سابقه و هدف: استانهای شمالی کشور (گیلان، گلستان و مازندران) به علت داشتن شرایط اقلیمی و جغرافیایی خاص، جاذبههای گردشگری و درنتیجه تردد زیاد از نقاط حادثهخیز ایران محسوب میشوند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی کشنده در استانهای شمالی کشور بود. روش بررسی: در این مطالعه از دادههای موجود در پزشکی قانونی استفادهشد. جامعه موردبررسی شامل کلیهی افرادی است که در استانهای شمالی در سال 89 دچار سانحه ترافیکی شده و جان خود را ازدستدادهاند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار11 stata انجام گرفت. برای توصیف دادها از شاخصهای فراوانی، درصد و میانگین و برای تحلیل آنها از آزمون مجذور کای و مقایسه میانگین ها (آزمون کروسکال والیس) استفاده شد. یافته ها: میزان بروز استانداردشده سنی 4/ 33 در هر 100000 نفر برآورد شد. میانگین سنی آنها 43/ 0 ± 45/ 39 بود. ازنظر جنسیت بیشتر قربانیان (15/ 80) درصد مرد بودند. برحسب وضعیت متوفی 66/ 44 درصد متوفیان را رانندگان تشکیل می داد. ضربه به سر بهطور منفرد علت 92/48% مرگ در متوفیان بود. 26/ 63% تصادفات منجر به فوت در جادههای برونشهری حادث شدند. همچنین بین زمان بقاء و نوع خودرو مورداستفاده رابطه آماری معنیداری یافت شد. نتیجه گیری: میزان تصادفات کشنده در استانهای شمالی بیشتر از منطقه و کشور میباشد. تصادفات کشنده گروههای سنی جوان را بیشتر درگیر کرده است. از طرفی مهمترین علت فوت، ضربه به سر و بیشتر تصادفات در جادههای برونشهری بودند؛ بنابراین آموزش قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی به جوانان، استفاده از کیسه هوایی و بهبود وضعیت راه ها و جاده های برون شهری ازجمله اقداماتی هستند که توجه به آنها در پیشگیری از تصادفات جادهای میتواند کمک کننده باشد.