مدیریت پرستاری
سال:1401 | دوره:11 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

مقدمه: با توجه به طیف گسترده علایم و ویژگی های بالینی افسردگی اساسی، می توان گفت که عوامل زیادی در شدت دوره های افسردگی، عود آن ها و همچنین گستردگی پیامدهای آن ها دخالت دارند؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان، ذهن آگاهی و شفقت به خود در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی انجام شد. روش کار: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه ی افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بودند که به کلینیک ژوان شهر تهران در سال 1401 مراجعه نمودند. 30 نفر از بیماران مبتلا به افسردگی اساسی به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (15 نفره) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس تنظیم شناختی هیجان، مقیاس شفقت به خود، مقیاس ارزیابی ذهن آگاهی و جلسات درمان مبتنی بر پدیرش و تعهد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری منجر به تعدیل راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، افزایش شفقت به خود و ذهن آگاهی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شد (01/0>P). نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، افزایش شفقت به خود و ذهن آگاهی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: وقوع پاندمی کووید19، موجب تحت تاثیر قرار گرفتن گروه شغلی پرستاران و ایجاد بی میلی در ماندن در شغل برای آنان شده است. هدف این پژوهش طراحی، اعتبارسنجی و نیز پایایی پرسشنامه عوامل مرتبط با تمایل به ترک خدمت پرستاران در پاندمی کووید19 است. روش بررسی: در این پژوهش ابتدا از مدل مفهومی استرس شغلی، کیفیت زندگی و تمایل به ترک شغل مدل مفهمومی استفاده شد وپس از آن به منظور طراحی گویه های پرسشنامه به جستجو مطالعات منتشر شده در چند پایگاه داده ای Web of science، Scopus، PubMed، Magiran، SID و Google Scholar پرداخته شد. روایی محتوا و صوری به صورت کمی محاسبه شد و در مرحله آخر، برای محاسبه پایایی پرسشنامه از ضریب آلفا کرونباخ و آزمون مجدد استفاده شد. یافته ها: شاخص روایی محتوا و نسبت روایی محتوا در هر چهار بعد عوامل فردی، شغلی، سازمانی و فراسازمانی نیز در محدوده 8/0 تا 1 بدست آمد. روایی صوری سوالات بین 5/4-1/2 بود. در بررسی پایایی ضریب آلفا کرونباخ هر بعد از پرسشنامه امتیازی بالاتر از 7/0 بدست آمد. نتیجه گیری: پرسشنامه مذکور دارای روایی و پایایی مطلوبی بوده و در مطالعات تمایل به ترک خدمت و یا ماندگاری پرستاران در شغل خود در پاندمی ها مناسب است.

سردبیر محترم، از ژانویه سال 2020 یک بحران ناگهانی در سلامت عمومی جهان ایجاد شد که در طی مدت کوتاهی از شهر ووهان چین به سراسر جهان گسترش یافته و به تهدیدی جدی برای بشر بدل شد(1). به گفته مرکز کنترل بیماری، این یکی از مهمترین و غیرقابل پیش بینی ترین بحران های سلامت عمومی جهانی در چند وقت اخیر بوده است (2). شیوع ویروس کرونا در کشور و ابتلای تعداد زیادی از هموطنان به این ویروس منحوس، کادر درمانی و پزشکی کشور را درگیر خود کرد. از جمله چالش های مدیریتی در این دوران می توان به کمبود نیروی انسانی به خصوص پرستار اشاره کرد. البته این کمبود در سال های قبل هم احساس می شد، ولی با شیوع ویروس کرونا، این احساس نیاز بیش از پیش احساس شد. از جمله راهکارها در مدیریت نیروی انسانی در دوران کرونا با توجه به کمبود ذکر شده، استفاده از ظرفیت نیروی انسانی هیات علمی آموزشی پرستاری بود؛ بطوریکه این اعضا به بخش های ستادی و مراکز تحقیقاتی دانشگاه فراخوان شدند تا پرستاران شاغل در مراکز تحقیقاتی و ستادی جهت مراقبت از بیماران در مراکز درمانی حضور یابند، و اساتید و مدرسان دانشگاه بجای آنها در ستاد در جمع آوری آمارهای مرتبط با کرونا انجام وظیفه نمایند. لازم به ذکر است که حضور هیات علمی آموزشی در بخش های ذکر شده، توجیهی برای عدم انجام نقش اصلی آنها یعنی آموزش دانشجویان نبود. اگرچه که کووید-19، در کوتاه مدت، شیوه تحصیل و یادگیری را با تغییر و تحول عجیب و عظیمی روبرو کرد و بر سیستم های آموزشی سراسر جهان و ایران تاثیر گذاشت و منجر به بسته شدن دوره های حضوری در مدارس و دانشگاه ها شد (3)، ولی برای اینکه آموزش دانشجویان در طول دوره فاصله گذاری اجتماعی دچار وقفه نشود و برنامه های درسی طبق برنامه از قبل مشخص شده، تداوم داشته باشد راهکارهای مختلفی ازجمله آموزش مجازی ارایه شد (4). تهیه محتوای آموزشی برای آموزش مجازی بار سنگینی برای اساتید بود. زیرا هم تهیه آن با نرم افزار های جدید و صدا گذاری اسلایدها بسیار زمان بر بود و هم استفاده از فناوریهای ناآشنا و سامانه های جدید برای تهیه محتوا نیازمند زمان و تلاش برای یادگیری کار کردن با آن نرم افزارها و سامانه ها بود. مدرسان نیز چون قبلا در مورد شیوه آموزش مجازی دوره های مشخص و مفیدی را سپری نکرده بودند لذا تحت فشار کاری زیاد قرار گرفتند. نقش پر رنگ پژوهشی در ایام دور کاری و انتظار دانشگاه برای انجام پژوهش های با موضوع کرونا، از دیگر نقش های اساتید در دوران کرونا بود. رشد قابل توجه تعداد طرح های تحقیقاتی تصویب شده و مقالات علمی پژوهشی چاپ شده توسط اعضای هیات علمی (5) حکایت از این نقش و عملکرد دارد. با شروع کارآموزی ها در آموزش پزشکی از خرداد 1399، دانشجویانی که نزدیک یکسال در خانه بودند، به ناچار برای کارآموزی باید حاضر می شدند. این حضور در کارآموزی موجب ترس و نگرانی در دانشجویان و خانواده های آنان شد. از جمله نقش های اعضای هیات علمی آموزشی، ایجاد آرامش در دانشجویان و کاهش ترس و اضطراب آنها بود. آنها با صحبت با دانشجویان و توضیح شرایط حرفه ای، شرایط کارآموزی را در عمل به گونه ای مهیا کردند که پس از گذشت چند ماه، دیگر هیچ دانشجویی از مراقبت از بیماران حتی بیمار کرونایی واهمه نداشت. همه گیری بیماری کووید-19 آنچه اغلب نادیده گرفته می شد را به همگان یادآوری کرد، نقش همیشگی پرستاران در سیستم مراقبت های بهداشتی بود. در سال 2020 نقش مهم پرستاران بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. سازمان بهداشت جهانی (WHO) سال 2020 را «سال پرستاران و ماماها» نامگذاری کرد (6). بسیاری از تصاویر هنری از شجاعت و از خودگذشتگی پرستاران در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد (7). منظور این رسانه ها، پرستارانی بودند که در بیمارستان شاغل بودند و به عنوان خط مقدم مبارزه با کرونا معرفی شدند. اما در میان گروه های مختلف تیم سلامت، آنچه جایی دیده نشد و مورد توجه واقع نشد نقش اعضای هیات علمی آموزشی بود. این گروه اگرچه به ظاهر در خط مقدم مبارزه نبودند ولی نقش بسزایی در تربیت دانشجویان به عنوان نیروهای آینده نظام سلامت داشتند. بطور کلی نقش های اعضای هیات علمی آموزشی اگر چه کمتر مورد توجه مردم، مسیولین و رسانه ها قرار گرفت ولی نمی توان نقش آنها را در مقابله با بحران و پاندمی کرونا نادیده گرفت. تجربه آموزش در دوران کرونا نشان از آن دارد که اعضای هیات علمی آموزشی با وجود شرایط سخت و طاقت فرسا از اهداف و وظایف آموزشی خود عقب ننشستند و حتی با مسیولیت پذیری بیشتر آن را به سرانجام رسانند. با این توضیحات به نظر می رسد وقت آن است در رابطه با نقش گروه های مختلف تیم سلامت از جمله اعضای هیات علمی آموزشی در کنترل و مقابله با کرونا بازنگری صورت گیرد.

مقدمه: تاب آوری پرستاران در تحقیقات توجه زیادی را به خود جلب کرده است. داشتن سطح بالایی از تاب آوری در پرستاران برای موفقیت حرفه ای و مدیریت عوامل استرس زا در محیط کار ضروری است. لذا هدف از این پژوهش بررسی نقش تعدیل گری اشتیاق شغلی در رابطه بین استرس شغلی و تاب آوری در پرستاران بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان بود. روش کار: روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل 1700 نفر از پرستاران بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان بود که بر اساس روش مونت کارلو و با روش نمونه گیری در دسترس 200 نفر (60 مرد و 140 زن) انتخاب شده بود. پرسش نامه های استرس شغلی HSE (موسسه HSE، 1990)، تاب آوری(کانر و دیویدسون، 2003) و اشتیاق شغلی (شافلی و بیکر، 2013) بر روی نمونه اجرا شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزارهای SPSS-24 و Amos-24 و با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد، استرس شغلی اثر منفی و معنی داری (001/0> P) بر اشتیاق شغلی دارد و اشتیاق شغلی اثر مثبت و معنی داری (001/0> P) بر تاب آوری دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد، متغیر اشتیاق شغلی در رابطه بین استرس شغلی و تاب آوری نقش تعدیل کننده داشته و این رابطه در جهت مثبت تعدیل می کند. نتیجه گیری: بنابراین علارغم این که استرس شغلی یک عامل مهم در کاهش تاب آوری است، اما با وجود اشتیاق شغلی در کارکنان، افزایش استرس شغلی، نمی تواند تاب آوری را چندان کاهش دهد.

مقدمه: ارتقای پیروی بیماران از توصیه های درمانی، همواره از دغدغه های متخصصان سلامت است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش دشواری در تنظیم هیجان، تحمل آشفتگی و استرس ادراک شده در پیش بینی پیروی از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر سنندج در سال 1401 بودند. به این منظور تعداد 230 نفر از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، مقیاس تحمل آشفتگی، مقیاس استرس ادراک شده و مقیاس پیروی از درمان پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دشواری در تنظیم هیجان و استرس ادراک شده با پیروری از درمان رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین تحمل آشفتگی با پیروی از درمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 6/69 درصد واریانس پیروی از درمان به وسیله دشواری در تنظیم هیجان، تحمل آشفتگی و استرس ادراک شده تبیین می شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، در مراکز درمانی و بیمارستان ها به درمان های مبتنی بر تنظیم هیجان و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن با هدف پایبندی به درمان های دارویی، سبک زندگی سالم تر و در نتیجه کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت توجه ویژه ای شود.

مقدمه: فناوری تلفن همراه مرزهای بین کار و خانواده را محو کرده است و کار را آسان تر از همیشه در زندگی خانوادگی کارکنان معمولی ایجاد می کند و منجر به تضاد کار و خانواده می شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان با توجه به میانجی گری عجین شدن با شغل و تعارض کار-خانواده در بین کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان می باشد. روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، پزشکان و پرستاران بیمارستان کوثر شهر سمنان می باشند. بر مبنای نمونه گیری تصادفی ساده، 215 پرسشنامه توزیع شد و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart-Pls داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه عجین شدن با شغل شاوفلی و همکاران (2006)، رفتار نوآورانه کانتر و همکاران (1998)، تعارض کار-خانواده نتمیر (1996) و استرس محل کار سیار بنگ و تاک (2016) استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان، عجین شدن با شغل و تعارض کار-خانواده تاثیر معناداری دارد. عجین شدن با شغل و تعارض کار-خانواده بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر معناداری دارد. تعارض کار-خانواده بر عجین شدن با شغل تاثیر معناداری دارد. افزون بر این، عجین شدن با شغل تاثیر استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان را میانجی گری می کند و تعارض کار-خانواده نیز رابطه بین استرس های محل کار سیار و رفتار نوآورانه کارکنان را میانجی گری می کند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری کرد که استرس محل کار سیار می تواند در اثر افزایش زمان و گرفتن انرژی از کارکنان سبب دلزدگی شغلی شده و بر عجین شدن با شغل تاثیر منفی بگذارد. همچنین با تشدید تعارض کار-خانواده، رفتار نوآورانه پزشکان و پرستاران را کاهش دهد.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین نوع تشخیص بیماری سرطان در بین بانوان در دنیا است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خستگی در رابطه بین کنترل شناختی با علایم استرس پس از سانحه و پیروی از درمان در بیماران مبتلابه سرطان پستان انجام شد. روش کار: در قالب یک طرح همبستگی از بین زنان 18 تا 60 سال مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک آنکولوژی بیمارستان کوثر شهر کرج با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 206 نفر انتخاب شدند و به چک لیست PTSD، مقیاس ارزیابی کارکردهای اجرایی، مقیاس انعطاف پذیری شناختی، مقیاس خستگی ناشی از سرطان و پرسش نامه پیروی از درمان پاسخ دادند. یافته ها از طریق روش پیشرفته آماری مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده نرم افزارهای SPSS26 و 4 SmartPLS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین کنترل شناختی با PTSD (001/0>P=؛ 76/3=T؛ 598/0=β, )، کنترل شناختی با خستگی (001/0>P=؛ 17/19=T؛ 829/0-=β, ) و خستگی با PTSD(02/0P=؛ 38/2=T؛ 389/0=β, ) بود. همچنین بین کنترل شناختی با پیروی از درمان (21/0=P؛ 29/1=T؛ 23/0=β, ) و خستگی با پیروی از درمان (93/0P=؛ 09/0=T؛ 01/0=β, ) رابطه معناداری گزارش نشد. افزون بر این، در رابطه بین کنترل شناختی با PTSD خستگی نقش میانجی جزیی و در رابطه بین کنترل شناختی و پیروی از درمان نقش میانجی کامل ایفا کرد. نتیجه گیری: درمجموع یافته های به دست آمده بر نقش مهم آسیب های شناختی ناشی از سرطان در پیامدهای احتمالی این بیماری تاکید داشت. مساله مهمی که در کنار دیگر مشکلات مانند خستگی می تواند بر کیفیت زندگی و سلامت روان بیماران مبتلابه سرطان پستان تاثیرگذار باشد و نیازمند توجه جدی متخصصین سلامت روان در ایران است.

مقدمه: شیوع ویروس کرونا و بحران کنونی ایجادشده در دنیا به ویژه در کشور ایران، نظام سلامت و جامعه ایران را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده است. این بیماری به جز نظام سلامت، سایر عرصه ها ازجمله نظام آموزش عالی در حوزه آموزش پزشکی را تحت تاثیر قرار داده است. در چنین شرایطی تغییر روش آموزش و تغییر نگرش نسبت به شیوه های قبلی آموزش ضروری به نظرمی رسد. روش کار: این مطالعه با رویکرد کیفی در سال 1400 انجام شد. نمونه گیری هدفمند و از نوع گلوله برفی بود. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته با مشارکت 26 نفر از خبرگان آموزش پزشکی، آموزش پرستاری و مدیریت آموزشی با تخصص و تجربه علمی در حوزه آموزش الکترونیک استفاده شد. به منظور ارزیابی صحت و استحکام داده ها از چهار معیار مقبولیت، قابلیت اطمینان، قابلیت انتقال و قابلیت تایید گوبا و لینکلن استفاده شد. داده ها بر اساس روش گرانهیم و لاندمن مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: پس از انجام مصاحبه و جمع بندی نهایی و تایید خبرگان، پنج بعد 1-سیاست گذاری (شامل مولفه های ملی و بین المللی)، 2-زیرساخت ها (شامل مولفه های فن آوری، پشتیبانی، حقوقی و اخلاقی، آموزش پژوهی)، 3-ساختار (شامل مولفه های مدیریت، طراحی، اجرا، ارزیابی)، 4-آموزش (شامل آموزش بالینی، آموزش مداوم، آموزش سلامت)، 5-منابع (شامل مولفه های مالی، انسانی، دانشی یا محتوا) و 162 شاخص شناسایی شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر که منتج به شناسایی ابعاد و مولفه های آموزش الکترونیک در دانشگاه های علوم پزشکی تهران شد می تواند مسیر حرکت به سمت اجرای طرح تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی مبتنی بر برنامه آموزش عالی حوزه سلامت را تسهیل نماید و در جهت بهره گیری هرچه بهتر از آموزش الکترونیک گام های موثرتری برداشته شود.

مقدمه: پرستاری به عنوان حرفه ای سرشار از استرس و هیجانی در نظر گرفته شده است. این روزها بخاطر شیوع کووید-19، رایج ترین واکنش هیجانی که پرستاران با آن درگیر هستند، اضطراب است. تحقیق حاضر نیز با هدف طراحی و اعتبارسنجی الگویی برای سازگاری پرستاران با شرایط پاندمی کرونا انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، اکتشافی و از لحاظ نوع، توصیفی است که به روش میدانی در دو مرحله ی کیفی و کمی اجرا گردید. نمونه ی آماری در مرحله اول 20 نفر از پرستاران زن که به شیوه هدفمند با روش ارجاع زنجیره ای (روش گلوله برفی) انتخاب گردید. در مرحله دوم تعداد 274 نفر از پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان اردبیل که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در مرحله اول، مصاحبه ی نیمه ساختاریافته و در مرحله دوم، پرسشنامه محقق ساخته منتج از مرحله اول بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در مرحله اول، از روش تحلیل مضمون و نرم افزار Atlas-ti در شش گام و در مرحله دوم نیز از آزمون تحلیل عاملی تاییدی و از نرم افزار Smart PLS نسخه 3 استفاده گردید. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، 6 مولفه ی اصلی؛ سازگاری ظرفیتی با ضریب 890/0، بازتوانی با ضریب 865/0، ارتباطات با ضریب 705/0، سازگاری معنوی با ضریب 894/0، سازگاری بهداشتی با ضریب 741/0، سازگاری روانی با ضریب 859/0 و 24 مولفه ی فرعی به عنوان ابعاد سازگاری پرستاران با شرایط پاندمی کرونا شناسایی شدند. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، سازگاری معنوی بیشترین میزان تاثیرگذاری را در الگوی طراحی شده داشته است. بنابراین لازم است مسایل و مشکلات معنوی پرستاران بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: کارکنان در سازمان با هویت پایین، احساس یکپارچگی با سازمان ندارند و از نظر روانی از سازمان جدا می شوند و بنابراین انگیزه درونی برای انجام وظایف مربوط به تغییر یا انجام تنظیمات لازم را ندارند. هدف از این تحقیق بررسی نقش لفاظی رهبری کاریزماتیک در تمایل به جابجایی پرستاران در دوران کرونا: تحلیلی بر اثرات تعهد عاطفی به تغییر و هویت سازمانی (مورد مطالعه: بیمارستان خورشید اصفهان) بود. روش کار: این تحقیق از نوع کاربردی و روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه پرستاران بیمارستان خورشید اصفهان به تعداد 445 نفر بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 210 نفر تعیین شد و روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه استانداردمی باشد. به منظور آزمون فرضیه ها از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار SmartPLS نسخه 2 و SPSS نسخه 19 استفاده شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که لفاظی رهبری کاریزماتیک بر تمایل به جابجایی پرستاران بیمارستان خورشید در دوران کرونا تاثیر معکوس و معناداری دارد. لفاظی رهبری کاریزماتیک بر تمایل به جابجایی با نقش میانجی تعهد عاطفی به تغییر پرستاران بیمارستان خورشید در دوران کرونا تاثیر معنادار دارد. لفاظی رهبری کاریزماتیک بر تمایل به جابجایی با تعدیلگری هویت سازمانی پرستاران بیمارستان خورشید در دوران کرونا تاثیر معنادار ندارد نتیجه گیری: در زمینه تحولات سازمانی، هنگامی که رهبران ارشد حس بینش، اشتیاق و مراقبت را به اشتراک بگذارند، افزایش همکاری و حمایت کارکنان را در تغییرات سازمانی مشاهده می کنند و کاریزمای رهبران، یا لفاظی کاریزماتیک، در شرایط بحران ها و تغییرات محیطی می تواند موثر باشد.