مقدمه شادکامی حس مثبت نسبت به زندگی فردی و سازمانی را در پرستاران ایجاد می کند و همچنین موجب عملکرد بهتر شغلی، افزایش تعهد و مسیولیت پذیری در محیط کاری پرستاران می شود. رفتارهای توحیدی و دینداری که برخواسته از باورها و جهان بینی پرستاران است می تواند درک بهتری از روابط محیط ایجاد کرده و در شادکامی آنان تاثیرگذار باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رفتارهای توحیدی و دینداری بر شادکامی پرستاران بیمارستان پاسارگاد تهران است که تاثیر این دو متغیر با میانجی گری ذهن آگاهی نیز مورد بررسی قرار گرفت. روش کار روش پژوهش حاضر، توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل180 نفر پرستاران بیمارستان پاسارگاد در شهر تهران در سال 1402 بود. از بین جامعه آماری 123 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد که پایایی و روایی آنان مورد تایید قرار گرفت، استفاده شد. پرسشنامه ها بین پرستاران قسمت های مختلف بیمارستان در مدت سه روز توزیع و پس از ده روز جهت جمع آوری به آنان مراجعه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری با بهره گیری از نرم افزار SMART-PLS استفاده شد. یافته ها رفتارهای توحیدی (t=3/413, β, =0/324) و دینداری (t=2/810, β, =0/262) تاثیر مثبت و معناداری بر شادکامی پرستاران دارند. همچنین رفتارهای توحیدی و دینداری از طریق ذهن آگاهی نیز موجب افزایش شادکامی پرستاران می شود. بر اساس شاخص vaf 6/25 درصد از تاثیرات رفتارهای توحیدی بر شادکامی از طریق میانجی گری ذهن آگاهی می باشد که در شاخص در رابطه با دینداری 9/31 درصد می باشد. نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش، می توان با تقویت رفتارهای توحیدی و دینداری در بین پرستاران، شادکامی آنان را افزایش داد. همچنین این عوامل می توانند از طریق ذهن آگاهی نیز موجب شادکامی بیشتر پرستاران شوند. آموزش تکنیک های ذهن آگاهی می تواند درک بهتری از سختی ها و رنج ها در پرستاران ایجاد کرده و رضایتمندی بیشتر را در آنان موجب شود.