سلامت و مراقبت
سال:1396 | دوره:19 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ یکی از رایج ترین عوارض شیمی درمانی می باشد. امروزه برای کنترل این عارضه، در کنار درمان های معمول از روش های طب مکمل مانند موسیقی استفاده می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر موسیقی بر وضعیت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی انجام گرفت.روش کار : این مطالعه، یک پژوهش کارآزمایی بالینی یک سوکور بود که روی 60 بیمار مبتلا به سرطان های سیستم گوارشی انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. در گروه مداخله علاوه بر اقدامات معمول بخش، یک موسیقی آرام حین دریافت تهوع آورترین داروی شیمی درمانی (در سرطان های معده و مری روز چهارم شیمی درمانی و در سرطان کولورکتال روز سوم شیمی درمانی)، به مدت 45 دقیقه برای بیمار پخش شد و در گروه کنترل فقط از روش های معمول کنترل تهوع و استفراغ استفاده گردید. پرسشنامه رودز برای سنجش وضعیت تهوع و استفراغ قبل و 24 ساعت بعد از دریافت داروهای شیمی درمانی، مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی تست و کای دو در نرم افزار SPSS-24 انجام گردید. یافته ها: در مقایسه دو گروه کنترل و مداخله، کاهش معنی داری در وضعیت تهوع بیماران گروه مداخله دیده شد (p=0.01) اما میزان استفراغ در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود (p=0.42) (CI=%95).نتیجه گیری: موسیقی درمانی به عنوان یک روش طب مکمل باعث بهبود فاز حاد تهوع ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان می گردد لذا، توصیه می شود در کنار روش های معمول درمان، از این روش برای کنترل تهوع در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارشی استفاده شود.

زمینه و هدف: چاقی دوران کودکی، یکی از بزرگترین چالش های بهداشت عمومی است. تغذیه مناسب یکی از بخش های ضروری رشد سالم است. بسیاری از بیماری های مزمن دوران بزرگسالی، ریشه در تغذیه دوران کودکی دارند و بخش عمده ای از الگوهای غذایی در کودکی شکل می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط وضعیت تغذیه ای با چاقی در کودکان 12-8 سال شهر رشت انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که روی 975 دانش آموز ابتدایی شهر رشت در سال 1393 انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و اطلاعات تغذیه ای (CKCQ) استفاده شد. همچنین شاخص توده بدنی شرکت کنندگان محاسبه گردید. داده ها با استفاده آزمون های آماری توزیع فراوانی، کروسکال والیس، من ویتنی و رگرسیون لوجستیک چندگانه در نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، 20 درصد (195 نفر) از واحدهای مورد پژوهش دارای اضافه وزن و 18.4 درصد (179 نفر) چاق بودند. در خصوص وضعیت تغذیه ای کودکان، نتایج نشان داد که بین خوردن صبحانه (p<0.008)، میوه و سبزیجات (p<0.003)، شکلات (p<0.036)، فست فود (p<0.01) و حبوبات (p<0.01) با چاقی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مستقیم خوردن صبحانه، مصرف حبوبات و میوه و سبزی با وزن طبیعی و مصرف فست فود و شکلات با چاقی به نظر می رسد برای داشتن وضعیت تغذیه ای سالم و به دنبال آن کودکانی سالم، آموزش در سطح خانواده و جامعه ضروری می باشد.

زمینه و هدف: مساله خیانت زناشویی در جامعه ایران به عنوان یک نگرانی رو به رشد مطرح است که با ناپایداری در روابط و نرخ بالای طلاق همراه می باشد. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین هیجان خواهی، عاطفه مثبت و منفی و ناگویی هیجانی با خیانت زناشویی بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه مطالعه شامل کلیه زنان و مردان با و بدون خیانت زناشویی شهر دزفول بودند. تعداد 200 نفر از آنها به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب و در دو گروه با و بدون خیانت زناشویی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های مقیاس هیجان خواهی زاکرمن، عاطفه مثبت و منفی پاناس و ناگویی هیجانی تورنتو بود. داده ها با ابزار SPSS-19 و آزمون تحلیل رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای عاطفه منفی، ناگویی هیجانی و هیجان خواهی به ترتیب 94، 95 و 92 درصد توان پیش بینی اقدام به خیانت زناشویی را دارند. بر این اساس با توجه به بار عاملی متغیرها توان ناگویی هیجانی برای پیش بینی خیانت زناشویی از متغیرهای دیگر بیشتر بود. همچنین ارتباط معنی داری بین عاطفه مثبت و خیانت زناشویی دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افرادی که دارای ویژگی های شخصیتی هیجان خواهی، ناگویی هیجانی و عاطفه منفی بالا هستند گرایش بیشتری به خیانت زناشویی دارند. لذا بررسی ویژگی های شخصیتی هیجان خواهی، ناگویی هیجانی و عاطفه منفی، تلویحات مناسبی در جهت کار در حیطه خیانت و عهدشکنی زناشویی در اختیار مشاوران خانواده و زوج درمانگران قرار می دهد.

زمینه و هدف: نارسایی قلبی، از شایعترین بیماری های مزمن دنیا محسوب می شود که هزینه های زیادی را بر سیستم های بهداشتی تحمیل می نماید. خودمراقبتی یکی از راهکارهای مهم کنترل نارسایی قلبی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی و عوامل موثر بر آن در مبتلایان به نارسایی قلبی انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که به بررسی وضعیت خودمراقبتی در 248 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهرستان رشت در سال 1395 پرداخت. نمونه ها به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مرتبط با بیماری و شاخص خودمراقبتی نارسایی قلبی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-21 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار امتیاز خودمراقبتی بیماران شرکت کننده در مطالعه، 44.26±13.13 بود و فقط 4.4 درصد از آنها رفتار خودمراقبتی مطلوب داشتند. مطلوب ترین وضعیت خودمراقبتی مربوط به زیرمقیاس مدیریت خودمراقبتی بود. بین خودمراقبتی با سن (p<0.0001)، وضعیت تاهل (p=0.003)، تحصیلات (p<0.0001) و وضعیت بیماری های همراه (p<0.0001)، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری: از آنجا که اکثریت افراد مورد پژوهش دارای خودمراقبتی نامطلوب بودند، توصیه می شود که پرستاران در برنامه های مراقبتی و آموزشی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به عوامل پیش بینی کننده خودمراقبتی توجه نمایند.

زمینه و هدف: تشخیص سرطان موجب بروز مشکلات عاطفی عمیق در بیمار و خانواده وی می شود. یکی از عوامل احتمالی موثر در پیدایش افسردگی و اضطراب در افراد، تحریف های شناختی و نگرش های ناکارآمد نسبت به شرایط است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سبک تفکر تحریف شده با نگرش های ناکارآمد، اضطراب و افسردگی در مبتلایان به سرطان انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع همبستگی بود. تعداد 150 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه در سال 1395 به روش نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سبک تفکر تحریف شده ریسکیند و همکاران (2000)، پرسشنامه سنجش نگرش های ناکارآمد (DAS-26) و پرسشنامه اضطراب و افسردگی DASS-42 استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-23 و روش های آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، میانگین و انحراف معیار نمرات سبک تفکر تحریف شده شرکت کنندگان در پژوهش 73.26±17.13، نگرش های ناکارآمد 133.26±32.12، اضطراب 21.15±10.31 و افسردگی 21.66±9.58 بود. ارتباط آماری معناداری بین سبک تفکر تحریف شده با نگرش های ناکارآمد، اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان دیده شد. همچنین نتایج رگرسیون همزمان برای پیش بینی نگرش های ناکارآمد و اضطراب و افسردگی بر اساس سبک تفکر تحریف شده، معنادار بود (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با افزایش نمرات سبک تفکر تحریف شده در مبتلایان به سرطان، میزان نگرش های ناکارآمد و اضطراب و افسردگی آنها بیشتر می شود. با توجه به اثرات روانی این مولفه ها، انجام مداخلات روانشناختی به منظور کاهش اضطراب و افسردگی بیماران در بخش های سرطان، امری ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: مشارکت بیمار در تصمیم گیری های مراقبتی و مدیریت بیماری، با میزان بالای رضایتمندی بیمار و بهبود نتایج درمانی در بیماری های مزمن ارتباط دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان مشارکت بیماران در تصمیم گیری های مراقبتی- درمانی در بیمارستان های تحت پوشش دانشکده علوم پزشکی ساوه در سال 1394 انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 220 نفر از بیماران بستری در بخش های داخلی- جراحی دو بیمارستان عمومی شهر ساوه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، یک پرسشنامه پژوهشگرساخته بود که با در نظرگرفتن مطالعات پیشین و ابزارهای قبلی در زمینه بررسی میزان مشارکت بیماران در تصمیم گیری، در سه مرحله پذیرش، بستری و ترخیص ساخته شد. نسبت روایی محتوای پرسشنامه 0.72 و شاخص روایی محتوای آن 0.95 به دست آمد. پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0.934 محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، تی مستقل و آنوا در نرم افزار SPSS-20 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان مشارکت بیماران در زمان پذیرش، 46.96 درصد و در زمان های بستری و ترخیص به ترتیب، 54.54 درصد و 58.63 درصد بود. ارتباط معنی داری بین نوع شغل (p=0.011) و سابقه بستری (p=0.013) با میزان مشارکت بیماران دیده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه علیرغم مشارکت کلی بالای بیماران، مشارکت در زمان پذیرش، متوسط بود. اگرچه ممکن است با توجه به شرایط بیمار در زمان پذیرش، امکان ارائه اطلاعات و درخواست برای تصمیم گیری و مشارکت برای همه بیماران میسر نباشد، ولی لازم است اقدامات مناسب تری برای بهبود مشارکت آنها در تصمیم گیری های درمانی انجام گیرد.

زمینه و هدف: خشم یک عامل تنش زای درونی است که با سلامتی ارتباط دارد. هوش اخلاقی از جمله عواملی است که می تواند روی سلامت روانشناختی و کنترل خشم تاثیر بگذارد. لذا هدف این مطالعه تعیین ارتباط هوش اخلاقی و میزان خشم در پرستاران بخش های اورژانس بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی روی 261 پرستار شاغل در بخش های اورژانس بیمارستان های شهر کاشان که به روش سرشماری انتخاب شدند، انجام گرفت. جهت اندازه گیری هوش اخلاقی از پرسشنامه لنیک و کایل و برای اندازه گیری خشم از پرسشنامه باس و پری استفاده گردید. داده ها از طریق نرم افزار آماری SPSS-24 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، میانگین نمرات هوش اخلاقی و خشم شرکت کنندگان در مطالعه به ترتیب، 73.06±8.08 و 39.18±12.37 بود. آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین هوش اخلاقی و خشم شرکت کنندگان در مطالعه، رابطه منفی معنی داری وجود داشت (p<0.001). نتیجه گیری: طبق یافته های این مطالعه، با افزایش هوش اخلاقی، میزان خشم پرستاران کاهش می یابد. با توجه به اینکه هوش اخلاقی نوعی توانایی اکتسابی است، می توان با ارتقای آن در بین پرستاران، میزان خشم را در آنها کاهش داد.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه تصمیم برای ترخیص با رضایت شخصی می تواند برای کودک، خانواده، جامعه و سیستم درمانی خصوصا پرستاران چالش برانگیز باشد، این تحقیق با هدف روشن سازی فرآیند تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان انجام گردید. روش: این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه بسترزاد رویکرد کوربین و استراوس نسخه 2008 صورت گرفت. فرآیند گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها همزمان بین سال های 1392 الی 1394 انجام شد. با اتخاذ نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های کودکان تهران، اطلاعات با استفاده از 29 مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با والدین، پرستاران و دستیاران پزشکی در منازل و محل کار آنها جمع آوری شد. از نرم افزار MAXQDA نسخه 10جهت مدیریت و سازماندهی داده ها استفاده شد. یافته ها: درونمایه «به سوی بی اعتمادی» به عنوان مهمترین نگرانی والدین شناسایی شد که با زیرطبقات: «عدم توجیه سیر بیماری و مراقبت»، «نارسایی مراقبت مورد انتظار»، «ترس از وخیم شدن شرایط بالینی کودک»، «بلاتکلیفی بالینی» و «مشورت و راهنمایی های غیرمسوولانه» مشخص شد. «راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» مهمترین فرآیند در تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی بود و «به سوی بی اعتمادی: راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» به عنوان پدیده مرکزی مطالعه تعیین شد. نتیجه گیری: مراقبت خانواده محور می تواند به والدین کمک نماید تا بهترین و مناسبترین تصمیم را برای ادامه مراقبت و درمان کودک اتخاذ نمایند. ارائه اطلاعات درست و صادقانه می تواند اعتماد والدین نسبت به مراکز و کارکنان درمانی را جلب نماید. از طریق طراحی برنامه ترخیص جامع با مشارکت والدین، ترخیص زودرس کودکان برخلاف توصیه تیم درمانی، کمتر اتفاق خواهد افتاد.