پژوهش در نشخوار کنندگان
سال:1394 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: اندازه ذرات علوفه دارای دو جنبه متضاد بر عملکرد حیوان است. از یک طرف، تغذیه علوفه هایی با ذرات بلند سبب افزایش فعالیت جویدن و pH شکمبه ای و کاهش خطر اسیدوز تحت حاد، از طرف دیگر سبب کاهش نرخ عبور مواد هضمی و در پی آن خوراک مصرفی و سپس شیر تولیدی می شود. لذا این آزمایش به منظور تعیین پاسخ های عملکردی گاوهای شیرده تغذیه شده با جیره هایی حاوی علوفه یونجه خشک با اندازه ذرات دارای میانگین هندسی 3.09 و 4.65 میلی متر انجام شد.مواد و روش ها: در این آزمایش از 8 رأس گاو هلشتاین مشابه با توجه به مرحله تولید، وزن، سن، نژاد و سلامت، در قالب طرح چرخشی یا گردان 2×2 (دو تیمار در دو دوره آزمایش 21 روزه (2 هفته برای سازگاری با جیره و 7 روز به منظور نمونه برداری)) با 4 تکرار در هر تیمار استفاده شد. در طی 7 روز نمونه گیری، مصرف خوراک، شاخص های خونی و شیر اندازه گیری شد.یافته ها: مقدار ماده خشک مصرفی گاوها با کاهش اندازه ذرات علوفه یونجه افزایش پیدا کرد (25 در مقابل 22.5 کیلوگرم در روز). کربوهیدات های غیر الیافی، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، خاکستر و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی مصرفی نیز با افزایش اندازه ذرات یونجه خشک کاهش یافت. الیاف موثر فیزیکی بزرگ تر از 8 میلی متر مصرفی در این آزمایش بین دو تیمار از لحاظ آماری معنی دار بود، که در جیره با اندازه ذرات ریزتر در مقایسه با جیره با اندازه ذرات بزرگ تر مقدار کمتری بود (0.41 در مقابل 0.52 کیلوگرم). با افزایش میانگین هندسی اندازه ذرات یونجه خشک جیره از 3.09به 4.65 میلی متر، مقدار شیر تولیدی تغییری نکرد، در حالی که درصد چربی شیر تولیدی از 3.26 به 3.65 درصد افزایش داشت. در این آزمایش محتوای پروتئین، لاکتوز، اوره، مواد جامد غیر چربی شیر ، کل مواد جامد شیر و تعداد سلول های بدنی شیر در بین دو تیمار تفاوت معنی داری نداشت. با افزایش اندازه ذرات علوفه خشک جیره محتوای گلوگز و تری گلسیرید خون گاوها با افزایش اندازه ذرات افزایش یافت. محتوای انسولین خون در گاوهای تغذیه شده با جیره های دارای میانگین هندسی بزرگ تر علوفه خشک، بیشتر بود (16.29 و 12.86 میلی گرم بر دسی لیتر). محتوای کلسترول، آنتی اکسیدان، اوره و اسید بتاهیدروکسی بوتیریک در بین دو تیمار اندازه ذرات علوفه یونجه خشک جیره تفاوت معنی داری نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش، با کاهش اندازه ذرات علوفه یونجه خشک و جیره اسیدیته مایع شکمبه ای کاهش پیدا کرد. اسیدیته مایع شکمبه برای جیره حاوی یونجه با میانگین هندسی 3.09 و 4.65 به ترتیب 6.09 و 6.39 بود.نتیجه گیری: با افزایش اندازه ذرات علوفه یونجه، pH مایع شکمبه، ماده خشک مصرفی و چربی شیر بیشتر شد.

سابقه و هدف: استفاده از سویای برشته در جیره گاوهای شیری رایج است، اما دمای برشته کردن و اثر آن بر عملکرد دام و بخش های پروتئینی جیره به خوبی شناخته نشده است. برای از بین بردن مواد ضد تغذیه ای و افزایش پروتئین عبوری، دانه سویا فراوری می شود و حرارت رایج ترین روش فراوری دانه سویا است. هدف اصلی این تحقیق برآورد اثر دمای برشته کردن سویا بر بخش های پروتئینی جیره، عملکرد شیردهی گاوهای شیرده، و مقایسه اقتصادی دانه سویای برشته با کنجاله سویای لیگنوسولفاته بود.مواد و روش ها: برای بررسی تاثیر سویای برشته شده در دماهای مختلف بر مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیر از 8 گاو هلشتاین اواسط زایش، با میانگین روزهای شیردهی 14±92 و تولید شیر 42.9±3 کیلوگرم در روز، در یک طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شده استفاده شد. تیمار شاهد دارای کنجاله سویای لیگنوسولفاته و نمک های کلسیمی اسیدهای چرب بود و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب دارای سویای برشته شده در دمای 115، 130 و 145 درجه بودند. جیره ها دارای 40 درصد علوفه و 60 درصد کنسانتره بود.یافته ها: ماده خشک مصرفی تمایل به افزایش در جیره شاهد نسبت به جیره های دارای سویای برشته داشت. تولید شیر و شیر تصحیح شده در جیره شاهد از جیره های دارای سویای برشته بیشتر بود. تفاوتی در کارایی (شیر تصحیح شده بر مصرف خوراک) بین جیره شاهد و جیره های دارای سویای برشته و همچنین بین دماهای مختلف برشته کردن وجود نداشت. درصد چربی شیر برای سویای برشته شده در دمای 130 درجه از سویای برشته شده در دماهای 115 یا 145 درجه بیشتر بود. از لحاظ اقتصادی، جیره شاهد نسبت به جیره های دارای سویای برشته گران تر بود و نسبت درآمد به هزینه جیره های حاوی دانه سویای برشته بطور معنی داری نسبت به جیره شاهد بیشتر بود. جیره حاوی دانه سویای برشته شده در دمای 130 درجه نسبت به سایر جیره ها میزان کمتری از پروتئین قابل هضم در روده داشت. دانه سویای برشته شده در دمای 130 و 145 درجه میزان کمتری از بخش پروتئین با تجزیه متوسط و میزان بیشتری از بخش پروتئین کند تجزیه نسبت به دمای 115 درجه و تیمار شاهد داشتند. پروتئین غیر قابل تجزیه همبستگی بیشتری با تولید شیر و ماده خشک مصرفی نسبت به پروتئین قابل تجزیه داشت. در بین بخش های مختلف پروتئینی، بخش با تجزیه متوسط در شکمبه همبستگی بالایی با مصرف خوراک، تولید و ترکیبات شیر داشت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که گاوهایی که جیره شاهد مصرف کردند تولید شیر و مصرف خوراک بالاتری از گاوهایی که سویای برشته مصرف کرده بودند داشتند. در بین دماهای مختلف برشته کردن (115، 130 و 145 درجه)، سویای برشته شده در دمای 115 درجه سانتی گراد مصرف خوراک کمتر و تولید شیر بالاتری داشت. بخش پروتئین با تجزیه متوسط در شکمبه مهمترین بخش بین بخش های پروتئینی است و بیشترین همبستگی را با مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیر دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: بز مرخز یک نژاد چند منظوره است که بیشتر به منظور تولید موهر پرورش داده می شود. تعداد این نژاد در سال های اخیر کاهش شدیدی داشته است که این کاهش احتمال ایجاد هم خونی را افزایش می دهد. بر اساس تعریف، آمیزش بین افرادی که رابطه خویشاوندی آنها بیشتر از متوسط جمعیت است هم خونی گفته می شود. هم‎خونی باعث افزایش واریانس ژنتیکی بین فامیل ها، کاهش واریانس ژنتیکی داخل یک فامیل، افزایش هموزیگوتی، کاهش هتروزیگوتی و افزایش ظهور اثر آلل های مغلوب مضر و درنتیجه کاهش پاسخ به انتخاب در صفات اقتصادی می شود. نتایج تحقیقات متعددی که در زمینه اثرات ناشی از هم‎خونی بر عملکرد صفات مرتبط با رشد دام ها انجام گرفته در اغلب موارد اثر منفی هم‎خونی بر این صفات را گزارش کرده است. لذا هدف از این پژوهش برآورد پسروی ناشی از هم خونی در صفات وزن تولد، وزن از شیرگیری، وزن 6 ماهگی، وزن 9 ماهگی، وزن یک سالگی و میانگین افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری در گله بزهای مرخز ایستگاه دامپروری سنندج بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از شجره 4186 رأس بزغاله حاصل از 201 بز نر و 1323 رأس بز ماده که طی 20 سال (1371-1391) از گله بزهای مرخز ایستگاه دامپروری سنندج جمع آوری شده بود، برای برآورد پسروی ناشی از هم خونی در صفات مرتبط با رشد استفاده شد. ضریب همخونی برای هر دام با استفاده از نرم افزار CFC برآورد شد. برای تجزیه و تحلیل اثر هم خونی بر صفات مورد مطالعه از روش حداکثر درستنمایی محدود شده و 12 مدل حیوانی استفاده شد، بطوری که ضریب همخونی افراد و مادران به عنوان متغیر کمکی وارد مدل شد. برای این منظور نرم افزار ASReml 3.0 به کار برده شد.یافته ها: 58.07 درصد از حیوانات گله همخون بودند. میانگین ضریب هم خونی کل جمعیت و جمعیت همخون به ترتیب 3.03 و 5.21 درصد بود. بیش‎ترین ضریب هم‎خونی 31.25 درصد بود. در بین افراد، بیش‎ترین فراوانی مربوط به افرادی با ضریب هم‎خونی بین صفر تا 10 درصد بود (47.04 درصد). همچنین 553 رأس از مادران نیز هم خون بودند که ضریب هم خونی کل مادران و مادران همخون به ترتیب 2.05 و 4.91 درصد بود. ضریب هم خونی در هر سال به طور میانگین 0.24±0.04 درصد افزایش یافته بود که از نظر آماری معنی دار بود. پسروی ناشی از هم خونی و خطای استاندارد مربوطه در صفات وزن تولد، وزن از شیرگیری، میانگین افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، وزن 6 ماهگی، وزن 9 ماهگی و وزن یک سالگی به ازای یک درصد افزایش در هم خونی دام به ترتیب -0.50±1.57، -20.20±7.21، -0.11±0.13، -30.49±12.38، +9.49±17.87 و -58.67±24.40 گرم برآورد شد. همچنین پسروی ناشی از هم خونی در این صفات به ازای یک درصد افزایش در هم خونی مادر به ترتیب -0.05±2.08، -6.62±9.74، -0.03±0.16، -13.90±9.76، -39.27±13.59 و -49.37±25.12 گرم برآورد شد.نتیجه گیری: در همه صفات افراد غیر همخون میانگین بیشتری نسبت به افراد هم خون داشتند. بنابراین، با توجه به افزایشی بودن روند همخونی در سال های مورد مطالعه و کاهش میانگین صفات در افراد هم خون، به منظور جلوگیری از افزایش اثرات زیان آور ناشی از هم‎خونی در این گله باید با حذف آمیزش های خویشاوندی بسیار نزدیک و افزایش آمیزش های دور، هم‎خونی را در این گله کنترل و مدیریت نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.