مجله پرستاری و مامایی
سال:1401 | دوره:20 | شماره:7 (پیاپی 156) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی مداخله تنظیم هیجان بر شدت خستگی و اضطراب وجودی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز بود. مواد و روش ها: این طرح از نوع طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون –,پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به MS شهر ارومیه در سالس 1399 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) از جامعه آماری به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجان اجرا شد در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس شدت خستگی و مقیاس اضطراب وجودی بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله تنظیم هیجان بر شدت خستگی و اضطراب وجودی در مراحل پس آزمون تأثیر معنی دار داشته است (001/0P<). در مقابل، تأثیر مداخله در مرحله پیگیری معنی دار نبوده و تداوم نداشت (P>0. 05). بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با برنامه تنظیم هیجان فراهم می کند و مشاوران و روانشناسان می توانند برای بهبود شدت خستگی و اضطراب وجودی در بیماران مبتلا به MS از این مداخله استفاده نمایند.

پیش زمینه و هدف: یکی از پیامدهای روانی و اجتماعی ابتلا به برخی بیماری ها به خصوص بیماری های واگیردار در هر جامعه ای، ترس و وحشت بیمار از واکنش های اجتماعی، انگ بیماری و عامل انتقال بودن است که به خاطر هجمه سنگین این بیماری بر ابعاد مختلف جامعه، به این مهم توجه چندانی نشده است. ازاین رو مطالعه حاضر باهدف تبیین تجارب زیسته پرستاران از انگ اجتماعی مرتبط با پاندمی کووید-19 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه کیفی به روش آنالیز پدیدارشناسی تفسیری در بین سال های 1400 و 1401 انجام شد. مشارکت کنندگان از بین پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بابل که تجربه مراقبت از بیمار مبتلا به کووید-19 و انگ اجتماعی را داشتند، به صورت هدفمند 12 نفر انتخاب شدند. داده ها با مصاحبه های نیمه ساختار و فردی جمع آوری و به صورت هم زمان و مستمر با روش ون-منن تحلیل شدند. یافته ها: تجارب زیسته پرستاران در مراقبت از بیمار مبتلا به کووید-19 شامل 3 طبقه اصلی و 6 زیرطبقه می شود که طبقات اصلی عبارت اند از: 1. احساسات متناقض (تنش های روانی و نگرش مثبت)؛ 2. طردشدگی (منزوی شدن و رانده شدن همه جانبه) و 3. راهکارهای سازگاری (خودآگاهی با گذشت زمان و نقش مؤثر رسانه ها). بحث و نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر، نیاز به سازوکارهایی توسط مدیران و مسئولین جهت بررسی سطح سلامت روان پرستاران شاغل در بخش کووید-19 وجود دارد، تا با شناسایی نیازهای روان شناختی حاصل از انگ اجتماعی کادر درمان شاغل در بخش کووید کیفیت مراقبت از بیمار را ارتقا بخشند. علاوه بر این، بر اساس یافته های حاصل می توان با طراحی مداخلات روانی اجتماعی مربوط به انگ زدایی مانند برگزاری دوره های مدیریت استرس و آموزش تاب آوری و انجام مشاوره های روان شناختی در راستای ارتقا سلامت روان این گروه و خانواده های آن ها گام برداشت.

پیش زمینه و هدف: اشتباهات دارویی جزء شایع ترین حوادث موجود در حرفه پرستاری هستند. نتیجه اولیه و طبیعی چنین اشتباهاتی افزایش مدت بستری بیمار و نیز افزایش هزینه ها خواهد بود که حتی در بعضی موارد می تواند منجر به آسیب شدید به بیمار و حتی مرگ بیمار گردد. مطالعه حاضر باهدف تعیین فراوانی و عوامل مؤثر بر گزارش دهی خطاهای دارویی در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی که از نوع مقطعی بود، در بیمارستان های آموزشی استان گلستان انجام شد. 340 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان، پس از نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه های فراوانی خطاهای دارویی و عوامل مؤثر در گزارش دهی خطاهای دارویی جمع آوری و با کمک روش های آماری توسط نرم افزار SPSS-23 تحلیل گردید. یافته ها: فراوانی خطاهای دارویی در پرستاران در نیمه دوم سال 1400، 1/87 درصد بود. گزارش دهی خطاهای دارویی به صورت رسمی 1/7 درصد و به صورت غیررسمی 2/18 درصد بود. بین عوامل مؤثر بر خطاهای دارویی از دیدگاه پرستاران، بیشترین نمره به ترتیب به خطای شرایط فردی و روحی، فرآیند مدیریتی، خطای مربوط به بیمار و شرایط بخش، خطای مربوط به دارو و پزشکان و در رتبه آخر خطاهای حرفه ای پرستار مربوط می شد. بحث و نتیجه گیری: سه حیطه شامل عوامل مربوط به پرستار، بخش و مدیریت باید توسط مدیران بیمارستان های مربوطه و با همکاری مترون بیمارستان ها موردتوجه قرار بگیرد. چنان چه عوامل ذیل برطرف گردند، کارکنان به گزارش دقیق خطاهای کاری و پیگیری کامل خطاهای خود اقدام خواهند نمود.

پیش زمینه و هدف: بیش از 90 درصد از بیماران دیابتی نوع 2 در گذر زمان دچار عوارض دیابت می شوند. نوروپاتی یکی از عوارض بیماری دیابت بوده که می تواند منجر به بروز زخم پای دیابتی گردد. به همین جهت پیشگیری از زخم پای دیابتی ناشی از نوروپاتی، اولویت زیادی در این بیماران دارد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مداخلات مبتنی بر تقویت رفتار مراقبت از پا بر وضعیت سلامت پا و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی نوع 2 در انجمن دیابت ارومیه و مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1399 انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی بود که در سال 1399 در ارومیه انجام شد. . در مجموع، 70 نفر در این مطالعه حضور داشتند (35 نفر گروه مداخله و 35 نفر گروه کنترل). بیماران در گروه مداخله 9 جلسه آموزشی مبتنی بر تقویت رفتار مراقبت از پا دریافت کردند، در حالیکه بیماران در گروه کنترل فقط مراقبتهای روتین را دریافت نمودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی و پرسش نامه نوروپاتی دولور 4 بود. اطلاعات با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS (نسخه 21) تجزیه و تحلیل شد. اختلاف در سطح کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: در گروه مداخله، میانگین نمره نوروپاتی محیطی از (02/1±, 20/5) در ابتدای مداخله به (93/0±, 74/3) در انتهای مداخله با تفاوت آماری معنی دار 0/001)>P-Value ) و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله از (7/0±, 66/7) در ابتدای مداخله به (11/1±, 88/6) در انتهای مداخله با تفاوت آماری معنی دار (P-Value = 0/01) رسید. بحث و نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر تقویت رفتار مراقبت از پا در کاهش شدت نوروپاتی محیطی و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله مؤثر بود. از نتایج این پژوهش می توان در مراکز تحقیقات پزشکی و خدمات آموزشی و بالینی پرستاری در راستای کاهش عوارض دیابت و بهبود کیفیت زندگی در بیماران دیابتی استفاده کرد.

پیش زمینه و هدف: در حال حاضر افسردگی به عنوان بیماری قرن شناخته می شود که در کل دنیا و ایران یکی از شایع ترین اختلالات روانی است. از طرفی دیگر به علت عدم مراجعه بسیاری از بیماران به پزشک و بالابودن هزینه های درمان، این بیماری در حال فراگیر شدن است. از همین رو، نیاز به روش های درمانی مناسب ازجمله استفاده از اپلیکیشن های گوشی های همراه جهت پیشگیری و بهبود افسردگی از ملزومات هر جامعه است. بنابراین، این پژوهش باهدف تعیین تأثیر استفاده از اپلیکیشن گوشی هوشمند (یارا) بر اضطراب در بیماران افسرده انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بر روی 64 بیمار از بین بیماران افسرده مراجعه کننده به کلینیک روان پزشکی بیمارستان رازی ارومیه و کلینیک روان پزشکی بیمارستان شهید مدنی خوی در سال 1400-1401 انجام شد. 64 نفر از بیماران با روش در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شدند. مداخله از طریق استفاده از اپلیکیشن گوشی هوشمند (یارا) به مدت سه ماه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی اضطراب اشپیلبرگ، قبل و بعد از مداخله گردآوری شدند. داده در نرم افزار SPSS نسخه 22 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از اپلیکیشن گوشی هوشمند (یارا) بر اضطراب بیماران افسرده تأثیر مثبت و معنی داری دارد (001/0=P)، به این صورت که استفاده از اپلیکیشن گوشی هوشمند (یارا) منجر به کاهش اضطراب بیماران افسرده می شود. بحث و نتیجه گیری: استفاده از اپلیکیشن یارا به عنوان یک فن آوری دیجیتال یک راه حل مناسب برای بهبود اضطراب بیماران دچار افسردگی تلقی می شوند، به این صورت که فنّاوری گوشی های هوشمند یک فرصت برای تبدیل تلفن های موبایل به دستگاه هایی است که می تواند خدمات سلامت روان را، مقرون به صرفه ارائه دهد در این راستا، استفاده از اپلیکیشن گوشی هوشمند (یارا) می تواند به کاهش اضطراب در افراد مستعد افسردگی و مبتلا به آن، کمک نماید. همچنین شناخت تأثیرات این اپلیکیشن می تواند راهگشای به کارگیری آن در درمان آسیب های روانی باشد.

پیش زمینه و هدف: سکته مغزی دومین دلیل ناتوانی و معلولیت و سومین دلیل مرگ و میر بعد از بیماری های قلبی و سرطان ها هست که منجر به تغییرات عمده ای در شیوه زندگی بیماران می شود. عوارض این بیماری باعث کاهش رفتارهای خود مراقبتی شده است. بر اساس شواهد استفاده از برنامه ها و مداخلاتی همچون آموزش خودمدیریتی می تواند کمک کننده باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر برنامه تشویق استقلال و خود غنی سازی بر تبعیت دارویی بیماران بازمانده از سکته مغزی در سال 1400 انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و مداخله استفاده شد. تعداد 55 نفر از بیماران بازمانده از سکته مغزی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به روش تصادفی به دو گروه کنترل (28 نفر) و مداخله (27 نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی بیماران و مقیاس تبعیت دارویی موریسکی بود. مداخله، شامل اجرای برنامه آموزش به روش برنامه تشویق استقلال و خود غنی سازی به مدت 12 هفته در منزل بیماران به صورت چهره به چهره در حضور مراقب اصلی بیمار بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میزان تبعیت دارویی در بیماران گروه کنترل و مداخله در قبل از آموزش، تفاوت معناداری ازنظر آماری نداشت (05/0p>)، اما بعد از مداخله، اختلاف معنی داری ازنظر آماری مشاهده شد (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، مشخص گردید که آموزش برنامه تشویق استقلال و خود غنی سازی در این بیماران مؤثر است. لذا مسئولین سیستم بهداشت و درمان باید راهکارهای مناسبی برای برنامه تشویق استقلال و خود غنی سازی این بیماران و آموزش خانواده های آنان و مشارکت فعال آن ها در زمینه مراقبت از این بیماران اتخاذ نمایند تا بتوان سطح کیفیت زندگی این بیماران را ارتقاء داد و از بستری شدن های مجدد و مرگ و میر آن ها تا حد امکان، پیشگیری کرد.

پیش زمینه و هدف: سرطان یکی از مسائل مهم و اصلی بهداشت و درمان در ایران و سراسر جهان است. خستگی مرتبط با سرطان می تواند حتی سال ها بعد از شیمی درمانی ادامه یابد و همچنین خستگی، توانایی افراد را برای کار، فعالیت و تلاش برای حفظ زندگی طبیعی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر میزان خستگی بیماران تحت شیمی درمانی بود. مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است که 80 نفر به صورت در دسترس از بیماران بخش های خون 1 و 2 که در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ارومیه بستری بودند، انتخاب شدند. مراحل الگوی توانمندسازی خانواده محور به ترتیب و در 4 گام اصلی شامل 1-درک تهدید، 2-ارتقاء خودکارآمدی/ مشکل گشایی، 3-ارتقای خودباوری و عزت نفس از طریق مشارکت آموزشی و 4-ارزشیابی انجام شد؛ این مراحل در طی 3 ماه در بخش خون 2 بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه برای گروه مداخله انجام شد. برای گردآوری داده ها از ابزار مقیاس خستگی سرطان و پرسشنامه خصوصیات جمعیت شناختی و بالینی استفاده شد. داده ها توسط آزمون های تی زوجی، تی مستقل، آزمون دقیق فیشر و مجذور کای توسط نرم افزار STATA نسخه 12 تحلیل شدند. یافته ها: در ابتدای مطالعه دو گروه مداخله و کنترل، تفاوت معناداری ازنظر میانگین نمره خستگی نداشتند (p=0. 649). بعد از مداخله با مقایسه میانگین نمره خستگی بین دو گروه، میانگین نمره خستگی گروه مداخله (10/4±, 57/34) نسبت به گروه کنترل (43/5±, 77/46) کاهش معناداری داشته است (p<0. 001). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که توانمند کردن اعضای خانواده مسئول مراقبت بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی باعث کاهش سطح خستگی در بیماران شده است. به پرستاران توصیه می شود با به کارگیری الگوی توانمندسازی خانواده محور و درگیر کردن آگاهانه بیمار و خانواده در تصمیم گیری برای ارتقای سطح سلامتی، به آنان کمک کنند تا عوارض شیمی درمانی کاهش یابد.

پیش زمینه و هدف: انتقال آموزش برای بهبود کیفیت خدمات سلامتی و بهداشتی ارائه شده توسط پرستاران ضروری است. علیرغم سرمایه گذاری زیاد در آموزش های مربوط به مراقبت و بهداشت، مطالعات حاکی از آن است که تنها بخش کوچکی از این آموزش ها به محیط کار منتقل می شود. بنابراین، پژوهش حاضر باهدف بررسی انتقال آموزش در میان پرستاران با استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده طراحی و انجام شد. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر، از طرح پژوهشی همبستگی-پیش بینی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل همه 78 پرستاران شاغل در بیمارستان امام حسین تهران بود که در کارگاه گزارش نویسی شرکت کردند. با استفاده از روش هیر و همکاران، 53 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته، نظریه رفتار برنامه ریزی شده، و چک لیست گزارش نویسی استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart-PLS2 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که نگرش به هنجارهای ذهنی انتقال آموزش در مورد انتقال آموزش و کنترل رفتاری بر انتقال آموزشی به طور معناداری قصد انتقال آموزش را پیش بینی می کند. همچنین، نتایج نشان داد که کنترل رفتاری ادراک شده نسبت به انتقال آموزش و قصد انتقال آموزش پیش بینی کننده معنادار جزء رفتارهای انتقال آموزش پرستاران هستند. بحث و نتیجه گیری: نظریه رفتاری برنامه ریزی شده توان پیش بینی قصد انتقال آموزش و رفتار انتقال آموزش پرستاران را دارد. بنابراین، این نظریه می تواند راهنمای عمل مسئولان بهداشت و درمان برای خلق یک محیط مناسب انتقال آموزش باشد.