پژوهش پرستاری ایران
سال:1402 | دوره:18 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روانشناختی بر اساس کارکردهای اجرایی با میانجی گری سازگاری با بیماری در بیماران قلبی عروقی بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. 300 نفر از بیماران قلبی عروقی مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید دکتر قلی پور شهر بوکان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نقص در کارکردهای اجرایی، مقیاس سازگاری روانی با بیماری و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی استفاد شد. یافته ها: طبق نتایج، در بیماران قلبی عروقی سلامت روانشناختی با نقص در کارکردهای اجرایی دارای رابطه منفی و با سازگاری با بیماری دارای رابطه مثبت معنادار بود (01/0>P). مدل نقش میانجی سازگاری با بیماری در رابطه بین کارکردهای اجرایی و سلامت روانشناختی در بیماران قلبی عروقی از برازش مناسبی برخوردار بود و اثر غیر مستقیم کارکردهای اجرایی بر سلامت روانشناختی به لحاظ آماری در سطح 01/0 معنادار [NN1] بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان نتیجه گرفت سازگاری با بیماری در رابطه بین کارکردهای اجرایی با سلامت روانشناختی در بیماران قلبی عروقی دارای نقش میانجی است به طوری که کارکردهای اجرایی از طریق اثر بر فرایند سازگاری با بیماری قادر به پیش بینی میزان سلامت روانشناختی در بیماران قلبی عروقی هستند.

مقدمه: شیوع بیماری همه گیر کروناویروس 2019 (COVID-19) باعث اختلال ناگهانی و قابل توجه در خدمات مراقبت های بهداشتی به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری های مزمن شد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تبعیت از درمان در بیماران مزمن در طول همه گیری کووید-19 انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، 214 پرونده از افراد مبتلا به بیماری های مزمن که در سال 1399 بستری و ترخیص شده بودند، از مدارک پزشکی بیمارستانهای مورد مطالعه انتخاب شدند. پس از تماس تلفنی با این افراد، و کسب رضایت آگاهانه، پرسشنامه موزینسکی توسط تیم پژوهش تکمیل شد. برای مقایسه گروه ها از آزمون t، کاری دو و آنالیز واریانس، و نرم افزار SPSS 16 استفاده شد. یافته ها: یکصد و ده نفر از شرکت کنندگان زن (51. 4%) بودند. 119 نفر آنها در گروه سنی 71-90 سال قرار گرفتند (%55. 6)و 125 نفر دارای بیماری های چند سیستمی (درگیری بیش از یک ارگان) (58. 4%) بودند. امتیاز همه آنها از پرسشنامه تبعیت از درمان زیر 6 بودکه پایبندی ضعیف را نشان می دهد. در بررسی رابطه بین متغیرهای جمعیت شناختی و پایبندی به درمان، تنها سن و سطح تحصیلات معنی دار بود (001/0

مقدمه: تربیت جنسی، اقدامی است که از دوران اولیه و ابتدایی زندگی انسان با هدف رشد متعادل و متناسب غریزه ی جنسی صورت میگیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین چالش های تربیت جنسی کودکان از سوی خانواده، مدرسه وسایر نهاد های ذی ربط می باشد. روش ها: این مطالعه مروری، با استفاده از کلمات کلیدی کودکان و خانواده و تربیت جنسی و مدارس در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی نظیر گوگل اسکولار، مرکز اطلاعات جهاد دانشگاهی [1]، ساینس دایرکت [2]، مگیران [3] طی سالهای 1395-1401 و 2016 الی 2022 میباشد که از 72 مقاله به دست آمده 17 مقاله مرتبط با دارا بودن معیار های ورود مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است معیار های خروج مقاله خارج از بازه ی زمانی و نامرتبط بودن در نظر گرفته شد. یافته ها: تربیت کودکان در عصر حاضر یکی از دغدغه های اصلی خانواده، مراکز آموزشی و مربیان می باشد. تربیت جنسی یکی از جنبه های مهم تربیت است که در کشور ایران مغفول مانده است از آنجا که مادران و مدارس و مربیان در آموزش این امر نقش مهمی را بر عهده دارند همواره با چالش های اساسی نظیر عدم پاسخ به سوالات جنسی، نداشتن آگاهی، حجب و حیای کاذب، میل به حفاظت از معصومیت کودکان، دسترسی به موبایل؛ اینترنت و ماهواره و عدم دسترسی به کتابها و برنامه های آموزشی مناسب و. . . مواجه بوده اند اما متاسفانه مادران و مربیان آموزشی در برخورد با این چالشها از آگاهی و دانش کافی برخوردار نیستند. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به اینکه تربیت جنسی یکی از مسایل مهم در تربیت کودکان محسوب می شود و همواره با چالش های زیادی روبه روست، از این رو نیازمند انجام تحقیقات زیاد در این زمینه و ایجاد برنامه های آموزشی و آموزش متناسب با فرهنگ، اعتقادات و اخلاقیات برای کودکان، خانواده و معلمان می باشد. بنابراین باید گام هایی اساسی در جهت تحلیل مشکلات و چالشها و سوالات در خانواده و جوامع امروزی برداشته شود.

مقدمه: از آنجایی که متون روانشناختی در دهه های اخیر شاهد گسترش رویکردهای فراتشخیصی در بررسی آسیب شناسی روانی بوده است، بنابراین هدف پژوهش حاضر، اثربخشی بسته مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان متناسب با فرهنگ ایرانی بر کاهش اختلال بی خوابی بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع طرح های تک آزمودنی (مورد-منفرد) بود. شرکت کنندگان شامل افراد مبتلا به اختلال بی خوابی شهر کرمانشاه در سال 1400 بودند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 3 نفر از آن ها انتخاب شد. بدین منظور در مرحله خط پایه پرسشنامه شدت بی خوابی 2 بار به صورت هفتگی بر روی سه شرکت کننده اجراء شد، سپس پروتکل مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان به صورت یک جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه ارایه گردید. در پایان جلسه سوم، ششم و هشتم پرسشنامه ی نامبرده به هر یک از 3 شرکت کننده ارایه و نهایتا نیز در پیگیری 1 ماهه و 2 ماهه توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. یافته ها: ، با استفاده از روش تحلیل دیداری، اندازه اثر، درصد بهبودی، تفاوت خط پایه میانگین و دیگر شاخص های مرتبط تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که علایم شدت بی خوابی در هر یک از سه شرکت کننده، به دنبال جلسات درمانی پروتکل فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان در مرحله مداخله و حتی دوره ی پیگیری به نسبت موقعیت خط پایه، روند کاهشی داشته اند که گواه اثربخشی مداخله است (PND=100). نتیجه گیری: اجرای بسته مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان متناسب با فرهنگ ایرانی منجر به کاهش شدت بی خوابی گردید، بنابراین با توجه به فراتشخیصی بودن مداخله، به متخصصان سلامت روان پیشنهاد می شود از نتایج بسته حاضر در جهت کمک به سایر اختلالات روانشناختی استفاده گردد.

یکی از مهمترین مشکلات کنونی در ایران و جهان پدیده سالمندی جمعیت است. برای مقابله با این پدیده بهره گیری از ظرفیت ها و استعدادهای اقشار و حرفه های مختلف ضروری است. پرستاری از حرفه های موثر و پیشرو در ارتقای سلامت جامعه است. سیاست گذاران لازم است نگاه ویژه به توانایی های مراقبتی، آموزشی و پژوهشی پرستاران در مواجهه با سالمندی جمعیت داشته باشند. در این راستا رفع موانع پیش روی خدمت رسانی جامعه محور پرستاران امری بدیهی است.

مقدمه: دانشجویان پرستاری که در شرایط بحرانی مجبور به تصمیم گیری بر بالین بیمار هستند، برای گذراندن دوران دانشجویی و موفقیت شغلی به قدرت درونی ایگوی مطلوبی نیاز دارند. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی ارتقای قدرت درونی ایگو بر اساس سبک های تصمیم گیری و تحمل پریشانی هیجانی با میانجی گری ذهن آگاهی در دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز است که در سال تحصیلی 1401-1400 انجام گرفت. روش کار: این پژوهش از نوع همبستگی با استفاده ازمدل یابی علی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی در سال تحصیلی 1401-1400 می باشند. نمونه مطالعه حاضر شامل 220 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه های قدرت درونی ایگو لوییس و دینگلی و همکاران (2003)، پرسشنامه سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995)، پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی سیمونز و گاهر (2005)، و مقیاس ذهن آگاهی براون و رایان (2003)، استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار SPSS-23 و AMOS-23 استفاده شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که سبک های تصمیم گیری شهودی، وابسته، اجتنابی و ذهن آگاهی بر قدرت درونی ایگو اثرمستقیم دارد و سبک های تصمیم گیری منطقی، شهودی، اجتنابی و تحمل پریشانی هیجانی بر ذهن آگاهی اثرمستقیم دارد (01/0>p). هم چنین نتایج حاکی از معنی داری مسیر غیرمستقیم سبک های تصمیم گیری منطقی، شهودی، اجتنابی و تحمل پریشانی هیجانی به قدرت درونی ایگو با نقش میانجی گری ذهن آگاهی دانشجویان پرستاری می باشد (01/0>p). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد مدل نهایی پژوهش، با داده های گردآوری شده برازش دارد. لذا توجه مراکز آموزش و پروش و مراکز آموزش عالی به نقش عوامل موثر در ارتقای قدرت درونی ایگو و ایجاد پیش زمینه سالم شغلی مخصوصا برای پرستاران از ضروریات این پژوهش است.

مقدمه: همه گیری کووید-19، یک سناریوی بی سابقه برای همه کشورها است. در این بیماری اهمیت و نقش پرستاران به دلیل تماس طولانی مدت با بیماران بسیار مهم است. در همه گیری کرونا، پرستاران در معرض فرسودگی شغلی که به معنای خستگی فیزیکی، هیجانی و روانی به سبب قرارگرفتن طولانی مدت در موقعیت کار سخت می باشد، قرار دارند. مقاله حاضر با هدف تعیین عوامل موثر برفرسودگی شغلی پرستاران در دوران کووید-19، راهکارهای مقابله با آن و موانع موجود در انجام مداخلات تنظیم شده است. روش: مطالعه حاضر از نوع مروری نقلی بوده که از طریق جستجوی آنلاین در پایگاه های اطلاعات علمی PubMed، direct Science، Web of science و ISI در بازه زمانی 2019 تا 2022 با استفاده از کلیدواژه های Burnout، Nurses، Epidemic وCovid-19 (فرسودگی شغلی، پرستاران، همه گیری، کووید-19) به زبان انگلیسی و با استفاده از عملگرهای بولین بدست آمده است. همچنین جستجو در موتور جستجوی Google Scholar به انگلیسی انجام شد. معیار ورود شامل مطالعاتی بود که به عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی و راهکارهای آن پرداخته بودند. معیار های خروج شامل عدم دسترسی به مقاله کامل بوده است. جهت تحلیل و دسته بندی داده ها از یک جدول استخراج داده استفاده شد. یافته ها: با گسترش بیماری کووید-19، فرسودگی شغلی پرستاران بیشتر شده است. یافته ها: ی مقاله در سه دسته عوامل موثر بر فرسودگی شغلی پرستاران در دوران کووید 19، مداخلات موثر برای مقابله با فرسودگی شغلی، و موانع موجود در انجام مداخلات تنظیم شده است. نتیجه گیری: طبق مطالعات، فرسودگی شغلی در پرستاران زن بیشتر است و با متغیر هایی مانند، استرس، حجم کار، کمبود تجهیزات حفاظت فردی، مشکلات محیطی بیمارستان ها و نگرانی خطر انتقال بیماری رابطه مستقیم دارد. برنامه ریزی دقیق و آمادگی دولت ها و سیستم های بهداشتی، آموزش، ارایه برنامه های روانشناسی مناسب، آموزش از راه دور، برنامه های تاب آوری، حمایت خانوادگی و مشارکت پرستاران هنگام اتخاذ سیاست ها راهکار های مناسبی برای مواجهه با فرسودگی شغلی پرستاران است. مواردی مانند برچسب ناقل بیماری، ترس، عدم اطمینان موانعی برای انجام مداخلات هستند.