مجله علوم پزشکی پارس
سال:1400 | دوره:19 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

مقدمه: سرطان پستان به عنوان یکی از شایع ترین بدخیمی ها در بین زنان شناخته شده است. استفاده از روش ها و داروهای جدیدتر برای مبتلایان بسیار ضروری می باشد، چرا که بسیاری از آنها به علت عود ناشی از بیماری فوت می کنند. ریز جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس با داشتن مقادیر زیادی از ترکیبات فراسودمند در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان کاربرد دارد. از اینرو در تحقیق حاضر اثرات سایتوتوکسیسیتی و پروآپوپتوزی عصاره اسپیرولینا پلاتنسیس بر سلول های آدنوکارسینومای پستان ارزیابی شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، با تیمار سلول های سرطانی پستان رده ی SKBR-3 در چهار گروه آزمایشی با غلظت های 400، 200، 100 و 50 میکروگرم/ میلی لیتر از عصاره اسپیرولینا و انکوباسیون در زمان های 24 و 48 ساعت، میزان سایتوتوکسیسیتی با روش MTS و میزان القا آپوپتوز با کیت آنکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) طبق دستورالعمل کیت در هر دو زمان انکوباسیون مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 18، نرم افزار FlowJoو آزمون ANOVA و تست دانکن انجام شد. یافته ها: نتایج تست MTS کاهش توان زیستی سلول ها در زمان انکوباسیون 48 ساعته را برخلاف تیمار 24 ساعته در سایر گروه های آزمایشی نشان می دهد. این کاهش در غلظت های 200، 100 و 50 میکروگرم/ میلی لیتر عصاره اسپیرولینا نسبت به گروه کنترل معنی دار است (044/0 P=). القای آپوپتوز در هر دو زمان انکوباسیون 24 ساعته (036/0 P=) و 48 ساعته (032/0 P=)، در سایر گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت. نتیجه گیری: عصاره اسپیرولینا پلاتنسیس می تواند به عنوان منبعی برای تولید داروهای ضد سرطان علیه سرطان پستان بکار رود.

مقدمه: مسمومیت حاد یک مشکل بزرگ جهانی و یکی از علل عمده مرگ و میر است. آلومینیوم فسفید (ALP) که در ایران به قرص برنج معروف است کشندگی بسیار بالایی دارد. مسمومیت با ALP انتی دوت خاصی ندارد. با این حال، مطالعات قبلی برخی از روش های درمانی مانند شستشوی معده با بی کربنات سدیم و مصرف زغال را پیشنهاد کرده اند. مطالعه حاضر به گزارش یک مورد درمان موفقیت امیز مسمومیت ناشی از قرص برنج پرداخته است. معرفی بیمار: بیمار خانم شصت ساله با درد شدید شکم به اورژانس بیمارستان پیمانیه جهرم مراجعه نمود. در معاینات بالینی بیمار مشخص شد که بیمار به دلیل مصرف قرص برنج با درد شکم همراه با تهوع استفراغ بدون هماچوری مواجهه شده است. در هنگام مراجعه بیمار به طور کامل هوشیار بود و علایم حیاتی BP 110/70 _RR: 20_PR: 86_O2SAT: 92 ثبت شد. بیمار ابتدا NPO شد و لوله بینی-معده ای برای بیمار گذاسته شد و به ای سیو منتقل شد. 150 سی سی نرمال سالین با روغن زیتون از طریق NG به مریض داده شد. آمپول پنتوپرازول، ویتامین سی، آمپول انداسترون، 8 واحد انسولین رگولار به همراه دکستروز واتر(DW) 5% و یک گرم سفتریاکسون و کلسیم گلوکونات به بیمار تزریق شد و با توجه به میزان آلبومین8/2 بیمار، دو ویال آلبومین به صورت وریدی statو سپس یک ویال هر 8 ساعت و ده قرص NAC به صورت خوراکی برای بیمار درخواست شد. به دلیل دهیدره بودن بیمار 3000 سی سی سرم قندی-نمکی همراه با 40 میلی اکی والان پتاسیم کلرید به بیمار تزریق شد. برای بیمار کاتترادراری گذاشته شد که با توجه به آزمایشات اولیه PH: 7/136 _ PCO2: 36/2_ HCO3: 12/2، 300 سی سی سدیم بی کربنات در 500 سی سی نرمال سالین در طی دو ساعت و هم چنین 60 سی سی سدیم بی کربنات در لیتر به بیمار داده شد. در ادامه NG بیمار خارج و طبق دستور متخصص ای سیو و مراقبت های ویژه با توجه به ازمایش VBG یک ویال سدیم بی کربنات برای بیمار شروع شد. با بهبود وضعیت، بیمار به بخش منتقل شد. نتیجه گیری: در بیماران با مسمومیت ناشی از قرص برنج با توجه به عدم وجود انتی بادی اختصاصی در درمان این گروه از بیماران نیاز به تشخیص سریع و درمان های حمایتی میباشد. نتایج این مطالعه نشان داد که تخلیه سریع و رقیق سازی محتویات معده، تجویز روغن زیتون، بی کربنات، تثبیت پتانسیل غشاء سلولی و سایر اقدامات درمانی میتوانند به خوبی زندگی بیماران را نجات دهند.

مقدمه: پاندمی کووید 19 عده کثیری را مبتلا نموده و متاسفانه موجب مرگ و میر بسیاری نیز شده است. مکانیسم دقیق عمل ویروس عامل آن در بدن مشخص نیست. هدف از مطالعه کنونی بررسی و آنالیز داده های ریز آرایه و بررسی عملکرد بود تا بتوانیم به مکانیسم های جدید نحوه عملکرد این ویروس در سلول های انسان دست یابیم. روش کار: داده های ریزآرایه استخراج شده از NCBI توسط GEO2R و نرم افزار R مورد آنالیز قرار گرفت. ژن هایی که افزایش بیان و کاهش بیان داشتند استخراج شدند و سپس آنالیز عملکرد در مورد آنها صورت گرفت. یافته ها: . نتایج نشان داد که در سطح لگاریتم پایه دو تغییر بیان بزرگتر از 3 و کوچکتر از 3-ترانس کریپتوم، 319 و 573 ژن افزایش بیان یافته به ترتیب در گروه بیماران کووید خفیف و کووید شدید وجود دارند. همچنین 156 و 590 ژن کاهش بیان یافته به ترتیب در گروه بیماران کووید خفیف و کووید شدید وجود دارند. نتایج GO نشان داد که الگوی ژن های تفاوت بیان یافته در گروه بیماران کووید با فرم شدید با ژن ATP13A2 مرتبط است. نتیجه گیری: ویروس کووید 19 احتمالا در تعامل با عواملی چون ATP13A2 شرایط بقای خود در داخل سلول را تنظیم می نماید.

نامه ای به سردبیر: یکی از دغدغه ها و نگرانی های اصلی کارکنان و پزشکان بخش بیهوشی در هنگام اینتوبیشن بیماران مراجعه کننده به اتاق عمل، شیوه حفاظت از خود در مقابل بیماری و جلوگیری از ابتلا به آن است. از آن جایی که ابتلا به بیماری کووید-91 در مقایسه با سایر بیماریهای تنفسی شناخته شده، علایم و عوارض شدیدتری به همراه داشته و حتی می تواند جان فرد را تهدید کند، توجه به مسایل حفاظتی و نحوه پیشگیری موثر از ابتلا به آن از اهمیت زیادتری برخوردار است. در این راستا، نویسندگان گزارش حاضر با طراحی یک محفظه اینتوبیشن سبب افزایش ایمنی کارکنان بخش بیهوش در برابر آلودگی ویروس کووید-91 شدند...

مقدمه: در طب سنتی گزارشاتی از اثرات ضد دردی برویز یا مروک با نام علمی Salvia macrosiphon وجود دارد. این مطالعه برای بررسی مکانیسم اثر ضد دردی عصاره متانولی گیاه مروک با استفاده از اتروپین (آنتا گونیست گیرنده موسکارینی) و نالوکسان (آانتاگونیست گیرنده اپیوییدی) طراحی گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی از 64 سر نر بالغ از نژاد ویستاربا وزن متوسط10±,180گرم استفاده شد. رت ها به طور تصادفی به هشت گروه هشت تایی تقسیم شدند. عصاره متانولی مروک به روش پر کولاسیون تهیه وبا دوز 500و1000و2000میلی گرم بر کیلوگرم و سالیسیلات سدیم با دوز 300میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفایی تزریق شد. برای بررسی اثر ضد دردی و مکانیسم های درگیر از آزمون فرمالین در حضور و عدم حضور اتروپین با دوز2 میلی گرم بر کیلوگرم و نالوکسان با دوز6/1 میلی گرم بر کیلوگرم استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که دوز 2000میلی گرم بر کیلوگرم عصاره به طور معنی داری باعث کاهش درد در آزمون فرمالین می شود(P<0/05). همچنین اثر ضد دردی عصاره در حضور اتروپین و نالوکسان کاهش یافت (P<0/05). بحث و نتیجه گیری: مکانیسم اثر ضد دردی عصاره متانولی مروک احتمالا بواسطه گیرنده های اپیوییدی و موسکارینی صورت می گیرد.

مقدمه: درد بعد از اعمال جراحی یک تجربه ی ناخوشایند است. این فرایند باعث می شود اختلالات فیزیولوژیک در تمام سیستم های بدن بوجود آید. کلونیدین به عنوان یک داروی الفا دو آگونیست یکی از داروهای مورد استفاده جهت کنترل درد بعد از عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپی می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کلونیدین خوراکی بر کنترل درد و میزان مصرف مخدرها بعد از عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپی انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور 50 بیمار با کلاس بیهوشی I و II تحت عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کلونیدین خوراکی و کنترل تقسیم شدند. فشار خون سیستول و دیاستول، فشار متوسط شریانی و ضربان قلب حین عمل ثبت شد. میزان درد در ریکاوری، 6، 12 و 24 ساعت پس از عمل انداره گیری شد. نتایج: بین گروه های کلونیدین و کنترل از لحاظ درد در زمان های صفر، 6 ساعت، 12 ساعت و24 ساعت تفاوت معنی دار وجود داشت. (001/0> P). نتایج آزمون کای دو نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه کنترل و کلونیدین در دریافت داروی پتدین وجود داشت. (021/0= P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کلونیدین خوراکی اثر بخشی بهتری در کنترل شدت درد و میزان مصرف مخدر نسبت به گروه کنترل دارد. بنظر می رسد در اعمال جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپی کلونیدین خوراکی اثربخشی خوبی در کنترل درد و میزان مصرف مخدر پس از عمل داشته باشد.

مقدمه: افرادی که دریافت مکرر فراورده های خونی دارند مانند بیماران تالاسمیک در معرض خطر ابتلای ویروس هپاتیت جی هستند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع سرولوژیک ویروس هپاتیت جی و عوامل همراه با آن در بیماران بتا-تالاسمی ماژور شهرستان جهرم انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی-توصیفی در سال 1400 بر روی 91 بیمار تالاسمی ماژور شهرستان جهرم انجام شد. وجود آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت جی در سرم تمام شرکت کنندگان به روش الیزا بررسی شد. موارد اطلاعات دموگرافی، میانگین سابقه زمان دریافت خون و مقادیر سرمی آنزیم های کبدی را از پرونده بیماران استخراج شد. نتایج حاصل از آزمایشات و بررسی پرونده بیماران با نرم آفزار آماری نرم آفزار آماری SPSS-16 و با استفاده از آمار توصیفی، T testو مربع کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: شیوع آنتی بادی های IgG و IgMعلیه ویروس هپاتیت جی به ترتیب برابر 17درصد و 5درصد بود. موارد مثبت آزمایشات الایزا با مدت زمان سابقه دریافت خون و میانگین سطح سرمی ALT, AST, ALP ارتباط آماری معنی داری داشت (P<0. 05) و با میانگین سن بیماران و جنسیت بیماران ارتباط آماری معنی داری نداشت (P>0. 05). نتیجه گیری: ویروس هپاتیت جی یکی از عوامل هپاتیت و افزایش سطح سرمی آنزیم های کبدی در بیماران بتا-تالاسمی جهرم است.

مقدمه: مونوسدیم گلوتامات (MSG) سبب القاء سمیت تحریکی و آسیب سلولی در نواحی مختلف مغز به ویژه هیپوکامپ می گردد. مطالعه حاضر به ارزیابی اثر ضد التهابی و حفاظت عصبی کوانزیم Q10 (Co-Q10) بر آسیب سلولی هیپوکامپ در موش های صحرایی تحت تیمار با MSG می پردازد. روش کار: تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی در 4 گروه کنترل، MSG، MSG+Q10-10 و MSG+Q10-20 قرار گرفتند. MSG (gr/kg 3، به روش دهانی) و Co-Q10 (mg/kg 20 و mg/kg 10، درون صفاقی) روزانه و به مدت 4 هفته تجویز شد. پس از 4 هفته، حیوانات قربانی شدند و هیپوکامپ مغز به سرعت بر روی یخ جدا شد. سطح هیپوکامپی فاکتور نکروز دهنده توموری آلفا (TNF-α, )، اینترلوکین 1 بتا (IL-1β, ) و اینترلوکین 6 (IL-6) به روش الایزا ارزیابی شد و در پایان، تراکم نورون های تیره در نواحی مختلف هیپوکامپ به روش استریولوژی سنجیده شد. یافته ها: در مقایسه با گروه MSG، تیمار با Co-Q10 سبب کاهش معنا دار فاکتورهای التهابی (TNF-α, ، IL-1β,و IL-6) در هیپوکامپ موش های صحرایی گروه های تیمار با Co-Q10 گردید (05/0>p). تراکم نورون های تیره در نواحی CA1، CA2، CA3 و ژیروس دندانه ای هیپوکامپ در گروه های دریافت کننده Co-Q10 در مقایسه با گروه MSG کاهش معناداری داشت (05/0˂, p). نتیجه گیری: ویژگی ضد التهابی کوانزیم Q10 احتمالا مسیول عملکرد حفاظت عصبی آن در هیپوکامپ است و سمیت عصبی ناشی از MSG را در موش های صحرایی بهبود می بخشد.

مقدمه: تومور بیضه به عنوان یکی از نادرترین تومورها، 2-1 درصد از تومورهای مردان را شامل می شود و 95 درصد آن ها از نوع سلول های زایا هستند. در مطالعه حاضر، گزارش یک مورد توده اسکروتوم اولین تظاهر بالینی مولتیپل میلوما (Multiple myeloma) تشریح شده است. معرفی بیمار: بیمار مردی 48 ساله با مشکل توده بزرگ بدون درد در اسکروتوم چپ به درمانگاه ارولوژی مراجعه کرد. در معاینه بالینی وی دردهای استخوانی، بی حالی و ضعف وجود نداشت. علائم حیاتی، معاینات قلب و ریه و شکم همگی طبیعی بودند. در سونوگرافی انجام شده، توده بزرگ ایزواکو با قطر 10 سانتیمتر در همی اسکروتوم چپ همراه با التهاب و ادم دیواره اسکروتوم گزارش شد. با تشخیص تومور بیضه چپ تصمیم به انجام عمل جراحی گرفته شد. روز چهارم پس از عمل بیمار دچار هماتوم بزرگ در همی اسکروتوم چپ شد که بار دیگر عمل جراحی انجام و هماتوم تخلیه شد. در آزمایش های انجام شده، کاهش هموگلوبین خون تا میزان 6. 5 و کاهش پلاکت تا 32000 و افزایش کراتنین خون مشاهده شد. هم زمان با اقدامات و درمان های حمایتی برای اصالح کم خونی و پلاکت و همچنین اصلاح عملکرد کلیه ها که البته موثر هم بود، به دلیل بالا بودن سرعت رسوب گلبول قرمز (Erythrocyte Sedimentation Rate) و پروتئین تام، گرافی جمجمه گرفته شد که حاوی ضایعات Lytic بود. بیمار با ظن بالای ابتلا به مولتیپل میلوم تحت مشاوره با متخصص داخلی قرار گرفت. نتیجه گیری: در این بیمار احتمالاَ اختلال انعقادی و به دنبال آن ترومای خفیف به بیضه، موجب خون ریزی در بیضه و ایجاد توده در آن شده است. البته در وضعیت یاد شده به خاطر وجود آنمی باید سایر تشخیص های افتراقی نیز در نظر گرفته شود. به هر حال، عدم گزارش تومور در نمونه ارسالی به آزمایشگاه، لزوم بررسی های بیشتر را مطرح کرد. عود مکرر هماتوم محل عمل در این بیمار و عدم امکان تعیین گروه خونی و در نتیجه شک به بالا بودن پروتئین ها درخون که با بالا بودن ESR سرم با وجود سن به نسبت پائین بیمار همراه بود، تشخیص مالتیپل میلوما را برای این فرد مطرح کرد.