پژوهش پرستاری ایران
سال:1401 | دوره:17 | شماره:5 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بیماران بستری دارای اختلالات مصرف مواد، به عنوان یکی از چالش های بزرگ در نظام سلامت شناخته می شوند. در این راستا شواهد قوی وجود دارد که پرستاران در مراقبت از این بیماران با چالش های زیادی مواجه هستند. روش کار: تحقیق حاضر، به روش مرور نظام مند انجام شده است. جستجو با کلید واژه های فارسی بیماری های همبود، بیماری های همزمان، چند بیماری، مراقبت پرستاری و اختلالات مصرف مواد، اختلالات مرتبط با مواد، سوء مصرف مواد و همچنین واژگان کلیدی انگلیسی comorbidities, nursing care, Dual diagnosis, Substance-Related Disorders, substance use disorders, substance abuse, druge abuse, multymorbidity, cunccurent disorders, co-existing disorders در پایگاه های داده الکترونیک sid, magiran, Civilica, google scholar و pub med از سال 1998 تا سال 2022 انجام گرفته است. مقالات به زبان های انگلیسی و فارسی، حاوی چالش ها یا راهکارهای مربوط به مشکلات مراقبت پرستاری از افراد دارای اختلالات مصرف مواد، مطالعات کیفی، کمی، ترکیبی و مروری و امکان دسترسی به متن کامل، وارد مطالعه شدند. محدودیت مکانی در نظر گرفته نشد. یافته ها: نتایج بررسی 23 مطالعه نشان می دهد، پرستاران در مراقبت از بیماران بستری دارای اختلالات مصرف مواد، در چهار حیطه عاطفی (48% مطالعات)، مراقبتی (39%)، آموزشی (48%) و حمایتی (43%)، با چالش هایی مانند احساس فرسودگی، خطر، کمبود دانش، عدم مهارت و ابهام نقش مواجه هستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، پرستاران نیاز به آموزش و حمایت اضافی برای مراقبت از این بیماران دارند. آموزش کاربردی همراه با حداقل سطح متوسط حمایت نقش و نیز حمایت های عاطفی با ارتقا صلاحیت ها، دانش و مهارت می تواند در رفع مسایل مربوط به مراقبت از این بیماران موثر باشد. توسعه دستورالعمل ها، خط مشی ها و سیاست های دولتی مشخص، جهت مراقبت از این بیماران، می تواند مانع سردرگمی و ناتوانی پرستاران در مراقبت شود. علاوه بر این، ارتباطات و پیوندهای تنگاتنگ ارایه دهندگان خدمات سلامت با متخصصین حوزه، ارتقا مشارکت های بین رشته ای و اتحاد کاری می تواند جهت رفع چالش ها و موانع مراقبتی بکار گرفته شود.

مقدمه: دیابت بیماری مزمنی است که زندگی افراد مبتلا را به شکل گسترده ای تحت تاثیر قرار می دهد و تبعیت درمانی و کیفیت زندگی از مولفه های مهم در مدیریت موفق روند این بیماری است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر پیروی از دستورات پزشک و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم بیمارستان شهدای زیرآب انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان شهدای زیرآب سوادکوه در سال 1399 بود. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری قرار گرفت و برای گروه کنترل اقدامی صورت نگرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس پیروی کلی بود. یافته ها: نتایج نشان دهنده این است که با کنترل نمرات پیش آزمون، اثر گروه بر نمره پس آزمون متغیر پیروی کلی (001/0, P= 73/56F=) و کیفیت زندگی (07/0=لامبدای ویکلز، 001/0, p<59/21= F) معنادار است. درمان شناختی رفتاری موجب افزایش معنادار نمرات متغیر پیروی کلی و کیفیت زندگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل شده است. نتیجه گیری: طبق نتایج درمان شناختی رفتاری می تواند به بیماران مزمن برای افزایش پیروی از دستورات پزشک و کیفیت زندگی کمک کند و بنابراین مداخلات روانشناسی می توانند از این طریق به بهبود وضعیت جسمی و روانی بیماران کمک کنند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: بخش اورژانس با توجه به گستردگی و پیچیدگی فعالیت ها و نوع بیماران خاص آن محیطی مستعد برای بروز انواع خطاهای پرستاری است و خطاهای پرستاری به عنوان یک شاخص مهم کاهش کیفیت مراقبت درمانی محسوب می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی و علل خطاهای پرستاری از دیدگاه پرستاران بخش اورژانس در بیمارستان های منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که درسال 1400 در بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول، فیروزگر و هفت تیر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. 101 پرستار شاغل در بخش اورژانس در پژوهش شرکت داشتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای که مشخصات دموگرافیک، فراوانی و علل خطاهای پرستاری را می سنجید استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و از طریق نرم افزار آماری SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که خطا در بکارگیری وسایل حفاظت فردی مانند ماسک و و دستکش (38%)، عدم رعایت اصول استریلیزاسون (36%)، عدم برقراری ارتباط مناسب با بیمار در حین انجام مراقبت های پرستاری (35%) و عدم آموزش قبل از ترخیص به بیماران (32%) بیشترین میزان را در فراوانی خطاهای پرستاری داشته است. مهم ترین علل بروزخطا از دیدگاه پرستاران شاغل در بخش اورژانس نیز شامل شلوغی و پر تردد بودن اورژانس (64%)، خستگی ناشی از حجم بالای کار (53%)، کمبود تعداد پرستار نسبت به بیمار (52%) بود. نتیجه گیری: شناسایی خطاها و علل و عوامل مرتبط با آن از بهترین راه های کاهش میزان خطا است. لذا با شناسایی فراوانی خطاهای پرستاری و علل بروز آن می توان از بروز خطا به ویژه در بخش های اورژانس جلوگیری کرده و در جهت ارتقای ایمنی بیمار تلاش نمود.

مقدمه: با توجه به گسترش جهانی ویروس کووید-19، این بیماری نوظهور علاوه بر تاثیر جسمانی، می تواند تاثیر جدی بر سلامت روانی مردم داشته باشد و موجب افزایش سطح اضطراب گردد. هدف از انجام این پژوهش تعیین خودبیمارانگاری و عوامل مرتبط با آن در جمعیت عمومی ایران طی پاندمی کووید-19، در سال 1399 می باشد. روش کار: این مطالعه مقطعی مبتنی بر وب بر روی 1633 فرد از جمعیت عمومی ایران بین شهریور تا بهمن 1399 انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه آنلاین از طریق رسانه های اجتماعی مانند واتس آپ و تلگرام جمع آوری شد. جهت سنجش خودبیمارانگاری از پرسشنامه خودبیمارانگاری استفاده گردید. سپس نتایج با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره خودبیمارانگاری برابر با 99/5±, 23/11 بود. با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، خودبیمارانگاری بالا به صورتی معنی دار با جوان بودن، جنسیت زن، داشتن بیماری مزمن، مرگ اعضای خانواده، بستگان یا دوستان به دلیل کووید-19، تماس با موارد مشکوک یا تایید شده کووید-19، مدت زمان زیاد فکر کردن به کووید-19، سابقه بستری، استعمال سیگار، مصرف دارو و فعالیت بدنی کم در ارتباط بود (05/0>P). نتیجه گیری: : از آنجا که پاندمی کووید-19 بر سلامت جسمی و روانی گروه های مختلف جامعه تاثیرات جدی داشته است. شناسایی وضعیت روانشناختی گروه های مختلف افراد جامعه که متاثر از شیوع کووید-19 بودند، جهت ارایه برنامه ها و پروتکل های روان درمانی مناسب و هدفمند برای سلامت روانی افراد امری ضروری و مهم به حساب می آید.

مقدمه: یکی از شرایط مهم برای حفظ نیروی کار ماهر، ایجاد یک محیط کار سالم و ایمن است که از طریق آن پیامدهای منفی شغلی کاهش یافته و نتایج مثبت شغلی نیروی انسانی ماهر سازمان ها و موسسات افزایش می یابد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل فشارزای نقش شغلی با توجه به میانجی گری برانگیختگی استرس بر نتایج شغلی پرستاران انجام شد. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های غرب استان مازندران (1878 نفر در سال 1398) بودند که از میان آنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 352 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه استرس شغلی ریزو و هوس (1970)، پرسشنامه رضایت شغلی کارکنان لینز (2003)، پرسشنامه استاندارد تمایل به ترک شغل لانگو و مارو (2011)، پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی کارکنان متاویلدو و اسکوتر (1994)، و مقیاس برانگیختگی استرس اسمیت و همکاران (2012) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از طریق برنامه نرم افزار SPSS-24 و Amos-24تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که برازش مدل مورد نظر مناسب است. همچنین نتایج نشان داد که عوامل فشارزای نقش شغلی و آمایه ذهنی اثر مستقیم و معناداری بر نتایج شغلی دارند. همچنین برانگیختگی استرس اثر غیر مسقیم و معناداری بر نتایج شغلی دارد. نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم برانگیختگی استرس بر نتایج شغلی پرستاران توجه به این امر برای مدیران و مسیولین مراکز بهداشتی ضروری به نظر می رسد، بنابراین بررسی علل و راهکارهای مناسب جهت کاهش استرس شغلی پیشنهاد می گردد. برگزاری کارگاه های آموزشی در خصوص آموزش راهکارهای مقابله با استرس، می تواند در بهبود عملکرد شغلی پرستاران موثر باشد.

مقدمه: افزایش امید به زندگی موجب افزایش چشمگیری در نرخ رشد جمعیت سالمند شده است. به موازات این افزایش، فرد سالمند با بیماری های مختلفی درگیر و ملزم به استفاده از داروهای متعددی می گردد. مصرف تعداد زیادی دارو می تواند برخلاف آنچه انتظار می رود، موجب آسیب و مشکلات مختلفی برای فرد سالمند شود، لذا این مطالعه با هدف بررسی راهکارهای مدیریت پلی فارمسی در سالمندان انجام شده است. روش: با بررسی در بانک اطلاعاتیSID، IranDoc، Google scholar، PubMed، Medline، Scopus، Cochrane Library، Science Direct و با استفاده از کلیدواژه های "سالمند/سالمندان"، "مدیریت"، "تعبیت دارویی" و "پلی فارمسی"؛ تمامی مقالاتی که به بررسی راهکارهای مدیریت پلی فارمسی در سالمندان پرداخته بودند، با استفاده از راهنمای اختصاصی PRISMA بررسی و وارد مطالعه شدند. جستجوی الکترونیکی درمحدوده زمانی 2015-2022 انجام گردید. یافته ها: نتایج بررسی 20 مطالعه انتخاب شده نشان داد استفاده از راهکارهایی همچون؛ تعامل پزشک و داروساز، آموزش سالمندان در رابطه با مخاطرات مصرف خودسرانه داروها، آگاهی بخشی به سالمندان در رابطه با محدودیت های مصرف داروهای گیاهی، استفاده از ابزارهای الکترونیک جهت پایش روند مصرف داروها و استفاده از پروتکل ها و گایدلاین های تجویز دارو، می توان به میزان بسیار از تعدد رژیم دارویی در رژیم دارویی سالمندان کاست و مصرف دارو در این گروه سنی را بسیار ساده تر نمود. نتیجه گیری: پلی فارمسی از جمله مشکلاتی است که امروزه بسیاری از سالمندان با آن مواجه هستند. این پدیده می تواند در بلند مدت باعث آسیب های مختلفی به وضعیت سلامتی این افراد گردد. بررسی راهکارهایی که بتواند از ایجاد پلی فارمسی در سالمندان جلوگیری نماید، می تواند به میزان بسیار زیادی موجب حفظ و ارتقا شاخص سلامت در سالمندان گردد، لذا توجه سیستم درمانی در جامعه و همچنین گروه های متخصص سالمندی بویژه پرستاران این حوزه، به امر مذکور ضروری است.

مقدمه: یکی از فاکتورهای مهم بر روی کارآمدی و بهره وری کارکنان در سازمان، کیفیت زندگی کاری است. هدف اصلی تحقیق بررسی عوامل موثر بر کیفیت زندگی کاری پرستاران و ارتباط آن با سبک زندگی پرستاران بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در دوران اپیدمی کووید 19 می باشد. روش: روش مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 330 نفر از پرستاران بیمارستانهای سینا و امام رضا شهر تبریزدرسال 1400 که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بوده اند، صورت گرفت. گردآوری داده های مطالعه با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی پرداختچی و جزایری (1398) و پرسشنامه استاندارد سبک زندگی کرن و همکاران (2016) انجام شد. نتایج داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و با استفاده از آزمونهای آماری پیرسون، روش تحلیل عاملی تاییدی ارایه شد از نرم افزار SPSS, Amos برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان دادکه عوامل مدیریتی، ساختاری، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و روانشناختی در کیفیت زندگی کاری پرستاران تاثیرگذار هستند. همچنین بین سبک زندگی و کیفیت زندگی کاری پرستاران در دوران اپیدمی کووید رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (PV<0. 05). نتیجه گیری: یکی از موضوعات مهم دوره اپیدمی کووید 19، عوامل تعیین کننده کیفیت زندگی کاری است. از آنجایی که پرستاران در دوران کووید 19 با مجموعه ای از مشکلات مخصوص مواجهند که این مشکلات با اصلاح سبک زندگی قابل پیشگیری خواهد بود. لذا پیشنهاد می شود که مدیران و سیاست گذاران سلامت برای ارتقا کیفیت زندگی پرستاران در دوران اپیدمی کووید 19، بر روی سبک زندگی سالم برنامه ریزی کنند.