مجله پرستاری و مامایی
سال:1401 | دوره:20 | شماره:8 (پیاپی 157) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: یکی از نیازهای اساسی و مهم بیماران تحت همودیالیز، دسترسی عروقی است. دانشجویان پرستاری به عنوان اعضای تیم سلامت و پرستاران آینده نقش اساسی در مدیریت ایمنی بیماران تحت همودیالیز دارند و بنابراین، آموزش آن ها در جهت حمایت از ایمنی بیمار اهمیت دارد. امروزه آموزش مبتنی بر شواهد باهدف استفاده صریح و عقلانی از بهترین شواهد رایج، آگاهی کافی و لازم در زمینه مدیریت ایمن و مؤثر از بیماران بر طبق دستورالعمل های مبتنی بر شواهد را برای دانشجویان پرستاری فراهم می آورد. لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر آگاهی دانشجویان پرستاری در مراقبت از دسترسی های عروقی همودیالیز در سال 1400 طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 65 نفر از دانشجویان سال چهارم پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. سپس در گروه مداخله، آموزش مبتنی بر شواهد در 4 جلسه ی 5/1 تا 2 ساعت برای دانشجویان ارائه شد ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. اطلاعات با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه آگاهی از دسترسی های عروقی همودیالیز جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل و مقایسه شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد نمرات آگاهی دانشجویان پرستاری قبل از مداخله در بین دو گروه اختلاف معناداری باهم نداشتند (749/0p=). بااین حال، نمرات آگاهی بعد از مداخله در دو گروه اختلاف معناداری باهم داشتند (0001/0p=). از طرف دیگر، نمرات آگاهی دانشجویان پرستاری از دسترسی های عروقی همودیالیز در ابتدا و انتهای مطالعه در گروه کنترل اختلاف معناداری باهم نداشتند (107/0p=). همچنین نمرات قبل و بعد آگاهی دانشجویان در گروه مداخله اختلاف معناداری باهم داشتند (0001/0p=). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که اجرای آموزش مبتنی بر شواهد بر روی آگاهی دانشجویان پرستاری از دسترسی های عروقی مؤثر بود. لذا پیشنهاد می شود بر اهمیت دانش دستورالعمل های مبتنی بر شواهد به منظور ترویج انتقال دانش نظری به بالین برای دانشجویان پرستاری بیش ازپیش تأکید گردد.

پیش زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری مزمن و ناتوان کننده ی سیستم عصبی است. اختلال خواب از مهم ترین عارضه ی این بیماری است که کیفیت زندگی فرد بیمار را تحت تأثیر قرار می دهد. این پژوهش باهدف بررسی تأثیر اجرای برنامه خودمدیریتی مبتنی بر بحث گروهی به روش مجازی، بر کیفیت خواب در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش-پس آزمون است که با مشارکت 60 بیمار مراجعه کننده به انجمن ام اس ارومیه در سال 1400 که با روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون (هر گروه 30 بیمار) تقسیم شده بودند، انجام گرفت. بیماران گروه مداخله محتوای آموزشی برنامه ی خود مدیریتی را از طریق بحث با سایر اعضای گروه در واتس آپ در طی 6 جلسه و به مدت یک ماه دریافت نمودند. بیماران گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. پرسشنامه های کیفیت خواب پیتربورگ و اطلاعات دموگرافیک بیماران قبل و بعد از مداخله توسط بیماران تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آماری توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: دو گروه مطالعه به لحاظ متغیرهای دموگرافیک همگن بودند و تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اجرای برنامه خودمدیریتی مبتنی بر بحث گروهی به روش مجازی بر کیفیت خواب بیماران مولتیپل اسکلروزیس تأثیرگذار است، بنابراین می تواند به عنوان یکی از روش های بهبود علائم و ارتقاء کیفیت خواب در این بیماران به کار برده شود.

پیش زمینه و هدف: ازجمله مسائل مهمی که در سلامتی زنان مدنظر قرار می گیرد احساس تنهایی، علل و همبسته های آن است. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین سهم مؤلفه های پیش بینی کننده احساس تنهایی زنان شهر ارومیه انجام گرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی –,تحلیلی از نوع مقطعی همبستگی، 220 زن متأهل ساکن ارومیه از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. علاوه بر پرسشنامه متغیرهای دموگرافیک از پرسشنامه احساس تنهایی UCLA برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و درصد) و تحلیلی (ضرایب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندگانه) در سطح معنی داری 05/0 P≤,مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، کمترین سن ازدواج زنان 12 سال و بیشترین سن ازدواج 40 سال و جوان ترین زن متأهل 19 سال و مسن ترین 60 سال سن داشتند و کمترین سن همسر مشارکت کنندگان 24 و بیشترین سن، 67 سال بود. همچنین مدل رگرسیون خطی چندگانه گام به گام نشان داد به ترتیب متغیرهای عدم اشتغال همسر (399/21ß, =)، اشتغال زن (862/5 (ß, =، مذهب (012 /3 ß, =)، نوع سکونت (639/2 ß, =)، و سن همسر (163 /0 ß, =) پیش بینی کننده احساس تنهایی بودند (P<0. 05). سایر متغیرهای جمعیت شناختی توسط مدل رگرسیون حذف شدند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای جمعیت شناختی نظیر عدم اشتغال همسر، شغل زنان، نوع سکونت، سن همسر و مذهب، بیشترین سهم را در پیش بینی احساس تنهایی زنان متأهل دارند. توصیه می شود که جهت تحکیم خانواده، به مشاوره های پیش از ازدواج و معیارهای درست همسرگزینی اهمیت داده شود. به هرحال، طراحی خدمات مشاوره ای در مراکز جامع سلامت برای این گروه ضروری به نظر می رسد تا مشاورین بتوانند مهارت غلبه بر احساس تنهایی را به زنان متأهل آموزش دهند و کیفیت روابط زناشویی را بهبود ببخشند.

پیش زمینه و هدف: سندرم استیونس جانسون (SJS= Stevens-Johnson syndrome) یک واکنش حساسیت زا و یک بیماری تهدیدکننده حیات، با واسطه ایمونولوژیک و معمولاً ناشی از دارو است. سولفونامیدها، آلوپورینول و داروهای سرماخوردگی برخی از این داروهای حساسیت زا هستند. زنان باردار جزء گروه های در معرض خطر برای ابتلا و پیشرفت این بیماری محسوب می شوند. هدف از این مقاله گزارش یک مورد بارداری و زایمان، پس از گذشت 5 سال از زمان تشخیص SJS است. گزارش مورد: این مطالعه گزارش موردی در بیمارستان امام (ره) شهر خلخال انجام شد. ما در این مطالعه به گزارش شرح حال بارداری و زایمان خانمی که به دنبال درمان سرماخوردگی با داروهای آزیترومایسین و ناپروکسن دچار SJS و تنگی واژن ناشی از آن شده بود پرداختیم. این مطالعه نشان داد که امکان بارداری و زایمان موفق در افراد مبتلا به SJS و عوارض درازمدت ناشی از آن وجود دارد. نتیجه گیری: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید احتیاط های لازم را در مورد واکنش داروها به خصوص بروز SJS که یک وضعیت بالقوه آسیب رسان و کشنده است، به عمل آورند.

پیش زمینه و هدف: فعالیت های حرکتی کم در بیماران مبتلا به دیابت باعث افزایش علائم اختلالات خلقی ازجمله اضطراب، افسردگی و استرس می شود. بنابراین برای فرد مبتلا به دیابت قبول و پذیرش این موضوع که باید زندگی خود را بر اساس بیماری تغییر دهد، همیشه مشکل بوده است. لذا در این راستا مطالعه ای باهدف تعیین وضعیت اضطراب وجودی و خودارزشیابی مرکزی در بیماران مبتلا به دیابت و ارتباط آنان با جهت گیری زندگی این افراد در شهر ارومیه در سال 1400 انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 360 نفر از بیماران مبتلا به دیابت در شهر ارومیه، ایران در سال 1400 انجام شد. از پرسشنامه های دموگرافیک، پرسشنامه اضطراب وجودی گود، پرسشنامه جهت گیری زندگی و نیز مقیاس خودارزشیابی مرکزی جاج برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آماری توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شدند. برای مقایسه میانگین متغیرهای دو گروهی از آزمون تی مستقل، بیش از دو گروه از آزمون ANOVA و تعیین ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد سطح معنی داری 05/0>P برای آنالیزهای آماری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، بین نمرات خود ارزشیابی مرکزی و اضطراب وجودی شرکت کننده ها در پژوهش ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (547/0 P=). بااین حال، بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، بین نمرات خود ارزشیابی مرکزی و جهت گیری زندگی شرکت کننده ها در پژوهش ارتباط آماری مستقیم و معنی داری وجود دارد (022/0 P=). همچنین بین نمرات اضطراب وجودی و جهت گیری زندگی شرکت کننده ها در پژوهش ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (065/0 P=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل شده در این مطالعه که حاکی از ارتباط معنی دار بین نمرات خود ارزشیابی مرکزی و جهت گیری زندگی بیماران دچار دیابت بود، توصیه می گردد که برای افزایش بینش مثبت بیمار و کاهش بدبینی، افزایش توانایی بیماران برای کسب موفقیت و قدرت ساز گاری هیجانی و بهبود نگرش آن ها، آموزش های لازم از سوی پرستاران در طی دوران بستری و حین ترخیص صورت گیرد.

پیش زمینه و هدف: شفقت به بیمار عنصر اصلی ارائه خدمات سلامت با کیفیت به بیماران و عاملی در رضایت شغلی است. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان شفقت پرستاران نسبت به بیماران و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400 می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 400 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس آن ها پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، شفقت به بیمار لی و همکاران و استرس شغلی را تکمیل نمودند. سپس نتایج در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 با تستهای آماری آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین شفقت به بیمار در پرستاران 37/5±, 99/65 (طیف نمره 85-17) بود که با توجه به امتیاز درصدی 6/77 درصد، در حد بالا بود. همچنین نتایج نشان داد میانگین نمره کل استرس شغلی پرستاران 23/14±, 73/112 (طیف نمره 175-35) بود و آن ها از نظر استرس شغلی در حد متوسط (4/64%) بودند. نتایج رگرسیون نشان داد تنها سه متغیر سابقه خدمت (173/0 β,=)، استرس شغلی (121/0 β,=) و وضعیت تأهل (110/0β,=) با شفقت به بیمار ارتباط معناداری داشتند (05/0p<) و شفقت پرستار به بیمار را پیشگویی می کنند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان چنین استنباط کرد که با مدیریت استرس در پرستاران و توجه به عوامل دموگرافیک پرستاران، می توان میزان شفقت پرستار به بیمار را افزایش داد.

پیش زمینه و هدف: تغییرات فشارخون از اهمیت ویژه ای در تأمین سلامتی کودکان برخوردارند. عوامل مختلفی بر فشارخون در آنان تأثیر می گذارد. این مطالعه باهدف تعیین عوامل مؤثر بر فشارخون در کودکان و نوجوانان انجام شد. مواد و روش کار: در این پژوهش توصیفی-مقطعی تعداد 1282 دانش آموز 7 تا 12 ساله شهرستان کاشمر به روش های نمونه گیری خوشه ای و تصادفی از 49 مدرسه موردمطالعه قرار گرفتند و بعد از اندازه گیری فشارخون، وزن، تعداد نبض، قد، BMI و جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و پزشکی نمونه های پژوهش، داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و از طریق آزمون تحلیل واریانس مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: تعداد 536 پسر و 746 دختر در این مطالعه شرکت کردند. عامل جنسیت در تمام سنین بین 7 تا 12 سال بر روی فشارخون دیاستولیک و سیستولیک تأثیر داشت (0001/0=p). عوامل قد، تعداد نبض، وزن و BMI بر فشارخون تأثیر داشتند و فقط در سن 7 سالگی (379/0=p) بین قد و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و در 12 سالگی (239/0=p) بین قد و فشارخون سیستولیک ارتباط معنی داری مشاهده نشد. سابقه خانوادگی پرفشاری خون، تنها در سن 8 سالگی بر روی فشارخون دیاستولیک تأثیر داشت (028/0=p). بحث و نتیجه گیری: عوامل جنسیت، وزن، تعداد نبض، قد، BMI، و سابقه خانوادگی هیپرتانسیون بر فشارخون کودکان و نوجوانان مؤثر بودند با توجه به تفاوت های موجود بین نتایج این تحقیق با مطالعات دیگر، استفاده از آن ها در زمینه پیشگیری منطقه ای پرفشاری خون توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: با توجه به اهمیت روزافزون موضوع اخلاق حرفهای در پرستاران، شناخت عوامل مرتبط با آن ازجمله مهارت های ارتباطی، ضروری به نظر می رسد؛ لذا این مطالعه باهدف تعیین همبستگی بین مهارت های ارتباطی و اخلاق حرفه ای پرستاران بیمارستان فرشچیان قلب همدان 1399 انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی، 170 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان فرشچیان قلب همدان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه: اطلاعات جمعیت شناختی، مهارت های ارتباطی بارتون جی ای (1990) و اخلاق حرفه ای کادوزیر (2002) بود که اطلاعات با روش خوداظهاری گردآوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی: آزمون های آماری همبستگی پیرسون، من ویتنی، کروسکال والیس و رگرسیون در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: اکثر شرکت کنندگان این مطالعه، زنان متأهل با سطح تحصیلی کارشناسی و میانگین سنی 55/6±, 57/35 بودند. میانگین مهارت های ارتباطی 84/7±, 86/59، کلامی 21/3±, 37/21، شنود 89/3±, 94/16، بازخورد 08/3±, 54/21 و اخلاق حرفه ای 27/8±, 03/64 بود. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین مهارت های ارتباطی با اخلاق حرفه ای (02/0=P)، مهارت بازخورد و اخلاق حرفه ای (005/0>P)، و خرده مقیاس عدالت و انصاف و مهارت های ارتباطی (02/0=P) ارتباط آماری معنی دار مثبت وجود داشت. با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه متغیر اخلاق حرفه ای با استفاده از مجموع 95/0 مهارت کلامی و 99/1 مهارت بازخورد قابل پیش بینی است (97/0=r adjusted R2 0005/0>P). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر بین مهارت های ارتباطی و اخلاق حرفه ای ارتباط آماری معنی دار مثبت وجود داشت. با توجه به وجود ارتباط بین مهارت های ارتباطی با اخلاق حرفه ای پیشنهاد می شود به توانمندسازی پرستاران در این حوزه توجه شود.