مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1402 | دوره:30 | شماره:5 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: اتاق عمل یکی از مکان­های پراسترس شناخته شده­است. از این ­رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل ساختاری رابطه بهزیستی روان شناختی و تفکر نقاد با راهبردهای مقابله با شرایط استرس­زا در کارکنان اتاق عمل با توجه به نقش میانجی­گرانه فرایند و محتوای خانواده بود. مواد و روش­ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. این پژوهش بر روی 200 نفر از کارکنان اتاق عمل بیمارستان­های شهر مشهد در سال 1401 به صورت در دسترس انجام گردید. برای اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه­های فرایند و محتوای خانواده سامانی، بهزیستی روان شناختی ریف، تفکر انتقادی ریکتس و شاخص مقابله با شرایط پراسترس اندلر و همکاران بهره گرفته شد. تحلیل یافته­ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام پذیرفت و تجزیه وتحلیل­های آماری این پژوهش با نرم افزارAmos22 و SPSS22 انجام گردید. یافته­ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که فرایند خانواده در رابطه تفکر نقاد با راهبردهای مسئله­مدار و اجتناب­مدار، نقش میانجی­گرانه دارد؛ همچنین نتایج نشان داد محتوای خانواده در رابطه تفکر نقاد با راهبرد مقابله اجتناب­مدار، نقش میانجی­گرانه دارد(p<0. 05). در آخر نتایج نشان داد که محتوای خانواده و فرایند خانواده در رابطه بهزیستی روانی با راهبردهای مقابله با شرایط استرس­زا نقش میانجی­گرانه ندارد(p>0. 05) نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده از پژوهش، پیشنهاد می شود از کارگاه­های خانواده­درمانی برای کارکنان اتاق عمل استفاده شود.

زمینه و هدف: آمادگی پیش از وقوع بحران، امری ضروری است. تجارب مربیان بالینی و دانشجویان پرستاری و مامایی درگیر در پاندمی به روشن­تر شدن و آمادگی بهتر مواجهه در بحران­های پیش رو کمک می کنند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، تبیین تجارب مربیان بالینی و دانشجویان پرستاری و مامایی درخصوص مدیریت بحران داخل بیمارستانی در پاندمی کووید19می باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه کیفی، گردآوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه­های نیمه­ساختاریافته با 14 نفر از مربیان بالینی و دانشجویان پرستاری و مامایی با تجربه شرکت در مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا در پاندمی کووید 19 و با روش هدفمند تا اشباع داده­ها انجام و مطابق رویکرد تحلیل محتوای مرسوم تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: تحلیل مصاحبه ها با 425کد استنباطی همراه بود که پس از ادغام موارد تکراری، در نهایت 9زیرطبقه و3 طبقه اصلی شامل مدیریت ادغام یافته، اخلاق حرفه ای و توسعه دانش تخصصی بود. نتیجه گیری: به منظور آمادگی با بحران های بیولوژیکی همچون کووید 19، همکاری سازمان های مختلف برای مدیریت صحیح تر شرایط لازم است. همچنین ضرورت دارد مدیران بهداشتی پس از ارزیابی شدت بحران و متناسب با آن، به جذب نیرو بپردازند و با آموزش های مبتنی بر شواهد، به توسعه دانش و مهارت آنها کمک کنند و ضمن رعایت اصول اخلاق حرفه ای، به حفظ و ارتقای سلامت روان نیروها نیز توجه ویژه ای مبذول دارند.

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشدی عصبی است که با نقایص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در چند زمینه مختلف شامل نقص در تعاملات اجتماعی و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی همراه بوده است. این پژوهش با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شده است. یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان داد که واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر حساسیت اضطرابی تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی تأثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر خودتنظیمی هیجانی تأثیر معناداری دارد. مواد و روش­ها: روش پژوهش از نظر روش انجام، شبه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش مادران دارای کودکان اختلال طیف اوتیسم در شهر رشت بوده است نمونه های تحت مطالعه به پرسش نامه های 16 سؤالی حساسیت اضطرابی دیکون و والن (2002)، پرسش نامه 24 سؤالی سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و پرسش نامه 63 سؤالی خودتنظیمی میلر و براون (1999) پاسخ دادند از نرم افزار SPSS23 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. نتیجه گیری: میانگین نمرات سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش یافته است. همچنین میانگین نمرات حساسیت اضطرابی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل کاهش یافته است.

زمینه و هدف: بیماری یک عضو خانواده کل خانواده را درگیر و سبک زندگی آن ها را تغییر می­دهد. پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر تاب­آوری و بهزیستی روان شناختی مراقبان اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود. مواد و روش­ها: مطالعه حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مراقبان اصلی بیماران مزمن روانی تحت نظر مراکز بهزیستی و توانبخشی شهرستان بروجن به تعداد 550 نفر بود. 60 مراقب اصلی بیماران مزمن روانی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی) و یک گروه گواه گمارده شدند و در طول زمان سه ماهه به مدت 19 جلسه 90 دقیقه ای مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسش نامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و بهزیستی روان شناختی (ریف، 1989) بود. یافته­ها: نتایج نشان داد اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بر افزایش تاب­آوری (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت های خودتعیین گری بود. هم چنین، اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت اسلامی بر افزایش بهزیستی روان شناختی (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت های خودتعیین گری بود. نتیجه گیری: آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی می­توانند میزان تاب­آوری و بهزیستی روان شناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را بهبود بخشند.

زمینه و هدف: کووید-19 بعنوان نوعی بیماری تنفسی عفونی، به یکی از مهم ترین معضلات اخیر سیستم های مراقبت های بهداشتی تبدیل شده است که موجب ایجاد عوارض مختلف و در موارد شدیدتر موجب مرگ افراد می گردد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین فراوانی عوارض بیماری کووید 19 در مراجعه کنندگان به مرکز 16 ساعته شهرستان سبزوار می باشد. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که به روش نمونه گیری تصادفی بر روی 220 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز 16 ساعته کووید 19 در سال 1401 انجام گردید. 4 هفته پس از انجام تست PCR، سؤالات به صورت تلفنی توسط پژوهشگر آموزش دیده پرسیده و پرسش نامه ها تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss26 استفاده گردید و سطح معنی داری 05/0 درنظر گرفته شد. یافته­ها: فراوانی علایم باقیمانده پس از بهبودی در شرکت کننده ها خستگی جسمی (27/3درصد)، ضعف (14/1 درصد)، سرفه (23/6 درصد)، اسهال (2. 7 درصد)، خستگی ذهنی (9. 1 درصد) و اضطراب (5 درصد) بود. 40/5 درصد نمونه ها دارای بهبودی کامل، 51/8 درصد بهبودی متوسط و 0/9 درصد دارای بهبودی ضعیف بودند. بین جنسیت با عوارض باقیمانده از کووید 19 ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. بین میزان بهبودی با علائم اضطرابی مانند بیقراری و تپش قلب ارتباط آماری معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به کووید-19 ممکن است از بیماری بهبود یابند اما با تظاهرات بالینی و اختلالات روان شناختی روبه رو می شوند. پیگیری از راه دور مبتنی بر برنامه تلفنی با برقراری ارتباطی ساده بین بیماران و درمانگران می تواند در مدیریت بیماران بهبودیافته بسیار مفید باشد.

زمینه و هدف: در طول همه گیری بیماری کووید-19 مادران باردار و جنین های آنها جزو جمعیت پرخطر به شمار می روند. هدف از مطالعه حاضر بررسی پیامدهای مادری و جنینی سطوح D_dimer در مادران باردار مبتلا به کووید-19 می­باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 106 نفر بررسی شدند. نمونه­های خون از بیماران تأییدشده آزمایشگاهی مبتلا به کووید-19 برای ارزیابی سطوح D_dimer جمع آوری شد. از آمار توصیفی برای ارائه اطلاعات بیشتر با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته­ها: در جمعیت موردمطالعه میانگین­های سن مادران (5/66±30/99سال)، گراویدیتی (درصد 0/92±1/89)، (درصد 0/63±1/38)، و سن بارداری (10/6±24/39 هفته) ثبت گردید. از 106 مادر باردار واجد شرایط، 38/3 درصد در 3 ماهه اول بارداری، 28/3 درصد در 3 ماهه دوم بارداری و 43/39 درصد در 3 ماهه سوم بارداری، به ترتیب قرار داشتند. نتایج مطالعه نمایان ساخت که تست مولکولی و سی­تی­اسکن با قدرت تحلیلی بالا به ترتیب در 91/5 درصد و 63/2 درصد موارد مثبت بود. شایع­ترین پیامدهای مادری و جنینی به ترتیب شامل: سزارین، سقط جنین، زایمان زودرس، مکونیوم، آمبولی ریه، پارگی پرده قبل از زایمان و فشار خون بالا بود. میانگین سطوح D_dimer در مبتلایان میلی­گرم/لیتر 915/08±852/14 تعیین گردید. محدوده مرجع برای سطوح D_dimer به ترتیب 3 ماهه افزایش یافت. در بین بیماران مادران مبتلا به کووید-19، حدود 79/25 درصد موارد خارج از محدوده نرمال D_dimer ثبت شد. نتیجه گیری: بیشتر پیامدها در سطوح مثبت D_dimer مشاهده گردید. افزایش سطوح D_dimer همچنان می­تواند نشانه­ای از پیش آگهی ضعیف در مادران باردار مبتلا به کووید-19 باشد.

زمینه و هدف: سنگ کلیه از شایع ترین بیماری های اورولوژی است. کولیک کلیوی به دلیل درد شدید، از اورژانس های پزشکی می باشد و تکرار دوره های درد آن تأثیر بسیاری بر کیفیت زندگی بیماران می گذارد. ارائه روش های درمانی مختلف ضمن افزایش طول عمر بیماران باعث تغییراتی در شیوه زندگی، وضعیت سلامتی و کیفیت زندگی آنان می شود. هدف این مطالعه، ارزیابی کیفیت زندگی بیماران دارای سنگ کلیه شهر مشهد در سال 1398 با گذری بر دیدگاه های طب ایرانی می باشد. مواد و روش­ها: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 96 بیمار انجام شد. داده ها توسط پرسش نامه کیفیت زندگی SF-36 و سؤالات دموگرافیک پژوهشگرساخته و پرسش نامه تعیین مزاج سلمان نژاد گردآوری و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS-16 انجام شد. یافته­ها: میانگین سنی بیماران 45/6 سال، میانگین تعداد سنگ ها در بیماران 18/1±84/1 و میانگین اندازه سنگ ها 12/8±32/53 میلی متر بود. میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی بیماران 98/32±369/26 بود. بیشترین میانگین مربوط به بعد کارکرد جسمی 21/8±82/68 و کمترین میانگین مربوط به بعد درد 25/47±52/23 بود. بین برخی ابعاد کیفیت زندگی با متغیرهای فشار خون و مزاج، ارتباط آماری معنادار (p<0/05) وجود داشت. نتیجه گیری: عوامل متعددی باعث بهبود سطح کیفیت زندگی بیماران دچار سنگ کلیه می شوند. توجه ویژه به خصوصیات بیماران دارای سنگ کلیه از نظر فردی و اصلاح نوع تغذیه بر اساس مزاج آنها می تواند از تکرار و تشکیل مجدد سنگ کلیه جلوگیری کنید.

زمینه و هدف: بخش اورژانس غالباً با ازدحام و حجم کار بالا همراه است. پرستاران اورژانس معمولاً شرایطی را تجربه می کنند که منجر به معضلات اخلاقی می شود و یکی از نتایج آن، دیسترس اخلاقی می باشد که مهم ترین معضل پنهان شغلی در بین پرستاران اورژانس تعریف شده است. این مطالعه با هدف تعیین سطح دیسترس اخلاقی پرستاران بخش اورژانس و عوامل مؤثر بر آن انجام گرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی بر روی 200 پرستار شاغل بخش اورژانس بیمارستان های سمنان و سبزوار انجام شد. از آن ها خواسته شد تا به روش خودگزارشی نسبت به تکمیل پرسش نامه های دیسترس اخلاقی و دموگرافیک اقدام کنند. داده ها با نرم افزار SPSS 22 و آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس تجزیه تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین سنی مشارکت کنندگان 2/7 ± 20/ 32سال بود. نمره کلی دیسترس اخلاقی 10/1± 54/ 61می باشد که در سطح پایینی قرار دارد و نشان از کم بودن دیسترس اخلاقی در بیمارستان های دولتی شهر سمنان و سبزوار است. کمترین میزان دیسترس اخلاقی مربوط به رضایت شغلی بالا و بیشترین نمره دیسترس اخلاقی مربوط به رابطه نامطلوب پرستاران با پزشکان بود. نتیجه گیری: با توجه به عوارض منفی ناشی از دیسترس اخلاقی بر کیفیت مراقبت های پرستاری، لازم است مدیران بیمارستان ها، تمهیدات لازم را در راستای شناسایی علائم دیسترس اخلاقی در پرستاران اتخاذ کردند و با انجام مداخلات لازم گام مثبتی در راستای کاهش دیسترس اخلاقی پرستاران و در نتیجه افزایش کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران بردارند.

زمینه و هدف: بارداری بخش مهمی از زندگی یک زن را تشکیل می دهد که نیازمند سازگاری روانی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و کورسازی یک طرفه بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان بهار شهر شاهرود در سال 1401 بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه یک ساعته تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش پرسش نامه اضطراب دوران بارداری وندنبرگ (1989) و سنجش پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان بود. داده های پژوهش با تحلیل کواریانس تک متغیره و استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها: یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان، اثربخش است (0/05>p). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با کاهش اجتناب تجربی و افزایش پذیرش، منجر به کاهش اضطراب دوران بارداری و بهبود پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان می شود.

زمینه و هدف: پدیده قربانی دوم، اتفاقی است که پس از یک رویداد نامطلوب پزشکی رخ می دهد که بیمار قربانی اول این ماجرا می­باشد اما پرستاران و پرسنل درمان، قربانی دوم هستند به این دلیل که آنها دچار احساس شرم و آسیب ‎های روانی و تنش های جسمی بعد از آن اتفاق می­شوند. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. شیوه انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای بود. تعداد نمونه این پژوهش 200 نفر از پرستاران شاغل در خراسان جنوبی بود. داده­ها با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و ابزار تجربه دومین قربانی و حمایت جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه21 تجزیه وتحلیل شد. یافته­ها: میزان بروز پدیده قربانی دوم در بین پرستاران در ابعاد تنیدگی روانی (14/60) خودکارآمدی حرفه ای (9/42)، حمایت سرپرست (15/97)، حمایت سازمانی (10/71)، تمایل به ترک کار و غیبت از کار (13/35) و اشکال حمایتی که مورد تمایل است (25/25) و نمره کل (114/55) بیشتر از متوسط موردانتظار و در ابعاد حمایت همکاران (8/56)، حمایت خانوادگی (5/41) و تنیدگی جسمی (11/31) به صورت معناداری کمتر از متوسط موردانتظار بود (P <0. 05). نتیجه گیری: خطاهای پزشکی باعث واکنش عاطفی منفی و پریشانی روانی در میان مراقبان بهداشتی و ایجاد پدیده قربانی دوم در آنها می­شود. منابع حمایتی که فرد در اختیار دارد به خصوص حمایت های سازمانی به موقع و مؤثر می تواند مشکلات ناشی پدیده قربانی دوم و رویداد نامطلوب متأثر از آن را کاهش دهد.