بالینی پرستاری و مامایی
سال:1394 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: سرپرستار به عنوان یک مدیر نقش مهمی در نیل به اهداف درمانی در سازمان خود دارد. امروزه روش بارس یکی از روش های نوین ارزشیابی محسوب می شود که تکیه بر معیارهای رفتاری ویژه شغلی دارد. مدیران پرستاری می توانند با تعیین میزان عملکرد مدیریتی سرپرستاران و موانع عملکردی آنان، زمینه بهبود عملکرد سرپرستاران را فراهم آورند. مطالعه حاضر با هدف تعیین مهارت های مدیریتی و موانع عملکردی آن ها در ابعاد مختلف بر اساس الگوی ارزشیابی عملکرد بارس انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش توصیفی به صورت مقطعی در سال 1390 بر روی 32 نفر از سرپرستاران بخش داخلی- جراحی بیمارستان های آموزشی شهر رشت که به روش سرشماری انتخاب شدند، اجرا گردید. جهت گردآوری داده ها از چک لیست مشاهده ای بررسی مهارت های مدیریتی سرپرستار بر اساس اصول بارس که یک چک لیست پژوهشگر ساخته می باشد، استفاده شد و میزان مهارت مدیریتی و موانع عملکردی سرپرستاران تعیین گردید.یافته ها: تنها 31.2 درصد پرسنل سابقه شرکت در هیچ گونه کلاس آموزش مدیریتی را نداشتند. میزان عملکرد مدیریتی تمامی سرپرستاران (100 درصد) در حد ضعیف تعیین شد. بیشترین موانع عملکرد در اجرای برنامه مراقبت جامع در بعد مدیریتی، در بعد پرسنلی و در بعد محیطی و امکانات به ترتیب مربوط به عدم هماهنگی بین خدمات (87.5 درصد)، کمبود منابع مالی (71.9 درصد) و عدم آگاهی از شرح وظایف (75 درصد) بودند. نتیجه گیری: با توجه به عملکرد پایین مدیریتی تمامی سرپرستاران لازم است تمرکز بیشتری روی ارتقای مهارت های کلیدی و ویژه مدیریتی آنان صورت گیرد، همچنین برنامه ریزی هایی در جهت تقویت هماهنگی بین خدمات، تامین منابع مالی مورد نیاز و آموزش صحیح شرح وظایف انجام شود.

زمینه و هدف: ماستکتومی در مبتلایان به سرطان پستان می تواند با کاهش کنترل بر بدن سبب ایجاد ارزش گذاری به بدن منفی در شخص گردد. از سوی دیگر در حوادث تنیدگی زای زندگی امیدواری نقش به سزایی ایفا می کند، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط ارزش گذاری به بدن با امیدواری در بیماران مبتلا به سرطان پستان بعد از ماستکتومی انجام شده است.روش بررسی: در مطالعه توصیفی تحلیلی، 100 بیمار مبتلا به سرطان پستان از بیمارستان سیدالشهداء اصفهان بعد از ماستکتومی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ارزش گذاری به بدن و پرسشنامه امید هرث بود که به وسیله آن ها ارزش گذاری به بدن و امیدواری بیماران تعیین و ارتباط آن ها با یکدیگر تعیین شد.یافته ها: با توجه به میانگین کلی نمره ارزش گذاری به بدن (31.46±14.91)، بیماران ارزش گذاری به بدن پایینی داشتند. اکثریت بیماران (49%) از نظر امیدواری در سطح متوسط قرار داشتند و فقط 24 درصد آن ها امیدواری در سطح بالا را نشان دادند. با توجه به نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن بین ارزش گذاری به بدن و امیدواری ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت (rs=0.583، P<0.001).نتیجه گیری: از آنجایی که بر اساس یافته های پژوهش تاثیر ماستکتومی بر ارزش گذاری به بدن و امیدواری غیر قابل انکار بود پرستاران می توانند با شناسایی گروه های پر خطر از نظر میزان ارزش گذاری به بدن و امیدواری پیوسته نیازهای حیاتی بیماران پیرامون این موضوع را در نظر گرفته و با تدوین برنامه های آموزشی برای این گروه از افراد، با مشاوره و تغییر در رفتار آن ها نسبت به بدن جدید خود در فرآیند پیشگیری از مشکلات ناشی از سلامت روان گام بردارند.

زمینه و هدف: رویکردهای غیر دارویی از جمله ماساژ بازتابی پا به علت کاهش عوارض و هزینه ها در کانون توجه محققین در جامعه بیماران مختلف قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ماساژ بازتابی پا بر اضطراب و بیقراری بیماران تحت تهویه مکانیکی پس از جراحی قلب باز انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده، سه گروهی و دو سو کور با طراحی اندازه گیری مکرر در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بقیه اله (عج) تهران، از بهمن 1392 تا اردیبهشت 1393 انجام شد. 96 بیمار کاندید جراحی قلب باز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه آزمون (ماساژ بازتابی پا 34 نفر)، درمان نما (تماس سطحی پاشنه پا 30 نفر) و کنترل (مراقبت های معمول 32 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمون، ماساژ بازتابی پا به مدت20 دقیقه بر روی نقاط بازتاب قلب و ریه، انجام شد. میزان اضطراب و بیقراری بر اساس مقیاس سنجش اضطراب (FAS) و مقیاس سنجش بیقراری ریچموند (RSAS) در 6 مرحله زمانی ثبت شد.یافته ها: داده های آماری 92 بیمار (31 نفر گروه آزمون، 30 نفر گروه درمان نما و 31 نفر گروه کنترل) جمع آوری گردید. در مقایسه روند تغییرات سطح اضطراب و بیقراری، آزمون درون گروهی فریدمن نشان داد، بین میانگین سطح اضطراب و بیقراری در گروه ها در مراحل زمانی مختلف تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. همچنین آزمون کروسکال والیس نشان داد میزان اضطراب و بیقراری بین سه گروه در مراحل مختلف زمانی تفاوت معنی دار آماری با یکدیگر ندارند (p>0.05).نتیجه گیری: ماساژ بازتابی پا در نقاط بازتابی مربوط به قلب و ریه تغییر معنی داری در کاهش اضطراب و بیقراری بیماران پس از جراحی ایجاد نکرد.

زمینه و هدف: پاسخگویی فردی و پیامدهای مثبت و منفی آن یکی از چالش برانگیزترین مباحث سازمانی است و ریشه برخی از رفتارها و فعالیت های کارکنان درمانی بیمارستان را باید در احساس پاسخگویی آنان جستجو کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و تعیین نقش احساس پاسخگویی فردی بر استرس شغلی و رفتار انحرافی کار با توجه به اثرات میانجی ویژگی شخصیتی با وجدان بودن انجام شده است.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی– تحلیلی تعداد 175 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آیت اله کاشانی و هاجر شهرکرد در سال 1393 وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد پاسخگویی هاچوارتر و همکاران، با وجدان بودن کاستا و مک گوری، رفتار انحرافی کار مولکی و همکاران و رابینسون و بنت و پرسشنامه استرس شغلی هاوس و ریزو استفاده شد. روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی با استفاده از مدل معادلات ساختاری تعیین شدند.یافته ها: ادراک از پاسخگویی فردی با ویژگی شخصیتی با وجدان بودن دارای رابطه مثبت و معنی دار بود (P<0.05، r=0.25). رابطه معنی داری بین ادراک از پاسخگویی فردی کارکنان درمانی با میزان استرس شغلی و رفتار انحرافی کار دیده نشد (P>0.05). رابطه منفی و معنی داری بین ویژگی شخصیتی وجدان با استرس شغلی و رفتار انحرافی کار بدست آمد (P<0.05، r=-0.36، r=-0.26).نتیجه گیری: طبق مبانی نظری و پژوهشی موجود، احساس پاسخگویی فردی به طور مستقیم باعث استرس شغلی و رفتار انحرافی کار در کارکنان می شود. همچنین طبق یافته های این پژوهش ویژگی شخصیتی باوجدان بودن دارای اثر علی منفی معنی دار بر استرس و رفتار انحرافی کار می باشد. پس این گونه می توان نتیجه گیری کرد که با وجدان بودن اثر منفی علی و احتمالی پاسخگویی بر استرس و رفتار انحرافی کار را کاهش می دهد.

زمینه و هدف: صلاحیت بالینی پرستاری، شایستگی کاربرد همزمان دانش، مهارت، نگرش ها و ارزش ها در مراقبت از بیمار است که به دلیل اهمیت آن اخیرا مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. با توجه به اهمیت روز افزون موضوع صلاحیت پرستاری، شناخت عوامل مرتبط با آن و از جمله استرس شغلی ضروری به نظر می رسد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه صلاحیت بالینی و استرس شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاهی شهر اهواز در سال 1392 انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی در طی سال 1392 انجام شد، 80 نفر پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و وارد مظالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استرس شغلی Osipow و پرسشنامه صلاحیت بالینی Benner بود که به صورت خود ایفا تکمیل گردیدند. میزان صلاحیت بالینی پرستاران ارزیابی و ارتباط آن با استرس شغلی تعیین شد.یافته ها: بیشتر پرستاران (81.3 درصد) دارای استرس شغلی متوسط بودند. میانگین نمره کل صلاحیت بالینی پرستاران 61.15±18.48 بود. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین استرس شغلی و صلاحیت بالینی پرستاران در تمام حیطه های آن همبستگی منفی و معنی داری وجود دارد (P<0.01). همچنین بین میزان استرس شغلی و بکارگیری صلاحیت بالینی کل ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، افزایش استرس شغلی پرستاران با کاهش صلاحیت های بالینی آنها رابطه دارد که بایستی مورد توجه مدیران پرستاری قرار گیرد.

زمینه و هدف: شناسایی عوامل مرتبط با رضایت شغلی پرستاران به علت استرس زا بودن شغل این افراد دارای اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش بهزیستی معنوی و راهبردهای مقابله با استرس در پیش بینی رضایت شغلی پرستاران می باشد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری آن را کلیه پرستاران (42 نفر مرد و 53 نفر زن) بیمارستان های امام خمینی و ارس شهرستان پارس آباد در سال 1392 تشکیل می دادند. تعداد 93 پرستار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های بهزیستی معنوی، راهبردهای مقابله با استرس و رضایت شغلی استفاده شد و نقش بهزیستی معنوی و راهبردهای مقابله با استرس در پیش بینی رضایت شغلی پرستاران بررسی و روابط بین متغیرها تعیین شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بهزیستی معنوی و راهبردهای مقابله با استرس با رضایت شغلی رابطه دارند (P<0.01). به طوری که متغیر بهزیستی معنوی (b=0.30) و راهبردهای مقابله با استرس (b=0.23) قادر به پیش بینی رضایت شغلی پرستاران می باشند.نتیجه گیری: رضایت شغلی پرستاران توسط متغیرهای بهزیستی معنوی و راهبردهای مقابله با استرس قابل پیش بینی است، بنابراین پیشنهاد می شود که روانشناسان و مشاوران جهت بالا بردن میزان رضایت شغلی پرستاران، نقش بهزیستی معنوی و راهبردهای مقابله با استرس را مورد توجه قرار دهند.

زمینه و هدف: دیابت حاملگی با شیوعی حدود 7 درصد موارد حاملگی، مختص زنان باردار می باشد و موجب عدم تحمل گلوکز در آنان می گردد. عدم تشخیص و درمان به موقع آن موجب عوارض جدی در مادر و جنین طی دوران بارداری و هنگام زایمان می شود. این مطالعه با هدف نیاز سنجی آموزشی زنان باردار از دیابت حاملگی جهت انجام زایمان ایمن و تولد نوزاد سالم طراحی و اجرا شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 101 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در بهار سال 1393، به روش نمونه گیری آسان انتخاب و وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه ای محقق ساخته متشکل از 40 سوال شامل سه بخش سوالات دموگرافیک، آگاهی سنجی و نیاز سنجی آموزشی به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده شد. میزان آگاهی و نیاز آموزشی زنان باردار در خصوص زایمان ایمن و تولد نوزاد سالم ارزیابی گردید.یافته ها: زنان با تحصیلات در مقطع کاردانی، همچنین زنانی که در بستگان خود دارای فرد دیابتی بودند، اطلاعات بیشتری در مورد دیابت داشتند. به طور میانگین 92.1 درصد زنان باردار به سوالات آگاهی سنجی پاسخ صحیح و 7.9 درصد پاسخ اشتباه دادند. در راستای نیاز سنجی آموزشی 64.1 درصد اعلام نمودند که در رابطه با موضوعات مرتبط با دیابت دوران بارداری نیاز به آموزش دارند و 35.9 درصد اعلام نمودند نیاز به آموزش ندارند. 87.3 درصد زنان از عوارض دیابت حاملگی بر سلامت جنین و نوزاد آگاهی متوسط و خوب و 12.7 درصد آگاهی ضعیف داشتند.نتیجه گیری: زنان باردار با سن کمتر از 35 سال، به علت عدم اطلاع از پایین بودن میزان آگاهی خود، بیشتر در معرض خطر بوده و نیاز به توجه و آموزش بیشتری در زمینه دیابت حاملگی جهت انجام زایمان ایمن و تولد نوزاد سالم دارند.

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی، مجموعه ای از علائم فیزیکی و روانی است که به طور دوره ای در مرحله ترشحی دوره قاعدگی بروز می کند. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر ویتاگنوس بر علائم جسمی و روحی سندرم پیش از قاعدگی طراحی و اجرا شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی موازی دو سوکور، تعداد 72 دختر دانشجوی خوابگاه شهید چمران اهواز که مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی بودند. به طور تصادفی در دو گروه 36 نفری مورد و شاهد تقسیم شدند. به گروه مورد قطره خوراکی ویتاگنوس به مقدار 40 قطره، یک بار در روز به مدت سه سیکل قاعدگی و به گروه شاهد دارونما داده شد. با استفاده از پرسشنامه و برگه ثبت وقایع روزانه قاعدگی و درجه بندی علائم، علایم جسمی و روحی شرکت کنندگان قبل و در دوران مداخله ثبت و مقایسه گردید.یافته ها: به ترتیب 31 و 30 نفر در گروه های شاهد و مورد، مطالعه را به پایان رساندند. بهبود قابل توجهی در علائم جسمی شامل حساسیت و درد پستان، آکنه، نفخ شکم، سردرد، ادم دست ها و پاها و درد مفاصل و عضلات از نظر میانگین نمره گذاری قبل و بعد از درمان در گروه مورد بدست آمد که در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی دار بود (P<0.05). همچنین میانگین نمره گذاری علائم روحی سندرم پیش از قاعدگی شامل اختلال خواب، احساس اشکال در تفکر و یادآوری، احساس تنهایی و انزوا، احساس عدم جذابیت، احساس ناامیدی بین گروه مورد و شاهد قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: مصرف قطره ویتاگنوس توانست علائم جسمی و روحی سندرم پیش از قاعدگی را کاهش دهد، لذا با توجه به عوارض جانبی اندک مشاهده شده، مصرف آن در زنان دارای سندرم پیش از قاعدگی می تواند مفید باشد.