سابقه و هدف: چنانچه بخواهیم به علت مرگ و میر ناشی از تصادفات و سوانح در ایران بنگریم، باید به ابعاد اجتماعی موضوع و بحث رفتارها و هنجارهای رایج در جامعه و ضرورت اصلاح و تغییر رفتار بپردازیم. از آن جا که شناخت عوامل و زمینه های ایجاد کننده حادثه به ویژه باورها در ارتباط با افراد انسانی از اهمیت زیادی برخوردار است؛ این پژوهش با هدف بررسی باورهای افراد در ارتباط با علت تصادفات طراحی و اجرا گردیده است.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی می باشد. نمونه بررسی شده به شیوه طبقه ای در دسترس تعداد 300 مشارکت کننده انتخاب و بررسی شدند. به منظور گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردیده این پرسشنامه علت تصادفات را از سه بعد راننده، قضا و قدر و شانس و سایر عوامل (جاده، کیفیت خودرو) بررسی می کند. به منظور تحلیل داده های بدست آمده از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است.یافته ها: آزمودنی ها تمامی عوامل راننده، تقدیر و عوامل دیگر (جاده و خودرو) را از علل بروز سوانح رانندگی دانسته و همه این عوامل را تا حدی در بروز سوانح رانندگی موثر دانستند. در بررسی باور نسبت به بروز سوانح رانندگی بر حسب جنسیت تفاوت معناداری مشاهده شد، آزمودنی های ساکن روستا در مقایسه با ساکنان شهر بر این باور بودند که تقدیر عامل موثرتری در بروز سوانح رانندگی است ضمن اینکه این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نشد. بین سن و باور به اینکه راننده عامل اصلی بروز سوانح رانندگی است رابطه معنادار مثبتی مشاهده شد. در بررسی باور نسبت به علت بروز سوانح رانندگی بر حسب تحصیلات آزمودنی ها نیز تفاوت معناداری در عامل تقدیر مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که دست اندرکاران و مسوولان نسبت به تغییر نگرش افراد از تقدیر به راننده به عنوان عامل اصلی تصادفات جاده ای اقدام ورزند تا زمینه برای کاهش تصادفات جاده ای فراهم گردد.