یافته های نوین در علوم زیستی (نشریه علوم)
سال:1394 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

در تحقیق حاضر تاثیر ترکیب پروبیوتیک (بیوپلاس ب-2) و آهن (فریرون) بر برخی از پارامترهای خونی 270 بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)با میانگین وزنی 0.4±0.1 گرم و میانگین طولی 3.9±0.3 سانتی متر در 9 تیمار با سه تکرار در مدت 60 روز تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر تعداد گلبول های قرمز 1.65´106±1.55 عدد در میلی متر مکعب، میزان هموگلوبین 7.63±0.15 گرم در دسی لیتر خون، هماتوکریت 24.03±0.85 درصد، 1.45±1.48 MCV فمتولیتر، 46.29±0.25 MCH پیکوگرم و لنفوسیت 92±2 درصد مربوط به تیمار 5 بود. بیشترین میزان MCHC (34.65±0.67 گرم در دسی لیتر) در تیمار 4 و بالاترین تعداد گلبول های سفید (6.6±100 عدد در میلی متر مکعب) در تیمار 8 مشاهده شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد تیمار 5 که حاوی بالاترین میزان آهن (7 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا) و پروبیوتیک (1.6´109 CFC) در غذا بود بالاترین تعداد گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH و لنفوسیت را در این پژوهش نشان داد.

جنس Gypsophila چهارمین جنس بزرگ تیره Caryophyllaceae است. وجود یا فقدان کرک روی قسمت های مختلف گیاه یکی از مهم ترین صفات تشخیصی بین گونه های این جنس محسوب می شود. کرکپوش 13 آرایه از این جنس به وسیله میکروسکوپ الکترونی نگاره تحت بررسی قرار گرفت. در تمام آرایه ها کرک ها از نوع ترشحی و چندسلولی هستند. طول کرک بین بعضی گونه های نزدیک از نظر ریخت شناختی می تواند به عنوان صفت متمایزکننده به شمارآید. اگر چه صفات ریخت شناختی در تعیین حدود بخشه ها مهم تر هستند، صفات مربوط به کرکپوش نیز آنها را تایید می کنند. کرکپوش در بین جمعیت های یک گونه اغلب ثابت است؛ به استثنای دو گونه که نمونه های بدون کرک آنها در اینجا با نام واریته جدید معرفی شده اند:G. pilosa var. glabra و G. polyclada var. leioclada.

کورتیزول کورتیکواستروئیدی است که مهم ترین اثر آن تنظیم اسمزی در ماهیان دریازی است. هدف این مطالعه بررسی اثر کورتیزول خوراکی بر مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپور معمولی Cyprinus carpio است. برای این منظور، کپور معمولی (1.36±0.12 گرم) به مدت 8 هفته با غذای تجاری حاوی صفر (شاهد)، 50 (1)، 100 (2) و 200 (3) میلی گرم بر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (3 تیمار و یک گروه شاهد و 3 تکرار). سپس مقاومت در برابر تنش شوری، طی 7 روز مقابله با شوری 12 ppt، با اندازه گیری تغییرات هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون (گلوکز، کلسیم و پروتئین کل) بررسی شد. نتایج نشان داد میزان بازماندگی بین تیمارها پس از 7 روز مقابله با شوری، اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05). میزان گلوکز قبل از تنش، در گروه شاهد به طور معنی داری پایین تر از سه تیمار تغذیه شده با سطوح مختلف کورتیزول بود (73.04±1.40) (p<0.05) و پس از تنش، در تمام تیمارها افزایش معنی داری داشت (p<0.05) و بیشترین مقدار در تیمار 2 و 3 مشاهده شد (p<0.05). بیشترین میزان هماتوکریت پس از تنش در گروه شاهد مشاهده شد (61.67±2.08) (p<0.05). میزان یون کلسیم پس از تنش در تمامی تیمارها جز گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (p<0.05) که بیشترین مقدار در تیمار 3 مشاهده شد (11.17±0.31). پروتئین کل، در ماهیان تیمار شده با کورتیزول به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (p<0.05). نتایج نشان داد که کورتیزول خوراکی می تواند مقاومت بچه ماهی کپور معمولی را به تنش شوری افزایش دهد.

سیستم های نوروترانسمیتری و نورومودولاتوری متعددی در تشکیل حافظه موثرند که از میان آنها سیستم اندوکانابینوئیدی با تعدیل ترشح بسیاری از نوروترانسمیترها نقش تعیین کننده ای در شکل گیری حافظه دارد. به نظر می رسد که هسته آکومبنس با داشتن جایگاهی در مرکز مدارهای نورونی سیستم لیمبیک نقش یکپارچه سازی و تثبیت اطلاعات ورودی از سایر بخش های مغز را برعهده دارد. در این مطالعه تاثیر تزریق دو طرفه عوامل تحریکی و مهاری رسپتور کانابینوئیدی به داخل پوسته آکومبنس بر فرآیند تثبیت حافظه در رت های نر بالغ، با استفاده از مدل یادگیری اجتنابی غیرفعال تحت بررسی قرارگرفته است. نتایج نشان دادند که تزریق ACPA به عنوان آگونیست رسپتور CB1 (6 ng/rat) به داخل پوسته آکومبنس بلافاصله پس از مرحله آموزش، تثبیت حافظه اجتنابی را کاهش می دهد، درحالی که تزریق آنتاگونیست آن (AM251) با دوزهای مختلف هیچ اثری بر تثبیت حافظه اجتنابی ندارد. به هرحال تزریق توام AM251 (60 ng/rat) با دوز موثر ACPA توانست از ایجاد اختلال در تثبیت حافظه توسط ACPA، جلوگیری کند. این نتایج نشان می دهند که سیستم کانابینوئیدی پوسته آکومبنس به عنوان یک سیستم تعدیل کننده، احتمالا در فرآیند تثبیت حافظه های آزاردهنده از جمله حافظه اجتنابی غیرفعال دخالت دارد.

این مطالعه به منظور نشان دادن اثر مکمل گیاهی سنگروویت بر پارامترهای رشد، فاکتورهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان سفید انجام شد. ماهیان با وزن 1±0.003 گرم به چهار گروه تقسیم شدند و با جیره های حاوی سنگروویت در سطوح مختلف صفر (شاهد)، 0.05، 0.1 و 0.15 درصد به مدت 45 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی، افزایش وزن و میزان رشد ویژه افزایش در ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی سنگروویت افزایش معنی داری داشته است (p<0.05). علاوه براین، ضریب تبدیل غذایی ماهیان تیمار شده با سنگروویت در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05). با این حال، میزان ضریب چاقی، گلوکز و پروتئین کل در بین تیمارهای مختلف و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05). از سوی دیگر، کلسترول خون ماهی سفید در گروه شاهد (190.17±0.013 میلی گرم در دسی لیتر) در مقایسه با تیمارهای سنگروویت افزایش معنی داری داشت (p<0.05). مکمل غذایی سنگروویت بر بازماندگی و مقاومت به تنش شوری تاثیری نداشت (p>0.05). نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که مکمل گیاهی سنگروویت می تواند میزان رشد، مصرف غذا و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهیان سفید را بهبود بخشد

مرزنجوش به عنوان گیاهی موثر برای درمان ناباروری در طب سنتی استفاده می شد. تحقیق حاضر، به مقایسه اثر عصاره هیدروالکلی سرشاخه هوایی مرزنجوش با LHRH-A2 و 17 بتااسترادیول بر فراساختار تخمک و هیپوفیز در ماهی گورامی سه خال نابالغ پرداخته است. بدین منظور 60 قطعه ماهی گورامی سه خال با میانگین وزنی 2.1±1 گرم به شش گروه: دارونما، نرمال سالین، اتانولی و 3 گروه تجربی (مرزنجوش و 17 بتااسترادیول با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم و LHRH-A2 با دوز 0.005 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند (هر گروه 10 قطعه ماهی). ماهیان به صورت IM، یک روز درمیان و در 7 دوز تزریق شدند. فراساختار تخمک و هیپوفیز قدامی در هر سه تیمار اندازه گیری و با تیمارهای کنترل مقایسه شد. نتایج نشان داد که اندازه فولیکول تخمک و میانگین قطر کیسه های دستگاه گلژی در تیمار مرزنجوش از تیمار LHRH-A2 بیشتر، ولی از تیمار 17 بتا استرادیول کمتر است (p£0.05). همچنین نتایج حاصل از مقایسه فراساختار هیپوفیز قدامی نشان داد که در تیمار مرزنجوش تعداد گرانول های کوچک افزایش یافته و مقدار کمی گرانول بزرگ نیز در سلول گنادوتروپ ساخته شده است. در ماهیان تحت درمان با 17 بتااسترادیول نیز تعداد گرانول های بزرگ به طور قابل توجهی افزایش یافت، در حالی که در تیمار LHRH-A2 گرانول های بزرگ لیز شده و تحریک به طور کامل صورت گرفته بود. نتایج حاضر حاکی از تاثیر گیاه مرزنجوش بر باروری ماهی گورامی سه خال بود.

Dittrichia graveolens، گیاهی معطر و یک ساله از تیره کاسنیان است. هدف این بررسی، ارزیابی میزان فنل کل، محتوای فلاونوئید، فلاونول، فعالیت آنتی اکسیدانی و دیگر متابولیت های ثانویه دارویی مهم اندام های مختلف این گیاه است. بر اساس نتایج، میزان فنل کل و فلاونوئید در اندام های مختلف گیاهD.graveolens متفاوت است، به نحوی که این ترکیبات آنتی اکسیدانی به طور معنی داری در گل و برگ بیشتر از ساقه و در ساقه بیشتر از ریشه است. میزان فلاونول در گل، برگ و ساقه اختلاف معنی داری نشان نداد و کمترین میزان آن در ریشه مشاهده شد. علاوه بر این، ضریب همبستگی خطی و معنی داری بین فعالیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی در عصاره بخش های مختلف گیاه وجود داشت. همچنین عمده ترین متابولیت های ثانویه دارویی موجود در گل بورنیل استات، آلفا-کادینول و بورنئول در برگ و ساقه بورنیل استات، تیمول و کالارن و در ریشه، سافرول، کارواسیل استات، ولگارن-ب و برنیل استات بودند. در مجموع نتایج این تحقیق در مقایسه با تحقیقات دیگر، تاثیر خاستگاه گیاه را بر کیفیت و کمیت ترکیبات دارویی بخش های مختلف گیاه بیشتر مشخص کرد.