پژوهش های جانوری
سال:1394 | دوره:28 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

تحقیقات قبلی موید اثرعصاره آبی بذر گیاه شوید بر هورمون های جنسی است. در تحقیق حاضر تغییرات بافتی رحم و تخمدان در موش های صحرایی تیمار شده با عصاره ابی بذر شوید با عصاره ی آبی برگ شوید که استفاده غذایی فراوانی دارد، مقایسه می گردد. 21 سر موش صحرایی ماده به سه گروه 7 تایی شامل گروه کنترل، گروه های آزمایشی تیمار با عصاره ها ی آبی بذر و برگ شوید تقسیم شدند. گروه های آزمایشی روزانه ml1 عصاره ( g/Kg/day5/0) را به مدت 25 روز دریافت کردند. در پایان آزمایش از آئورت پشتی خونگیری شد ومیزان هورمون های استروژن، پروژسترون، LH و FSH اندازه گیری گردید. رحم و تخمدان ها برداشته شده و مقاطع بافتی تهیه شده با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. تغییرات هیستومورفومتریک رحم و تخمدان توسط میکرومتر مدرج چشمی اندازه گیری شدند. میزان پروژسترون، ارتفاع اپیتلیوم رحم، قطر کل و قطر لومن غدد رحمی، تعداد انشعابات غدد رحم و ضخامت میومتر تنها در موش های تیمار شده با عصاره آبی بذر شوید در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان دادند. قطر سلول های گرانولوزای جسم زرد تخمدان و قطر هسته این سلول ها در هر دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. افزایش اندازه سلول های گرانولوزای جسم زرد بیانگرافزایش فعالیت ترشحی تخمدان و تولید هورمون های استروئیدی می باشد. عصاره آبی بذر گیاه شوید سبب رشد بخش های مختلف رحم شده است ولی عصاره آبی برگ شوید فاقد این اثرات می باشد. بذر گیاه شوید بر سیستم تولید مثلی موش های ماده تاثیر گذار بوده ولی برگ گیاه شوید اثر چندانی ندارد.

رژیم غذایی ماهی کفشک تیزدندان Psettodes erumei در آبهای ساحلی خلیج فارس از فروردین تا اسفند 1391 با نمونه برداری ماهانه 30 قطعه ماهی بررسی شد. میانگین طول کل و وزن نمونه های بررسی شده به ترتیب 39/9 ± 47/38 سانتیمتر و 79/756 ± 92/986 گرم بود. بیشترین تعداد معده های پر و بیشترین مقدار شاخص گاستروسوماتیک در ماه های مرداد (04/2 ± 22/5) و شهریور (28/2 ± 84/5) و کمترین مقدار شاخص گاستروسوماتیک در فصل پاییز و ماه آبان (24/0± 27/1) محاسبه شد که مبین بیشترین شدت تغذیه این گونه در فصل تابستان است. شاخص خالی بودن معده برای کفشک تیزدندان در کل دوره نمونه برداری 26/60 محاسبه شد که نشان می دهد این گونه نسبتاً کم خور می باشد. کمترین مقدار شاخص خالی بودن معده که موید بیشترین تعداد معده های پر می باشد نیز در فصل تابستان مشاهده گردید. شاخص خالی بودن معده در ماده های غیر بالغ بیشتر از نرهای بالغ و ماده های بالغ بود. بر اساس نتایج شاخص ارجحیت غذایی، ماهیان استخوانی اولویت غذایی اول کفشک تیزدندان (77/73)، میگو اولویت غذایی دوم (95/22) و اسکوئید (28/3) غذای تصادفی این گونه را در خلیج فارس تشکیل می دهد. میزان شاخص طول روده به طول کل بدن در ماهی کفشک تیزدندان 099/0 ± 43/0 محاسبه شد که بر گوشت خوار بودن گونه مذکور دلالت دارد.

در مطالعه حاضر اثر جایگزینی پودر ماهی باکنجاله سویا و مخمر نانوایی بر رشد، شاخصه های تغذیه ای، مورفومتریک و بازماندگی ماهیان جوان بنی (Mesopotamichthys sharpeyi) مورد بررسی قرار گرفت. تیمار غذایی شامل تیمار شاهد (فاقد پودر سویا و مخمر نانوایی)، سطح 25%، سطح 50%، سطح 75% و سطح 100% جایگزینی پودر ماهی با کنجاله سویا و مخمر نانوایی با نسبت برابر هرکدام با سه تکرار در قالب یک طرح تصادفی بررسی شد. در هر تکرار 40 عدد ماهی با میانگین وزن 29/0± 40/4 گرم در مخازن 300 لیتری ذخیره سازی و سه بار در روز در حد سیری به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که جایگزینی پودر ماهی با سطوح مختلف پودر سویا و مخمر نانوایی اثر منفی بر وزن نهایی (37/0± 80/7 در مقابل 35/0± 13/7 گرم) و درصد بازماندگی ماهیان (45/3± 5/96 در مقابل 40/1± 63/97 درصد ) در تیمار 100 درصد جایگزینی پودر ماهی در مقایسه با شاهد نداشته است (05/0P > ). مقدارکل غذای دریافتی (34/26± 59/376 در مقابل 92/7± 73/309 گرم)، کل پروتئین دریافتی (41/8± 5/120 در مقابل 55/2± 1/99 گرم ) (05 /0P <) و ضریب تبدیل غذایی(11/0± 10/3 در مقابل17/0± 70/2) (05/0P > ) افزایش یافت. همچنین کارایی پروتئین بطور معنی داری (05 /0P < ) در تیمار 100 درصد جایگزینی پودر ماهی در مقایسه با شاهد (03/0± 03/1 در مقابل 08/0± 13/1 گرم) کاهش یافته است. شاخصه های کبدی، احشایی و فاکتور وضعیت بدن ماهیان در بین تیمارها با یکدیگر تفاوت نداشتند (05/0P > ). بنابراین استفاده از کنجاله سویا و مخمر نانوایی برای جایگزینی کامل با پودر ماهی در جیره غذایی ماهیان جوان بنی توصیه میشود.

هورمون لووتیروکسین سدیم ارتباط ویژه ای با مراحل اولیه رشد، نموو بقاء تخم و لارو ماهیان دارد. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه عملکرد هورمون لووتیروکسین سدیم بر درصد تخمه گشایی و بقاء لارو قزل آلای رنگین کمان در مراحل اولیه رشد و نمو می باشد. این تحقیق، در کارگاه تکثیر و پرورش روستای دلخان سپیدان شیراز انجام گرفت. تخم های لقاح یافته به مدت شش ساعت در حمام لووتیروکسین سدیم با غلظت های 0، 1/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر ( با سه تکرار)، در سینی تراف های فایبر گلاس قرار گرفتند. بعد از تخمه گشایی لاروهای حاصله به مدت شش ساعت مجددا در حمام لووتیروکسین سدیم با غلظت های فوق قرار گرفتند، سپس تا مرحله جذب کیسه زرده، در تراف های بدون سینی دارای جریان آب قرار گرفته و پس از تخلیه لاروها در تشتهای جداگانه، به شمارش لاروها پرداخته شد. و در پایان، پس از جذب کیسه زرده، تعداد لاروهای زنده قزل آلای رنگین کمان شمارش گردید. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که بیشترین درصد تخمه گشایی (04/1± 42/81%) و درصد بقاء لاروها بعد از جذب کیسه زرده (75/0± 90/72%) در غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر لووتیروکسین سدیم، مشاهده شد (05/0>P). این تخقیق نشان می دهد که لووتیروکسین سدیم منجر به افزایش درصد تخمه گشایی و درصد بقاء لاروها بعد از جذب کیسه زرده می گردد.

در تحقیقات زیادی اثرات ضدافسردگی، ضد میکروبی، ضددردی و آنتی اکسیدانی گیاه مریم گلی (Salvia officinalis L. ) مورد بررسی قرار گرفته است. دراین تحقیق اثر ضدالتهابی اسانس مریم گلی بر التهاب ایجاد شده با تزریق گزیلن در گوش راست موشهای کوچک آزمایشگاهی نر مطالعه شد. بدین منظور در گروههای تجربی03/0 میلی لیتر گزیلن در لاله گوش راست موشهایی با وزن 25-20 گرم بصورت زیر جلدی تزریق شد. به گروههایی از حیوانات اسانس5، 10 و 20 درصد مریم گلی و دگزامتازون (mg/kg15)، 30 دقیقه قبل از تزریق گزیلن بصورت داخل صفاقی تجویز شد. از دگزامتازون بعنوان یک داروی ضدالتهاب کورتیکواستروئیدی استفاده گردید. التهاب براساس تفاوت وزنی قطعات 6 میلی متری جدا شده از هر یک از دو گوش تزریق شده و تزریق نشده موشها سنجیده شد. پس از تزریق اسانس یا دارو از حیوانات خونگیری شده و تعداد لوکوسیتهای سرم خون حیوانات شمارش شد. نتایج نشان داد که اسانس مریم گلی اثر ضدالتهابی دارد، که با اثر دگزامتازون قابل مقایسه است.

زمینه مطالعه: هیدروکربن های حلقوی آروماتیک از آلاینده های آلی محیط می باشند و می توانند بر آبزیان و اکوسیستم های آبی اثرات مخربی داشته باشند. هدف: مطالعه حاضر به بررسی اثر هیدروکربن بنزوآلفاپایرن (BaP) بر ساختار آبشش و تغییرات سطوح کورتیزول ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) پرداخته است. روش کار: ماهیان در سه گروه پایه، شاهد و تیمار بررسی شدند. درگروه تیمار از ایمپلنت داخل صفاقیmg/kg 50 بنزوآلفاپایرن به ازای وزن بدن در g µ l/10 روغن نارگیل به ازای وزن بدن، در گروه شاهد g µ l/10 روغن نارگیل به ازای وزن بدن استفاده شد و گروه پایه بدون دستکاری باقی ماند. 72 ساعت پس از ایمپلنت نمونه گیری صورت گرفت. برای نمونه گیری پس از بی هوش کردن ماهی، نمونه خون و کمان آبششی تهیه شد. نتایج: نتایج افزایش معنی دار سطوح کورتیزول پلاسما را در دو گروه شاهد و تیمار BaP نشان داد. ارزش گذاری تغییر بافت بیانگر آسیب سخت آبششی تحت تیمار BaP بود. نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد BaP با تغییر سطوح کورتیزول پلاسما و ایجاد عوارض آبششی می تواند در تنظیم اسمزی و تنفس ماهیان اختلال ایجاد نماید و از این طریق در ادامه در موازنه هیدرومینرال و بقای ماهی اثرات مخربی داشته باشد.

گونه سیاه ماهی توئینی (Capoeta damascina) از جمله ماهیان آب های داخلی است که پراکنش وسیعی در زیستگاه های مختلف دارد. با توجه به توانایی زیست این گونه در زیستگاه های مختلف، این تحقیق با هدف شناخت الگوهای ریختی مشترک که آنها را قادر به زیست در زیستگاه های مختلف می کند و روند انعطاف پذیری آنها با استفاده از روش ریخت سنجی هندسی به اجرا در آمد. برای این منظور تعداد 150 نمونه ماهی از 5 اکوسیستم آبی مختلف واقع در بخش ایرانی حوضه دجله نمونه برداری گردید، از سمت جانبی چپ نمونه ها عکسبرداری و تعداد 17 لندمارک (مرز نشانه) جهت استخراج داده های شکل بدن در روش ریخت سنجی هندسی توسط نرم افزار TpsDig2 رقومی گردید. داده های حاصل پس از آنالیز پروکراست، توسط تحلیل های چندمتغیره تجزیه به مولفه های اصلی (PCA)، تجزیه همبستگی کانونی (CVA) براساس ارزش p حاصل از permutation test و آنالیز خوشه ای مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین شکل بدن هر پنج جمعیت مورد مطالعه وجود دارد (0001/0>P). عمده ی این تفاوت ها مربوط به تغییرات در ناحیه پوزه، عمق سر، موقعیت باله ی سینه ای و مخرجی و عرض ساقه ی دمی بودند، که بیانگر انعطاف پذیری این بخش ها در پاسخ به شرایط محیطی زیستگاه جمعیت های مورد بررسی می تواند باشد. داشتن دهان با موقعیت شکمی، شکل سر، شکل بدن کاملا« دوکی شکل به عنوان ویژگی های مشترک در بین اعضای این گونه بودند که می تواند بیانگر عام گرا بودن شکل بدن این گونه باشد، که برای گونه هایی که در محیط های متغییر مثل رودخانه ها زیست می کنند می تواند یک مزیت محسوب گردد.

سقط جنین در گاو و گاومیش رایج است و به استثنا، آلودگی با سالمونلا آبورتوس اطلاعات کمتری در مورد سایر علل سقط جنین مورد بررسی و آنالیز قرار گرفته است. بررسی سرو اپیدمیولوژیکی در گله ئی توام با سابقه سقط ( نعداد گاو43 و گاو میش 47 راس ) درناحیه شمال ایران انجام گرفت وسرم های مثبت در برابر عفونت های رینو تراکئیت، بروسلا آبورتوس، زبان آبی، بیماری اسهال ویروسی و توکسوپلاسما گوندئی بااستفاده از کیت های تجاری الایزا تعیین شدند. نتایج نشان داد اکثر دام های گله، مبتلا به بیماری رینوتراکئیت عفونی بودند ( 05/0 < p و 8 /69 و 3 /70% ) و بترتیب سقط بر اثر بروسلا آبورتوس (05/0P> 6/32و 6/42% )، اسهال ویروسی (3/ 9 و 4/6% و 05/>0 P ) و ویروس زبان آبی (7/4، 4/6 % و 05/0 P >) صورت گرفته بود، تمام دام ها در برابر توکسو پلاسما گوندئی سرم منفی بودند در گاو میش های سرم مثبت بر حسب سن در برابر بروسلا آبورتوس، ویروس زبان آبی و عوامل عفونی متعدد تفاوت قابل توجهی وجود داشت (05/0 P< ). درسقط پیشین یا اخیر گاو و گاومیش نسبت قابل توجهی مشاهده شد ( ا00/0>Pً ). نتایج نشان داد که سقط در دام های سرم مثبت در برابر عوامل عفونی مورد مطالعه در مواجهه با جدایه های دیگر نسبت قابل توجهی وجود ندارد در حالی که درسقط های پیشین و اخیر هر دو نوع دام نسبت قابل توجهی وجود داشت.

مار چلیپر (Natrix tessellata) متعلق به خانواده کلوبریده، نیمه آبزی و روز فعال بوده و در اکثر مناطق ایران انتشار دارد. این مطالعه به منظور بررسی زیست شناسی تولید مثل جنس ماده در مار چلیپر از اوایل فروردین تا آبان 1391 در استان مازندران انجام شد. 63 نمونه ماده از چهار ایستگاه مزرعه پرورش ماهی ﺁ ب بندانسر، پارک جنگلی شهید زارع، شالیزارهای اطراف ساری و رودخانه تجن واقع در شهرستان ساری در طول روز با دست و تور دستی جمع آوری شدند. نمونه ها با کلروفرم بیهوش شده و پس از انجام مطالعات ریخت شناسی و زیست سنجی تشریح شده گردیده و تخمدان ها و اویداکت ها مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ماده های مار چلیپر پس از خواب زمستانی و در اواسط فروردین فعالیت زیستی خود را از سر گرفته و فصل تولیدمثل خود را آغاز می کنند. اووژنز از اواسط اردیبهشت تا اواخر خرداد به اوج خود می رسد، از اواخر تیر کاملاً کاهش یافته و در مرداد ماه خاتمه می یابد. تخم گذاری از اواخر بهار تا اوایل تابستان است. نوزادان و نمونه های جوان از اوایل مرداد تا مهر به وفور یافت می شوند.

Euchlanis dilatata از روتیفرهای آب شیرین است که پتانسیل پرورش مناسبی به عنوان غذای زنده در آبزی پروری دارد. در این تحقیق رشد و تولید این گونه با تغذیه جیره از 6 جیره شامل کلرلا (Chlorella vulgaris)، سندسموس (Scenedesmus quadricauda)، کلرلا + سندسموس، کود مرغی، کود گاوی، کود مخلوط مرغی + گاوی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به مدت 16 روز در دمای 24 درجه سانتی گراد، دوره نوری 12 ساعت تاریکی: 12 ساعت روشنایی و شدت نور 60 میکرمول فوتون بر متر مربع بر ثانیه در ارلن مایرهای 250 میلی لیتری در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که نوع جیره بر رشد و تولید E. dilatata تاثیر معنی دار دارد (P<0. 05). میانگین اوج تراکم جمعیت روتیفر E. dilatata تغذیه شده با تیمارهای کلرلا، سندسموس، کلرلا + سندسموس، کود مرغی، کود گاوی، کود مخلوط مرغی+ گاوی به ترتیب 7/115، 0/65، 8/128، 3/22، 2/69 و 3/163 فرد در میلی لیتر بدست آمد. علاوه بر این، میانگین میزان رشد ویژه روتیفر به ترتیب 25/0، 24/0، 28/0، 02/0، 24/0 و 30/0 در روز بدست آمد. میانگین طول و عرض لوریکا بترتیب دارای دامنه 272-153 میکرون و 226-108 میکرون داشت. بطورکلی، پرورش این گونه با کلرلا + سندسموس و تیمار کود مرغی + کود گاوی عملکرد مناسب تری را داشت. پرورش E. dilatata با تغذیه روی کود مرغی + کود گاوی ممکن است هزینه های تولید روتیفر را کاهش دهد.

مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان آلودگی رسوبات سطحی مناطق بین جزرو مدی استان بوشهر به فلزات سنگین روی، مس، کادمیم و سرب و تجمع آنها در کیتون پوست ماری در 5 ایستگاه نایبند، کلات، رستمی، هلیله و بوشهر در سواحل استان بوشهر در زمستان 1389 وتابستان 1390 به انجام رسیده است. نتایج نشان داد که الگوی غلظت فلزات سنگین در نمونه های رسوب، بافت نرم و بافت سخت کیتون پوست ماری به ترتیب به صورت Pb>Cu>Cd Zn>، Cu>Zn>Cd>Pb و Zn>Cu>Pb>Cd می باشد. بین بافت نرم _رسوب، بافت سخت _ رسوب و بافت نرم _ بافت سخت اختلاف معنی داری مشاهده نشد( 05/0 p> ). این یافته مشخص می کند که جذب و تجمع زیستی فلزات در کیتون به تنهایی وابسته به غلظت فلزات در رسوبات نمی باشد. بلکه منابع دیگری ممکن است در دسترسی زیستی دخالت داشته باشند. غلظت فلزات در رسوبات فقط از سطح LAL بیشتر بود و از حدود سایر استانداردهای تعیین شده برای فلزات کمتر بود. بنابراین میتوان گفت مناطق مورد مطالعه نسبتا پاک و عاری از آلاینده های فلزی است. مقایسه میانگین غلظت فلزات روی، مس، کادمیم و سرب در بافت نرم کیتون پوست ماری(Chiton lamyi، Dupuis، 1918) با برخی استانداردهای جهانی نشان داد که میزان مس و کادمیم در بافت نرم از برخی استانداردهای جهانی بیشتر است. این مسئله می تواند برای آبزیانی که از کیتون تغذیه می کنند تهدید آمیز باشد، کیتون ها ممکن است صدف(بافت سخت) خود را برای جدا سازی بخشی از کادمیم جذب شده در بافت نرم مورد استفاده قرار دهند.

روتیفر آب شیرین B. calyciflorus یکی از مهمترین گونه های زئوپلانکتونی می باشد که درآبزی پروری، زنجیره غذایی اکوسیستم های آبی و پایش های زیست محیطی دارای اهمیت می باشد. ترکیبات نیکل یکی از آلاینده های محیطی پایدار در محیط بوده که از لحاظ شیمیایی و زیستی قابلیت شکستن به ترکیبات سمی آلی دیگر را ندارد و به کندی از محیط حذف می شود. در این تحقیق سطح پاسخ جمعیت روتیفر Brachionuscalyciflorus نسبت به شش غلظت مختلف از نیکل (0، 025/0، 05/0، 1/0، 2/0 و 4/0 میلیگرم در لیتر) با سه تکرار به ازای هر غلظت طی مدت 8 روز مورد بررسی قرار گرفت. تراکم و نرخ رشد ویژه روتیفرهابه طور روزانه در گروه شاهد و تیمارهای حاوی فلز نیکل محاسبه شد. نتایج نشان داد که رشد جمعیت روتیفرها با افزایش غلظت نیکل در محیط کشت به طور معنی داری (05/0>P) کاهش یافت. بیشترین تراکم(05/0± 15/49 فرد در میلی لیتر) در روز هشتم مربوط به تیمار شاهد و کمترین تراکم (0± 67/1فرد در میلی لیتر) مربوط به تیمار حاوی غلظت 4/0 میلیگرم در لیتر فلز نیکل بدست آمد. همچنین نرخ رشد ویژه روتیفرها با افزایش غلظت این فلز به طور معنی داری (05/0>P) کاهش یافت و از 56/0 در تیمار شاهد به 07/0 در غلظت 4/0 میلیگرم در لیتر فلز نیکل رسید. نتایج این تحقیق نشان داد که روتیفرB. calyciflorus نسبت به فلز نیکل از حساسیت بالایی برخوردار است.

پارامترهای متعدد سیمای سرزمین بر غنا و تنوع گونه ای مناطق حفاظت شده اثر می گذارند که باید در طراحی و انتخاب مناطق جهت حفاظت از گونه ها مورد توجه قرار گیرند. در این پژوهش تاثیر دو پارامتر حاشیه و اندازه منطقه حفاظت شده بر تنوع و غنای گونه ای شش منطقه حفاظت شده استان کهگیلویه و بویر احمد شامل دنا، خئیز و سرخ، دنای شرقی، خامین، دیل و تنگ سولک بررسی شد. در مجموع تعداد 20 گونه پستاندار بزرگ جثه در این مناطق مشاهده و ثبت شد. بیشترین مقدار غنا (65/19) و تنوع گونه ای (64/1) در منطقه حفاظت شده دنا و کم ترین مقدار غنا (45/9) و تنوع گونه ای (79/0) در منطقه تنگ سولک به دست آمد. تجزیه داده ها با استفاده از رگرسیون خطی بیانگر تاثیرپذیری مثبت غنا و تنوع گونه ای پستانداران از مساحت منطقه حفاظت شده و تاثیرپذیری منفی این پارامترها از شکل منطقه (نسبت محیط به مساحت) می باشد. با توجه به روند تخریب زیستگاهها و محدود شدن حفاظت از تنوع زیستی به مناطق چهارگانه، جلوگیری از کاهش نسبت محیط به مساحت و تلاش در افزایش وسعت مناطق می تواند در راستای مدیریت بهتر و حفاظت از تنوع زیستی استان کهگیلویه و بویر احمد ثمربخش باشد.

در این تحقیق، تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبی سیر روی منابع انرژی و سرماسختی در حشرات کامل سوسک کلرادو مورد بررسی قرار گرفت. لاروهای سن دوم یک روزه تا پایان سن چهارم لاروی با برگ های سیب زمینی تازه آغشته به غلظت های مختلف عصاره (50، 25، 15، 5 درصد و شاهد) به صورت روزانه تغذیه شدند. میزان تغییرات گلیکوژن، کربوهیدرات و چربی کل به ازای میلی گرم وزن خشک بدن حشره برای 4 حشره ی نر و ماده به صورت جداگانه اندازه گیری شد. همچنین تاثیر غلظت های 50، 25، 10 و 5/2 درصد عصاره سیر بر سرماسختی ارزیابی گردید. نتایج بیانگر اثرات معنی دار غلظت های عصاره ی سیر بر میزان چربی کل و قند است (001/0 >p). بیشترین میزان کاهش و افزایش قند بترتیب پس از کسر اثر شاهد، در غلظت 25% به میزان 37/49 درصد و در غلظت 5%، 23/141 درصد مشاهده شد. همچنین، بیشترین میزان کاهش و افزایش چربی کل پس ازکسر اثر شاهد بترتیب در غلظت 5% به میزان 33/15 درصد و غلظت 25% به میزان 46/38 درصد مشاهده گردید. عصاره ی سیر روی مقدار گلیکوژن تاثیر معنی داری نداشت. عصاره ی سیر در غلظت 10% بیشترین افزایش نقطه فوق سرما را در مقایسه ی با شاهد، به میزان 14/ 5-به همراه داشت (01/0 p<). نتایج موید آن است که عصاره ی سیر می تواند با تاثیر بر منابع انرژی و ظرفیت فوق سرمای سوسک کلرادوی سیب رمینی، نرخ زنده مانی حشرات زمستان گذران را کاهش دهد.

برخی از خصوصیات بیولوژیکی اسپرم شامل پارامترهای فیزیکی، شاخص های بیوشیمیایی پلاسمای سمینال (ترکیبات یونی و آلی) و موفقیت لقاح ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در تکثیر خارج از فصل مورد مطالعه قرار گرفت. غلظت یون های سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و کلر به ترتیب 22/28± 87/60، 69/13± 56/36، 19/1± 33/4، 88/0± 08/3 و 60/27± 96/71 میلی مول در لیتر بود. پلاسمای سمینال حاوی 13/0± 26/0گرم در دسی لیتر پروتئین، 54/1± 69/2 میلی گرم در دسی لیتر کلسترول، 86/0± 23/2 میلی گرم در دسی لیتر گلوگز، 45/2± 46/6 میلی گرم در دسی لیتر تری گلیسرید و 31/9± 04/11 میلی گرم در دسی لیتر اوره بود. میزان اسپرماتوکریت 57/3± 41/24 درصد، تعداد اسپرماتوزوآ 109×23/1± 98/2در هر میلی لیتر اسپرم، محدوده pH 26/0± 16/7 و طول دوره حرکت اسپرم 24/5± 72/27 ثانیه بود. pH مایع سمینال از 32/0± 72/6 در فصل تکثیر به 26/0± 16/7 در طی تکثیر خارج از فصل افزایش یافت (01/0p<). اما اسپرماتوکریت، غلظت یون های کلسیم، کلر و میزان کلسترول مایع سمینال به صورت معنی داری در تکثیر خارج از فصل کاهش یافت (01/0p<). همچنین درطی تکثیر خارج از فصل تعداد اسپرماتوزوآ و میزان تری گلیسرید به صورت معنی داری کم شد (05/0p<). حجم اسپرم، طول دوره حرکت، موفقیت لقاح، غلظت یون های سدیم، منیزیم و پتاسیم، سطوح اوره و پروتئین مایع سمینال در تکثیر فصل و خارج از فصل باهم تفاوتی نداشتند (٠ ٥ /٠ p>). در این مطالعه پارامترهای فیزیکی اسپرم، پارامترهای بیوشیمیایی مایع سمینال و موفقیت لقاح در ماهی قزل آلای رنگین کمان طی فصل تکثیر و تکثیر خارج از فصل مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه تفاوت های معنی داری در برخی از پارامترهای اسپرم شناختی و بیوشیمیایی مایع سمینال مشاهده شد.