مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1401 | دوره:27 | شماره:7 (مسلسل 123) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: هیپوکسی بخصوص در حملات قلبی و ایسکمی رخ داده و به علت استرس اکسیدتیو ناشی از تولید ذرات فعال اکسیژن نهایتاً به مرگ منجر می شود. ترکیبات با فعالیت آنتی اکسیدانی می توانند فعالیت آنتی هیپوکسی نشان دهند. کوجیک اسید فعالیت آنتی اکسیدانی خوبی دارد. بر اساس اطلاعات ما، چیزی در خصوص فعالیت محافظتی این ترکیب در مقابل مرگ ومیر ناشی از هیپوکسی در موش گزارش نشده است. مواد و روش ها: اثر محافظتی کوجیک اسید در مقابل مرگ ومیر ناشی از هیپوکسی در 80 سر موش سوری با سه مدل هیپوکسی شامل خفگی، خونی و جریان خونی بررسی شد. یافته ها: فعالیت آنتی هیپوکسی بخصوص در مدل خفگی برای کوجیک اسید بسیار برجسته بود. جایی که در دوز 125 میلی گرم بر کیلوگرم به طور معنی دار زمان زنده ماندن را نسبت به کنترل افزایش داد (0/01P<). در این دوز اثر بالاتری از فنی توئین که به عنوان کنترل مثبت بکار رفت، داشت (0/01P<). کوجیک اسید اثر محافظتی خوبی در هیپوکسی جریان خونی نشان داد. در دوز 62/5 میلی گرم بر کیلوگرم زمان زنده ماندن را طولانی نمود که به مراتب بیش از گروه کنترل بود (0/01P<). در مدل خونی کوجیک به طور معنی داری زمان زنده ماندن را تنها در دوز 125 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش داد 0/01P<). نتیجه گیری: کوجیک اسید فعالیت محافظتی معنی داری در برخی مدل های حیوانی از خود نشان دادند. فعالیت خوب آنتی اکسیدانی این ترکیب می تواند مکانیسم احتمالی برای بروز اثر باشد.

زمینه و هدف: کاسپاز-9 یک آنزیم کلیدی در مسیر داخلی آپوپتوز است که فعالیت آن با سازوکارهای مختلفی مانند فسفریلاسیون تنظیم می شود. گزارش شده است که فسفریلاسیون سرین 310 در کاسپاز-9 موشی مانع پردازش آنزیم می شود. نقش این باقیمانده ی آمینواسیدی در فعالیت آنزیمی کاسپاز-9 انسانی نامشخص است. در این پژوهش اثر ایجاد بار منفی روی سرین 310 در فعالیت آنزیمی کاسپاز-9 انسانی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: با توجه به اینکه فسفریلاسیون منجر به ایجاد بار منفی در کاسپاز-9 می-شود، کدون سرین 310 در کاسپاز-9 انسانی به کدون آسپارتات با استفاده از روش جهش-زایی هدفمند Quick change جهش داده شد. کاسپاز-9 نوترکیب وحشی و جهش یافته در سویه باکتری BL21(DE3) بیان و با استفاده از کروماتوگرافی گرایشی تخلیص شدند. پروفایل دمایی و فعالیت کاسپاز-9 جهش یافته در مقایسه با آنزیم وحشی به کمک سوبسترای کروموژنیک Ac-LEHD-pNA در شرایط برون تنی سنجش شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با آزمون t انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پارامترهای سینتیکی کاسپاز-9 جهش یافته ی S310D و آنزیم وحشی مشابه هستند؛ اما پروفایل دمایی آن ها متفاوت است. آنزیم جهش یافته ی S310D در دمای 37 درجه ی سانتی گراد فعالیت بیشتر و در دماهای 4، 15، 45 و 60 درجه ی سانتی گراد فعالیت کمتری در مقایسه با آنزیم وحشی داشت. نتیجه گیری: ایجاد بار منفی بر روی سرین 310 در کاسپاز-9 بدون تأثیر بر پارامترهای سینتیکی سبب تغییر در پروفایل دمایی آنزیم می شود.

زمینه و هدف: ارزیابی میزان بیان آلکالین فسفاتاز جهت تائید تمایز سلول های بنیادی به استئوبلاست به عنوان یکی از مارکرهای تشخیصی شناخته شده است. روش های متعددی از جمله ایمونوسیتوشیمی جهت سنجش آلکالین فسفاتاز در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به محدودیت های استفاده از این روش، هدف از این مطالعه، بهینه سازی روش کالریمتری به عنوان یک روش جایگزین، کم هزینه و کارآمد برای اندازه گیری کمی آلکالین فسفاتاز است. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسان گرفته شد. سلول ها با استفاده از محیط القایی به استئوبلاست تمایز داده شدند. سطوح آلکالین فسفاتاز در روز صفر و روز بیست و یک تمایز با دو روش ایمونوسیتوشیمی و روش کالریمتری بررسی شد. یافته ها: یافته های ایمونوسیتوشیمی، افزایش معناداری (تقریباً 5 برابر) در سطح بیان آلکالین فسفاتاز در روز بیست و یک تمایز در مقایسه با روز صفر نشان داد (p < 0. 0001). همچنین نتایج آنالیز آماری تست کالریمتری، افزایش معناداری (تقریباً 9 برابر) در سطح بیان آلکالین فسفاتاز در روز بیست و یک تمایز در مقایسه با روز صفر نشان داد (p < 0. 0001). نتیجه گیری: داده های مقایسه ای کالریمتری و ایمونوسیتوشیمی نتایج مشابهی را نشان داد. این یافته ها، استفاده از روش رنگ سنجی را به عنوان روش جایگزین، کمی، سریع و کم هزینه جهت تعیین سطح آلکالین فسفاتاز در استئوبلاست های تمایز یافته از سلول های بنیادی مزانشیمی پیشنهاد می کند.

زمینه و هدف: امروزه پژوهش در زمینه ی مهندسی بافت به طور گسترده ای افزایش یافته است. تولید داربست با توجه به مورفولوژی بافت ها حائز اهمیت است. هدف از تولید این داربست ها ساخت داربست اندومتر رحم است؛ بنابراین تغییر در قطر فیبرهای سنتز شده جهت تولید داربست بهینه صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، داربست های الیاف هیبریدی الکتروریسی شده از پلی کاپرولاکتون (PCL)، ژلاتین (G) و پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) با نسبت های مختلف بهینه و با مورفولوژی های مختلف توسط تغییر جمع کننده الکتروریسی جهت کاربردهای مهندسی بافت تولید شده است. خواص فیزیک و شیمیایی داربست های ساختاری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، غوطه وری نمونه های داربست، بازتاب کلی تبدیل فوریه فروسرخ (ATR-FTIR) و استحکام کششی مورد بررسی قرار گرفت. سمیت سلولی داربست ها و رشد فیبروبلاست های پوست ختنه انسان بر روی داربست ها با استفاده از MTT بررسی شد. رشد و تکثیر سلول ها روی داربست ها با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین (H&E) ارزیابی شدند. یافته ها: داربست لایه به لایه، داربست پنبه مانند، داربست مخلوط با سلول، داربست مسطح و نمونه کنترل به ترتیب از نظر رشد و تکثیر سلول حالت کاهشی داشته است؛ بنابراین داربست لایه به لایه و داربست پنبه مانند بهترین گزینه جهت رشد و تکثیر سلول است. همچنین خواص مکانیکی داربست لایه به لایه و داربست پنبه مانند نسبت به داربست های دیگر بهتر است. تخلخل داربست پنبه مانند نسبت به بقیه داربست ها بهتر است و برای نفوذ سلول به داخل داربست مناسب است هر چند داربست لایه به لایه و داربست مخلوط با سلول به دلیل قرارگیری سلول بین الیاف نفوذ سلول در آن ها هم به خوبی صورت می گیرد. نتیجه گیری: مورفولوژی و ویژگی های داربست هیبریدی PCL/ G/ PDMS با تغییر جمع کننده الکتروریسی قابل تنظیم است. خصوصیات داربست های تولید شده از سه پلیمر PCL/ G/ PDMS نشان می دهد که این داربست ها می تواند جهت کاربردهای مهندسی بافت از جمله اندام های الاستیک مناسب باشد.

زمینه و هدف: سیستیک فیبروزیس به عنوان یک بیماری ژنتیکی نادر سبب بروز التهاب گسترده در بدن می شود. بیماران مبتلا به دلیل عوارض مختلف، به ویژه درگیری سیستم تنفسی، با پیش آگهی ضعیف تشخیص داده می شوند. هدف از مطالعه حاضر برآورد بروز سیستیک فیبروزیس و تعیین ویژگی های اپیدمیولوژیک، کلینیکال و پاراکلینیکال آن در بیماران استان کردستان، ایران، بین سال های 1389-1399 است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران با تشخیص سیستیک فیبروزیس که از سال 1389 –,1399 در بیمارستان بعثت سنندج (به عنوان تنها مرکز تخصصی ارجاع بیماری های کودکان در استان کردستان) انجام شد. داده های اپیدمیولوژیک، کلینیکال و پاراکلینیکال بیماران با استفاده از یک چک لیست جمع آوری و در نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آزمون من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل گردید. یافته ها: در طی سال های موردبررسی، 19 بیمار با تشخیص قطعی سیستیک فیبروزیس شناسایی شدند که 14 نفر از آن ها مرد (73/7%) و 5 نفر زن (26/3%) بودند. میانگین و انحراف معیار سن آن ها 9/7 ±, 11/10 بود. بر اساس داده های متولدین استان در بازه زمانی موردبررسی، بروز سیستیک فیبروزیس در استان کردستان حدود یک در هر 15000 تولد زنده در سال تخمین زده می شود. در 4 بیمار21/1%)، سابقه خانوادگی مثبت وجود داشت. علائم عمده این بیماران به ترتیب استئاتوره (94/7%)، سرفه (89/5%)، دیس پنه (78/9%)، اختلال رشد (73/7%)، اختلالات قلبی (63/2%)، زردی (57/9%)، کلابینگ انگشتان (36/8%) بود. نتیجه گیری: سیستیک فیبروزیس اگرچه در این استان بروز بالایی ندارد؛ اما شناسایی والدین در معرض خطر و شناسایی زودرس بیماران مبتلا می تواند در افزایش امید به زندگی، کیفیت زندگی و کاهش هزینه های سلامت مرتبط با این بیماری مفید واقع شود.

زمینه و هدف: در سمان های لوتینگ ویژگی استحکام فشاری حائز اهمیت است. داشتن رادیواُپسیتی کافی برای سمان لوتینگ در تشخیص پوسیدگی های راجعه و مارژین های باز لثه ای و مواد باقیمانده کمک کننده است. هدف ما در مطالعه ی پیش رو مقایسه ی استحکام فشاری و رادیواپسیته سمان گلاس آینومر Fuji I(GC, Japan) و یک نوع جدید از گلاس آینومر ایرانی (آوا تجهیز دندان، قزوین، ایران) است. مواد و روش ها: جهت بررسی استحکام فشاری و رادیو اپسیتی تعداد 20 نمونه برای هر گروه سمان تهیه شد. نمونه ها با نسبت پودر به مایع (8: 1/1) تهیه شدند و پس از مخلوط کردن درون قالبی با ارتفاع mm6 و قطرmm4 ریخته پس از آن استحکام نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در بررسی رادیواپسیته، مخلوط سمان درون قالبی با قطر mm15 و ضخامت mm1 ریخته شدند سپس نمونه ها به کمک دستگاه رادیوگرافی دیجیتال تحت آزمایش قرار گرفتند و به کمک نرم افزارDigora for Windows رادیواپسیته نمونه ها محاسبه شد. یافته ها: استحکام فشاری سمان Fuji I (MP59/48) نسبت به سمان ایرانیMPa) 58/92 (اختلاف آماری نداشت (0/89=P)رادیواپسیته سمان Fuji I 4/2mmAL به طور معناداری بالاتر از سمان ایرانی mmAl-1/85 بود. )p=0/003 ( نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دو خصوصیت، استحکام فشاری و رادیواپسیته دو سمان بررسی شده در محدوده استاندارد ISO 9917-1: 2007 قرار داشت. در نتیجه در صورت مناسب بودن سایر خصوصیات، سمان ایرانی می تواند به عنوان جایگزین سمان گلاس آینومر Fuji I مطرح باشد.

زمینه و هدف: مایع آمنیوتیک شاخص مؤثر از عملکرد جفت و تکامل جنینی است. ارزیابی حجم مایع آمنیوتیک یکی از راه های اصلی بررسی سلامت جنین است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ایندکس مایع آمنیون بر پیامدهای بارداری در زنان باردار شهرستان سبزوار صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت آینده نگر در 240 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهیدان مبینی سبزوار برای زایمان انجام شد. افراد بر اساس ایندکس مایع آمنیون به سه گروه مایع آمنیون طبیعی، ایندکس بینابینی و کمتر از 5 سانتی متر تقسیم شدند و کلیه پیامدهای مادری و نوزادی در سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و آنالیز واریانس یک طرفه در محیط نرم افزار SPSS-20 انجام شد. یافته ها: اختلاف معنی داری میان سه گروه از نظر میزان سزارین، دفع مکونیوم، بستری نوزاد در بخش مراقبت ویژه نوزادان وجود داشت و در گروه اولیگوهیدرآمنیوس، این سه متغیر در مقایسه با دو گروه دیگر بیشتر بود (p<0. 05). نمره آپگار دقیقه 1 و 5، مصرف اکسی توسین در مرحله اول و دوم زایمان و وزن نوزاد بین سه گروه تفاوت معنی دار وجود نداشت (p>0. 05) و در سه گروه مرگ نوزاد مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد اولیگوهیدرآمنیوس از عوامل مهم تأثیرگذار بر پیامد بارداری است و تفاوت قابل توجهی در پیامدهای نامطلوب بارداری بین بارداری های با شاخص مایع آمنیوتیک بینابینی و نرمال وجود ندارد و مطالعه حاضر از فواید مراقبت های ویژه در ارزیابی جنین قبل از زایمان در حاملگی با مایع آمنیوتیک بینابینی حمایت نمی کند.

زمینه و هدف: بلاستوسیستیس تک یاخته شایع روده ای است که انسان و طیف گسترده ای از حیوانات از قبیل پستانداران، پرندگان، خزندگان، بندپایان نیز می توانند آلوده به این انگل باشند. شیوع بلاستوسیستیس در کشورهای در حال توسعه نسبتاً زیاد است و به عنوان رایج ترین انگل ها در ایران گزارش شده است. در سال های اخیر در مطالعات مختلف اهمیت بیماری زایی آن در انسان مشخص شده است. عفونت بلاستوسیستیس با انواع اختلالات گوارشی، اسهال، سندرم روده تحریک پذیر (Irritable bowel syndrome) و ضایعات پوستی همراه است و به طور کلی، بیماران مبتلا به سرطان بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های روده ای می باشند و احتمال بدتر شدن علائم در نتیجه درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع بلاستوسیستیس در کودکان مبتلا به سرطان در شهر سنندج با روش PCR بود. مواد و روش ها: بر اساس روش سرشماری تمام نمونه های مدفوع از افراد مبتلا به سرطان در دسترس از بیمارستان های سطح شهر سنندج جمع آوری گردید. برای درک شیوع گونه بلاستوسیستیس در کودکان مبتلا به سرطان در شهر سنندج، 93 نمونه مدفوع بین سال-های 1398 تا 1400 از کل استان جمع آوری شد. نمونه ها به روش های مولکولی (Polymerase chain reaction) با استفاده از پرایمرهای ناحیه بارکدینگ ژن 18 rRNA جهت تکثیر گونه بلاستوسیستیس بررسی شدند. یافته ها: نتیجهPCR تمامی نمونه ها نشان داد که تعداد 15 مورد (16. 1%) دارای قطعه bp600 برای گونه بلاستوسیستیس هستند. نتایج آنالیز آماری داده ها نشان داد که ارتباط معناداری بین گونه بلاستوسیستیس با محل زندگی (*** 0/48=Pvalue ) سن (* 0/88Pvalue =) و تماس با حیوان (***0/83 Pvalue =) وجود ندارد. نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان دهنده شیوع گونه بلاستوسیستیس در افراد مبتلا به سرطان در شهر سنندج است که این داده ها می تواند نقشی مهم در توسعه مطالعات و تحقیقات در زمینه عفونت های انگلی در بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد. به طور کلی تعیین میزان آلودگی گونه بلاستوسیستیس در کودکان مبتلا به سرطان و ارائه آن به مسئولین بهداشت و سلامت منطقه و کشور می تواند جهت اتخاذ استراتژی درمان مناسب تر و همچنین ارائه راهکارهای بهداشتی برای کنترل لازم می باشد.

زمینه و هدف: بیماری های نوروپاتیک، وضعیت های تحلیل برنده عصبی و یک گروه وسیع و سخت از بیماری های اعصاب محیطی در انسان می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبرد های مقابله با درد و خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن بود. مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ی بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن مراجعه کننده به بیمارستان روحانی و مطب شخصی متخصص مغز و اعصاب، واقع در شهر بابل، در سال 1400 بود که به روش نمونه گیری هدفمند، 30 شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه های راهبرد های مقابله با درد (روزنشتایل و کیف، 1985) و خودکارآمدی درد (نیکولاس، 1989) را در پیش آزمون تکمیل نمودند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 جلسه 120 دقیقه ای، هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی را دریافت نکرد. پس از اتمام دوره درمانی برای هر دو گروه پس آزمون و 2 ماه پس از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، با نرم افزار SPSS-18 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در پس آزمون تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمره ی خرده مقیاس های مقابله با درد در توجه برگردانی، تفسیر مجدد از درد، فاجعه آفرینی، نادیده انگاشتن درد، امیدواری-دعا، گفتگو با خود، افزایش فعالیت و نیز خودکارآمدی (0/01 > (Pوجود دارد. نتایج درمان در مرحله پیگیری حفظ شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در بهبود راهبردهای مقابله با درد و افزایش خودکارآمدی درد افراد مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن مؤثر باشد.

زمینه و هدف: باسیل های گرم منفی با مقاومت چند دارویی، از پاتوژن های مهم در بیمارستان ها محسوب می شوند و عامل مرگ ومیر بالا می باشند. هدف این پژوهش تعیین شیوع باسیل های گرم منفی با مقاومت چند دارویی جدا شده از نمونه های بالینی نوزادان و کودکان مراجعه کننده به مرکزرفرال آموزشی درمانی بعثت شهرستان سنندج در سال 1397 بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی-توصیفی بوده که 10000 نمونه بالینی شامل خون، ادرار، زخم، ترشحات تنفسی و مایعات بدن در طی سال 97 مورد بررسی قرار گرفتند. باکتری ها با روش های استاندارد میکروب شناسی جدا و سپس مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن جهت تعیین سویه های با مقاومت چند دارویی (Multidrug Resistance) بررسی گردید. یافته ها: از 10000 نمونه بالینی تعداد 652 باسیل گرم منفی با کشت مثبت از بیماران بستری و سرپایی جمع آوری شد که شامل ادرار (80%)523، خون (21%) 78، ترشحات تنفسی (4%)26، زخم (2/5%)16 و مایعات بدن (1/5%) 10 بود. باکتری های جداشده شامل اشریشیا کلی (65/7%)، انتروباکتر (10/4%)، سیتروباکتر(8/9%)، اسینتوباکتر (7/2%)، کلبسیلا (3/5%)، سودومونا (2/6%)، پروتئوس (92/. %) و سراشیا (78/%0) بود. بیشترین باکتری های دارای مقاومت چند دارویی از بخش ICU کودکان و NICU جدا شدند. بیشترین و کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب نسبت به آمپی سیلین (5 /84%) و مروپنم (9/9%) بوده است. میزان مقاومت چند دارویی (MDR) به طور متوسط 68/9% بود که رنجی از 55/9% در انتروباکتر تا 83% در اسینتوباکتر داشته است. نتیجه گیری: مقاومت چند دارویی(MDR) در بین میکروارگانیسم های این مرکز از سطح بالایی برخوردار بود؛ بنابراین توصیه می شود از مصرف غیرضروری آنتی بیوتیک ها جلوگیری شود و تداخلات و نظارت های دوره ای بر الگوی مقاومت پاتوژن ها جهت انتخاب درمان تجربی و اختصاصی مناسب صورت گیرد.

زمینه و هدف: سوختگی ها، معمولا بعنوان زخم های پوستی که در اثر حرارت، دما، الکتریسته، مواد شیمیایی و اشعه ایجاد می شوند، تعریف می شوند. در کشورهایی که از لحاظ اقتصادی در سطح پایین هستند آمار مرگ و میر ناشی از سوختگی بالا است. گیاه تیفا در ایران بعنوان یک گیاه سنتی، برای بهبود زخم مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات مولکولی عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا بر روی سوختگی درجه سوم است. مواد و روش ها: مدل سوختگی درجه سوم در موش های نژاد اسپراگو داولی با استفاده از آب جوش با دمای 100 درجه سانتیگراد و حلقه فلزی ایجاد شد. پماد 5% از عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا، تهیه شد. عصاره ها به مدت 21 روز بعد از القای سوختگی، بر روی نواحی آسیب دیده، مورد استفاد قرار گرفت. سپس بیان mRNA ژن های هایTNF-α, ، TGFβ, ، Col-1 و VEGF با استفاده از تکنیک Real time-PCR بررسی شد. یافته ها: با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی مایع در فشار بالا (HPLC)، ویتامین C وکاتچین به عنوان ترکیبات اصلی موثر در عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا، شناسایی شدند. نتایج مطالعات ماکروسکوپی و آنالیز اندازه زخم، پس از درمان با عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا، کاهش اندازه زخم و بهبود نسبی زخم را بعد از 21 روز نشان داد(P<0. 05). بعلاوه، افزایش معنی داری در بیان mRNA ژن های TGFβ, ، COL-1و VEGF در گروه های تحت تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داده شد (P<0. 001). همچنین کاهش معنی داری در بیان ژن TNF-α,در گروه های تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(P<0. 001) نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا، دارای اثر ترمیم سوختگی در رت ها می باشد، بنابراین احتمال دارد عصاره آبی و الکلی دانه گرده تیفا، گزینه ی درمانی مناسبی برای کمک به ترمیم زخم سوختگی درجه سوم باشد.

زمینه وهدف: نفروپاتی ممبرانوس(Membranous Nephropathy, MN)یک پودوسیتوپاتی است که از نظر بافت شناسی با ضخیم شدن یکنواخت غشای پایه گلومرولی به دلیل وجود رسوب ایمنی ساب اپیتلیال مشخص می شود. این بیماری در کلیه پیوندی می تواند به شکل عود بیماری اولیه (Recurrent Membranous Nephropathy, RMN) یا نوظهور (de novo) ایجاد شود. معرفی بیمار: بیمار آقای 40 ساله غیرسیگاری با سابقه نفروپاتی ممبرانوس ونارسایی کلیه ناشی از آن که 9 ماه پس از پیوند به دلیل پروتئینوری 4000 میلی گرم درروز، تحت بیوپسی کلیه قرار گرفت و با تشخیص عود ممبرانوس نفروپاتی در کلیه پیوندی، با دو دوز ریتوکسیمب 1000 میلی گرمی به فاصله 15 روز درمان شد. به تدریج میزان پروتئینوری کاهش یافت و پس از 4 ماه به 188 میلی گرم در روز رسید و طی درمان عملکرد کلیوی وی پایدار ماند(کراتینین 0/8 میلی گرم در دسی لیتر). نتیجه گیری: ممبرانوس نفروپاتی می تواند بعد از پیوند کلیه عود کند که درموارد پروتئینوری بیش از یک گرم در روز می توان از ریتوکسیمب استفاده نمود.