پرستاری داخلی و جراحی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بسیاری از پرستاران خواستار ادغام درمان های مکمل با طب مرسوم بوده و برخی از آن ها در عملکرد بالینی خود از این گونه روش ها استفاده می کنند. علل به کارگیری این درمان ها توسط پرستاران در عرصه های مختلف متفاوت و شناسایی آن ها مهم و ضروری است. لذا این مطالعه با هدف تبیین ادراک پرستاران از علل کاربرد درمان های مکمل در عملکرد پرستاری بالینی طراحی شد.مواد و روش ها: این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوای قراردادی در فاصله تیرماه 93 تا تیر 94 در شهرهای اصفهان و کاشان انجام شد. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف انجام و تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. با 15 پرستار دارای تجربه غنی مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. داده ها هم زمان با جمع آوری به روش تحلیل محتوای قراردادی تحلیل شدند. جهت سازماندهی و کمک به تحلیل داده ها از نرم افزار MAX QDA استفاده شد.یافته ها: در رابطه با هدف پژوهش 4 طبقه اصلی «تمایلات و ادراکات اخلاق محور»، «باورها و اعتقادات تعهدآور»، «توجه به اطلاعات کسب شده از منابع غیر رسمی» و «توجه به اطلاعات کسب شده از منابع رسمی» استخراج شد که از آن ها 2 درون مایه «تعهد اخلاقی پرستار» و «استفاده پرستار از منابع اطلاعات» انتزاع گردید.نتیجه گیری: عملکرد پرستار در رابطه با علت کاربرد درمان های مکمل در بالین، توسط تعهد اخلاقی و استفاده وی از منابع اطلاعاتی مختلف بالاخص منابع غیررسمی قابل تبیین است. آگاهی از این یافته ها برای برنامه ریزان و دست اندرکاران در ارائه دستورالعمل و مدل های عملکردی مرتبط با کاربرد درمان های مکمل در بالین مفید است.

زمینه و هدف: بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی به خون گیری مکرر جهت ارزیابی های تشخیصی و درمانی نیاز دارند؛ این درحالی است که طبق برنامه معمول بخش، برای اخذ هر نوبت آزمایش از یک خط وریدی جدید استفاده می شود که موجب آسیب و درد بیمار می گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر خون گیری از کاتتر وریدی و خون گیری مستقیم از ورید بر نتایج آزمایشات بیوشیمی خون بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه شبه تجربی حاضر، 80 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر زاهدان، به روش مبتنی بر هدف انتخاب شدند. به منظور انجام آزمایشات بیوشیمیایی، ابتدا 5 سی سی خون از کاتتر ورید محیطی و همان مقدار به طور مستقیم از ورید بازویی دست مقابل بیمار گرفته شد. نمونه های آزمایشگاهی از نظر گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، سدیم، پتاسیم، اوره، کراتینین و سی راکتیو پروتئین مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تی زوج تحت نرم افزار 16 SPSS صورت گرفت.یافته ها: مقادیر گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، سدیم، پتاسیم وسی راکتیو پروتئین در دو روش کاتتر محیطی و خون گیری مستقیم تفاوت معنی دار آماری نداشتند؛ اما اختلاف آماری معنی داری بین مقادیر اوره (p=0.004) و کراتینین (p=0.015) وجود داشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج، می توان از کاتتر وریدی جهت دریافت نمونه خون و بررسی آزمایشگاهی آن استفاده کرد؛ اما با توجه به تفاوت معنی دار اوره و کراتینین، انجام مطالعات بیشتری در خصوص مقایسه دو روش خون گیری پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: کنترل موفقیت آمیز قند خون در بیماران دیابتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. از آنجایی که مهم ترین عامل بروز عوارض و مرگ و میر، خودمراقبتی ضعیف گزارش شده است؛ لذا این بیماران نیازمند دانش خودمراقبتی پیگیر می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش رفتارهای خودمراقبتی بر هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر، 80 بیمار مبتلا به دیابت تحت پوشش کلینیک دیابت شهر بندرعباس به روش تصادفی انتخاب و بر اساس روش تصادفی طبقه بندی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزش گروهی طراحی شده در گروه مداخله طی 9 جلسه 60 دقیقه ای به مدت 12 هفته اجرا گردید؛ در حالی که گروه کنترل، مراقبت های معمول کلینیک را دریافت کردند. داده ها با استفاده از فرم ویژگی های فردی و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله در بدو ورود به مطالعه و 12 هفته بعد، جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های من ویتنی، کای دو، تی مستقل و تی زوج تحت نرم افزار آماری 18 SPSS انجام شد.یافته ها: میانگین درصد هموگلوبین گلیکوزیله قبل از مداخله، در گروه های مداخله و کنترل به ترتیب 8.18±1.66 و 8.41±2.10 بود که بعد از مداخله به ترتیب به 7.78±1.48 و 8.82±2.11 رسید (p=0.01).نتیجه گیری: اجرای برنامه آموزش رفتارهای خودمراقبتی بر کاهش هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی موثر بوده و می تواند توسط پرستاران و سایر کارکنان بهداشتی به عنوان یک روش آموزشی مناسب جهت کنترل دیابت بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: پس از عمل جراحی قلب باز با توجه به برش اجزای آناتومیک دیواره سینه، بیماران دردهای شدیدی را تجربه می کنند. با توجه به اینکه سرمادرمانی یکی از ساده ترین و ارزان ترین روش های غیردارویی تسکین درد است؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر سرمادرمانی بر شدت درد توراکس بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر بر روی 50 بیمار تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر در یکی از بیمارستان های آموزشی شهر زاهدان در سال 1394 انجام شد. بیماران به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 25 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابتدا درد بیماران در هر دو گروه پس از سه سیکل تنفس عمیق و سرفه با استفاده از ابزار دیداری سنجش درد اندازه گیری شد. سپس گروه مداخله به مدت 20 دقیقه به طور متناوب با فواصل هر 5 دقیقه از کیسه یخ بر روی پانسمان خود استفاده کردند. پس از آن به مدت 15 دقیقه هر دو گروه تحت حمایت عاطفی قرار گرفته و مجددا نمره درد آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل، تی زوج و آزمون کوواریانس تحت نرم افزار آماری 21 SPSS انجام گردید.یافته ها: میانگین نمرات درد قبل از مداخله، در گروه های مداخله و کنترل به ترتیب 60.16±13.45 و 58.64±14.42 بود که بعد از سرمادرمانی در گروه مداخله به 45.16±15.25 در گروه کنترل به 58.60±14.40 تغییر یافت (p<0.001).نتیجه گیری: استفاده از سرمادرمانی می تواند به کاهش شدت درد ناشی از سرفه و تنفس عمیق در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر منجر گردد. این روش می تواند به عنوان یک روش غیردارویی به منظور کاهش درد بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که هر دو جنس را در سنین مختلف گرفتار می کند، ولی شیوع آن در زنان بیشتر است. از آن جایی که استرس های ادراک شده از عوامل بسیار مهم در بروز علایم این بیماری محسوب می شوند، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر شدت علائم جسمانی زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه نیمه تجربی حاضر بر روی زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های آموزشی زاهدان در سال 1394 انجام شد. 30 بیمار به روش دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزشی به صورت گروهی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه مداخله انجام شد. داده ها با استفاده از مقیاس تعیین شدت علائم سندرم روده تحریک پذیر قبل و یک هفته بعد از مداخله جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوج و تحلیل کوواریانس تحت نرم افزار آماری 20 SPSS انجام شد.یافته ها: میانگین شدت علائم جسمانی قبل از مداخله، در گروه های مداخله و کنترل به ترتیب 309.46±32.19 و 304.01±34.01 بود که بعد از مداخله به 228.60±13.56 در گروه مداخله (p=0.001) و 299.80±15.72 در گروه کنترل (p=0.8) رسید. تحلیل آزمون کوواریانس نشان داد پس از مداخله اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشته است (p=0.001).نتیجه گیری: آموزش گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند جهت کاهش شدت علائم جسمانی در زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بکار گرفته شود. پیشنهاد می شود از این روش جهت بهبود علایم ناشی از استرس در سایر بیماری ها نیز استفاده شود.

زمینه و هدف: درد قفسه سینه شایع ترین علامت در بیماری های عروق کرونر است، اما هنوز تشخیص این بیماری یک مساله پیچیده بوده و میزان مرگ و میر بالایی را به خود اختصاص می دهد؛ لذا تشخیص و درمان به موقع آن امری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای مقیاس تریاژ قلبی بر شاخص های زمانی تریاژ در مراجعین با درد قفسه سینه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی با گروه کنترل می باشد که جامعه آماری آن را بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان فارابی مشهد در سال 1393 تشکیل دادند. 60 بیمار به روش مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله، با استفاده از مقیاس تریاژ قلبی توسط پژوهشگر و در گروه کنترل، به شیوه معمول نمایه وخامت اورژانس توسط پرستار بخش تریاژ شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های کای دو و من ویتنی تحت نرم افزار آماری 21 SPSS انجام شد.یافته ها: زمان شروع بستری 6 ساعته (p<0.001)، زمان اولین ویزیت پزشک متخصص (p<0.001) و زمان گرفتن اولین نوار قلب (p<0.001) در گروه مداخله کوتاهتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد تریاژ خاص بیماران قلبی می تواند مدت زمان بررسی و رسیدگی به بیمار قلبی را کاهش دهد. لذا استفاده از این روش جهت رسیدگی و ارایه مراقبت زود هنگام به بیماران قلبی توصیه می شود.

زمینه و هدف: اختلال خواب یکی از چالش های اصلی بخش مراقبت های ویژه می باشد و عوامل روانی و فیزیکی حاکم بر محیط در بروز آن دخیل هستند. تعدیل این عوامل جهت برآورده ساختن این نیاز، امری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای پروتکل زمان آرام بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام گردید.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی است که جامعه آماری آن را بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه جراحی عمومی بیمارستان قائم (عج) شهر مشهد در سال 1392 تشکیل دادند. 60 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت غیرتصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پروتکل زمان آرام طی 3 شب متوالی از ساعت 19 تا 5 صبح برای گروه مداخله اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگرساخته در رابطه با چگونگی کیفیت خواب در شب های اول، دوم و سوم مداخله جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری فیشر، کای اسکوئر، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحت نرم افزار آماری 21 SPSS صورت گرفت.یافته ها: در گروه مداخله میانگین نمره کیفیت خواب بیماران در حیطه اثربخشی پس از اجرای مداخله در هر سه شب از گروه کنترل بالاتر بود (p<0.001). این میانگین در حیطه اختلالات خواب در گروه مداخله بعد از اجرای مداخله در شب اول (p=0.002) و شب های دوم و سوم نیز به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، اجرای پروتکل زمان آرام بر بهبود کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه جراحی موثر است. پرستاران می توانند از این پروتکل جهت بهبود کیفیت خواب بیماران در بخش استفاده نمایند.

زمینه و هدف: ویژگی های فیزیکی محیط کار از عواملی هستند که رضایت شغلی کارکنان را تحت تاثیر قرار می دهند. پرستاران در محیط هایی شلوغ و دارای درهم ریختگی های متعدد مشغول به کار هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای تکنیک ساماندهی محیط کار بر رضایت شغلی پرستاران انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 70 پرستار از بخش های داخلی و جراحی دو مرکز آموزشی درمانی گرگان، در سال 1394 به روش سرشماری انتخاب و در دو گروه 35 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت 6 هفته از محیط کار سازماندهی شده بهره بردند. چک لیست ممیزی دیداری محیط کار به منظور ارزیابی نیاز بخش های محیط پژوهش جهت سامان دهی محیط کار قبل از مداخله و یک ماه بعد از مداخله مورد استفاده قرار گرفت. رضایت شغلی پرستاران با استفاده از پرسشنامه Jaworski و Kohli در مراحل قبل و بعد از مداخله در دو گروه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، کای دو، تی مستقل و تی زوج، تحت نرم افزار 20 spss تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در گروه مداخله میانگین نمرات رضایت شغلی پرستاران پس از مداخله از 14.94±2.66 به 18.48±2.03 (p<0.001) و در گروه کنترل از 15.31±1.54 به 14.80±1.47 تغییر یافت. این اختلاف پس از اجرای مداخله بین گروه ها معنی دار بود (p<0.001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد اجرای تکنیک ساماندهی محیط کار سبب بهبود رضایت شغلی پرستاران می شود. با توجه به سادگی اجرای این روش، مدیران پرستاری میتوانند از آن به عنوان یک روش موثر برای بهبود رضایت شغلی کارکنان در سایر بخش ها استفاده نمایند.