این پژوهش به منظور ارائهی الگوی به کارگیری قابلیت های مدیریت دانش در دانش آفرینی و نوآوری های پلیسی انجام شده است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی؛ براساس روش، توصیفی-پیمایشی؛ براساس نوع داده، کمی و براساس نقش محقق، مستقل از فرآیند تحقیق است. جامعه آماری این تحقیق، اعضای خبرگان سازمان ناجاست که با استفاده از فرمول تعیین حجم کوکران نمونه های صدو هفتادو شش نفری از آنها به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استفاده شده که اعتبار درونی و بیرونی آن ارزیابی و سنجش شده است. برای تحلیل داده های این تحقیق از آزمون های آماری تحلیل عاملی، همبستگی استفاده شده است. نتایج، نشان می دهد قابلیت های مدیریت دانش، اعم از فرآیندی و زیرساختی به دو طریق بر نوآوری سازمانی پلیس تاثیرگذار بوده است؛ ابتدا به صورت غیرمستقیم از طریق تاثیرگذاری بر تولید دانش پلیسی، سپس به صورت مستقیم و بی واسطه، بر نوآوری پلیس تاثیر میگذارند. سازمان ناجا باید زمینه های لازم را برای تقویت این قابلیت ها با تغییر رویکرد پژوهش محوری سازمان به سمت پژوهش های توسعه های و بنیادین، استفاده از دانش موجود در ایجاد و ارائهی خدمات جدید و به کارگیری دانش در فرآیندهای حل مساله را فراهم آورد.