پژوهش های جانوری
سال:1393 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

تحقیق حاضر بمنظور بررسی شیوع انگل های کرمی بادکشدار و لوله ای دستگاه گوارش، پوست و خون در 36 مولد خاویاری (31 قره برون، 4 شیپ و 1 فیل ماهی) صید شده از ناحیه 4 شیلات بخش جنوب شرق دریای خزر در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی انجام گرفت. در این پژوهش، از گروه انگل های ترماتود، گونه Skrjabinopsolus semiarmatus و از گروه انگل های نماتود، گونه Cucullanus sphaerocephalus از مولدین خاویاری جداسازی شد. پس از بررسی و تجزیه و تحلیل آماری بر روی داده ها مشخص شد که ارتباط بین آلودگی به انگل های مذکور با جنسیت مولدین خاویاری معنی دار نبوده (P>0.05) و دو جنس از لحاظ آلودگی به این دو نوع انگل یکسان می باشند. همچنین مشخص شد، که یک رابطه قابل توجه بین درصد آلودگی به C.sphaerocephalus و S.semiarmatus و وزن ماهیان با سطح اطمینان 95 درصد وجود داشته در حالی که هیچ گونه تفاوت معنی داری میان دستجات مختلف طولی در ماهیان مورد مطالعه مشاهده نشد (P>0.05).  36.11درصد از ماهیان فاقد انگل بوده و 88.88 درصد آن ها به کمتر از 10 عدد انگل آلوده بودند. در میان نمونه های مورد مطالعه، انگل C.sphaerocephalus بیشترین درصد شیوع و غالبیت را نشان داد (بترتیب 61 و 0.72). نتایج بررسی 100 عدد اسلاید تهیه شده از خون آبشش ها، قلب و رگ باله دمی و بررسی های پوستی هیچ گونه انگلی را در این 36 مولد خاویاری نشان نداد. همچنین مشخص گردید که انگل های کرمی موجود در دستگاه گوارش مولدین در این ناحیه مشابه انگل های گزارش شده در مولدین سواحل جنوب غربی دریای خزر بوده اما تنوع گونه ای انگل ها در منطقه مورد مطالعه کمتر می باشد.

در این تحقیق 403 نمونه گاوماهی سرگنده، Neogobius igorlap (105 ماهی ماده و 298 ماهی نر)، در فصل های پاییز، بهار و زمستان سال 1388-89، از 3 ایستگاه بندر ترکمن، میانکاله و گمیشان از تور پره صید ماهیان استخوانی جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که ماهیان جمع آوری شده در دامنه 0+-2+ ساله بودند. در بررسی نسبت جنسی نر به ماده مشاهده شد که در تمام سنین این نسبت به نفع نرها بود. بیشترین فراوانی متعلق به گروه سنی 0+ ساله بود. بزرگ ترین ماهی ماده طولی معادل 271 میلی متر با وزن 280.7 گرم و ماهی نر طولی معادل 326 میلی متر و وزن 254.2 گرم داشتند. ضریب چاقی در سنین و نیز فصول مختلف متفاوت بود. بهرحال، صفات نسبی مانند ارتفاع بدن، عرض بدن، طول سر، عرض سر، ارتفاع سر، طول ساقه دمی، ارتفاع ساقه دمی و فاصله بین دو چشم در گاوماهیان سرگنده در ماهیان بندر ترکمن نسبت به دو منطقه دیگر از میزان بالاتری برخوردارند. ولی تجزیه و تحلیل چندمتغیره تفکیکی، پراکندگی پایینی را در جداسازی سه منطقه صید نشان داد. بنظر می رسد، ماهیان جمع آوری از سه منطقه، متعلق به یک جمعیت باشند.

اردک ماهی (Esox Lucius) مهمترین و باارزش ترین ماهی اقتصادی در تالاب انزلی بوده که دارای فراوانترین میزان صید (46 درصد)، در بین ماهیان صید شده می باشد، بطوریکه سالانه به میزان 50 تا 110 تن از این تالاب صید میشود. با توجه به عدم وجود داده های دقیقی در مورد فاکتورهای خونی این گونه و تاثیر آلودگیهای انگلی بر روی مقادیر طبیعی آنها، صید تعداد 120 عدد اردک ماهی بصورت تصادفی در تالاب انزلی از پائیز سال 1388 تا تابستان سال 1389 صورت گرفته و به پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی بندرانزلی منتقل شدند، پس از بررسیهای زیست سنجی و تعیین سن ماهیان از آنها خون گیری به عمل آمده سپس فاکتورها و شاخصهای خونی با روشهای دستی و استاندارد آزمایشگاهی تعیین گردیدند. سپس ماهیان صید شده کالبدگشائی شده، انگلهای موجود جداسازی و با استفاده از کلیدهای شناسائی معتبر مورد شناسائی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که از بین 10 انگل جداسازی شده فقط انگلهای Eustrongylides exises، Tetraonchus monenteron، Diplostomum spathaceum، Corynosoma Strumosum، Rhipdocotyle illense، سبب تغییر در مقادیر طبیعی برخی از فاکتورهای خونی گردیده و میزان آنها را دستخوش تغییر خواهد نمود.

این مطالعه نتایج پژوهش انجام شده در بازه زمانی اسفند ماه 1388 تا خرداد 1389 می باشد. فصل زادآوری میوه خور Hypocolius ampelinus با مشاهده رفتار تخم گذاری از 13 اردیبهشت ماه آغاز و با پرواز آخرین جوجه در تاریخ 20 خرداد ماه به پایان رسید. در طول مدت مطالعه 11 لانه محتوی 50 تخم مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین دستجات تخم 4.54 (4-5) و اندازه گروه های همزاد نیز بین 1 تا 2 جوجه بوده است. میانگین طول، عرض و وزن تخم به ترتیب 23.52±0.99، 18.85±0.47 میلیمتر و 4.76±0.33 گرم، اندازه گری شد. طول دوره تخم گذاری و دوره جوجه کشی نیز 3.0±0.81 و 15.75±1.25 برآورد گردید. میزان موفقیت در مرحله تفریخ، لانه نشینی، لانه گریزی به ترتیب 56%، 52%، 52% و موفقیت زاد آوری نیز 53.33% محاسبه شد. اختلاف معنی داری بین موفقیت زادآوری در ارتباط با دستجات تخم و گروه های همزاد مختلف وجود نداشت و تنها بین تلفات در مراحل مختلف زادآوری اختلاف معنی دار مشاهده شد (P-value<0.05) و این اختلاف بین مراحل تخم و لانه نشینی در سطح 0.05 و میان مراحل تخم و لانه گریزی در سطح 0.001 معنی دار بود. لمس تخم ها به عنوان یک فعالیت تحقیقاتی اثر منفی و معنی داری روی موفقیت زاد آوری به ویژه در مرحله تخم داشت (P-value<0.05). از عوامل طبیعی مهم کاهش دهنده موفقیت زادآوری میوه خور، می توان گونه های طعمه خوار مانند مار جعفری و قیطانی و پستاندارنی همچون انواع جونده، روباه معمولی و شغال را نام برد. احتمالا بیشتر تلفات به علت حضور محقق برای اندازه گیری ها بوده است. جفت های زادآور میوه خور در 80% موارد بواسطه تماس مستقیم محقق با تخم، لانه خود را رها نموده و لانه دیگری در 50-70 متری لانه قبلی می سازند.

این پژوهش به بررسی جنسیت و مراحل رسیدگی جنسی، گناد تاس ماهیانی که به روش ترال طی سال های 1383 و 1384 از آبهای ایرانی حوضه جنوبی دریای خزر صید شده بودند پرداخته است. پس از زیست سنجی ماهیان، قطعه کوچکی از گناد آنها در محلول بوئن تثبیت شد و سپس به آزمایشگاه بافت شناسی انتقال یافت، بافت ها بر اساس روش های معمول بافت شناسی عمل آوری و اسلایدهای بافتی تهیه و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. از 253 عدد تاسماهی نمونه برداری شده بترتیب 164 عدد تاسماهی ایرانی با متوسط وزن 1210 گرم که 104 عدد (63.4 درصد) ماده و 60 عدد (36.6 درصد) نر بودند. 77 عدد ازون برون با متوسط وزن 1303.3 گرم که 41 عدد (53.2 درصد) ماده و 36 عدد (46.8 درصد) نر بودند. 3 عدد تاس ماهی شیپ از آنها با متوسط وزن 139 گرم که 1 عدد (33.3 درصد) ماده و 2 عدد (66.7 درصد) نر بودند، 3 عدد تاس ماهی روسی با متوسط وزن 126 گرم که همگی ماده بودند و 6 عدد فیلماهی با متوسط وزن 4116.6 گرم که 4 عدد (66.7 درصد) ماده و 2 عدد (33.3 درصد) نر بودند. کل تاس ماهیان از لحاظ جنسیت 153 عدد (60.5 درصد) از آنها ماده و 100 عدد (39.5 درصد) از آنها نر بودند. که از لحاظ مراحل رسیدگی جنسی 114 عدد (45.1 درصد) در مرحله I، 45 عدد (17.8 درصد) در مرحله I-II، 77 عدد (30.4 درصد) در مرحله II، 11 عدد (4.3 درصد) در مرحله II-III و 6 عدد (2.4 درصد) در مرحله III رسیدگی جنسی قرار داشتند. مطالعات حاصل از بررسی بافت شناسی غدد جنسی نشان داد که تاس ماهیان جوان بوده، در مراحل پایین (بیشتر در مرحله I و (II رسیدگی جنسی قرار داشتند.

این تحقیق به منظور شناسائی و معرفی راسته Calanoida دریای عمان، از تنگه هرمز تا پسابندر در استان سیستان و بلوچستان در سال 1386 انجام پذیرفت. در این بررسی نمونه های شناسائی شده در 14 خانواده و 22 جنس مورد شناسائی قرار گرفتند. در این مطالعه مشخص گردید که جنس Paracalanus از خانواده Paracalanidae با %63 بیشترین فراوانی و جنس Aetideus از خانواده Aetidae با %0.01 کمترین فراوانی را به خود اختصاص داده اند. خانواده Calanidae با بیشترین تعداد جنس، شامل Canthocalanus، Nannocalanus، Cosmocalanus و Mesocalanus بود. کمترین تعداد کالانوئیدها در قبل از مانسون مربوط به ترانسکتهای 5 و 8 و بیشترین تعداد در ترانسکتهای 1 و 6 مشاهده گردید، در بعد از مانسون بیشترین تعداد در ترانسکتهای 3 و 2 و کمترین فراوانی مربوط به ترانسکتهای 9 و 10 بود. در بین نمونه برداریهای سطحی (0-20 متر) ترانسکت1 بیشترین و ترانسکت 8 کمترین فراوانی را داشتند و در نمونه برداریهای عمقی (50-20 متر) ترانسکت 1 بیشترین فراوانی و ترانسکت 3 کمترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. از نظر ایستگاهی، در قبل از مانسون ایستگاه 1 با بیشترین فراوانی و ایستگاه 4 با کمترین فراوانی و در دوره بعد از مانسون ایستگاه 3 با بیشترین فراوانی و ایستگاه 1 با کمترین فراوانی مشاهده گردیدند.

این تحقیق بمنظور سنجش تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک ایمنواستر بر شاخصهای رشد، بقا و ترکیب لاشه فیل ماهیان جوان پرورشی(Huso huso) انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط پرورشی و جیره پایه، 270 عدد فیل ماهی با میانگین وزنی 95.68±10.05 گرم به مدت 8 هفته و بطور تصادفی به 9 تانک فایبرگلاس با تراکم 30 عدد در هر تانک در قالب 3 تیمار (شاهد (0%)، ایمنواستر 1% و ایمنواستر 3%) با 3 تکرار (طرح کاملا تصادفی) توزیع شدند. در پایان دوره آزمایش، وزن نهایی، طول نهایی، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، میانگین رشد روزانه، ضریب کارایی پروتئین، ضریب تبدیل غذایی، ضریب چاقی و میزان پروتئین لاشه در ماهیان تغذیه شده با ایمنواستر 3% اختلافات معنی داری را نسبت به شاهد نشان دادند (P<0.05). نتایج نشان داد که پربیوتیک ایمنواستر در هر دو سطح 1% و 3% نقش مهمی را در افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه فیل ماهیان جوان داشته است.

این تحقیق به منظور تعیین برخی از خصوصیات زیست شناختی تخمک (قطر، سطح، حجم و نسبت سطح به حجم) و تخم (قطر، سطح، حجم، نسبت سطح به حجم، فضای زرده و نسبت فضای زرده به دور زرده) و مطالعه اثر زمان مهاجرت تولیدمثلی بر این فاکتورها در 90 عدد از جمعیت مولدین ماهی سفید ماده  Rtilus frisii kutumدر سه تیمار زمانی ابتدا، وسط و انتهای زمان مهاجرت در رودخانه تجن شهرستان ساری صورت پذیرفت. قطر تخمک و نسبت سطح به حجم آن به ترتیب دارای دامنه ای برابر 1.92-2.25 میلیمتر و  2.66-3.07 mm-1و در تخم های بارور شده (هیدراته شده) 2.41-2.87 میلیمتر و 2.16-2.48 mm-1 بود که به لحاظ آماری تفاوت معنی داری (p<0.05) بین قطر تخمک و تخم و نسبت سطح به حجم آنها در دوره های اول و دوم مهاجرت مولدین وجود داشت. همچنین حداکثر و حداقل قطر تخمک و تخم به ترتیب در دوره اول و سوم و حداکثر و حداقل نسبت سطح به حجم به ترتیب در دوره سوم و اول مشاهده شد که از نظر آماری اختلاف معنی داری (p<0.05) داشتند. نسبت فضای زرده به دور زرده تخم در مولدین ماهی سفید 0.79±0.13 بود و نشان می دهد که تقریبا نیمی از فضای تخم در ماهی سفید را فضای زرده به خود اختصاص می دهد که می تواند دلیل تخم ریزی ماهی سفید در آبهای با درجه حرارت میانه (15-20 درجه سانتی گراد) باشد.

در این پژوهش اثر گیاه آلوئه ورا (Aloe vera) بر تغییرات میزان ایمونوگلوبولین های IgM٬IgA وIgG ٬ پروتئین کل و شمارش تفریقی گلبول های سفید ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با میانگین وزن 50±2 گرم به مدت 30 روز مورد بررسی قرار گرفت. پس از 2 هفته سازگاری مقادیر 0.1، 0.5 و 1 درصد پودر آلوئه ورا به غذای ماهیان افزوده و به عنوان شاهد از جیره غذایی فاقد آلوئه ورا استفاده گردید. نتایج نشان داد که در تیمار 1 و 3 از ساعت 24 و در تیمار 2 از ساعت 240 تا انتهای دوره (ساعت 720) اختلاف معنی دار بین مقدار ایمونوگلوبولین M نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (p<0.05) و بیشترین مقدار در تیمار حاوی 1 درصد آلوئه ورا به میزان 2.25±0.11 میلی گرم بر میلی لیتر، در مقایسه با سایر تیمارها ثبت گردید. مقادیر ایمونوگلوبولین A وG در تمامی تیمارها و گروه شاهد تا انتهای آزمایش صفر ثبت شد. نتایج سنجش میزان پروتئین کل نشان داد که از ساعت 120 تا انتهای دوره (ساعت 720) اختلاف معنی دار بین تیمار های 2 و 3 نسبت به گروه شاهد وجود داشت (p<0.05) و بیشترین در تیمار حاوی 1 درصد آلوئه ورا به میزان 43.37±5.8 میلی گرم بر میلی لیتر در مقایسه با سایر تیمارها تا انتهای آزمایش ثبت گردید. نتایج حاصل از شمارش تفریقی گلبول های سفید نشان می دهد که در تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب از ساعت 240، 360 و 120 پس از شروع آزمایش تا انتهای دوره افزایش معنی دار بین مقادیر لنفوسیت تیمارها با گروه شاهد (p<0.05) مشاهده شد. همچنین در تیمار 2 در ساعت 120 و در تیمار 3 در ساعات 120 و 720 پس از شروع آزمایش افزایش معنی دار بین مقادیر منوسیت تیمارها با گروه شاهد (p<0.05) مشاهده شد. کاهش معنی دار در مقادیر نوتروفیل در تیمار 1 از ساعت 240 و در تیمار 2 و 3 از ساعت 120 تا انتهای دوره در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد (p<0.05). همچنین کاهش معنی دار در مقادیر ائوزینوفیل در تیمار 2 در ساعت 720 و در تیمار 3 در ساعات 120 و 720 پس از شروع آزمایش در مقایسه با گروه شاهد وجود داشت (p<0.05).

جهت تعیین پارامترهای رشد ماهی گوازیم، 763 قطعه ماهی گوازیم به طور ماهانه در طول یکسال (از خرداد 84 تا اریبهشت ماه 85) از سواحل خوزستان جمع آوری گردید. با استفاده از اطلاعات فراوانی طولی این ماهیان رگرسیون پاول- ودرال در برنامه FiSAT II ترسیم شده و با به دست آوردن معادلات این رگرسیونها، مقدار L¥ (طول بی نهایت) برای جنس ماده برابر 254.06 میلیمتر و برای جنس نر، 270.42 میلیمتر محاسبه گردید. همچنین با استفاده از برنامه ELEFAN 1 موجود در برنامه FiSAT II، مقدار K سالیانه (پارامتر انحناء بوده که نشان دهنده سرعت رسیدن ماهی به L¥ می باشد) برای جنس نر 0.684 و جنس ماده برابر 0.546 محاسبه گردید. پس از محاسبه L¥ و K، با استفاده از برنامه LFDA مقدار تئوریکی t0 به صورت بهینه برای جنس نر (-0.19) سال و در جنس ماده (-0.12) سال محاسبه گردید. پارامترهای رشد به دست آمده بیشتر بودن سرعت رشد در جنس نر نسبت به ماده ها در ماهی گوازیم را نشان می دهد که این مورد در مطالعات دیگری نیز گزاش شده است.

زیستگاههای محدود ماهی گورخری چهارمحال و بختیاری Aphanius vladykoi, Coad 1988 به عنوان یکی از گونه ماهی آفانیوس در ایران در حال حاضر تحت تاثیر عوامل مخربی چون خشکسالی های متعدد، آلودگی و مصرف منابع آب توسط منابع محلی قرار دارد. در طی این تحقیق در دریاچه چغاخور استان چهارمحال و بختیاری در بخش های با بستر سنگی و پوشش گیاهان منفرد، به توصیف مواردی از زیست شناسی این ماهی مانند آماده سازی لانه ها، ستیز در نرها و رفتارهای جفت یابی و جفت گیری و نیز مراقبت والدینی که کمتر به آن توجه شده است، پرداخته شد. سه دوره زادآوری از اواخر فروردین تا 20 خرداد، 20 خرداد تا آخر تیر و اواخر تیر تا موسم سرما را برای مولدین ماهی گورخری در تالاب چغاخور مشاهده شد. در اوایل دوره ماهیان مولد A.vladykoi لانه های انتخابی خود را با موقعیت عمق 55±1.1 و 555±18.8 سانتی متری از ساحل انتخاب و تا اواسط دوره دوم موقعیت این لانه ها به عمق 40±1.2 و 190±12.2 سانتی متری از ساحل رسید. محیط متغیر و نوسانات شدید آب نقش زیادی در اکولوژی زادآوری مانند انتخاب لانه ها و تغییر موقعیت مکانی آنها، تغییر میزان پوشش گیاهی منطقه لانه، و نیز ابتلای مولدین به اکتوپارازیت آرگولوس داشته است. علت این تغییر مکان نیز کاهش آب تالاب در خشکسالی سالیانه بود.

آزمایشات به منظور تعیین غلظت نیمه کشنده فلز روی در ماهی کپور انجام شد. آزمایشات به روش آب ساکن در مدت 96 ساعت اجرا شد. 12 قطعه بچه ماهی کپور با وزن متوسط 3±2 گرم درمعرض غلظت های مختلفی از سولفات روی (270 و 250، 200، 150، 90، 65، 30، 0 میلی گرم در لیتر) قرار گرفتند. از نمک سولفات روی بعنوان روی در آزمایشات استفاده شد. یک گروه نیز بعنوان شاهد در نظر گرفته شد. تحت شرایط ثابت و هوادهی غلظت نیمه کشنده و کشنده سولفات روی به ترتیب برابر 129.07 و 270 میلی گرم در لیتر بدست آمده است. آزمایشات نشان داد بیشترین درصد تلفات (>%80) در همان ساعات اولیه (8-7 ساعت پس از شروع آزمایش) رخ داد. در غلظت های بالای سولفات روی علائم ظاهری مسمومیت با روی همچون تشنجات عصبی، بلعیدن هوا از سطح آب توسط ماهی، باز و بسته شدن سریع سرپوش های آبششی، پرخونی وخونریزی آبشش و مشاهده شد.

ساختار جمعیتی Epinephelus coioides، هامور معمولی، در خلیج فارس از نظر 6 جایگاه ریزماهواره پلی مورف مورد بررسی قرار گرفت. 3-5 گرم از بافت نرم هر کدام از 120 نمونه صید شده از 6 ایستگاه تهیه گردید. استخراج DNA با استفاده از روش استاندارد استات آمونیوم انجام وکمیت و کیفیت آن با روش های اسپکتروفتومتری و الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1 درصد بررسی شد. قطعات DNA در دستگاه PCR تکثیر شده سپس بر روی ژل پلی اکریلامید رانده شد و رنگ آمیزی با کمک نیترات نقره صورت گرفت. میانگین پارامترهای ژنتیکی شامل آلل های واقعی و موثر برای تمامی لوکوس ها و جمعیت ها، بترتیب 5.458 و 3.793، همچنین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و قابل انتظار بترتیب 0.500 و 0.649 می باشد. آزمون AMOVA بیشترین میزان Fst، (0.086) و کمترین میزان جریان ژنی (Nm=2.652) را بین دو جمعیت خوزستان و بوشهر، کمترین میزان Fst، (0.034) و بیشترین میزان جریان ژنی (Nm=7.070) را بین دو جمعیت دیر و بندرعباس نشان داد. جمعیت خوزستان جدایی نسبی را در قیاس با سایر جمعیت های مورد مطالعه نشان می دهد، بنابر این اعمال مدیریت شیلاتی جداگانه توصیه می گردد.

ساختار، اندازه و تعداد لوله های کلیوی مولدین ماهی سفید Rutilus frisii kutum در دو محیط لب شور (دریای خزر) و آب شیرین (رودخانه خشکرود) بررسی شد. تعداد 10 عدد ماهی سفید از سواحل بندر انزلی با شوری 8.49 ppt، درجه حرارت 12.4 درجه سانتی گراد و به همین تعداد نیز از رودخانه خشکرود با شوری 0.18 ppt، درجه حرارت 18 درجه سانتی گراد جهت بررسی صید شدند. از سه قسمت کلیه (قدامی، میانی و خلفی) نمونه های بافت برداشته شد. ویژگی کلیه ماهی سفید شامل شبکه گلومرولی، لوله های دیستال، پروکسیمال و جمع کننده در دو محیط مقایسه شدند. تعداد لوله های کلیوی ماهی سفید اختلاف معنی داری بین دو محیط نداشتند(P>0.05) . میانگین اندازه لوله های دیستال، جمع کننده و شبکه گلومرولی در آب شیرین به طور معنی داری بزرگتر از آب لب شور بود.(P<0.05) میانگین اندازه لوله های پروکسیمال در آب دریا نسبت به آب شیرین بیشتر بود اگر چه اختلاف معنی داری مشاهده نشد .(p>0.05)

در مطالعه حاضر اثر ماده استروژنیک -4نونیل فنل بر ساخت ویتلوژنین در جنس نر نابالغ ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) مورد بررسی قرار گرفت. ماهیان در خلال دو هفته و بصورت تزریق درون صفاقی، غلظت های 10، 50، 100، 150 و 200 میکروگرم بر گرم بر هفته از -4نونیل فنل را دریافت نمودند. به ماهیان یک گروه نیز 2 میکروگرم بر گرم بر هفته از 17 بتا-استرادیول تزریق شد. گروه کنترل حلال، تنها محلول روغن نارگیل و اتانول را دریافت کردند در حالیکه بر روی ماهیان کنترل هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. از ماهیان در روزهای 0، 7 و 14 نمونه برداری به عمل آمد. تحریک ساخت ویتلوژنین در پلاسمای ماهیان تیمار شده بصورت غیر مستقیم و با اندازه گیری فسفات باز ناپایدار (ALP) و کلسیم کل پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر افزایش یافته این اندیکاتورها در پلاسما، نشان دهنده تحریک وابسته به دوز ساخت ویتلوژنین توسط کبد ماهی های شانک تیمار شده با -4نونیل فنل بود. همچنین القاء شدن ساخت ویتلوژنین با افزایش شاخص هپاتوسوماتیک (HSI) ماهیان تیمار شده با -4نونیل فنل نیز قابل تأیید بود. یافته های این تحقیق حاکی از توانایی نونیل فنل در ایجاد اثر استروژنیک می باشد به گونه ای که توسط افزایش سنتز ویتلوژنین و HSI نشان داده شد.