پژوهش پرستاری ایران
سال:1401 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بسیاری ازمراقبت ها وروش های درمانی در بخش مراقبت ویژه نوزادان با ایجاد درد همراه می باشد و درد یک عارضه جانبی مکرر در هنگام بستری شدن نوزادان است و در این بین عملکرد پرستاران بعنوان عضو مهمی از تیم مراقبتی می تواند به طور مستقیم بر مدیریت درد تاثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر عملکرد پرستاران مراقبت ویژه نوزادان درمدیریت درد نوزادان نارس انجام شد. روش کار: مطالعه از نوع نیمه تجربی دو گروهی بصورت مقایسه قبل و بعد انجام شد. پرستاران گروه آزمون در سه جلسه آموزش تیوری و دو جلسه اموزش عملی شرکت داشتند و ابزار سنجش عملکرد پرستاران در زمینه ی مدیریت درد نوزاد نارس طی سه مرحله ی قبل، یک هفته و سه هفته بعد از آموزش توسط هر دو گروه تکمیل شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معناداری 05/0 بود. یافته ها: اطلاعات دموگرافیک پرستاران شامل سن، تحصیلات، شیفت کاری، سابقه کار و نوع استخدام بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. مقایسه میانگین نمره ی عملکرد پرستاران در دو گروه آزمون و کنترل یک هفته و سه هفته بعد از مداخله، تفاوت آماری معناداری را نشان داد. (001/0 >p-value). مقایسه ی میانگین نمره عملکرد پرستاران گروه آزمون یک هفته و سه هفته بعد از آموزش تفاوت معناداری را نشان داد (001/0 >p-value). نتیجه گیری: برگزاری کارگاه های تیوری و عملی می تواند بر وضعیت عملکرد پرستاران مراقبت ویژه نوزادان در مدیریت درد نوزادان نارس اثرگذار باشد.

مقدمه: پاندمی کووید 19، فشار زیادی بر سیستم های بهداشت و درمان وارد کرده است. برای ارتقاء کیفیت مراقبت های پرستاری در بخش های اورژانس، توجه به مشکلات روان شناختی پرستاران که ممکن است به دنبال شیوع این ویروس ایجاد شود، دارای اهمیت ویژه ای می باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی از دی ماه 1400 تا فروردین سال 1401 بر روی 125 پرستار شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. نمونه ها به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه استرس درک شده کوهن و پرسش نامه های اضطراب و افسردگی هامیلتون استفاده شد. پرسش نامه استرس درک شده به صورت خود اظهاری توسط نمونه های پژوهش تکمیل شدند. پرسش نامه های اضطراب و افسردگی هامیلتون از طریق مصاحبه، با تعیین وقت قبلی در محیط مناسب در مدت زمان نیم ساعت تکمیل شدند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از آمار توصیفی شامل: فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل: آزمون های پارامتریک نظیر ضریب همبستگی پیرسون، tمستقل و آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معناداری 05/0 از طریق نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: طبق نتایج، میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار پرستاران شرکت کننده در مطالعه به ترتیب 5/2 ±,29/98و 4/49 ±,6/26 بود. بیشتر پرستاران (72/8%) زن بودند. اکثرا (76%)سابقه ابتلا به کووید 19 داشتند و 91/2% از پرستاران سابقه مراقبت مستقیم از بیماران مبتلا به کووید 19 را اظهار کردند. نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار استرس، اضطراب و افسردگی نمونه های پژوهش به ترتیب 6/34 ±,24/78، 10/5 ±,13/24 و 9/67 ±,12/73 بود. همچنین میانگین افسردگی پرستاران در بیمارستان های آموزشی مورد بررسی، اختلاف آماری معنا داری داشت (P<0. 05). نتایج ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معنی داری بین متغیرهای استرس، اضطراب و افسردگی با متغیرهای سن، سابقه کار و تعداد فرزندان نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیش از نیمی از پرستاران اورژانس مورد مطالعه دارای استرس، اضطراب و افسردگی قابل توجهی در دوران کووید-19 بودند؛ به نظر می رسد ضمن توسعه برنامه های مدون حمایت از پرستاران در بروز بحران ها باید اقدامات موثر و برنامه ریزی شده ای برای پیشگیری و درمان اختلالات روانشناختی پرستاران اورژانس انجام شود.

مقدمه: عوارض ناشی از سندرم نفروتیک باعث کاهش کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به این بیماری می گردد. با توجه به اینکه آموزش خودمراقبتی با احتمال کاهش مرگ و میر و بهبود پیامدهای بیماری همراه می باشد، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر ارتقاء کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به سندرم نفروتیک بوده است. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی 60 کودک 18-7 ساله مبتلا به سندرم نفروتیک به روش تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و کنترل تقسیم شدند. ابزارگرداوری داده ها شامل: فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ی خلاصه شده ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی [1] بود. اعضای گروه مداخله 2 جلسه 60 دقیقه ای، آموزش خودمراقبتی براساس نظریه اورم دریافت کردند. نتایج مداخله بعد از یک ماه توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره ی کیفیت زندگی والدین در گروه آزمون و کنترل، قبل از مداخله، به ترتیب 74/3 ±,36/51 و 52/4 ±,46/51 بود که اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0 P) اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی براساس نظریه اورم بر ارتقاء کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به سندرم نفروتیک موثر بود. این نتایج در یک ماه بعد از مداخله آموزشی نیز تداوم داشت، لذا می تواند به عنوان روش مکمل و اثربخش در افزایش کیفیت زندگی والدین این گروه از بیماران مورد استفاده قرار بگیرد.

مقدمه: علی رغم وجود همه پیشرفت ها در زمینه ی تشخیص و درمان، هم چنان یادآور درد، محدودیت و مرگ است. هوش معنوی، عزت نفس و امید به زندگی در سازگاری بیماران مبتلا به سرطان دارای اهمیت زیادی بوده و لازم است پرستاران با این متغیرها و ارتباط بین آ نها آشنا شوند. روش: مطالعه توصیفی همبستگی بود و اطلاعات به وسیله پرسشنامه های هوش معنوی، امید به زندگی اشنایدر و عزت نفس روزنبرگ جمع آوری گردید. حجم نمونه 235 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 21 و آمار توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی و جداول توصیف درصد و فراوانی) و تحلیلی (T test، ضریب همبستگی پیرسون، ANOVA) انجام شد. (Felder, 2004 #18) یافته ها: میانگین و انحراف معیار هوش معنوی بیماران مورد مطالعه (5/13±, )88/122، عزت نفس (69/4±, ) 82/3، و امید به زندگی (41/6±, ) 3/39 بود، نتایج نشان داد بیماران از هوش معنوی، عزت نفس و امید به زندگی نسبتا"بالایی برخوردار بودند. بین هوش معنوی با عزت نفس (0001/0=p، 26/0=r)، بین هوش معنوی با امید به زندگی (0001/0=p، 37/0=r) و بین عزت نفس با امید به زندگی (0001/0=p، 42/0=r) ارتباط آماری مستقیم و معناداری وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اهمیت هوش معنوی و عزت نفس را به عنوان متغیرهای تاثیرگذار بر امیدبه زندگی بیماران سرطانی مورد تایید قرار می دهد. بنابراین می توان گفت با تقویت هوش معنوی عزت نفس و خودکنترلی آنها افزایش یافته و منجر به بهبود سلامت جسمی و روانی آنها نیز می گردد.

مقدمه: مدیران و رهبران پرستاری نقش حیاتی در سازمان دهی و ارایه مراقبتهای پرستاری در مراکز درمانی دارند. مدیران و رهبران اثر بخش بایستی کارکنان را به طور مناسب در جهت اهداف سازمان، افزایش کیفیت مراقبت و افزایش سطح سلامت جامعه، هدایت نمایند. این مطالعه با هدف تبیین تجارب پرستاران از ویژگیهای رهبری اثر بخش طراحی شد. روش کار: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا و با استفاده از نمونه گیری هدفمند بر روی 16 نفر از مشارکت کنندگان (12 نفر پرستاران و 2 نفر سرپرستاران و 2 نفر سوپروایزر) انجام شد. داده ها با روش تحلیل محتوی قرار دادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه های چهره به چهره بصورت عمیق و نیمه ساختار مند انجام شد. بعداز گرداوری داده ها، تمام مصاحبه ها نسخه برداری شد. در ابتدا شباهتهای معنایی مورد بازنگری قرار گرفت و زیر طبقات مشخص شدند. سپس، زیر طبقات مرتبط در یک طبقه قرار گرفتند. یافته ها: دامنه سنی مشارکت کنندگان در این مطالعه 25-50 سال بود. با تحلیل داده ها 8 زیر طبقه و 4 طبقه اصلی استخراج شد. طبقات تحت عناوین "ویژگی های حرفه ای" با دو زیر طبقه (ایجاد انگیزه، ارایه حمایت)؛ طبقه "ویژگی های ارتباطی" با دو زیر طبقه (توانایی برقراری ارتباط مناسب بین فردی، تذکر دهی به شیوه صحیح)؛ طبقه" ویژگی های علمی" با دو زیر طبقه (الگو بودن از نظر علمی و عملی، مدیریت موقعیت) و طبقه " ویژگی های اخلاقی" با دو زیر طبقه (مسیولیت پذیری، عدالت و عدم تبعیض بین پرسنل) استخراج گردید. نتیجه گیری: از یافته ها: ی این مطالعه میتوان برای برنامه بهسازی مدیریت و برنامه ریزی حرفه ای سرپرستاران، بعنوان راهنمای بکار گماردن و انتخاب سرپرستاران اثر بخش استفاده کرد. انتصاب سرپرستاران و سوپروایزران موثر و اثربخش می تواند موجب شادابی و نشاط در بین کادر درمان و به تبع آن ارتقاء کیفیت مراقبت بیماران گردد.

مقدمه: حس انسجام می تواند عملکرد فردی و شغلی پرستاران را تحت تاثیر قرار دهد و شناسایی بررسی عوامل دخیل در آن حایز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تحمل ابهام در ارتباط بین مدیریت هیجان و حس انسجام در پرستاران شهر تهران انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را پرستاران شهر تهران در بر می گیرد که از این میان، به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد 189 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه حس انسجام، پرسشنامه تحمل ابهام و پرسشنامه تنظیم هیجان بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ضریب همبستگی بین مدیریت هیجان و تحمل ابهام (67/0)، تحمل ابهام و حس انسجام (76/0) و مدیریت هیجان و حس انسجام (68/0) در سطح 01/0 معنادار است. همچنین تحمل ابهام در رابطه بین مدیریت هیجان و حس انسجام در پرستاران دارای نقش میانجی بود (05/0 >P). نتیجه گیری: بر این اساس در رابطه بین مدیریت هیجان و حس انسجام در پرستاران، تحمل ابهام دارای نقش میانجی بود. بنابراین مدیریت هیجان از طریق افزایش سطح تحمل ابهام در پرستاران می تواند به تقویت حس انسجام در آنها کمک کند.

مقدمه: تنظیم هیجان به راهبردهایی اطلاق می شود که به منظور کاهش، افزایش یا نگهداری تجارب هیجانی مورد استفاده قرار می گیرد، با توجه به اینکه شناخت دقیق هیجان ها و ارزیابی درست آن ها می تواند نقش مهمی در کاهش مشکلات هیجانی افراد داشته باشد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر تحلیل کیفی نظر متخصصان دربارهء نقش دانش و ارزیابی شناختی موثر بر تنظیم هیجان بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحلیل محتوای کیفی استقرایی و به شیوه تحلیل نهفته بود. جامعه آماری شامل تمامی متخصصان و صاحبنظران تنظیم هیجان در ایران بود که با روش نمونه گیری هدفمند تا حد اشباع با 11 نفر از متخصصان، مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. یافته ها: تحلیل کیفی یافته ها: منجر به دو طبقه اصلی الف) دانش و پذیرش هیجان ها و ب) آموزش هیجانی نامناسب و چهار زیر طبقه شد. زیر طبقات مواردی از قبیل؛ ارزیابی و پذیرش هیجانی، دانش هیجانی ناقص، نبود برنامه های دقیق آموزش هیجانی و نقص در آموزش های موجود را شامل می شود. نتیجه گیری: نتایج یافته ها: بیانگر آن است که هر چقدر افراد نسبت به هیجان های خود شناخت داشته باشند و بپذیرند که هیجان ها هم جزیی از آن ها محسوب می شوند، تنظیم و مدیریت به موقع هیجان راحت تر اتفاق می افتد و برعکس عدم ارزیابی و فقدان آموزش هیجانی فرد را به سمت راهبردهای نامناسب تنظیم هیجان در موقعیت های هیجانی هدایت می کند. بنابراین به درمانگران بالینی توصیه می شود، در ارتباط با مراجعان به این مهم توجه ویژه ای داشته باشند.

مقدمه: پرداختن به سطح سواد سلامت در بیماری های مزمن مانند مبتلایان به نارسایی مزمن کلیه، پیروی از رژیم درمانی و استفاده از خدمات سیستم مراقبتی و درمانی می تواند به عنوان ابزاری موثر در ارتقاء خدمات مراقبتی به برنامه ریزان و مسیولان امر سلامت کمک کند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت، پیروی از درمان و استفاده از خدمات نظام سلامت در بیماران تحت درمان همودیالیز استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی بود که بر روی 162 نفر از جامعه بیماران مراجعه کننده به مراکز همودیالیز استان چهارمحال و بختیاری در سال 1398 انجام شد. نمونه های مورد مطالعه به روش تمام شماری بر اساس معیارهای ورود، وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه پیروی از درمان "ESRD-AQ"، پرسشنامه سواد سلامت جمعیت شهری ایران" HELIA"، و پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده از خدمات نظام سلامت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 و آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها: : نتایج به دست آمده نشان داد میانگین نمره سواد سلامت 26/4±,112/89بود و در 30/86% نمونه ها سطح سواد سلامت ناکافی بود. در اکثر نمونه ها، پیروی از درمان در سطح متوسط (66/67%) قرار داشت. ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد بین سواد سلامت و پیروی از درمان این بیماران ارتباط معنی داری وجود دارد (0/001