%:1.83-4.32 و OR:2.81) سه علامت بالینی و بیشتر (CI95%:1.48-4.22 و OR:2.5)، گواتر (CI95%:2.11-12.95 و OR:2.24) و گروه سنی 20 تا 30 سال (CI95%:1.004-3.51 و OR:1.87) دارای اهمیت بودند.نتیجه گیری: اختلالات تیروئید در زنان باردار شایع است و با عوامل خطرساز مانند سابقه قبلی بیماری های تیروئید، 3 علامت بالینی و بیشتر، گواتر، گروه سنی 30-20 سال و TPO Abs مثبت در ارتباط است که این عوامل خطرساز هنگام غربالگری بالینی باید مورد توجه قرار گیرند.

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه عملکرد رگرسیون لجستیک چندسطحی و معمولی در تعیین عوامل مرتبط با گواتر در کودکان با توجه به ساختار سلسله مراتبی داده ها می باشد.مواد و روش ها: آزمودنی های مطالعه شامل 35747 دانش آموز 10-8 ساله ساکن 30 استان کشور بودند و داده ها توسط پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و خوشه ای جمع آوری شدند. وضعیت گواتر، جنس، محل سکونت، ارتفاع از سطح دریا و شیوه نگهداری نمک یددار در خانواده ها ثبت شد. مدل چندسطحی برای تحلیل داده ها استفاده و با یافته های حاصل از رگرسیون لجستیک معمولی مقایسه شد.یافته ها: مطالعه نشان داد که 74/5% دانش آموزان دارای گواتر بودهاند در رگرسیون لجستیک دوسطحی، واریانس در سطح دوم (شهرستان) 0.941 با خطای معیار (p<0.001) 0.092 و نسبت شانس ارتفاع از سطح دریا 1.27 (1.62 و 0.78) به دست آمد. در رگرسیون سه سطحی نسبت شانس ابتلا به گواتر در دانش آموزان دختر 1.08 (1.34 و 1.04) و روستایی 1.36 (1.47 و 1.24) معنی دار بود. مقدار واریانس در سطح سوم (استان ها) 1.031 با خطای معیار 0.287 برآورد شد (p<0.001).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد استفاده از مدل رگرسیون کلاسیک منجر به کم برآوردی واریانس برآورد متغیرها نسبت به مدل های دوسطحی و سه سطحی می شود.

مقدمه: در این مطالعه فراوانی مصرف انواع مکمل های تغذیه ای در سال 1386 در جمعیت بزرگسال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی مناطق مختلف غرب تهران (تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران) بررسی و تعیین شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 1004 فرد بزرگسال (با سن بالاتر از 18 سال)، به روش نمونه گیری چندمرحله ای (multi stage به طور تصادفی از مراجعه کنندگان به 10 مرکز بهداشتی - درمانی واقع در مناطق غرب تهران مورد بررسی قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه تخصصی انجام شد.یافته ها: 42% جمعیت مورد مطالعه در سال 1386 از یکی از انواع مکمل های تغذیه ای استفاده می کردند (زنان 7/88% و مردان 3/11%) اختلاف آماری معنی داری بین مصرف مکمل های تغذیه ای در مردان و زنان مورد بررسی دیده شد. مصرف انواع مولتی ویتامین یا مولتی ویتامین توأم با املاح در 38% موارد، 1/30% مکمل کلسیم و ویتامین D و 1/27% مکمل آهن و 9/4% از انواع مکمل امگا 3 یا توام با روغن ماهی استفاده داشته اند. مصرف مکمل کلسیم و ویتامین D در 1/30% و مصرف مکمل آهن در 1/27% افراد دیده شد. اختلاف آماری معنی داری در مصرف مکمل ها بین زنان با شرایط فیزیولوژیک مختلف و نیز گروه های سنی مختلف یافت شد. گروه سنی کمتر از 30 سال و گروه سنی 44-31 سال بیشترین استفاده کنندگان از مکمل های تغذیه ای بودند. توصیه مصرف مکمل های تغذیه ای در 5/75% موارد توسط پزشک یا مشاوران تغذیه بوده است.نتیجه گیری: در این پژوهش مصرف مولتی ویتامین ها در زنان در شرایط بارداری و شیردهی شایع ترین شکل مصرف مکمل ها در بزرگسالان بود.

مقدمه: مطالعه های انجام شده در بیشتر جوامع تایید کرده اند که فشارخون بالا حوادث مختلف قلبی - عروقی را در یک فرد حدود 2 تا 3 برابر افزایش می دهد. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر برنامه تمرین هوازی به همراه رژیم غذایی و رژیم غذایی به تنهایی بر عوامل خطرساز بیماری های قلبی - عروقی و فشارخون زنان دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به فشارخون بالا و درجه خفیف بود.مواد و روش ها: 21 زن داوطلب بیمار به صورت نمونه گیری در دسترس، گزینش و پس از تکمیل پرسشنامه به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و رژیم غذایی (11 نفر) و رژیم غذایی (10 نفر) تقسیم شدند. گروه اول علاوه بر داشتن رژیم غذایی کم کالری در برنامه تمرین هوازی شرکت کردند و گروه دوم فقط از رژیم غذایی کم کالری مشابه گروه اول استفاده کردند. شاخص های تن سنجی، اکسیژن مصرفی بیشینه، عوامل خطرساز بیماری های قلبی - عروقی و فشارخون در جلسه های اول، هشتم و شانزدهم تمرین جمع آوری و با استفاده از آزمون آنووا (اندازه های تکرار شونده)، یافته ها در سطح معنی داری p<0.05 بررسی شدند.یافته ها: هر دو گروه کاهش معنی داری در وزن، نمایه توده بدن (BMI)، میانگین فشارخون سرخرگی (MBP)، درصد چربی بدن (PBF)، فشارخون سیستولی (BPs) و افزایش معنی داری در اکسیژن مصرفی بیشینه نشان دادند. تغییرات کاهشی دور کمر WC، BPd و تغییرات افزایشی در CT و هورمون رنین فقط در گروه تمرین هوازی همراه با رژیم غذایی معنی دار بودند.نتیجه گیری: استفاده از برنامه ترکیبی تمرین هوازی و رژیم غذایی در مقایسه با رژیم غذایی به تنهایی تاثیر مطلوب تری بر کاهش فشارخون داشت و موجب بهبود وضعیت قلبی- عروقی زنان مبتلا به اضافه وزن یا چاقی و فشارخون بالای خفیف شد.

مقدمه: نفروپاتی دیابتی شایع ترین علت پیوند کلیه و دیالیز در بیشتر کشورهای دنیا است. بیماری کلیوی در یک سوم بیماران مبتلا به دیابت بروز می کند و میزان مرگ و میر و هزینه درمان را به طور چشم گیری افزایش می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان بقای پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیردیابتی، در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز در فاصله بین سال های 87-1378 می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه هم گروهی گذشته نگر بود. برای تعیین میزان بقای پیوند کلیه از روش کاپلان مایر و برای مقایسه منحنی های بقا از آزمون لگاریتم رتبه ای استفاده شد. هم چنین، برای مدل سازی عومل موثر در میزان بقا از مدل رگرسیونی کاکس استفاده شد.یافته ها: میانگین مدت زمان پیگیری بیماران 05/31±15/48 (دامنه: 03/118-07/3) ماه بود. میزان بقای 9 ساله پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیردیابتی به ترتیب 2/84% و 7/85% برآورد شد و با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس، مشخص شد که سن دهنده زیر 40 سال، عامل موثر در میزان بقای بیشتر پیوند کلیه در بیماران دیابتی است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، میزان بقای پیوند کلیه در بیماران دیابتی و غیردیابتی اختلاف معنی داری با هم ندارند و بنابراین این روش درمانی می تواند گزینه مناسبی برای بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی باشد.

مقدمه: بتازگی پوکی استخوان (استئوپروز) به عنوان یک مشکل بهداشتی اساسی جامعه پدید آمده است. این بیماری با کاهش میزان تراکم استخوان همراه با تخریب ریزساختارهای بافت استخوانی مشخص می شود و موجب افزایش شکستگی و ناتوانی، همراه با مرگ و میر می گردد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی 263 مرد سالم روستایی که در سنین 20 تا 94 سال بودند، برای بررسی شیوع پوکی استخوان برحسب معیارهای محلی و سپس مقایسه آن با معیارهـای WHO انتخاب شدند. تراکم توده استخوانی (BMD) به روش DXA اندازه گیری شد. از روش تطابق منحنی برای تعیین سنی که بیشترین BMD در آن ایجاد می شوند و از آنالیز رگرسیون برای ارتباط پوکی استخوان با عواملی چون سن و نمایه توده بدنی (BMI) استفاده شد.یافته ها: بیشترین BMD در سنین 20 تا 24 سال ایجاد می شد.شیوع پوکی استخوان با بالا رفتن سن افزایش یافت، باBMI  ارتباط منفی داشت و برحسب معیارهایWHO  و محلی متفاوت بود. شیوع آن در مهره های کمر، گردن و کل استخوان ران با معیار محلی به ترتیب 8/3%، %24.8 و 8/14% و این مقدارها با استفاده از معیار WHO به ترتیب 10% و 1/6% و 24% بود.نتیجه گیری: استفاده از معیارهای محلی یا معیارهای WHO برای بررسی پوکی استخوان، می تواند یافته های متفاوتی در زمینه شیوع موارد این بیماری ارایه دهد، بنابراین بررسی های آینده نگر در مورد رابطه احتمال شکستگی استخوان با دو معیار نامبرده توصیه می شود.

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته فعالیت هوازی و فزاینده بر میزان استروژن خون و برخی عوامل اثرگذار بر توده استخوانی (کلسی تونین، پاراتورمون، کلسیم و فسفر خون، و کلسیم و فسفر ادرار) در زنان یائسه غیرفعال بود.مواد و روش ها: 20 زن یائسه با میانگین سن 99/0±51 سال، قد 09/1±05/164 سانتی متر و وزن 85/0±30/67 کیلوگرم که هیچ فعالیت منظم ورزشی در برنامه روزانه خود نداشتند، به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10=تعداد) و شاهد (10=تعداد) تقسیم شدند. تمرین های گروه تجربی شامل هشت هفته دویدن هوازی تناوبی و هر هفته سه جلسه با شدت و مدت فزاینده بود. قبل و بعد از دوره تمرینی از آزمودنی ها نمونه خون و ادرار گرفته شد. از نمونه خون، میزان هورمون های استروژن، کلسی تونین، پاراتورمون، کلسیم و فسفر و از نمونه ادرار، میزان کلسیم و فسفر اندازه گیری شد.یافته ها: هشت هفته فعالیت هوازی و فزاینده تغییر معنی داری در میزان هورمون های استروژن (از 22/4±6/17 به 64/8±9/27 پیکوگرم بر میلی لیتر) و پاراتورمون (از 58/3±8/20 به 98/1±2/19 پیکوگرم بر میلی لیتر)، کلسیم خون (از 24/0±44/9 به 71/0±8/8 میلی گرم درصد)، فسفر خون (از 38/0±87/3 به 25/00.25±23/4 میلی گرم درصد) و فسفر ادرار (از 43/4±22/61 به 6/10±16/42 میلی گرم درصد) ایجاد نمود اما تغییر معنی داری در میزان هورمون کلسی تونین (از 36/3±94/3 به 96/1±84/4 پیکوگرم بر میلی لیتر) و کلسیم ادرار (از 68/0±74/9 به 30/1±9.35 میلی گرم درصد) مشاهده نشد.نتِیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده به نظر می رسد فعالیت بدنی منظم و طولانی مدت به ویژه تمرین هایی که با تحمل وزن بدن همراه است، می تواند در افزایش هورمون استروژن به عنوان مهم ترین عامل در پیشگیری از بروز پوکی استخوان، هم چنین حفظ املاح استخوانی (کلسیم و فسفر خون) و تغییر در هورمون های اثرگذار بر این املاح (کلسی تونین و پاراتورمون) موثر واقع شود.

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر مکمل های ویتامینی معدنی بر فشار اکسایشی و پاسخ سیتوکین های سرم (IL-6 و TNF-a) پس از یک دوره تمرین سنگین شنا در دختران شناگر نخبه بود. 24 دختر شناگر نخبه به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی (مصرف کننده مکمل ویتامینی معدنی) و یک گروه شاهد (مصرف کننده دارونما) تقسیم شدند. هر دو گروه در برنامه تمرین شنای یک ماهه (3 بار در هفته برای 4 هفته) شرکت و در هر جلسه حدود 5/3 تا 4 کیلومتر شنا کردند. نمونه خونی قبل و پس از دوره تمرین برای ارزیابی سیتوکین های التهابی فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-a) (فاکتور نکروزدهنده توموری آلفا و اینترلوکین (IL-6) 6 مالون دی آلدئید(MDA)  گرفته شد. رکورد 100 متر شنای کرال سینه نیز قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. یافته های مطالعه نشان داد که میزان سیتوکین های التهابی در گروهی که مکمل ویتامینی معدنی مصرف می کردند، کاهش یافت (p=0.04). مقدار MDA نیز در این گروه کاهش یافت اما این کاهش معنی دار نبود. در مقایسه بین گروهی نیز تغییر معنی داری یافت. گونه های واکنش پذیر اکسیژن (ROS) (بین گروهی و درون گروهی) نیز تغییر معنی داری نداشت. مجموع یافته های مطالعه تحقیق نشان داد که در تولید سیتوکین های التهابی ناشی از ورزش موثر هستند. هم چنین مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی نقش موثری در کاهش تولید سیتوکین های ناشی از ورزش دارند.

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ برخی شاخص های التهابی و ایمنی بیماری های قلبی - عروقی در پسران چاق نابالغ نسبت به یک جلسه فعالیت ورزشی کوتاه مدت بود.مواد و روش ها: 13 دانش آموز پسر با میانگین سن 9/0±3/12 سال، قد 08/0±65/1 متر و وزن 33/17±07/77 کیلوگرم که کاملا سالم بودند، به طور تصادفی منظم انتخاب شدند. در جلسه پیش آزمون (4 روز قبل از آزمون) آمادگی هوازی (از طریق آزمون ورزشی فزاینده)، درصد چربی و ترکیب بدنی آزمودنی ها، هم چنین تشخیص بیماری سنجیده شد. برای سنجش سن اسکلتی و بلوغ جنسی به ترتیب از دو روش عکسبرداری شده با اشعه ایکس و معیار تانر استفاده شد. در جلسه آزمون، ابتدا نمونه خون زمان استراحت در حالت ناشتا گرفته شد و سپس آزمودنی ها روی کارسنج رکاب زدند. کل زمان پروتکل (برنامه)، یک فعالیت ورزشی50 دقیقه ای رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج بود که در 3 مرحله: 1- گرم کردن به مدت 5 دقیقه با سرعت و شدت سبک و دلخواه آزمودنی، 2- بدنه اصلی فعالیت ورزشی به مدت 40 دقیقه رکاب زدن با شدت 65 تا 70% اکسیژن مصرفی بیشینه و مرحله سوم 5 دقیقه سردکردن انجام شد. برای ارزیابی شاخص های التهابی و ایمنی، بلافاصله پس از اتمام فعالیت ورزشی و یک ساعت پس از آن نمونه خون از بازوی آزمودنی ها تهیه شد. لکوسیت ها و زیرگروه های شیوه انحلال پذیری ایزوتونی و هم چنین، پروتئین واکنش دهنده (hs-CRP) و اینترلوکین (IL-6) 6 با روش سنجش ایمنی اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (RM) و آزمون تعقیبی LSD  استفاده شد.یافته ها: یافته های این مطالعه تفاوت معنی داری را در شمارش نوتروفیل ها، میزان CRP و IL-6 یک ساعت پس از فعالیت ورزشی نشان داد (مقدارp  به ترتیب 001.0، 0.01، 0.01). هم چنین، شمار لنفوسیت ها، مونوسیت ها، نوتروفیل ها و میزان اینترلوکین (IL-6) 6 بلافاصله پس از فعالیت ورزشی نسبت به قبل از آن تفاوت معنی داری داشت (مقدارp  به ترتیب 05.0، 0.01، 004.0، 01.0).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد یک دوره فعالیت ورزشی با شدت 65 تا 70% اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max) باعث افزایش پاسخ زیرگروه های گلبول سفید، افزایش عوامل التهابی CRP و IL-6 در کودکان چاق و افراد نابالغ دارای اضافه وزن می شود. فعالیت ورزشی می تواند پاسخ ایمنی و التهابی پسران چاق نابالغ را فعال سازد و میزان برخی از شاخص های مذکور را افزایش دهد.

مقدمه: بافت چربی به عنوان یک اندام هورمونی مهم شناخته شده هورمون های مختلفی را با عنوان آدیپوکین ها تولید و ترشح می کند که عملکردهای بیولوژیک متنوعی را تنظیم می کنند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر شدت فعالیت مقاومتی بر آدیپوکین های لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان جوان سالم بود.مواد و روش ها: 15 مرد سالم (با میانگین ± انحراف معیار سن 1/4±2/26 سال، وزن 1/9±75 کیلوگرم و قد 0/7±174 سانتی متر) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. بعد از دو جلسه آشنایی و تعیین قدرت بیشینه همه آزمودنی ها سه جلسه فعالیت مقاومتی با شدت های 30%، 55% و 80% یک تکرار بیشینه به فاصله یک هفته و به طور تصادفی اجرا نمودند. سه جلسه تمرین قدرتی شامل 1) 3 ست 20 تکراری با شدت 30%، 2) 3 ست 11 تکراری با شدت 55% و 3) 3 ست 7 تکراری با شدت 80% یک تکرار بیشینه (1-RM) بود. حجم تمرین در هر سه جلسه یکسان در نظر گرفته شده بود و در هر جلسه یک دقیقه استراحت بین ست ها و حرکت ها داده شد. در هر جلسه دو نمونه خون قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شد و لپتین، آدیپونکتین، انسولین و گلوکز سرم اندازه گیری شدند. برای تعیین تاثیر شدت فعالیت از آنالیز واریانس دو طرفه مکرر استفاده شد.یافته ها: فعالیت مقاومتی موجب افزایش غلظت آدیپونکتین (12=47.2، F1)، انسولین (11=19.7، F1)، گلوکز (13=9.6، F1) و شاخص مقاومت به انسولین (11=27، F1) و موجب کاهش غلظت لپتین (12=31.1، F1) بلافاصله بعد از فعالیت می شود (P<0.01). با این وجود، شدت فعالیت مقاومتی به استثنای لپتین (p=0.01 و 24=5.5، F2) تاثیر معنی داری بر هیچ کدام از متغیرهای ذکر شده نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری نمود که اگرچه فعالیت حاد مقاومتی موجب بروز تغییرات معنی داری در آدیپوکین ها و شاخص مقاومت به انسولین می شود، این تغییرات به استثنای لپتین در شرایطی که حجم فعالیت های مقاومتی یکسان باشند، وابسته به شدت فعالیت نیست.

مقدمه: با توجه به خواص آنتی اکسیدانی عصاره گلدر و نقش آنتی اکسیدان ها در بهبود دیابت شیرین، در این مطالعه اثر عصاره متانولی این گیاه بر سطح سرمی گلوکز و لیپیدها در موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 1 بررسی شد.مواد و روش ها: با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 70 میلی گرم بر کیلوگرم به موش های صحرایی نر، دیابت نوع 1 القا شد. قبل از تزریق STZ و 5 روز بعد در حالت ناشتا، خون گیری انجام و موش هایی که سطح سرمی گلوکز آنها بیش از 250 میلی گرم بر دسی لیتر بود، دیابتی محسوب و به 15 گروه تقسیم شدند و عصاره الکلی گلدر با دوزهای 300، 200، 100 میلی گرم بر کیلوگرم گلی بن کلامید با دوز 600 و 5/0 میکروگرم بر کیلوگرم سی سی آب مقطر(حلال عصاره) به مدت 3، 6 و 14 روز به طور جداگانه با گاواژ دریافت کردند. بعد از طی زمان تعیین شده، دوباره خونگیری انجام و سطح سرمی گلوکز و لیپیدها به روش اسپکتروفتومتری با کیت های مربوط اندازه گیری شد.یافته ها: تجویز عصاره گلدر با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم طی 3 روز و تجویز دوزهای مختلف عصاره طی 6 و 14 روز، سبب کاهش معنی دار گلوکز سرم شد. هم چنین، تیمار موش های دیابتی با دوزهای مختلف عصاره به مدت 3، 6 و 14 روز سبب کاهش معنی دار میزان کلسترول و تری گلیسریدهای سرم گردید. به علاوه، عصاره گلدر در مقایسه با گلی بن کلامید، اثر کاهنده بیشتری بر سطح سرمی گلوکز و تری گلیسریدها در موش های دیابتی داشت.نتیجه گیری: عصاره گلدر اثر کاهنده بر سطح سرمی گلوکز و لیپیدها در موش های دیابتی دارد.