مطالعات انجام شده نشان می دهد که قریب نیمی از موارد ناباروری، به دلیل فاکتورهای مردانه می باشد، که از این تعداد 10% را بیماران آزواسپرم تشکیل می دهند. در بیوپسی بیماران آزواسپری غیرانسدادی، علی رغم برداشت بیوپسی های متعدد از هر دو بیضه، در 40% موارد نمی توان اسپرمی که مناسب عمل میکرواینجکشن باشد بدست آورد. گزارشات مربوط به موفقیت استفاده از رده سلولی قبل از اسپرم (اسپرماتید) در انجام ICSI، عرصه جدیدی را در درمان این گونه مبتلایان گشود. در پژوهش حاضر 67 بیمار مبتلا به آزواسپرمی غیرانسدادی که اسپرمی در بافت بیضه آنها یافت نشد، شرکت داشتند که از اسپرماتید گرد موجود در بافت بیضه آنان به عنوان گامت نر جهت باروری تخمک همسران آنها استفاده و نتایج لقاح تخمک ، تشکیل جنین با کیفیت مناسب جهت انتقال و میزان حاملگی مورد بررسی قرار گرفت. بیماران براساس شرح حال، معاینه فیزیکی، بررسی سیمن، اندازه گیری FSH و در نهایت بیوپسی های متعدد بیضه که فاقد اسپرم بالغ یا اسپرم بالغ یا اسپرماتید طویل و از طرفی وجود اسپرماتید گرد، انتخاب شدند. پس از کسب رضایت نامه آگاهانه در خصوص استفاده از اسپرماتید به عنوان گامت نر برای انجام میکرواینجکشن، سیکل همسر بیمار شروع و همز مان با پانکچر جهت جمع آوری تخمک، بیوپسی باز بیضه انجام و اسپرماتید موجود جهت تزریق به داخل تخمک مورد استفاده قرار گرفت. میانگین سن مردان 5/6±32 سال و همسر آنها 8±5/29 سال و میانگین حجم بیضه راست 11±1 میلی لیتر، بیضه چپ 6/0±4/10 میلی لیتر و میانگین FSH سرم 21.1±3.2 mIU/ml بود. از مجموع 760 تخمک بدست آمده، 537 عدد، با اسپرماتید مورد تزریق قرار گرفت. میزان لقاح تخمک ها2/38% بود. در مجموع 182 جنین (8/88%) به رحم انتقال داده شد. تنها یک مورد حاملگی شیمیایی مشاهده گردید که با دیدن ساک جنینی مورد تایید قرار گرفت، گرچه در هفته چهارم حاملگی، سقط شد. نتایج این بررسی امکان استفاده از اسپرماتید را در بیماران آزواسپرمی که اسپرم بالغ در نمونه های TESE رویت نمی شود، به عنوان یک انتخاب درمانی مورد تردید قرار داده است.