سلامت و مراقبت
سال:1396 | دوره:19 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: اسکیزوفرنیا اختلال روانی مزمنی است که علائم مثبت و منفی در پیش آگهی آن نقش موثری دارد. مداخلات مبتنی بر ورزش به عنوان یک روش درمان غیردارویی اثربخش، نقش بسیار مهمی در بازتوانی و مدیریت درمان این بیماران بخاطر تاثیرات مثبت ذهنی و فیزیکی آن دارد. این مطالعه هم با هدف بررسی اثربخشی تمرینات ورزش هوازی در بهبود علائم مثبت و منفی بیماران اسکیزوفرنی انجام گرفت.روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. نمونه ها شامل 24 نفر از بیماران اسکیزوفرنی مرد بستری در مرکز درمانی و توانبخشی دارالشفاء اردبیل بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. گروه مداخله به مدت 12 جلسه 45 دقیقه ای در تمرینات ورزش هوازی شرکت داده شدند ولی گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس علائم مثبت و منفی در بیماران اسکیزوفرنی (SAPS) استفاده شد و داده ها با استفاده از SPSSv16 و آزمون های آماری مجذور خی دو و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین علائم مثبت 11.54 و منفی 11.55 گروه مداخله نسبت به میانگین علائم مثبت 17.72 و منفی 23.72 گروه کنترل در پس آزمون کاهش یافته است. درمان ورزش هوازی توانسته بود تفاوت معنی داری بین گروه مداخله و کنترل در کاهش علائم مثبت F=5.44، p=0.031 و منفی F=9.17، p=0.007 ایجاد کند. به علاوه ضریب Eta برای علائم مثبت و منفی به ترتیب برابر 0.22 و 0.33 بود بدین معنا که مداخله ورزش هوازی توانسته بود 22 درصد تغییرات مربوط به علائم مثبت و 33 درصد تغییرات مربوط به علائم منفی را تبیین کند.نتیجه گیری: تمرینات ورزش هوازی در برنامه روزانه بیماران اسکیزوفرنی بستری در مراکز می تواند موجب بهبود علائم مثبت و منفی و کاهش کلی توهم و هذیان این بیماران شده و از بسیاری از مشکلات و عواقب مرتبط پیشگیری نماید.

زمینه و هدف: فیزیوتراپیست ها اغلب از تقویت عمومی گروه عضلانی کوادریسپس جهت بهبود عملکرد بیماران با درد مزمن پاتلوفمورال استفاده می کنند. از آن جایی که درد مزمن پاتلوفمورال، معلول آتروفی بخش داخلی کوادریسپس است، بنظر می رسد تقویت انتخابی این بخش از عضله در صورت امکان، نتایج بالینی بهتری بدنبال داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثر تمرینات تقویت عمومی کوادریسپس و تقویت اختصاصی کوادریسپس داخلی بر بهبود درد، توانایی عملکردی و تعادل استاتیک در بیماران مبتلا به درد مزمن پاتلوفمورال بود.روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر، 60 زن مبتلا به درد مزمن پاتلوفمورال، به روش در دسترس انتخاب و به 3 گروه تقویت عمومی کوادریسپس، تقویت اختصاصی کوادریسپس داخلی و کنترل تقسیم شدند. گروه تقویت عمومی کوادریسپس، در تمرینات تقویت عمومی کوادریسپس بصورت 2 روز در هفته و هر روز 3 تمرین و گروه تقویت اختصاصی کوادریسپس داخلی، در تمرینات تقویت انتخابی کوادریسپس داخلی بصورت 3 روز در هفته و هر روز 3 تمرین- هر کدام بمدت 8 هفته- شرکت نمودند. ارزیابی درد، توانایی عملکردی و تعادل استاتیک بترتیب با مقیاس های آنالوگ تصویری، ووماک و آزمون شارپند رومبرگ، قبل و بعد از 8 هفته صورت گرفت. داده ها با آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و T وابسته در نرم افزار SPSSv21 آنالیز شد. سطح معنی داری بصورت p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: هر دو تمرین، سبب کاهش سطح درد استراحت (p<0.001) و فعالیت (p<0.01) و بهبود توانایی عملکردی (p<0.01) شد. با این حال، درصد کاهش درد فعالیت (p<0.05) و بهبود توانایی عملکردی (p<0.001) در گروه تقویت اختصاصی کوادریسپس داخلی بیشتر از گروه تقویت عمومی کوادریسپس بود. همچنین تعادل استاتیک، در گروه تقویت اختصاصی نسبت به گروه تقویت عمومی و کنترل بطور معنی داری بهبود یافت (p<0.01) اما بین دو گروه تقویت عمومی و کنترل تفاوت معنی داری دیده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: برخلاف رویکرد درمانی رایج در مراکز توانبخشی یعنی تجویز تمریناتی برای تقویت کل گروه عضلانی کوادریسپس، تقویت انتخابی بخش داخلی این گروه از عضلات، جهت بهبود درد، توانایی عملکردی و تعادل استاتیک بیماران مبتلا به درد مزمن پاتلوفمورال، شیوه تمرین درمانی موثرتری است.

زمینه و هدف: اعتیاد مشکلی چند وجهی است و از عوامل فردی و بین فردی متعددی تاثیر میپذیرد. یکی از جنبه های مهم انسان که در افراد دچار اعتیاد تحت تاثیر قرار می گیرد، فعالیت های جنسی است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای عزت نفس در رابطه بین کژکاری جنسی با دلزدگی زناشویی مردان وابسته به مواد افیونی انجام شد.روش کار: طرح پژوهش حاضر همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه معتادان مرد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1395 تشکیل دادند که از بین آن ها 215 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، شاخص بین المللی عملکرد نعوظی و پرسشنامه دلزدگی زناشویی پایینز مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی (همچون ماتریس همبستگی و رگرسیون چندگانه) درSPSS-21  استفاده شد.یافته ها: یافته هانشان داد که کژکاری جنسی بطور مستقیم بر دلزدگی زناشویی تاثیر نمی گذارد (b=0.006 و p>0.89)، بلکه بطور غیرمستقیم و با اثرگذاری بر عزت نفس باعث افزایش دلزدگی زناشویی می گردد (b=0.102 و (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر که نشان داد عزت نفس نقش واسطه ای مهمی در رابطه بین عملکرد جنسی با دلزدگی زناشویی دارد، بنابراین لازم است در مداخله های درمانی، خانواده درمانی و آموزش های خانواده توجه ویژه ای به عزت نفس صورت پذیرد.

زمینه و هدف: مراقبت های پرستاری نوزادان، به دلیل جثه کوچک و عدم تکامل سیستم های بدن، از حساسیت بیشتری برخوردار است. احتمال آسیب پذیری پوست نوزادان حین پایش و مراقبت و دستکاری آن، بدلیل تکامل کمتر ساختار و عملکرد پوست، زیاد است. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مطابقت مراقبت های مرتبط با پوست نوزادان با استانداردهای مراقبتی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گردیده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی، 410 مورد مراقبت پرستاری از پوست نوزاد، در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (امام حسین (ع)، مفید و مهدیه)، مشاهده و بررسی شد. نمونه ها که بیماری پوستی خاصی نداشتند، به شیوه نمونه گیری زمانی و نمونه گیری از رویداد انتخاب شدند و اطلاعات، از طریق مشاهده مراقبت ها و ثبت آن در فهرست وارسی پژوهشگر ساخته بر اساس منابع و استانداردهای موجود، جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی و درصد) در  SPSSv16تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این پژوهش، میزان مطابقت مراقبت های پرستاری مرتبط با پوست نوزادان بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب، 76.1 درصد ارزیابی گردید. بیشترین تطابق با استاندارد (بالای %90) در موارد عدم استفاده از پودر در محل دیاپر، استفاده مناسب الکترودها روی پوست نوزاد، عدم استفاده از مواد ضد عفونی کننده نظیر بتادین روی پوست نوزاد، تعویض مکرر پوشک نوزاد جهت کاهش رطوبت محل دیاپر و ثابت نمودن مطمئن آنژیوکت با پانسمان شفاف بود و کمترین تطابق با استاندارد نیز در زمینه مستندسازی موارد تحت مراقبت و ارزیابی بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، مراقبت های پرستاری مرتبط با پوست نوزادان در واحدهای مورد بررسی، در سطح مراقبت های مطلوب محسوب می گردد؛ لیکن در بعضی موارد مراقبت در این زمینه در حد پایین تر بوده و هنوز با استانداردهای مراقبتی در بخش مراقبت ویژه نوزادان فاصله دارد. به نظر می رسد مدیران و مسوولان پرستاری لازم است توجه بیشتری به امکانات بخش های ویژه نوزادان، آموزش کارکنان و نیز نظارت مداوم و موثر بر عملکرد آنان نشان دهند تا مراقبت های پرستاری نوزادان در سطح مطلوب تر ارائه شود و بویژه مراقبت پرستاری از پوست نوزادان به حد استاندارد برسد. همچنین وجود راهنمای بالینی مراقبت مناسب از پوست در بخش های مراقبت ویژه نوزادان لازم است تا با استفاده از آن مراقبت ها مورد بررسی قرار گیرند.

زمینه و هدف: جوانان نقشی اساسی در جامعه دارند، بنابراین نیازسنجی آنان به ویژه در امور وضعیت سلامت و توانمندی خودمراقبتی از اهمیت خاصی برای برنامه ریزی آتی آنان برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نیازهای مرتبط با سلامتی و توانمندی خودمراقبتی جوانان و الویت بندی نیازهای آموزشی آن ها در سطح چند استان کشور انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 6640 نفر از جوانان 18 الی 29 ساله با روش نمونه گیری خوشه ای در استان های خراسان رضوی، تهران، خوزستان، کرمانشاه و گیلان در سال 1394-1393 انجام گردید. اطلاعات توسط دو پرسشنامه سنجش وضعیت سلامتی و توانمندی خودمراقبتی گردآوری شد. پس از بررسی، داده های توصیفی به صورت میانگین± انحراف معیار گزارش شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله SPSS-18 و با استفاده از آزمون های غیرپارامتری کروسکال والیس و آزمون من ویتنی یو انجام شد.یافته ها: بر حسب میانگین، سه اولویت آموزشی در جوانان به ترتیب مهارت های زندگی (9.7±3.52)، سلامت اجتماعی (9.2±4) و مهارت های انتخاب همسر (9.1±3.7) می باشد. همچنین اولویت جوانان از نظر نیاز به خدمات بهداشتی، معاینات دوره ای (2.6±0.61) بود. اولویت جوانان برای حفظ و ارتقای سلامتی از نظر نوع خدمات مشاوره ای مورد نیاز به ترتیب مهارت های قبل از ازدواج (5.2±1.99) و مهارت های ارتباط اجتماعی (5±1.92) میباشد. بعلاوه در اکثر موارد آموزش و اطلاع رسانی ارجح، از طریق رادیو وتلویزیون و خانواده ذکر شده است.نتیجه گیری: بر اساس نیازهای شناخته شده و با بهره گیری از توانمندی موجود در سازمان های مختلف، طراحی و اجرای برنامه های آموزشی و مراقبتی برای ارتقای سلامت جوانان ضروری به نظر می رسد. همچنین توسعه خدمات مشاوره ای جهت توانمندسازی جوانان در کسب مهارت های لازم پیشنهاد می گردد. بعلاوه بر ضرورت توجه متولیان سلامت به امر آموزش با استفاده از رادیو و تلویزیون و خانواده تاکید می شود.

زمینه و هدف: ساکشن تراشه یکی از اقدامات پرستاری جهت بازبودن لوله تراشه است که می تواند سبب بروز عوارض ثانویه گردد. از طرفی نوع ساکشن می تواند بر وضعیت علائم حیاتی بیماران تاثیرگذار باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر ساکشن باز و بسته بر علایم حیاتی بیماران با ترومای سر انجام گرفت.روش کار: کارآزمایی بالینی متقاطع یک سوکور بر روی 88 بیمار دچار ترومای سر بستری در بخش مراقبت ویژه جراحی بیمارستان شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی بابل بین سال های 95- 1394 صورت پذیرفت. دو مداخله ساکشن باز و بسته با تخصیص تصادفی برای هر بیمار جهت ارزیابی تغییرات حاصله در علائم حیاتی بیماران (تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و فشار متوسط شریانی) در فواصل زمانی قبل، حین، بلافاصله، پنج، ده و پانزده دقیقه انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، آنالیز واریانس با داده های تکراری و فیشر، توسط SPSS-22 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران 29±9 سال، 68 درصد (60 نفر) مذکر و اکثر آنها (75%) با وسیله نقلیه موتوری تصادف کرده بودند. اختلاف میانگین تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس بین فواصل زمانی قبل، بلافاصله و حین انجام ساکشن در ساکشن نوع باز بیشتر از بسته بوده، در حالی که اختلاف میانگین فشار متوسط شریانی در ساکشن نوع بسته بیشتر بود.نتیجه گیری: تغییرات علائم حیاتی بیماران با ترومای سر در ساکشن باز نسبت به بسته بیشتر بود، بنابراین انجام ساکشن به روش بسته در این بیماران توصیه می گردد.

زمینه و هدف: با توجه به این که در ایران مطالعات مربوط به حوزه اعتیاد به اینترنت نوپا بوده و در این میان بررسی و شناسایی عوامل روانشناختی پیش بینی کننده اعتیاد به اینترنت به صورت یک خلا پژوهشی همچنان به چشم می خورد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نارسایی های شناختی، نوآوری و ریسک پذیری در تبیین اعتیاد به اینترنت در دانشجویان رشته های انسانی، کشاورزی و فنی مهندسی انجام شد.روش کار: روش پژوهش حاضر همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 93-1392 بود که از بین آنها نمونه ای به حجم 321 نفر (177 دختر و 144 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشکده های علوم انسانی، کشاورزی و فنی مهندسی انتخاب شدند. از پرسشنامه های نارسایی شناختی برادبنت، نوآوری جکسون، ریسک پذیری، و اعتیاد به اینترنت یانگ به عنوان ابزار استفاده شد با استفاده ازSPSS-22 ، جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج پژوهش حاضر همبستگی مثبت معناداری بین نارسایی های شناختی و اعتیاد به اینترنت و همچنین ریسک پذیری و اعتیاد به اینترنت وجود دارد. در مجموع دو متغیر ریسک پذیری و نارسایی شناختی می توانند 11 درصد از تغییرات متغیر ملاک را پیش بینی نمایند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان بیان نمود که چگونگی استفاده از اینترنت می تواند با ویژگی های شناختی، عاطفی، و شخصیتی کاربران مرتبط باشد. انتظار می رود نتایج پژوهش حاضر علاوه بر افزودن بر دانش موجود در این زمینه، در جهت تقویت هر چه بیشتر عوامل محافظت کننده و برطرف ساختن عوامل خطر مفید واقع گردیده و همچنین بتوان از نتایج این پژوهش به عنوان راه گشای برنامه های مداخله ای در این حیطه استفاده نمود.

زمینه و هدف: خودمدیریتی عاملی مهم در فرآیند درمان و کنترل بیماری صرع است که می تواند بر کیفیت زندگی بیماران نیز تاثیر زیادی بگذارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط میان خودمدیریتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به انجمن صرع ایران انجام شد.روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعه هدف شامل تمام بیماران مبتلا به صرعی بود که در سال 1394 عضو انجمن صرع ایران بودند و بیماری آنها قبلا توسط پزشک تایید شده بود. 162 نفر از این بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه مولفه های دموگرافیک، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع و خودمدیریتی صرع پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 17 و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد بین خودمدیریتی به صورت کلی و مولفه های مدیریت دارو، مدیریت اطلاعات، مدیریت امنیت، مدیریت تشنج و مدیریت سبک زندگی با کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری از لحاظ آماری وجود دارد (p<0.05). همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد مدیریت تشنج و مدیریت امنیت توانستند 20.4 درصد از تغییرات متغیر کیفیت زندگی را پیش بینی و تبیین کنند که نشان از تاثیر خودمدیریتی در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع می باشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد که می توان با افزایش خودمدیریتی و ارتقای کیفیت زندگی در روند بهبود و کنترل بیماری بیماران مبتلا به صرع گام های موثری برداشت.