علوم پزشکی رازی
سال:1401 | دوره:29 | شماره:6 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف با توجه به اهمیت تشخیص زودهنگام این بیماری، تصویربرداری توسط سی تی اسکن قفسه سینه به عنوان یک روش غیر تهاجمی می تواند ابزاری با دقت بالا برای تشخیص زودهنگام موارد مشکوک باشد. روش کار در این مطالعه گذشته نگر، داده ها شامل مشخصات دموگرافیک و یافته های سی تی اسکن قفسه سینه از 224 بیمار با تست PCR مثبت برای 19 COVID-از اسفندماه 1398 تا خردادماه 1399 از بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت جمع آوری شد و در یک پرسشنامه طراحی شده ثبت شد و برای ارزیابی داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. یافته ها: بیشترین تعداد افراد مبتلا به کووید-19 در رده سنی 30 تا 59 سال و مردان بودند. در بررسی یافته های سی تی اسکن، بیشترین یافته تصویربرداری سی تی اسکن و هم چنین بیشترین میزان مرگ در افراد مبتلا، نمای PGGO و درگیری به صورت Peripheral و Bilateral و کمترین فراوانی مربوط به یافته Cavitation بود. نتیجه گیری: با شناسایی یافته های شایع در سی تی اسکن قفسه سینه در افراد مبتلا به کروناویروس، می توان موارد COVID-19 را به موقع شناسایی نمود و اقدامات پیشگیرانه فوری را انجام داد. بنابراین با توجه به دقت این ابزار تشخیصی و نتایج سریع آن، باید تصویربرداری CT در خط مقدم ابزارهای غربالگری COVID-19 قرار گیرد و سهولت دسترسی گسترده به آن در مناطق مختلف فراهم گردد.

زمینه و هدف اسینتوباکتربومانی یکی از مهم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی است. توانایی فوق العاده در کسب مقاومت دارویی در مقابل طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها را دارد. سویه های مقاوم به چند دارو MDR و تولیدکننده بتالاکتاماز AmpC این باکتری، عامل بیماری های عفونی جدی در بخش های مختلف بیمارستانی و در افراد بستری می باشد و درمان این عفونت ها به علت مقاومت گسترده نسبت به داروهای ضد میکروبی با مشکلات جدی مواجه است. هدف از مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی اسینتوباکتر بومانی و بررسی احتمال وجود ژن های کروموزومی و پلاسمیدی مقاوم به آنتی بیوتیک ها در جزایر ژنومی این باکتری بود. روش کار در این مطالعه 60 ایزوله از گونه های اسینتوباکتر بومانی از نمونه های بالینی جمع آوری شد. آزمون حساسیت ضد میکروبی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و روش PCR برای شناسایی ژن های کروموزومی و پلاسمیدی مقاوم به آنتی بیوتیک ها (dha، cit و mox) انجام شد. یافته ها بیشترین مقاومت در آمپی سیلین (3/98 %) و کمترین مقاومت در کولیستین (%35) بود. مقاومت بیش از 90% در 12 آنتی بیوتیک از 15 آنتی بیوتیک مشاهده شد. 60 ایزوله 34/98% نسبت به بیش از 8 آنتی بیوتیک مقاوم بودند و فقط یک نمونه به همه حساس بود. فراوانی ژن های dha، cit و mox به ترتیب 1 (%2)، 7 (%12) و 27 (%46) بود. 24 ایزوله (%40) برای هر سه ژن منفی بودند. فراوانی ایزوله های حاوی ژنهایmox با مقاومت آنتی بیوتیکی رابطه مستقیم داشت (05/0 ≤, p). نتیجه گیری نتایج نشان دهنده درصد بالای فراوانی ژنهایmox است که با مقاومت آنتی بیوتیکی رابطه مستقیم دارد، با این حال حضور این ژنها و رابطه آنها با میزان مقاومت آنتی بیوتیکی نیاز به بررسی بیشتری دارد. مقاومت بالای اسینتوباکتر بومانی به آنتی بیوتیکها بسیار نگران کننده بود، زیرا کنترل و درمان این باکتری را مشکل می سازد. تنها آنتی بیوتیک موثر قابل استفاده در درمان عفونت های مرتبط کولیستین می باشد که مقاومت به آنهم در حال افزایش است.

زمینه و هدف بیماری لوکمی/ لنفوم سلول T بزرگسالان (ATLL) نوعی بدخیمی سلول های T تهاجمی می باشد که پس از عفونت مزمن طولانی مدت با ویروس نوع 1 لنفوتروپیک سلول های T (HTLV-1) ایجاد می شود. سالانه 10 تا 20 میلیون نفر در دنیا به این بیماری مبتلا می شوند و علی رغم میزان بالای عفونت، تنها 5-2 درصد افراد آلوده به HTLV-1 به ATLL مبتلا می شوند. سه راه اصلی برای انتقال ویروس اثبات شده است: (الف) انتقال مادر به فرزند از طریق شیر دادن، (ب) انتقال جنسی و عمدتا از مرد به زن و (ج) اجزای سلولی خون. مطالعه حاضر، با هدف بررسی پیشرفت های صورت گرفته در طول 30 سال گذشته در شناخت عفونت HTLV-1، همانندسازی، بیان ژن های بیماریزایی، تغییر شکل سلول متاثر از فعالیت ویروس و نیز روش های درمانی، پیشگیری از عفونت ویروس و لنفوم-لوکمی سلول های T انجام شده است. روش کار تدوین مطالعه مروری سیستماتیک حاضر، بر اساس استراتژی جستجوی پیشرفته و استاندارد واژگان کلیدی شامل Leukemia، Lymphoma، ATLL، HTLV-1 و لکوموژنسیس در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Springer، Scopus، Medline، Google Scholar، Science Direct و Web of Science انجام گردید. نتیجه گیری علی رغم پیشرفت های اخیر در شیمی درمانی، پیوند سلول های بنیادی هماتوپویتیک آلوژنیک (alloHSCT) و درمان های حمایتی، پیش آگاهی بیماران مبتلا به ATLL یکی از ضعیف ترین پیش آگاهی ها در بین بدخیمی های هماتولوژیکی می باشد. غربالگری پیش از تولد برای HTLV-1 باید در نواحی اندمیک با ارایه اطلاعات و مشاوره دقیق به کار گرفته شود و از طرفی توسعه و تکامل یک واکسن ایمن و موثر می تواند یک ابزار مهم در حفاظت ناقلین در برابر ATLL باشد.

زمینه و هدف درخواست نامتناسب تست های تیروییدی امری مسیله ساز است. به جز موارد درخواست نابه جای تست های عملکرد تیرویید، باید به این نکته توجه کرد که سنجش هورمون TSH (Thyroid stimulating hormone) به تنهایی حساسیت زیادی برای افتراق موارد کم کاری و پرکاری تیرویید از موارد با عملکرد طبیعی این غده را دارد. پژوهش حاضر به بررسی الگوهای درخواست تست های عملکردی تیرویید و موارد منطقی درخواست آن ها پرداخته است. روش کار تعداد 488 بیمار که در بازه زمانی مهر تا اسفند سال 1397 در بیمارستان فیروزگر بستری و تست های تیروییدی برای آن ها درخواست شده بود، وارد این مطالعه مقطعی شدند. نمونه ها با ارزیابی بالینی و اخذ شرح حال با هدف یافتن ضرورت درخواست تست تیرویید بررسی شدند. در صورت محتمل بودن تشخیص اختلالات عملکرد تیرویید در مرحله بعد آزمایشات درخواستی از نظر انطباق با الگوریتم ها و دستورالعمل های موجود بررسی شدند. نهایتا در صورت منتهی شدن بررسی های آزمایشگاهی به تشخیص نهایی، متناسب بودن تست عملکردی درخواستی با تشخیص نهایی بررسی شد. یافته ها: میانگین TSH T4 (Thyroxine) و T3 (Triiodothyronine) بیماران به ترتیب برابر mlU/L58/3، µ, g/dL 68/7 و nmol/L 61/1 بود. در مورد فراوانی درخواست های غیرضروری، T3 با 2/99%، TSH با 6/60%، و T4 با 4/59 % به ترتیب بیشترین تا کمترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. تمامی درخواست های تست های fT3 (Free, Triiodothyronine) و fT4 (Free, Thyroxine) غیرضروری بودند. بیشترین علت های ضروری که آزمایشات تیروییدی درخواست شده بود به ترتیب هیپوتیروییدی، آدنوم هیپوفیز و Congestive heart failure (CHF) جبران نشده بودند. شایع ترین الگوهای درخواست تست های عملکرد تیروییدی به ترتیب TSH، T4وT3با 87/69% و TSH و T4 با 57/15% بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درخواست هم زمان تمام شاخص های تیروییدی امری شایع است و الگوهای نامتعارف درخواست تست عملکرد تیرویید، موارد متعدد درخواست این تست ها و در نظر نگرفتن سطح TSH طبیعی، باعث درخواست غیرضروری تست های عملکرد تیرویید می شود؛ بنابراین، بر اساس این نتایج پیشنهاد می شود که اندازه گیری تست های عملکردی تیرویید فقط در موارد منطقی و با الگوی مناسب انجام شود و از درخواست هم زمان همه تست های تیروییدی در مرحله اول خودداری شود.

زمینه و هدف تعارض و خشم به عنوان جزیی اجتناب ناپذیر و لاینفک از زندگی سازمانی قلمداد می شود که به علل مختلف در سازمان رخ می دهد. راه حل ها و استراتژی های حل تعارض و خشم در سازمان ها، بسیار متنوع بوده و هر یک دارای نقاط قوت و ضعف هستند. لذا، هدف از تحقیق حاضر، تبیین مدل تعارض و کنترل خشم در مدیران دانشگاه های علوم پزشکی ایران به روش کیفی می باشد. روش کار مطالعه حاضر از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری در پژوهش حاضر، خبرگان حوزه علوم پزشکی می باشند. نمونه آماری توسط نمونه گیری غیراحتمالی و در سه مرحله بدست آمد. ابزارهای پژوهش شامل مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه نیمه ساختار یافته به صورت سوالات باز (15 سوال) و پرسشنامه در طیف لیکرت 5 امتیازی است که از نتایج دو ابزار قبل استخراج گردید. روش تحقیق در این بخش، تکنیک دلفی است. یافته ها بر اساس نتایج بدست آمده از سه دور دلفی، 9 مولفه اصلی و 72 مولفه فرعی در نهایت به عنوان شاخص های کننترل تعارض و خشم در دانشگاه های علوم پزشکی انتخاب شدند. مولفه های اصلی مدیریت تعارض عبارتند از: مذاکره، همکاری، استفاده از نظام پیشنهادات، اجتناب، رویارویی، نرمش و سازش، کنترل، تطبیقی و تغییر در روابط. نتیجه گیری: مدیران سازمان ها به ویژه دانشگاه های علوم پزشکی کشور برای حل تعارض و خشم در سازمان، ابتدا شرایط و موقعیت و همچنین میزان شدت تعارض را سنجیده و از یکی از روش های حل تعارض استفاده نمایند. روش هایی که با سازش و نرمش هستند برای مشکل تعارض بیشتر توصیه می شود.

زمینه و هدف با توجه به شیوع اختلالات رفتاری و هیجانی در کودکان، پرسشنامه های غربالگری متعددی در اقصی نقاط جهان جهت غربالگری از لحاظ مشکلات روانی اجتماعی و هیجانی طراحی شده و روایی و پایایی پرسشنامه ها نیز تایید شده اند. هدف این مطالعه نیز بررسی روایی و پایایی نسخه ترجمه شده به فارسی پرسشنامه سیاهه علایم کودکان PSC می باشد. روش کار ابتدا پرسشنامه PSC به زبان فارسی ترجمه و توسط 16 تن روان پزشک و روانشناس حیطه اطفال روایی صوری و محتوایی آن تایید شد. در مرحله بعد در اختیار 180 نفر از مادران شاغل در بیمارستان های روان پزشکی ایران، حضرت رسول و انستیتو روان پزشکی تهران قرار گرفت. سه هفته بعد از تکمیل نیز تعداد 30 نفر از مادران جهت بررسی پایایی آزمون، مجددا پرسشنامه را تکمیل کردند. هم زمان با PSC دو پرسشنامه CSI-VI و SDQ (که قبلا روایی و پایایی نسخه فارسی آن ها بررسی و تایید شده است) نیز تکمیل شد و از نتایج آن ها به عنوان استاندارد جهت بررسی نتایج آزمون PSC استفاده شد. پرسشنامه PSC شامل سوالاتی بود که بر روی مشکلات درونی و بیرونی شده و اختلال تمرکز در کودک و نوجوان متمرکز شده است. یافته ها: نسخه فارسی پرسشنامه PSC از روایی صوری و محتوایی بالایی برخوردار بوده و پایایی آزمون و همسانی درونی بالایی داشت. قدرت غربالگری در سه حیطه مشکلات بیرونی شده، درونی شده و اختلال توجه نیز مناسب بود. نتیجه گیری: نسخه فارسی PSC جهت سنجش و غربالگری زودرس اختلالات روان پزشکی در مدارس و کلینیک ها مناسب می باشد.

زمینه و هدف پسوریازیس، نوعی بیماری مزمن التهابی پوستی چند عاملی و با زمینه ایمونوژنتیکی است که در بین جمعیت ها و قومیت های مختلف شیوع دارد. اینترلوکین 10 یک سایتوکاین ضد التهابی است که توسط منوسیت ها، لنفوسیت ها و سایر سلول ها تولید می شود. چندین مطالعه که به بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم rs1800896 ژن اینترلوکین 10 و حساسیت پذیری به بیماری پسوریازیس پرداخته اند، نتایج ضدو نقیضی را نشان دادند؛ بنابراین هدف مطالعه اخیر، بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم-1082G/A ژن IL-10 و پسوریازیس در شمال ایران می باشد. روش کار در این مطالعه مورد-شاهدی، تعداد 50 نمونه خون تام افراد مبتلا به پسوریازیس در غرب مازندران و شرق گیلان که بیماری آنان توسط پزشک متخصص تایید شده بود و نیز تعداد 35 نمونه خون تام افراد سالم به عنوان گروه کنترل که تمام شرایط گروه کنترل را دارا بودند، از آزمایشگاه های مناطق ذکر شده جمع آوری گردید. بعد از استخراج DNA نمونه ها، به کمک روش ARMS-PCR، ارتباط بین ژنوتیپ های AA، AG و GG در ژن IL-10 با احتمال ابتلا به پسوریازیس تعیین شد. به منظور تایید صحت انجام کار از تکنیک تعیین توالی استفاده شد. معنی دار بودن تفاوت در فراوانی آللی و ژنوتیپی بین دو گروه با آزمون مربع کای دو بررسی گردید. به منظور حذف اثر عوامل مداخله گر احتمالی از آزمون رگرسیون لجیستیک استفاده شد و Odds Ratio در محدوده اطمینان (95%) CI محاسبه گردید. 05/0˂, p به عنوان مقدار سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصله نشان داد تفاوت معناداری در میزان بروز این آلل ها بین دو گروه مورد مطالعه وجود دارد، بطوریکه آلل G در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر از افراد سالم می باشد و از نظر ژنوتیپی، ژنوتیپ GG در افراد مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با افراد سالم بیشتر است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت، ارتباط معناداری بین پلی مورفیسم rs 1800896 ژن اینترلوکین 10 و استعداد ابتلا به بیماری پسوریازیس در غرب مازندران و شرق گیلان وجود دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برای حصول اطمینان بیشتر و نتایج قابل تعمیم، بررسی در مناطق مختلف ایران و با جامعه آماری تا حد ممکن بالاتر و نیز بر روی تمام پلی مورفیسم های این ژن انجام شود.

زمینه و هدف بازماندگان پس از سکته مغزی، دچار اختلالات حرکتی، ضعف حافظه و مشکلات شناختی می شوند. ورزش می تواند استراتژی مناسبی برای توان بخشی این بیماران باشد. هدف از این مطالعه مروری، بررسی مطالعات گذشته در خصوص اثر محافظتی و تمایز پذیری عصبی انواع تمرینات ورزشی در دوره توان بخشی پس از سکته مغزی ایسکمیک می باشد. روش کار جهت یافتن مقالات با محوریت تاثیر انواع تمرینات ورزشی بر روی سلول های عصبی آسیب دیده پس از سکته مغزی، از بانک های اطلاعاتی و وبگاه های متعدد از جمله: Google Scholar، PubMed، Web of Science و Scopus استفاده شد. سپس با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، فرآیند مرور، غربالگری و حذف اطلاعات تکراری و غیر مرتبط، کلیه مقالات در بازه زمانی سال های 2005 تا 2021 انتخاب و در نهایت 65 مقاله مرتبط با موضوع، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها با توجه به بررسی های صورت گرفته در خصوص تاثیر انواع تمرینات ورزشی در بازه های زمانی مختلف پس از سکته مغزی، تمرینات ورزشی مختلف، تغییرات متفاوتی را در سلول های عصبی ایجاد می کنند که این اثرات وابسته به زمان شروع تمرینات پس از سکته مغزی و نوع تمرینات ورزشی، می باشند. نتیجه گیری بر اساس نتایج به دست آمده در مطالعات، تمرینات ورزشی با شدت کم در فاز حاد تا یک هفته پس از سکته مغزی و تمرینات با شدت بالا در فاز مزمن، بیش از یک هفته پس از سکته مغزی، بیشترین تاثیرات آنابولیک را در سلول های عصبی آسیب دیده خواهند داشت که در این زمینه می توان استراتژی هایی مانند ورزش های با شدت و مدت فزاینده را در نظر گرفت البته نیاز به بررسی های بیشتر در این زمینه وجود دارد.

زمینه و هدف امروزه مشکلات گفتاری بیماران دستورپریش فارسی زبان به عنوان یک مسیله مهم و جدی مورد توجه محققان قرار گرفته است. این مسیله سبب گردیده است تا تحقیق حاضر با هدف بررسی سطوح اختلالات گفتاری در بیماران دستورپریش فارسی زبان طراحی و اجرا گردد. روش کار جهت انجام این تحقیق توصیفی و تحلیلی که به صورت میدانی انجام شده است، 6 بیمار دستور پریش که در سال 1398 به بیمارستان شهدای نی ریز در استان فارس مراجعه کرده اند، انتخاب شدند. آزمودنی های بیمار همگی 35-80 ساله، دارای تحصیلات حداقل ابتدایی، تک زبانه و فارسی زبان، راست دست بودند. داده های مورد نظر به وسیله آزمون های زبان پریشی فارسی مطابق با الگوی گرادزینسکی و فرید من (1997) جمع آوری شده اند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در بخش آمار توصیفی از فراوانی و درصد استفاده شد. همچنین در بخش آمار استنباطی از آزمون کای اسکویر استفاده گردید. کلیه فرایند تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر در نرم افزار SPSS انجام گردید. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که بیماران دستور پریش فارسی در درک کلمات و واژگان عملکرد مطلوب تری به نسبت تولید آنان کلمات داشتند. به صورتی که عملکرد این بیماران در بیان کلمات دچار مشکلات اساسی بود. نتیجه گیری: به صورت کلی بیماران دستور پریش فارسی دچار اختلالات گفتاری در ابعاد مختلف می باشند که این مسیله نشان می دهد که می بایستی روشی شناختی-زبانی جهت بهبود توانایی های گفتاری آنان ایجاد گردد.

زمینه و هدف روش استاندارد در تشخیص و مرحله بندی سرطان پروستات، نمونه برداری و تعیین مقدار شاخص گلیسون (Gleason Score) می باشد. در این مطالعه ارتباط بین شاخص گلیسون به عنوان روش استاندارد در بیماران مبتلا به سرطان پروستات با پارامتر های استخراج شده از تصاویر دیفیوژنی تشدید مغناطیسی (Diffusion-Weighted Images) بررسی گردید. روش کار این مطالعه ی کاربردی بر روی 90 بیمار مبتلا به سرطان پروستات که بر اساس معیار های Mc Donald از اسفند ماه 1398 تا بهمن ماه 1399 به مرکز تصویربرداری شفای اصفهان ارجاع داده شده بودند، انجام شد. پس از تشخیص اولیه توسط پزشک، ابتدا تصاویر آگزیال دیفیوژن با تنفس آزاد و با استفاده از سیستم Siemens مدل Avanto، با قدرت 5/1 تسلا (با مقادیر b برابر با mm2 / s 0، 1000، 1500 و 2000) از بیماران اخذ گردید. پس از جراحی پروستاتکتومی، نمونه ها به آزمایشگاه پاتولوژی ارجاع داده شدند و شاخص گلیسون در آن ها تعیین گردید. سپس این مقادیر با مقادیر ضریب انتشار ظاهری (Apparent Diffusion Coefficient) مقایسه و نتایج گزارش گردید. یافته ها آنالیز همبستگی پیرسون همبستگی منفی و معنادار قابل توجهی بین شاخص گلیسون و اندازه گیری های ADC نشان داد (926/0-r =، 01/0p=). نتیجه گیری عمده ترین محدودیت مطالعات قبلی، غیر قابل اطمینان بودن مقدار GS حاصل از نمونه برداری و مشکلات در تعیین دقیق محل تومور در MRI بود. برای غلبه بر این محدودیت، در این مطالعه از نمونه های پروستاتکتومی برای بررسی ارتباط تصویر دیفیوژنی و مقدار شاخص GS استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از نمونه های پروستاتکتومی دقت بالاتری در تعیین ارتباط بین شاخص های تصویری و پاتولوژی در مقایسه با نتایج حاصل از نمونه برداری دارد.

زمینه و هدف مشکلات و مسایل متعددی که به طور فیزیولوژیک در سنین بالا رخ می دهد، در کاهش کیفیت زندگی در طول دوره سالمندی تاثیر دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته فعالیت ورزشی به همراه جینکگوبیلوبا بر سطوح سرمی BDNF و کیفیت زندگی در سالمندان شهر تهران بود. روش کار مطالعه ی حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی که با توجه به طول زمان، از نوع مقطعی و به لحاظ استفاده از نتایج، کاربردی میباشد بصورت پیش آزمون و پس آزمون، با 40 سالمند (60-75 سال) که طبق فراخوان در سطح شهر تهران انتخاب شدند و به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین (10=N)، گروه مکمل (10=N)، گروه تمرین+ مکمل (10=N) و گروه کنترل (10=N) تقسیم شدند، انجام گردید. پروتکل گروه تمرین شامل هوازی، قدرتی، انعطاف پذیری و تعادل را (12 هفته و 5 جلسه در هر هفته و به مدت 20 دقیقه در هر جلسه) انجام دادند. گروه مکمل نیز 240 میلی گرم کپسول (یک بار در روز و در صبح قبل از تمرین) را به مدت 12 هفته مصرف کردند. قبل و بعد از مداخله نمونه خونی برای سنجش BDNF سرم و از پرسشنامه SF36 برای سنجش کیفیت زندگی در سالمندان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری ANOVA استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین سطوح BDNF سالمندان و نیز کیفیت زندگی (QoL) در گروه های مورد مطالعه بعد از دوازده هفته تمرین هوازی به همراه مکمل دهی جینکگوبیلوبا تفاوت معناداری وجود دارد (05/0p). نتیجه گیری: بطور کلی یافته های مطالعه حاضر نشان داد که انجام فعالیت ورزشی منظم به همراه مصرف مکمل جینکگوبیلوبا سبب بهبود عامل نروتروفیک مشتق از مغز و افزایش کیفیت زندگی سالمندان می شود.

زمینه و هدف تنظیم هیجان و روابط اجتماعی از عوامل مهم مرتبط با فعالیت های مشارکتی برای دانش آموزان می باشند؛ لذا هدف مطالعه، نقش آموزش علم و دانش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی بود. روش کار در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که به دلیل نیمه تجربی بودن مطالعه، تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه روابط اجتماعی بارتون (1990) و تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) استفاده شد. روش اجرای مداخله فعالیت بدنی به صورت 12 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت برای گروه های تجربی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک آزمون تی وابسته و تی مستقل انجام شد. یافته ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که در گروه تجربی سطح روابط اجتماعی و ارزیابی مجدد افزایش معنی داری داشت (به ترتیب 002/0= P و 002/0= P)، ولی سطح سرکوبی کاهش نشان داد (001/0= P). از طرفی بررسی بین گروهی نشان داد که آموزش از طریق فعالیت بدنی منجر به بهبود روابط اجتماعی، ارزیابی مجدد و سرکوبی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (به ترتیب 002/0= P، 001/0= P، 003/0= P). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که در مدارس هوشمند، از مداخلات فعالیت بدنی برای یادگیرندگان بهره گرفته شود تا سطح عوامل روانشناختی بهبود یابد.

زمینه و هدف آسیب بافت قلب در دیابت باعث التهاب و تخریب سلول های قلب و در نتیجه آپوپتوز یا مرگ سلول می شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر شاخص های آپوپتوزی Bax و کاسپاز-3 در بافت قلب رت های دیابتی نر نژاد ویستار بود. روش کار در این مطالعه تجربی، 24 سر رت نر نژاد ویستار (میانگین وزن 200-250 گرم) 10 تا 12 هفته ای به شش گروه، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، شم هوازی، شم مقاومتی، کنترل و سالم تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین به روش درون صفاقی انجام شد. برنامه تمرین هوازی و مقاومتی به مدت شش هفته انجام شد. برای اندازه گیری میزان BAX و کاسپاز 3 از روش وسترن بلات استفاده شد. داده ها به روش آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P<0. 05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد اختلاف میانگین کاسپاز-3 بین گروه تمرین هوازی با گروه سالم و شم (000/0=P)، گروه تمرین مقاومتی با گروه شم (000/0=P) و گروه تمرین هوازی با گروه تمرین مقاومتی (000/0=P) معنادار بود و میزان کاسپاز 3 در گروه تمرین مقاومتی نسبت به تمرین هوازی کمتر بود. اختلاف میانگین BAX بین گروه تمرین هوازی با گروه سالم و شم (000/0=P)، گروه تمرین مقاومتی با گروه شم (000/0=P) و گروه تمرین هوازی با گروه تمرین مقاومتی (014/0=P) معنادار بود و میزان BAX در گروه تمرین مقاومتی نسبت به تمرین هوازی کمتر بود. نتیجه گیری: تمرینات هوازی و مقاومتی می تواند موجب کاهش میزان شاخص های پیش آپوپتوزی Bax و کاسپاز 3، در بافت قلب رت های دیابتی گردد و تمرینات هوازی مزایای بیشتری به همراه داشت.

زمینه و هدف یکی از شایع ترین مشکلات جسمی در دوران سالمندی بیماری مزمن دیابت است. این مساله از شدت و حساسیت بیشتری برخوردار است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر حفاظتی تمرین تداومی و تناوبی همرا با مصرف آتورواستاتین بر بیان PGC1α,و TFAM میوسیت های قلبی رت های سالمند انجام شد. روش کار در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی نر مسن به 7 گروه مساوی: دیابتی، کنترل سالم، تداومی+ دیابتی، تناوبی+ دیابتی، آتورواستاتین+ دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+ دیابتی تقسیم شدند. دیابت نوع دو با استرپتوزوتوسین (STZ) در موش ها القا شد. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. تمرین تداومی هفته اول با سرعت 15 متر بر دقیقه مدت پنج دقیقه سپس هر هفته با افزایش سرعت 1 تا 2 متر بر دقیقه به مدت 1 تا 2 دقیقه به زمان دویدن افزده شد. تمرین تناوبی شامل 29-25 دقیقه دویدن روی تردمیل بدون شیب و با سرعت 15 متر در دقیقه برای هفته اول بود. هر هفته یک متر بر دقیقه اضافه شد تا در هفته هشتم به 22 متر بر دقیقه رسید. به گروه های آتورواستاتین و آتورواستاتین تمرین (2 میلی گرم/کیلوگرم) آتورواستاتین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش های صحرایی تشریح شدند؛ برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 ≤, p استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد القای دیابت نوع دو باعث کاهش بیان PGC1α,و TFAM(000/0=p) در گروه های دیابتی، تداومی+دیابتی، تناوبی+دیابتی، آتورواستاتین+دیابتی، تناوبی+آتورواستاتین+دیابتی، تداومی+آتورواستاتین+دیابتی نسبت به گروه سالم شد. تجویز آتورواستاتین به تنهایی و یا همراه با تمرین ورزشی سبب افزایش معنی داری در بیان ژن های PGC1α,و TFAM (000/0=p) میوسیت های قلبی گردید؛ اما اختلاف معنی داری بین گروه های تمرینی با هم و با گروه آترو استاتین مشاهده نشد. نتیجه گیری: احتمالا ترکیبی از تمرین تناوبی و تداومی و آتورواستاتین ممکن است بیان ژن های مرتبط با بیوژنز میتوکندریایی را در بیماری دیابتی به طور مثبتی تنظیم کند و موجب افزایش ظرفیت متابولیکی در این بیماران شود.

زمینه و هدف بیماری های التهابی روده شرایطی مادام العمر هستند که بیمار را نه تنها از نظر شکایات جسمی به چالش می کشند بلکه بر مسایل روانی–,اجتماعی نیز اثر می گذارند. هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حساسیت بین فردی بیماران اولسراتیو کولیتیس بود. روش کار برای انجام پژوهش نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد از بین افراد مبتلا به اولسراتیو کولیتیس در سال 1400 با روش نمونه گیری هدفمند، 24 نفر با رعایت معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و کنترل تقسیم شدند. بعد از تکمیل فرم رضایت نامه و گردآوری داده ها در پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه بایس و پارکر (1989)، گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای در معرض درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت اما گروه کنترل درمانی را دریافت نکرد. پس از مداخله و دو ماه بعد مجددا پرسشنامه توزیع و جمع آوری شد. نهایتا داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS23 و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش حساسیت بین فردی بیماران اولسراتیو کولیتیس شد. نتیجه گیری با توجه به نتایج استفاده از این مداخلات برای بهبود حساسیت بین فردی این بیماران پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف کودک آزاری پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت مخربی بر روی کودک دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه تاثیر گروه درمانی هیجان مدار و وجودی بر مکانیسم های دفاعی قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان بود. روش کار برای انجام تحقیق نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری و گروه کنترل انجام شد از بین افرادی با سابقه قربانی شدن توسط هرگونه آزار جنسی در کودکی که به مراکز روانشناسی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند تعداد 45 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به سه گروه درمانی هیجان مدار، وجودی و کنترل تقسیم شدند. پس از تکمیل فرم رضایت نامه آزمودنی های گروه های آزمایش 8 جلسه مداخلات مربوط به خود را دریافت کردند. از آمار توصیفی، آزمون شاپیروویلک و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هیچ یک از دو روش درمانی بر مکانیسم های دفاعی رشد نیافته، رشد یافته و روان آزرده قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان تاثیر معناداری نداشته اند (05/0

زمینه و هدف پرفشارخونی به دلیل ایجاد خطرات قلبی عروقی و بیماری های کلیوی، از مهم ترین معضلات سلامت عمومی است. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین اثر دو شدت مختلف تمرین تناوبی همراه مصرف آلفا لیپوییک اسید بر بیان ژن MFN بافت قلب موش موش های دارای پرفشارخونی بود. روش کار برای انجام این تحقیق تجربی 35 سر موش نر نژاد ویستار، هشت هفته ای و وزن 190 تا 220 گرم انتخاب و پس از یک هفته آشناسازی، 5 موش به صورت تصادفی به عنوان گروه سالم جدا شده و 30 موش باقیمانده دچار پرفشارخونی شده و بصورت تصادفی در شش گروه: کنترل، تمرین تناوبی متوسط، تمرین تناوبی شدید، مکمل آلفا لیپوییک اسید، مکمل+ تمرین تناوبی شدید، مکمل+ تمرین تناوبی متوسط تقسیم شدند. برای القای پرفشارخونی، محلول ال نیترو آرژنین متیل استر با دوز 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز و به مدت سه هفته بصورت خوراکی استفاده شد. برنامه تمرینی تناوبی با شدت بالا و متوسط به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. به منظور مکمل دهی، روزانه میزان 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش ها مکمل آلفالیپوییک اسید لیپوزومال در متیل سلولز حل شده و یک ساعت بعد از تمرین بصورت گاواژ به موش ها داده شد. بیان ژن mfn2 از روش real-time PCR اندازه گیری گردید. یافته ها: سطح mfn2 در گروه دیابتی نسبت به گروه سالم کاهش معنی داری داشت (018/0=P). آلفالیپوییک اسید (008/0=P) و تمرین تناوبی شدید+آلفالیپوییک اسید (014/0=P) و تمرین تناوبی شدید+آلفالیپوییک اسید (039/0=P) سطح mfn2 را به طور معنی داری نسبت به گروه دیابت افزایش دادند. نتیجه گیری فشارخون با کاهش بیان ژن mfn2 بافت قلب همراه است و تمرین تناوبی به همراه مکمل آلفالیپوییک اسید احتمالا مداخله موثر در افزایش mfn2 بافت قلب در فشارخون در نظر گرفته می شود.

زمینه و هدف اختلال نافرمان مقابله ای از شایع ترین اختلالات روانشناختی دوران کودکی می باشد که تاثیر بدی در تعاملات خانواده دارد و همچنین دارای پیش آگهی نامناسب همچون ابتلا به اختلالات روانشناختی در بزرگسالی، اعتیاد، مشکلات بین فردی، تحصیلی می شود. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت والدین (PMT) با آموزش مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) بر کاهش مجموع نشانگان مرضی کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای می باشد. روش کار پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش حاضر را کلیه والدین کودکان 5-11 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) مراجعه کننده به درمانگاه ها و مراکز روان شناختی و روان پزشکی شهر تهران می باشد. نمونه پژوهش شامل 45 والد بود که با نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 15 نفره قرارگرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه علایم رفتاری کودکان (CSI-4) و پرسشنامه SNAP-IV بود. یافته ها نتایج مربوط به آزمون تحلیل کوواریانس برای نمرات نشانگان مرضی کودکان نشان داد که آماره F برای نمرات مرضی کودکان نافرمان (34/75) در سطح 001/0 معنی دار است؛ بین گروه ها در نمرات مرضی کودکان نافرمان تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که میانگین گروه آزمایش (PMT) 81/7 و میانگین گروه آزمایشی (CPRT) 9/10 می باشد که با توجه به نتایج مقایسه زوجی در سطح 001/0 معنی دار است. نتیجه گیری روش PMT و روش CPRT هر دو بر بهبود نشانگان مرضی کودکان با اختلال نافرمانی مقابله ای موثر هستند. از میان دو رویکرد درمانی روش PMT از روش CPRT در کاهش نشانگان مرضی موثرتر بود.

زمینه و هدف طبخ غذا با روغن های حرارت دیده عمیق (DFO) به دلیل وجود ترکیبات سمی می تواند موجب آسیب های نورودژنراتیو گردد. با توجه به مصرف روز افزون غذاهای آماده به طبخ، این مطالعه با هدف تعیین اثر تمرین هوازی و اکتاپامین بر غلظتPC و فعالیت آنزیم GPx بافت مخچه در موش صحرایی تغذیه شده با DFO اجرا شد. روش کار در یک کارآزمایی تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی 20 هفته، وزن 350-300 گرم در 5 گروه: کنترل سالم، دریافت DFO، DFO + تمرین، DFO+ اکتاپامین، DFO + تمرین+اکتاپامین تقسیم شدند. پس از مسمومیت با DFO از طریق گاواژ، اکتاپامین به مدت 4 هفته به صورت درون صفاقی به موش ها تزریق شد. تمرین هوازی روی تردمیل با سرعت 26 متر در دقیقه، 20 دقیقه در روز و 5 جلسه در هفته انجام شد. آنالیزهای شیمیایی به روش الایزا جهت بررسی غلظت پروتیین کربونیل و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز بر روی بافت مخچه موش ها صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد غلظت PC در موش دریافت کننده DFO به طور معنا داری افزایش و میزان فعالیت GPx به طور معنا دار کاهش یافت (05/0