بالینی پرستاری و مامایی
سال:1391 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: استرس به عنوان یک پدیده روانشناختی از عوامل مهم در بروز و استمرار بسیاری از بیماری های جسمی و اختلالات روانی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی شناختی بر میزان بکارگیری مهارتهای مقابله ای عاطفه مدار و مساله مدار در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد صورت گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 156 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به صورت در دسترس انتخاب و دانشجویانی که بر اساس پرسشنامه بیلینگز و موس روش های مقابله ای غیر موثر داشتند (60) نفر به دو گروه مورد (30) نفر و شاهد (30) نفر تقسیم شدند. رفتار درمانی شناختی به صورت گروهی در 8 جلسه دو ساعته بر روی گروه مورد اجرا گردید. بعد از گذشت دو هفته از آخرین جلسات رفتار درمانی شناختی، مجددا کلیه دانشجویان گروه های مورد و شاهد با پرسشنامه مقابله ای مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t زوجی و t مستقل استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی دانشجویان شرکت کننده در مطالعه 21.13±1.4 سال و اکثریت آنها (80.12 درصد) زن بودند. نتایج مطالعه نشان داد که در گروه مورد پس از رفتار درمانی شناختی واکنش های شناختی عاطفه مدار (اجتماعی و هیجانی) کاهش (p<0.05) و واکنش های مقابله ای مساله مدار (رفتاری، شناختی و حل مشکل) افزایش (p<0.001) معنی داری داشت.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر رفتار درمانی شناختی بر بکار گیری واکنش های مقابله ای توسط دانشجویان، استفاده از این روش در مراکز مشاوره دانشجویی در جهت ارتقاء روش های مقابله ای دانشجویان پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: استومی و بیماری های زمینه ای مرتبط با آن، می توانند کیفیت زندگی بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران دارای استومی و شناخت مشکلات پیش روی این بیماران انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی، 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دارای استومی گرداوری و به کمک نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی برای هر یک از ابعاد جسمی 7±1.5، روانی 6.5±2.1 اجتماعی 6±2 و معنوی 6.6±2 همچنین کیفیت زندگی کل 6.6±1.6 تعیین شد. بر اساس پاسخ های بیماران؛ به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد جسمی به گویه های یبوست (9.1±2.1) وضعیت کلی سلامت جسمی (5.9±3.2)، در بعد روانی به گویه های توانایی به خاطر آوردن وقایع (8.4±2.4) و دشواری تطابق با استومی (3.2±2.8) در بعد اجتماعی به گویه های داشتن خلوت کافی در منزل برای مراقبت از استوما (9.3±1.8) و استرس زا بودن بیماری برای خانواده(1.1±1.9) و در بعد معنوی به گویه های داشتن انگیزه برای زنده ماندن (8.2±2.7) و برآورده شدن نیازهای روحی با انجام فعالیت های مذهبی گروهی(4.8±4.3) اختصاص یافت. کیفیت زندگی کل با سن، وضعیت اقتصادی، وضعیت استومی (دایمی یا موقتی بودن) و مدت داشتن استومی مرتبط بود (P<0.05) ولی با جنس، وضعیت تاهل، نوع و دلیل استومی ارتباط نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: پرستاران می توانند با بهره گیری از این یافته ها، چالش ها و عوامل مرتبط با کیفیت زندگی بیماران دارای استومی را بهتر بشناسند و در نتیجه برنامه های مراقبتی، آموزشی مناسب تری را برای این بیماران و خانواده های آن ها طراحی و اجرا نمایند.

زمینه و هدف: امروزه، بیماری لوسمی(leukemia)  شایعترین نئوپلاسم دوران کودکی از یک بیماری کشنده به یک بیماری مزمن تبدیل شده است. لذا تمرکز بر مشکلات ناشی از درمان طولانی مدت در خانواده بخصوص مادران که مراقب اصلی کودک هستند، افزایش یافته است. حمایت اجتماعی و امید در توانایی مادران جهت اداره و مواجهه با تجربه بیماری و سازگاری با تنش موجود نقش مهمی را بازی می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و امید در مادران کودکان مبتلا به لوسمی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی 150 نفر بطور مستمر از میان مادران مراجعه کننده به مرکز خون مرکز آموزشی درمانی حضرت علی اصغر (ع) تهران، در مدت 3 ماه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های حمایت اجتماعی نورتوس (Northouse) و امید میلر (Miller hope scale) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای اسکوئر، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی مادران شرکت کننده 33.36 سال و 97.3% آنان متاهل بودند. حدود %50.7 مادران مورد مطالعه از حمایت اجتماعی بالا و %45.3 آنها از امید بالا برخوردار بودند و بین میزان حمایت اجتماعی دریافت شده و میزان امید، همبستگی مثبت معنی دار (P<0.05 و r=%443) وجود داشت.نتیجه گیری: بر مبنای یافته های پژوهش و ارتباط حمایت اجتماعی با امید و با توجه به اهمیت این متغیرها در مادران، بعنوان مهمترین گروه مراقبت دهنده به کودک مبتلا به لوسمی، برنامه ریزی در جهت آموزش و افزایش میزان حمایت اجتماعی و امید در این زنان ضروری بوده که نهایتا می تواند بر کیفیت مراقبت از کودکان مبتلا به لوسمی موثر واقع شود.

زمینه و هدف: شیرخواران حساس ترین و آسیب پذیرترین گروه اجتماع را تشکیل می دهند. لذا حفظ سلامت جسمی و روانی آنان نیازمند توجه ویژه ای است. برخی از مطالعات نشان داده اند که ماساژ درمانی توسط والدین، به عنوان راهی برای بهبود کیفیت زندگی شیرخوار مطرح می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر ماساژ با روغن آفتاب گردان و ماساژ به تنهایی بر وزن و قد شیرخواران بود.روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی است که در 120 شیرخوار 10-15 روزه، ترم، تک قلو، دارای تغذیه انحصاری با شیر مادر و عدم سابقه بستری شیرخوار به علت بیماری انجام گرفته است. شیرخواران به شکل تصادفی به سه گروه 40 نفره، دریافت ماساژ با روغن آفتاب گردان، ماساژ به تنهایی و گروه کنترل تقسیم شدند. ماساژ توسط مادر 2 نوبت در روز، هر نوبت به مدت 15 دقیقه و به مدت 28 روز انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات فرم ثبت وزن و قد شیرخوار بود که در ابتدا، انتهای هفته های اول، دوم، سوم و چهارم مطالعه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین وزن و قد در طول زمان مطالعه یک روند افزایشی داشته و این اختلاف در طول زمان در همه گروه ها معنی دار بود (P<0.001) همچنین تا پایان هفته دوم مطالعه میانگین قد و وزن شیرخواران در گروه های مطالعه تفاوت معنی داری نداشته (P>0.05)، در حالی که در پایان هفته سوم و چهارم گروه ماساژ با روغن آفتاب گردان در مقایسه با گروه کنترل میانگین وزن (4114.9±657.6 گرم، 4393.3±714.8 گرم) و قد (52.05±1.15 سانتیمتر، 52.96±1.14 سانتیمتر) بالاتری داشت (P<0.05). میانگین قد و وزن در بین سایر گروه ها تا پایان مطالعه تفاوت معنی داری نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، ماساژ شیرخوار با روغن آفتاب گردان می تواند به عنوان روشی موثر و آسان جهت افزایش رشد آنها مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: علیرغم توافق جهانی در خصوص اهمیت مشارکت خانواده در مراقبت، معنای آن دچار ابهام است. در مطالعه حاضر، محقق به تعیین تاثیر بکارگیری مدل مشارکت پرستار، والد بر میزان رضایت مادران از مراقبت پرداخته است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای با طراحی تحقیق نیمه تجربی دو گروهی بود که در مرکز طبی کودکان تهران انجام گرفت. ابتدا در یک دوره 3 ماهه 30 کودک سن مدرسه مبتلا به بیماری مزمن گوارشی و روماتیسمی بستری در بیمارستان و مادران آنان به عنوان گروه کنترل (دریافت کننده مراقبت روتین) وارد مطالعه شدند. نمونه گیری در دو مقطع زمانی 3 ماهه صورت گرفت. در مدت زمان پژوهش تمامی نمونه هایی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، وارد مطالعه گردیدند. پس از اتمام نمونه گیری مرحله کنترل (تعداد نمونه: 30 نفر)، مشارکت مدیریت شده پرستار، والد در بخش به اجرا گذاشته شد. پس از گذشت دو هفته از شروع اجرای مدل، 25 کودک بستری و مادران آنها به عنوان گروه آزمون وارد مطالعه گردیدند. رضایت مادران هر دو گروه نیز با استفاده از پرسشنامه رضایت از مراقبت تدوین شده توسط پژوهشگر در هنگام ترخیص مورد ارزشیابی قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین رضایت کلی مادران از مراقبت پرستاری در گروه آزمون (80.24±10.8) به طور معنی داری از گروه کنترل (20.7±8) بیشتر است. (P<0.001). همچنین میانگین رضایت مادران در پنج حیطه اطلاع رسانی، ارتباطات، مهارتهای بالینی، عاطفی و مشارکت خانواده به تفکیک در گروه آزمون بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل است (P<0.001).نتیجه گیری: یافته های نهایی این پژوهش حاکی از آن است که مشارکت مدیریت شده پرستار، والد می تواند جهت افزایش رضایت مادران از مراقبت مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: آی یو دی (IUD) از جمله روشهای سالم، موثر، ارزان، برگشت پذیر با میزان شکست پائین است که اساسی ترین ویژگی آن طولانی مدت بودن اثر پیشگیری از بارداری می باشد. با این حال در بسیاری موارد اقدام به خروج (IUD) پیش از موعد صورت می گیرد و شناخت عوامل مسبب قطع استفاده از IUD اطلاعات مفیدی برای سیستم بهداشتی فراهم می آورد. این پژوهش با هدف تعیین عوامل موثر بر خروج پیش از موعد IUD در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر شهرکرد انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 182 زن تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر شهرکرد که در طی سال 1389 جهت خروج قبل از موعد IUD به این مراکز مراجعه نمودند، انجام شد. روش نمونه گیری، آسان و مبتنی بر هدف و اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه و مصاحبه گردآوری و با استفاده از آزمون های آماری تی استیودنت، کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون تحت نرم افزار آماری SPSS با سطح معنی داری داده ها کمتر از 0.05 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: مهمترین علل خارج سازی پیش از موعد IUD به ترتیب خونریزی (%29.2)، تمایل به حاملگی مجدد (%26.7)، جابجایی IUD (%14.9)، عفونت (%11.8) درد زیر شکم (%7.5) و اختلال قاعدگی (%5.6) بود. مشاوره قبل از گذاشتن IUD با مدت زمان استفاده از IUD و عوارض جانبی آن ارتباط معنی داری داشت (P<0.001). 83.4 درصد از نمونه های مشاوره نشده نیاز نداشتن به یادآوری روزانه و 76.5 درصد از نمونه های مشاوره شده طولانی اثر بودن آی یودی را دلیل انتخاب این روش به عنوان پیشگیری ذکر کردند.نتیجه گیری: هرچند عمده ترین دلایل قطع استفاده از IUD در این مطالعه عوارض جانبی آن بوده ولی تمایل به حاملگی مجدد نیز دومین علت خارج سازی پیش از موعد بود؛ لذا پیشنهاد می شود بامشاوره و انتخاب صحیح افراد کاندید استفاده از IUD و آموزش کافی در خصوص عوارض جانبی و درمان در اسرع وقت و انجام معاینات منظم جهت بررسی و مراقبت از عوارض، بر میزان تداوم استفاده از IUD افزود.

زمینه و هدف: مراقبت از بیماران مبتلا به دمانس و بالاخص آلزایمر از آسیب پذیرترین و چالش برانگیزترین نوع مراقبت هاست که مراقبین ممکن است با آن مواجه شده و باعث تجربه استرس زیاد در آنها می گردد. در این میان فقدان آموزشهای لازم نیز مشکلات آنها را دو چندان نموده است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر بحث گروهی و مشاوره تلفنی بر استرس درک شده زنان مراقبت کننده از سالمند مبتلا به آلزایمر بوده است.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 150 زن18  تا 60 سال که از وابستگان درجه یک سالمند مبتلا به آلزایمر بوده و مراقبت مستقیم از سالمند مبتلا به آلزایمر را به مدت حداقل 6 ماه به عهده داشتند با روش نمونه گیری مستمر مبتنی بر هدف انتخاب شده و آزمودنی ها با روش تصادفی بلوکه شده به تصادف در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون در یک برنامه مداخله ای شامل یک جلسه بحث گروهی، دریافت یک پمفلت آموزشی و دو مشاوره تلفنی شرکت نمودند. 6 هفته پس از مداخله، پس آزمون برای هر دو گروه انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و استرس درک شده بود. برای مقایسه متغیرها از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل، کای اسکوئر و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از بحث گروهی و مشاوره تلفنی %50.7 نمونه ها در گروه آزمون و %57.3 از نمونه ها در گروه کنترل استرس درک شده بالایی داشتند. پس از انجام بحث گروهی و مشاوره تلفنی میانگین استرس درک شده در گروه آزمون از 28.38±8.62 به 5.55±22.45 تقلیل یافت (P<0.001) بین استرس درک شده و متغیرهای وضعیت تحصیلات (P=0.03) و وضعیت اقتصادی (P=0.01) از نظر آماری ارتباط معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: زنان مراقبت کننده از سالمند مبتلا به آلزایمر به عنوان مهم ترین مراقبین غیر رسمی، سطوح استرس بالایی را تجربه می کنند که همین امر سلامت آنها و سالمندان تحت مراقبت ایشان را تحت الشعاع قرار می دهد، لذا لزوم مداخله برای این مراقبین به منظور بهبود وضعیت آنها پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: با توجه به نقش حیاتی پرستاران در احیای قلبی، عروقی بیماران دچار ایست قلبی تنفسی، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش احیای قلبی، ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخشهای منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انجام گردید.روش بررسی: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی است که در آن کلیه پرستاران شاغل در بخشهای ICU، CCU اورژانس، فوریت ها، لیبر و ریکاوری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش سرشماری انتخاب و قبل و پس از برگزاری کارگاه های آموزشی، عملکرد آنان توسط چک لیست استاندارد شده ارزیابی و مقایسه گردید داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سابقه اشتغال در اورژانس 2.2 سال و در سایر بخش ها 4.5 سال بود. در بخش سئوالات پژوهش نیز عملکرد واحدهای مورد پژوهش در ارزیابی سطح هوشیاری 11.6±81.8درصد و در تماس با تیم احیاء 11.4±81.53 درصد بود که پس از آموزش عملی به 100 درصد ارتقاء یافت و در مواردی چون استفاده از ماسک اکسیژن از 7.8±42.9 درصد به 8.3±56.25 درصد رسید و درخصوص کلیه سوالات در کلیه مراکز درمانی مورد بررسی، بین نمرات اخذ شده قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی داری آماری وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: مداخله آموزشی باعث ارتقاء سطح دانش و مهارت پرستاران در زمینه CPR می گردد که لزوم رعایت توالی شیوه های نوین آموزش تئوری و عملی و اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی و مواجهه با محیط واقعی و آموزش به صورت تعلیم کار گروهی و مشارکت فعال پرسنل پرستاری از احیای قلبی، ریوی امری لازم و اجتناب ناپذیر می باشد.