پرستاری داخلی و جراحی
سال:1393 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: ابراز بیماری یکی از پیچیده ترین چالش های بیماران مبتلا به تالاسمی است که ارتباط تنگاتنگی با مورد انگ واقع شدن دارد و با ترس، اضطراب و واکنش های منفی دیگران همراه است. شناسایی تجربه کتمان ناشی از انگ مرتبط با بیماری و طراحی مداخلات موثر، رمز موفقیت در مراقبت و درمان موثر بیماران مبتلا می باشد. این مطالعه با هدف تبیین تجارب بیماران مبتلا به تالاسمی و مراقبین آن ها از کتمان بیماری به دلیل انگ مرتبط با آن انجام گردید.مواد و روش ها: در مطالعه کیفی حاضر که با رویکرد تحلیل محتوای مرسوم انجام شد، 21 نفر از بیماران تالاسمی ماژور و مراقبین آن ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تحقیق در مرکز تخصصی پزشکی ثامن الحجج شهر کرمان در سال های 93-1391 صورت گرفت. جمع آوری داده ها به وسیله مصاحبه های بدون ساختار و همچنین یادداشت های در عرصه انجام گردید و داده ها با استفاده از تحلیل محتوای کیفی و با رویکرد مرسوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مفهوم کتمان تجربه شده توسط بیماران و مراقبین آن ها شامل دلایل کتمان (بیماری مانعی برای رسیدن به اهداف، خصوصیات شخصیتی بیمار مانعی برای ابراز بیماری، تمایل والدین به کتمان بیماری، رفتارها و پندارهای غلط اجتماع به دلیل انگ بیماری)، استراتژی های به کار گرفته شده برای کتمان (مراقبت مخفیانه و دروغ) و پیامدهای کتمان (فرسودگی جسمی، تنش های روحی و محروم بودن از حمایت دیگران) بود.نتیجه گیری: تجارب بیماران نسبت به انگ تالاسمی بیانگر این واقعیت است که بیماران نه تنها با پیامدهای ناگوار جسمی و روانی بیماری دست و پنجه نرم می کنند، بلکه با مساله کتمان بیماری که پیامد انگ اجتماعی حاصل از بیماری است نیز روبه رو می باشند. نتایج این مطالعه می تواند مقدمه ای برای حرکت به سوی مداخلاتی جهت حل مشکلات اجتماعی بیماران مبتلا به تالاسمی بوده و به ارتقای کیفیت زندگی آنان کمک نماید.

زمینه و هدف: افزایش کیفیت همودیالیز به کاهش عوارض محل دستیابی عروقی این بیماران بستگی دارد. کاهش التهاب محل دستیابی عروقی از وظایف مهم پرستار است. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای بروز التهاب در دو گروه استفاده کننده از روش ضد عفونی ترکیب الکل- بتادین و روش الکل بعد از بتادین در محل دستیابی عروقی بیماران تحت همودیالیز بود.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی سه گروه بر روی بیماران بستری در بخش همودیالیز بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام گرفت. تعداد 100 بیمار به صورت در دسترس انتخاب و به روش تخصیص تصادفی از نوع طبقه ای در سه گروه کنترل (31 نفر)، ضد عفونی با ترکیب الکل- بتادین (37 نفر) و ضد عفونی با الکل بعد از بتادین (32 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله یک، محل دستیابی عروقی با محلول ترکیبی الکل- بتادین و در گروه مداخله دو، محل دستیابی عروقی با محلول جداگانه الکل و بتادین ضد عفونی گردید. در گروه کنترل، از روش رایج بخش برای شستشوی محل دستیابی عروقی (بتادین) استفاده شد. طی یک دوره یک ماهه شامل 12 جلسه همودیالیز محل دستیابی عروقی بیماران با استفاده از معیار فلبیت (Phlebitis) انجمن پرستاری ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان بروز التهاب به ترتیب درگروه ترکیب الکل- بتادین 46 درصد، درگروه الکل بعد از بتادین 87.9 درصد و در گروه کنترل 100 درصد بود. بروز التهاب در گروه ترکیبی الکل- بتادین بطور معنی داری کمتر از گروه الکل بعد از بتادین بود (p<0.001) اما تفاوت معنی داری بین گروه الکل بعد از بتادین با گروه کنترل وجود نداشت.نتیجه گیری: ترکیب الکل و بتادین به عنوان یک روش ساده و ارزان در کاهش بروز التهاب محل دستیابی عروقی بیماران تحت همودیالیز موثر می باشد. و می توان از آن به عنوان روش شستشوی محل دستیابی به عروق در بخش همودیالیز استفاده کرد.

زمینه و هدف: درد در نوزادان اثرات زیان آوری به دنبال دارد. کنترل و کاهش درد به منظور پیشگیری از عواقب زیان آور آن از طریق روش های بی خطر، ساده و قابل اجرا دارای اهمیت زیادی است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ساکاروز خوراکی بر درد ناشی از جای گذاری لوله بینی- معدی در نوزادان نارس انجام گرفت.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی متقاطع بر روی نوزادان نارس بستری در بیمارستان 29 بهمن تبریز در سال 1392 انجام شد. 38 نوزاد با سن حاملگی 34-28 هفته به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی با استفاده از بلوک بندی دوتایی در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در نوزادان گروه اول جای گذاری لوله بینی- معدی بار اول به روش معمول و بار دوم با دادن ساکاروز خوراکی صورت گرفت و در نوزادان گروه دوم ترتیب جای گذاری لوله بینی- معدی بر عکس گروه اول بود. در هر دو گروه درد نوزاد با فواصل زمانی دو دقیقه قبل، حین و پنج دقیقه بعد از جای گذاری به کمک ابزار نمایه سنجش درد نوزادان نارس (Premature infant pain profile یا PIPP) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی و تحلیل واریانس اندازه های تکراری در نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل گردید. مقدار p<0.05 از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: ساکاروز خوراکی باعث کاهش پاسخ به درد نوزاد شد؛ به طوری که میانگین و انحراف معیار نمره درد در حین جای گذاری لوله بینی- معدی در اقدام ساکاروز خوراکی برابر با 5.95±2.35 و در اقدام معمول 9.93±2.89 بود.(p<0.001) همچنین میانگین و انحراف معیار نمره درد پنج دقیقه بعد از جای گذاری در اقدام ساکاروز خوراکی، 3.66±0.57 و در اقدام معمول 6.38±0.83 به دست آمد (p=0.017)نتیجه گیری: با توجه به تاثیر ساکاروز خوراکی بر درد ناشی از جای گذاری لوله بینی- معدی، می توان از این روش ساده و بی خطر برای کاهش درد نوزادان نارس استفاده کرد.

زمینه و هدف: ضدعفونی کردن دست ها قبل از جراحی اقدامی ضروری جهت پیشگیری از عفونت زخم جراحی می باشد. امروزه اثربخشی بیشتر الکل ها موجب استفاده گسترده از محلول های با پایه الکل شده است. بنابراین پ‍‍‍ژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر ضد عفونی کردن دست با محلول آماده الکلی دکوسپت و ترکیب بتادین - اتانول بر فلور باکتریایی دست صورت گرفت.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی یک گروهی از نوع قبل و بعد بود که بر روی 20 داوطلب سالم از بین دانشجویان و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی همدان به صورت در دسترس در سال 1391 انجام شد. تمام واحدها تحت هر دو مداخله قرار گرفتند. در هر روش پس از شستشوی دست ها با آب و صابون، نمونه اول (پایه) از نوک انگشتان هر دو دست تهیه و سپس دست ها با محلول دکوسپت اسکراب گردید. بلافاصله بعد از ضد عفونی کردن، نمونه دوم (فوری) از یکی از دست ها تهیه شد. سپس به دست دیگر دستکش استریل پوشانده و سه ساعت بعد نمونه سوم از نوک انگشتان همان دست تهیه گردید. روش آزمایشی بتادین- اتانول حداقل یک هفته پس از مداخله قبلی به اجرا درآمد. نتایج به صورت شمارش کولونی بر میلی لیتر گزارش و شاخص کاهش میکروبی (RF یا Reduction Factor) جهت بررسی اثر محلول ها محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 انجام شد.یافته ها: میانگین لگاریتم 10 شمارش باکتریایی پوست دست اول قبل و بلافاصله پس از ضد عفونی با دکوسپت به ترتیب 4.07 و 0.81 و در دست دوم قبل و سه ساعت بعد 3.87 و 1.94 بود. آزمون تی تفاون معنی داری را در مقایسه تراکم باکتریایی دست در فواصل زمانی بلافاصله و سه ساعت پس از ضد عفونی با قبل از ضد عفونی در هر دو روش نشان داد. اما اثر آنتی باکتریال ضد عفونی با دکوسپت نسیت به روش ترکیبی بتادین- اتانول، بلافاصله و سه ساعت پس از ضد عفونی بیشتر بود (p=0.0001)نتیجه گیری: اثربخشی روش ضد عفونی با ترکیب بتادین- اتانول بر فلور باکتریایی دست کمتر از روش ضد عفونی با دکوسپت بود. بنابراین توصیه می شود پرستاران و جراحان از ضد عفونی با دکوسپت برای اسکراب دست ها قبل از جراحی استفاده کنند.

زمینه و هدف: تشنج ناشی از تب شایع ترین اختلال نورولوژیک در کودکان شش ماه تا شش سال است. با توجه به امکان عود این بیماری و نقش مهم مادر در کنترل آن، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی کنترل تشنج ناشی از تب بر دانش، نگرش، نگرانی و عملکرد مادران کودکان مبتلا به تشنج ناشی از تب انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 130 مادر دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب با روش نمونه گیری دردسترس در بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1392 انجام گرفت. واحدهای پژوهش به روش تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل چهار پرسش نامه دانش، نگرش، نگرانی و عملکرد بود. قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی، اطلاعات با استفاده از پرسش نامه های مذکور جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی، تی مستقل و رگرسیون چندگانه در نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار میانگین نمرات دانش، نگرش، نگرانی و عملکرد مادران پس از مداخله آموزشی در گروه مداخله بود (p<0.001) نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که بین نگرش مادران با سن مادر (p=0.009) و رتبه تولد کودک (p=0.010)، بین نگرانی مادر با سن کودک (p=0.040)و عملکرد مادر با شغل مادر (p=0.040) ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: مداخله آموزشی می تواند منجر به افزایش دانش، بهبود نگرش و عملکرد و کاهش نگرانی مادران در زمینه پیشگیری از تشنج ناشی از تب گردد. بنابراین پیشنهاد می شود، برنامه های آموزشی مناسب برای مادران در دستور کار پرستاران قرار گیرد.

زمینه و هدف: کاتتر وریدی یکی از رایج ترین روش های دردناک و پرتکرار برای کودکان در بخش تالاسمی می باشد. کودکان مبتلا به تالاسمی درد متوسط تا شدیدی را در هنگام رگ گیری تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ماساژ نقطه هوگو با یخ بر شدت درد ناشی از رگ گیری کودکان مبتلا به تالاسمی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور بر روی 86 کودک 12-6 ساله بخش تالاسمی مرکز تخصصی پزشکی ثامن الحجج کرمان در سال 1393 و به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. واحدهای پژوهش با استفاده از بلوک های تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه مداخله 5 دقیقه قبل از رگ گیری نقطه هوگو با یخ ماساژ داده شد و در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم اطلاعاتی و مقیاس بررسی رفتاری درد (Faces legs activity cry consolability یا FLACC Scale) بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و من ویتنی در نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره درد در گروه مداخله 0.65±0.75 و در گروه کنترل 3.81±1.84 بود که از جهت شدت درد بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت(p=0.001) نتیجه گیری: ماساژ نقطه هوگو با یخ می تواند شدت درد کودکان مبتلا به تالاسمی را در هنگام رگ گیری کاهش دهد. بنابراین استفاده از ماساژ یخ در نقطه هوگو به عنوان یکی از روش های غیر دارویی برای تسکین شدت درد هنگام رگ گیری در کودکان مبتلا به تالاسمی پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: فشار خون بالا عامل خطر قابل تعدیلی است که توجه به آن در جهت کاهش عوارض میکروواسکولار و ماکروواسکولار بیماران مبتلا به دیابت ضروری است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر برنامه خودمراقبتی بر میزان فشار خون بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر در مرکز دیابت شهرستان سیرجان در سال 1390 بر روی 134 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه 67 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند، صورت گرفت. ابزار پژوهش فرم اطلاعاتی و دستگاه سنجش فشارخون بود که فشار خون بیماران قبل از مداخله و در فواصل یک ماهه تا سه بار در طول برنامه مورد سنجش قرار گرفت. برنامه خودمراقبتی در مورد بیماری دیابت و عوارض آن بر اساس پروتکل تنظیمی طی شش جلسه 90 دقیقه ای به مدت شش هفته در گروه مداخله اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های کای دو و تحلیل واریانس اندازه های تکراری در نرم افزار SPSS نسخه 15 استفاده شد.یافته ها: میانگین فشار خون سیستولیک دو گروه بعد از انجام مداخله تفاوت معنی داری در زمان های مختلف نشان نداد، اما این تفاوت در مورد فشار خون دیاستولیک در ماه های اول، دوم و سوم مداخله معنی دار بود (p=0.001)نتیجه گیری: اجرای برنامه خودمراقبتی توانسته است در کنترل فشار خون دیاستولیک گروه مداخله به طور معنی داری موثر باشد. بنابراین پیشنهاد می شود از این برنامه برای سایر بیماران مبتلا به دیابت به منظور کنترل فشار خون دیاستولیک استفاده شود.

زمینه و هدف: مراقبت هسته اصلی پرستاری است، اما درک متفاوتی از آن وجود دارد. بررسی و اندازه گیری مداوم رفتارهای مراقبتی سبب یافتن اشکالات آن می شود. طرح ریزی مداخلات متفکرانه و رفع اشکالات باعث بهبود مراقبت خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین درک پرستاران بخش های ویژه از رفتارهای مراقبتی انجام گرفت.مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر که در سال 1391 انجام شد، 140 پرستار از بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی لرستان به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه دو قسمتی (Caring inventory behavior) CBI شامل اطلاعات دموگرافیک و 28 گویه مربوط به مراقبت بود. اعتبار ترجمه به صورت صوری و اعتبار محتوایی پرسش نامه با نظر متخصصین فن تامین و پس از حذف 4 گویه، فرم نهایی پرسش نامه با 24 گویه تهیه شد. به منظور بررسی پایایی، ضریب Cronbach’s alpha برابر با 0.71 به دست آمد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی (کروسکال والیس و من ویتنی) تحلیل شد.یافته ها: پرستاران بیشتر به جنبه جسمانی- تکنیکی (95.71±12.76) در مقایسه با بعد روانی-اجتماعی (75.41±27.91) مراقبت توجه داشتند و حداکثر نمره آنان به رفتار مراقبتی «به موقع انجام دادن اقدامات درمانی و دارو دادن» اختصاص داشت.نتیجه گیری: از آن جا که پرستاران شرکت کننده به جنبه های معمول تکنیکی مراقبت بیشتر از جنبه های عاطفی- اجتماعی اهمیت دادند، با فراهم نمودن درک پرستاران از مراقبت می توان مراقبتی متناسب با نیازهای بیماران ارایه نمود. از این طریق نه تنها موجبات رضایت هرچه بیشتر بیماران از مراقبت های پرستاری فراهم می شود، بلکه به طور غیر مستقیم منجر به ایجاد نگرش مثبت بیماران و جامعه نسبت به حرفه پرستاری و خدمات آن می گردد. همچنین مسوولان آموزش حرفه پرستاری با استفاده از این نتایج می توانند دانشجویان را در کار بالینی جهت برآورده نمودن نیازها و انتظارات بیماران سوق دهند.