پژوهش در توانبخشی ورزشی
سال:1392 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

زمینه و هدف: تمام افراد تصویری از بدن خود در ذهنشان می سازند که تصویر بدنی نام دارد که در شرایطی مانند بدشکلی مشهود فرد دچار اختلال و ضعف می شود. هایپرکایفوزیس از جمله عوارضی است که مشکل ظاهری برای فرد به وجود می آورد و این شرایط ممکن است روی شخصیت فرد تاثیر بگذارد. هدف از این پژوهش، مقایسه تصویر بدنی افراد دارای هایپرکایفوزیس با افراد سالم بود.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی- مقایسه ای بوده و به این منظور 68 نفر دارای هایپرکایفوزیس با میانگین سنی 19.9 سال پرسشنامه تصویر بدنی مندلسون را تکمیل کردند. سپس یک گروه کنترل با شرایط سن، تعداد، جنسیت، قد، وزن، شاخص توده بدنی و تحصیلات همگن شده با گروه مذکور مقایسه شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0.84 به دست آمد. تشخیص و شدت هایپرکایفوزیس توسط خط کش منعطف صورت گرفت. میزان روایی و پایایی خط کش منعطف با مارک پیستوله (روایی 0.91 و میزان پایایی 0.82) گزارش شده است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های کلموگروف-اسمیرنف و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد میان تصویر بدنی افراد دارای هایپرکایفوزیس با افراد سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (p=0.028). میان میزان رضایت از ظاهر و رضایت از نگرش دیگران در افراد دارای هایپرکایفوزیس و افراد سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (p=0.016 و p=0.037)، اما میان رضایت از وزن در افراد هایپرکایفوزیس و افراد سالم تفاوت معنی دار مشاهده نشد (p=0.508).نتیجه گیری: قوز پشتی و ظاهر نامناسب ناحیه پشتی در افراد هایپرکایفوزیس می تواند موجب ضعف تصویر بدنی در این افراد شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت این ناهنجاری ها علاوه بر عوارض بدنی می تواند عوارض روانی نیز برای این افراد به دنبال داشته باشد. شاید بتوان با تشویق افراد دارای ناهنجاری به ورزش و حتی تمرینات اصلاحی، موجبات بهبودی تصویر بدنی و رضایت بدنی آنان را فراهم آورد.

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته برنامه تمرینی منتخب بر اجرای عملکردی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به MS بود.روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 20 بیمار زن مبتلا به MS با میانگین سنی 38±8.81 سال، سابقه بیماری 8±7.09 سال و با EDSS کمتر از پنج از طریق همتاسازی به دو گروه کنترل (10 بیمار) و تجربی (10 بیمار) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 75 دقیقه) در برنامه تمرینی شرکت نمودند. در حالی که گروه کنترل برنامه ورزشی خاصی نداشتند. متغیرهای تحقیق شامل گشتاور زانو، اجرای عملکردی، تعادل، دامنه حرکتی شانه وکیفیت زندگی آزمودنی ها به ترتیب با استفاده از دستگاه بایودکس، آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن، فوت اسکن، گونیامتر و پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه بیماران MS قبل و بعد از دوره تمرینی در هر دو گروه اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر تفاوت معنی داری بین میانگین عملکرد، اوج گشتاور در خم کردن زانو و دامنه حرکتی شانه گروه های تجربی و کنترل بود،در حالی که این تفاوت در اوج گشتاور در بازکردن زانو، میزان تعادل و کیفیت زندگی معنادار نبود (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر به نظر می رسد از این برنامه تمرینی می توان در جهت بهبود اجرای عملکرد و افزایش دامنه حرکتی بیماران استفاده نمود.

زمینه و هدف: هدف این مقاله بررسی و مقایسه متغیرهای سینماتیکی حرکت مایی گری در دو گروه کاراته کاهای ماهر و نیمه ماهر است.روش بررسی: افراد آزمودنی در دو گروه شامل 9 نفر ماهر (اعضای تیم ملی) و 7 کاراته کار با مهارت متوسط (غیرعضو تیم ملی) مورد آزمون قرار گرفتند. اندازه گیری با استفاده از روش استریو-ویدیوگرافی انجام شد و موقعیت سه بعدی مارکرهای بازتابنده نور نصب شده بر روی نقاط راهنمای آناتومیکی، حین اجرای حرکت ردیابی شد. مقایسه آماری میانگین متغیرهای دو گروه، با استفاده از آزمون آماری T مستقل و مقایسه تغییر متغیرها در هر گروه با استفاده از آزمون T زوج انجام پذیرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از رعایت برخی جزئیات الگوی حرکتی شامل حفظ ارتفاع و زاویه چرخش تنه پیش و حین پرتاب پا، پلنتار فلکشن سه مرحله ای مفصل مچ پا و حفظ راستای ساق پیش از پرتاب پا در گروه ماهر بود که در گروه با مهارت متوسط مشاهده نمی شد. همچنین، هرچند مقایسه میانگین سایر متغیرهای سینماتیکی در مقایسه بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد اما بررسی ضریب تغییرات نشان داد که اجرای حرکت در افراد گروه ماهر (شامل جابه جایی قائم و چرخش تنه و تغییرات زاویه ای مفاصل مچ پا، زانو و ران) با مشابهت بیشتری نسبت به افراد گروه با مهارت متوسط انجام شده است که این ویژگی به خصوص در حرکات مفصل زانو بارزتر بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از اهمیت و کارآیی روش های اندازه گیری و تحلیل حرکت برای مطالعه تفاوت های جزئی بین کاراته کاران ماهر و نیمه ماهر است که ممکن است به صورت عادی مشاهده نشوند.

زمینه و هدف: با توجه به استفاده اقشار مختلف جامعه از وسایل بدنسازی پارکی در بوستان های شهری و گزارش های مربوط به آسیب دیدگی های کاربران، هدف از انجام این تحقیق مقایسه نوع، شیوع، علل و مکانیزم آسیب های رایج در استفاده از وسایل بدنسازی پارکی با نشان هیگر و نیروانا در کاربران مرد جوان، میانسال و سالمند بود.روش بررسی: از میان 35 نشان دستگاه های بدنسازی پارکی دو نشان هیگر و نیروانا به دلیل فراوانی و پراکندگی در سراسر شهر تهران انتخاب شدند. 100 کاربر مرد در سه گروه سنی جوان، میانسال و سالمند در این تحقیق شرکت کردند (هر نشان 50 نفر). آزمودنی ها دو پرسش نامه اطلاعات فردی و شناسایی آسیب را تکمیل نمودند. از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف نرمال بودن داده ها بررسی و آزمون خی دو برای مقایسه برون گروهی در سطح معناداری 0.05 اجرا شد.یافته ها: نتایج نشان داد 49% آزمودنی ها در اثر استفاده از این وسایل دچار آسیب شدند که پایین تنه با %63.3 بیشترین سهم آسیب را داشت. بیشترین نوع آسیب، آسیب مفصلی (33%)، استرین (30%) و اسپرین (12%)، بالاترین شیوع مربوط به زانو (%37.5) و کمر (%22.92)، عمده ترین علت مربوط به کشیدگی (33%) و مکانیزم اغلب آسیب ها اعمال نیرو بر خلاف جهت حرکت نیرو عضلانی (33%) بود. بین نتایج دو نشان تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری نهایی: آسیب مفصلی شایع ترین نوع آسیب و زانو مستعدترین محل آسیب است که توجه کاربران در تمرین با این دستگاه ها و پیشگیری از آسیب به این نکات، توصیه می شود.

زمینه و هدف: انقباض ایزوکینتیک از بهترین انقباض ها است. از مهم ترین مزایای این نوع انقباض، افزایش گشتاور اعمالی روی عضله، سازگاری گشتاور مقاوم در طول دامنه حرکت و کاهش آسیب های اسکلتی عضلانی به شمار می رود. بنابراین در این تحقیق سعی نمودیم، با استفاده از یک نرم افزار مهندسی نسبت به مدل سازی حرکت فلکشن آرنج اقدام نموده و ضمن مقایسه حرکت ایزوکینتیک با ایزوتونیک، منحنی گشتاور ایزوکینتیک را محاسبه نماییم.روش بررسی: برای این منظور از نرم افزار ADMAS که جزء یکی از قدرتمندترین نرم افزارهای تحلیل دینامیکی می باشد، استفاده گردید.یافته ها: نتایج مزیت انقباضات ایزوکینتیک را تایید نمود به طوری که مقدار گشتاور ایزوکینتیک نسبت به ایزوتونیک 60 درصد بیشتر و میزان نسبی آسیب در مفاصل کمتر بود. ضمنا منحنی گشتاور ایزوکینتیک محاسبه شده، در ابتدای حرکت حداقل و در زاویه 98 درجه فلکشن ماکزیمم و سپس تا انتهای حرکت سیر نزولی از خود نشان داد.نتیجه گیری: این منحنی می تواند در یک همکاری مشترک بین متخصصین تربیت بدنی و علوم مهندسی به عنوان مرجع در طراحی و ساخت دستگاه بهینه بدنسازی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: آزمون پرش عمودی معیاری مهم جهت بررسی توان و قدرت انفجاری، بررسی مکانیزم آسیب های اندام تحتانی و تخمین زمان بازگشت به ورزش پس از آسیب در ورزشکاران می باشد. هدف از مطالعه حاضر معرفی وسیله جدید طراحی و ساخته شده برای ثبت و آنالیز پرش عمودی به همراه تعیین روایی و پایایی آن می باشد.روش بررسی: دستگاه جدید ساخته شده شامل سنسور مولد امواج اولتراسوند می باشد و دستگاه پس از برخورد امواج اولتراسوند با سر میزان پرش را محاسبه می کند. از دستگاه پرش سارجنت یاگامی برای تعیین روایی وسیله جدید استفاده شد. بدین منظور 15 ورزشکار ملی پوش از رشته های والیبال، بسکتبال، هندبال به صورت در دسترس انتخاب شدند. تمامی نمونه ها پنج بار پروتکل پرش عمودی را با دستگاه پرش سارجنت یاگامی و دستگاه پرش اولتراسونیک انجام دادند. برای تعیین روایی دستگاه جدید (بررسی رابطه میان دو دستگاه اندازه گیری) از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی پایایی دستگاه پرش اولتراسونیک از ضریب همسانی درونی (ICC) استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان دادند بین اندازه های پرش عمودی حاصل از دستگاه های پرش اولتراسونیک و سارجنت یاگامی روایی بالایی وجود دارد (r=0.91). همچنین ضریب همسانی درونی بین پنج پرش عمودی بسیار بالا (عالی) به دست آمد (ICC=0.96).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دادند که دستگاه پرش اولتراسونیک ساخته شده در سنجش میزان پرش عمودی وسیله ای پایا بوده و همچنین دارای روایی بسیار بالا نیز می باشد، لذا استفاده از این وسیله برای اندازه گیری دقیق و سریع میزان پرش عمودی توصیه می شود.

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات اندام فوقانی حین اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو فاصله 4.25 و 6.25 متر بود.روش بررسی: 6 نفر از بسکتبالیست های حرفه ای که در سوپر لیگ بسکتبال سابقه فعالیت داشتند با میانگین سنی 23±2.09 سال با کسب رضایت در آزمون شرکت کردند. از دستگاه الکترومایوگرام ME6000 T16 جهت ثبت فعالیت الکتریکی عضلات در فرکانس 1000 هرتز استفاده شد. از آزمون آماری ویلکاکسون جهت بررسی تفاوت ها در سطح 0.05 استفاده گردید.یافته ها: نتایج خروجی شامل زمان فعالیت، میانگین فعالیت عضلات و سطح زیر منحنی پتانسیل الکتریکی بود که در عضلات فلکسور کف دستی زند اعلایی، سه سر بازو و دلتوئید قدامی مورد بررسی قرار گرفت. بین پارامترهای بررسی شده در هر یک از دو فاصله مذکور در شوت های جفت موفق و ناموفق اختلاف معنی دار مشاهده نشد. در بررسی شوت های موفق بین دو فاصله 4.25 و 6.25 متر مشخص شد که میانگین فعالیت عضلات فلکسور مچ دستی زند اعلایی (p³0.049) و دلتوئید قدامی (p³0.019) و همچنین سطح زیر منحنی پتانسیل الکتریکی (p³0.037) و زمان فعالیت (p³0.028) عضله سه سر بازویی، با افزایش فاصله به طور معنی داری افزایش یافته است.نتیجه گیری: در نگاه کلی به نظر می رسد با افزایش فاصله از حلقه، افزایش در زمان فعالیت و سطح زیر منحنی عضله سه سر بازویی نقش مهمی را در شوت جفت ایفا می کند.