دانش کشاورزی
سال:1379 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت تابستانه و تراکم بوته روی متغیرهای مرفولوژیک، فنولوژیک و عملکرد دانه و علوفه هیبریدهای 704، 540 و 500 ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در شهرستان بناب انجام شد. در این آزمایش فاصله بین ردیف ها 75 سانتی متر و فواصل روی ردیف 12، 15 و 18 سانتی متر بود که به ترتیب تراکم های 111000، 89000 و 74000 بوته را در هکتار ایجاد کرد. در این مطالعه بیشترین تعداد ردیف در بلال با 18.1 ردیف به هیبرید 500 تعلق داشت، هیبرید 704 با 24.4 دانه، بالاترین تعداد دانه در ردیف بلال را تولید نمود و از نظر تعداد دانه در بلال اختلاف معنی داری بین هیبریدها ملاحظه نشد. همچنین عملکرد علوفه تر با تولید 48.1 تن در هکتار از هیبرید 704 حاصل شد و هیبرید های 540 و 500 به ترتیب با تولید 42.6 و 40.8 تن در هکتار در رتبه های بعدی قرار گرفتند. برتری هیبرید 704 مربوط به تولید بیوماس بالا در واحد بوته بود، به طوری که این هیبرید با تولید 118.9 گرم وزن خشک در بوته اختلاف معنی داری با سایر هیبرید های مورد مطالعه داشت. با افزایش تراکم بوته، عملکرد علوفه در واحد سطح به طور معنی دار افزایش و عملکرد تر تک بوته بطور معنی دار کاهش یافت. بیشترین عملکرد از فاصله روی ردیف 12 سانتی متری، با تولید 46.3 تن در هکتارحاصل شد. بررسی صفات فنولوژیکی نشان داد تنها هیبرید زودرس  500در شرایط آب و هوایی بناب می تواند به مرحله رسیدگی (خمیری شدن دانه) برسد. با توجه به حداکثر بودن کیفیت در این مرحله می توان در صورت تهیه سیلو از هیبرید 500 و در صورت استفاده از علوفه ذرت بصورت تازه از هیبرید دیررس 704 با حداکثر تراکم استفاده کرد.

به منظور بررسی تاثیر تداخل یولاف وحشی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم جو بهاره آزمایش گلخانه ای به صورت طرح سری های افزایشی در قالب فاکتوریل و با استفاده از طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشگاه تبریز اجرا شد. تیمارهای مورد استفاده عبارت از چهار سطح تراکم جو زراعی شامل دو، چهار، شش و هشت بوته در گلدان، چهار سطح تراکم یولاف وحشی شامل دو، چهار، شش و هشت بوته در گلدان، دو رقم جو شامل رقم جنوب و کویر و کشت خالص جو و یولاف وحشی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که رقم جنوب در مقایسه با رقم کویر از قدرت تداخلی بیشتری برخوردار است. کلیه تراکم های یولاف وحشی سبب کاهش معنی داری در تعداد دانه در سنبله اصلی، عملکرد بیولوژیک در بوته، عملکرد دانه در بوته و وزن هزاردانه جو در مقایسه با شاهد گردیدند. همچنین تراکم های شش و هشت بوته یولاف وحشی سبب کاهش معنی داری در تعداد پنجه بارور جو شدند. بالاترین مقدار در کلیه صفات ذکر شده در مورد جو زراعی مربوط به تراکم 2:2 (جو جنوب یولاف وحشی) و پایین ترین مقدار مربوط به تراکم 8:8 (جو کویر: یولاف وحشی) بود. میزان افت در تراکم های دو، چهار، شش و هشت بوته یولاف وحشی در جو زراعی نسبت به شاهد عاری از علف هرز در رابطه با عملکرد دانه جو در بوته برابر با 48.04، 53.35، 65 و 70.39 درصد بود. این نتایج حاکی از آن است که با افزایش تراکم یولاف وحشی کلیه صفات جو زراعی کاهش پیدا می کند، در حالی که رقم جو کویر نسبت به رقم جو جنوب بیشتر تحت تاثیر تداخل یولاف وحشی قرار گرفت.

با توجه به اهمیت و فراوانی علف هرز مرغ در مزارع گندم، این بررسی با هدف ارزیابی اثرات آللوپاتیک این علف هرز بر گندم به صورت آزمایش فاکتوریل در سه تکرار در شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و مزرعه ای در سال 1387 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل عصاره حاصل از اندام های مختلف مرغ در پنج سطح: عصاره برگ، ساقه، ریشه و کل گیاه مرغ و آب مقطر به عنوان شاهد، و غلظت های مختلف عصاره حاصل از اندام های این علف هرز در چهار سطح: عصاره با غلظت 20، 10، هفت و پنج درصد بود. تیمارهای عصاره منجر به کاهش جوانه زنی و مولفه های آن نسبت به شاهد شد. بیشترین اثر کاهشی بر مولفه های جوانه زنی را عصاره ریشه و کل اندام ها داشت. در بررسی گلخانه ای افزایش غلظت عصاره از پنج تا 20 درصد، کاهش معنی داری را در کلیه صفات باعث شد. میزان کاهش تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه و عملکرد دانه نسبت به شرایط شاهد در تیمار با غلظت 20 درصد به ترتیب 89، 76 و 96 درصد بود. در شرایط مزرعه ای اضافه شدن بقایای این علف هرز چه به صورت عصاره و چه به صورت بقایای پودر شده، نتایج حاصل از بررسی گلخانه ای را تایید کرد. عصاره و پودر حاصل از ریشه و کل اندام های گیاهی بیشترین اثرات منفی و عصاره و پودر ساقه و برگ کمترین اثرات منفی را بر گندم گذاشتند. در شرایط مزرعه ای تیمار عصاره مرغ 71 درصد و اضافه کردن پودر حاصل از بقایای این علف هرز 81 درصد عملکرد گندم را کاهش داد. دلیل اثر بیشتر بقایا نسبت به اضافه شدن عصاره، احتمالا آزاد سازی تدریجی مواد آللوپاتیک در طول دوره رشد و اثرات دراز مدت آنها بر فرآیند رشد و تولید می تواند باشد.

تنش کمبود آب یکی از عوامل اصلی کاهش دهنده عملکرد گندم در اغلب نقاط جهان می باشد که تولید پایدار آن را دچار مشکل می کند. به منظور مکان یابی ژن (های) کنترل کننده عملکرد دانه و برخی از اجزای آن در گندم نان تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی، 142 لاین اینبرد نوترکیب حاصل از تلاقی رقم متحمل به خشکی آذر 2 و پرمحصول Zhong29187 تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی مورد ارزیابی قرار گرفت. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد دانه، وزن هزار دانه و تعداد سنبلچه در سنبله بود. چند شکلی والدین با استفاده از نشانگرهای SSR و ISSR بررسی و 24 نشانگر SSR و 16 نشانگر ISSR چند شکل برای تجزیه ها استفاده گردید. تجزیه پیوستگی برای انتساب این نشانگرها به نقشه قبلی جمعیت مشتمل بر 45 نشانگر SSR و AFLP انجام شد. نقشه حاصل دارای طول 1310 سانتی مورگان با متوسط فاصله بین دو نشانگر 19.55 سانتی مورگان بود. بر اساس مکان یابی فاصله ای مرکب، 10 و 18 QTL برای عملکرد دانه به ترتیب در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی مکان یابی گردید. تعداد QTL های شناسایی شده برای تعداد سنبلچه در سنبله در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی به ترتیب پنج و نه QTL بود. همچنین چهار QTL در شرایط دیم و نه QTL تحت آبیاری تکمیلی برای وزن هزار دانه شناسایی شد. از QTL های مکان یابی شده برای وزن هزار دانه و عملکرد دانه به ترتیب دو و چهار QTL در هر دو شرایط پایدار و QTL های بزرگ اثر بودند. برای صفات مورد مطالعه، تعدادی از QTL ها مشترک بودند که ممکن است ناشی از پیوستگی ژنی یا اثر پلیوتروپی باشد. در گروه پیوستگی 2، یکی از QTL های مشترک شناسایی شده برای عملکرد دانه و تعداد سنبلچه در سنبله (18.26 درصد)، و برای عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در سنبله و وزن هزار دانه (20.18 درصد) و همچنین QTL مشترک برای تعداد سنبلچه در سنبله و وزن هزار دانه در گروه پیوستگی 3 (41.9 درصد) با تبیین بیش از 15 درصد از تغییرات فنوتیپی این صفات جزو QTL های بزرگ اثر بودند. برخی از نشانگرهای شناسایی شده دارای پیوستگی شدید با QTL ها بودند که می توانند برای غربال ژنوتیپ ها جهت گزینش لاین های متحمل به خشکی مورد استفاده قرار گیرند.

امروزه کمبود آب آبیاری، وجود بیماری های خاک زی، عملکرد و کیفیت پایین محصول در بسترهای خاکی منجر به توسعه سیستم های هیدروپونیک گردیده است. در این پژوهش، تاثیر پنج بستر کشت مختلف شامل ضایعات چای، نسبت های حجمی ضایعات چای: زئولیت (1:3)، ضایعات چای: زئولیت (1:1)، ضایعات چای: زئولیت (3:1) و زئولیت: پرلیت (2:1) به عنوان بستر کشت بدون خاک بر رشد و کیفیت میوه گوجه فرنگی رقم «گاوریش» بررسی گردید. نتایج نشان داد که نوع بستر بر ارتفاع ساقه و طول ریشه و نیز خصوصیات کیفی میوه از جمله سفتی بافت، ویتامین ث، میزان فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی گوجه فرنگی تاثیر معنی داری داشته است. بالعکس، قطر ساقه، تعداد میوه و رنگ میوه ها تحت تاثیر نوع بستر قرار نگرفت. با افزایش حجم ضایعات چای به زئولیت طول ریشه و ارتفاع ساقه کاهش یافته به طوری که بیشترین ارتفاع گیاه در بستر زئولیت (2:1) پرلیت بدست آمد. همچنین همبستگی مثبتی بین میزان فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه ها مشاهده شد. بنابراین، نتایج نشان داد که ضایعات چای به تنهایی یا همراه با زئولیت می تواند بستر مناسبی برای کشت گوجه فرنگی باشد.

ویروس وای سیب زمینی (Potato virus Y, PVY) مهم ترین ویروس آلوده کننده مزارع بادمجانیان در سراسر جهان می باشد. به منظور ردیابی پوتی ویروس ها در مزارع گیاهان خانواده بادمجانیان استان آذربایجان شرقی و اردبیل تعداد 112 نمونه گیاهی با علایم موزاییک، ابلقی و زردی جمع آوری و بعد از بررسی با آغازگر های عمومی جنس پوتی ویروس، تعداد 23 نمونه آلوده تشخیص داده شدند. از بین نمونه های آلوده، نمونه هایی با علایم موزاییک و زردی به منظور ردیابی ویروس PVY همسانه سازی و تعیین ترادف گردیدند و در نهایت یکی از جدایه های مورد بررسی به عنوان PVY شناخته شد. برای تعیین جایگاه تاکسونومیک جدایه ایرانی، این جدایه با توالی های 165 جدایه دیگر موجود در بانک اطلاعات ژنی همردیف سازی و مقایسه شدند. آنالیز فیلوژنتیک نشان داد که جدایه های مقایسه شده در 5 گروه قرار می گیرند و جدایه ایرانی همراه با جدایه های آمریکا، کانادا، انگلستان، چین، سوریه، فرانسه و لهستان در گروه یک قرار گرفتند.

در راستای تحقق کشاورزی پایدار آزمایشی به صورت کشت مخلوط آفتابگردان و لوبیا چیتی به روش افزایشی در سال زراعی 1387 در منطقه چاوشقلی واقع در 10 کیلومتری جنوب غربی شهرستان خوی اجرا گردید. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل 8 تیمار کشت مخلوط افزایشی (آفتابگردان با تراکم 4 بوته در مترمربع + لوبیا چیتی به ترتیب با تراکم های چهار، هشت، 12، 16، 20، 24، 28 و  32بوته در مترمربع)، همراه با یک تیمار کشت خالص آفتابگردان با تراکم چهار بوته در مترمربع و یک تیمار کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم 40 بوته در مترمربع بودند. نتایج نشان دادند که در آفتابگردان اثر کشت مخلوط روی ارتفاع بوته، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در واحد سطح کشت معنی دار بود. بیشترین قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در واحد سطح کشت در تیمار کشت خالص آفتابگردان مشاهده شد. در لوبیا چیتی نیز بیشترین ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعاب در بوته، تعداد نیام در بوته، عملکرد دانه در بوته در حالت کشت مخلوط و در تیمار S3=کشت مخلوط 100 درصد آفتابگردان (چهار بوته در مترمربع) + 10 درصد لوبیا چیتی (چهار بوته در مترمربع) و بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح کشت نیز در تیمار کشت خالص لوبیا چیتی مشاهده شد. بالاترین LER به مقدار1.353  به تیمار S7، کشت مخلوط 100 درصد آفتابگردان (چهار بوته در مترمربع) + 50 درصد لوبیا چیتی (20 بوته در مترمربع) تعلق داشت در نتیجه این ترکیب مخلوط با کارایی بیشتری از منابع محیطی استفاده کرده و جهت کشت قابل توصیه است.

به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری و کود نیتروژنی بر خصوصیات مورفولوژیک و اسانس شوید، پژوهشی در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سطوح آبی در سه سطح (70، 100 و 130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و فاکتور فرعی شامل چهار سطح کود نیتروژنی (0، 40، 80 و 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) انتخاب شد. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارهای آبیاری روی تعداد شاخه ثانویه، وزن ساقه و همچنین اثر مقدار کود نیتروژنی روی صفات قطر ساقه و وزن گل معنی دار بود. بیشترین تعداد شاخه ثانویه و وزن ساقه بترتیب مربوط به تیمارهای 130 میلی متر تبخیر از تشتک و شاهد بود. بیشترین قطر ساقه به ترتیب با مصرف 120 و 80 کیلوگرم در هکتار نیتروژن حاصل شد. تیمار آبیاری پس از 130 میلی متر تبخیر از تشتک و کود 80 کیلوگرم در هکتار و تیمار آبیاری شاهد و کود شاهد به ترتیب بیشترین و کمترین وزن گل را نشان داد. تیمار شاهد آبیاری، بیشترین درصد اسانس را داشت. کاربرد 40 کیلوگرم در هکتار نیتروژن برای دستیابی به حداکثر درصد اسانس با کاربرد کمترین میزان کود شیمیایی موثر است. ضمنا با عنایت به اینکه کاهش مصرف آب از 70 به 130 میلی متر تبخیر از تشتک، تاثیری روی عملکرد اسانس نداشته است، لذا می توان به تولید اسانس کافی از این گیاه با کاهش مصرف آب آبیاری امیدوار بود.

و مثل (صدقات) کسانی که اموال خویش را برای طلب خشنودی خدا و استواری روحشان انفاق می کنند، همچون مثل باغی است که بر فراز پشته ای (بلندی، ناهمواری) قرار دارد (که اگر) رگباری بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد و اگر رگباری هم بر آن نرسد (باران ریزی) برای آن بس است (و خداوند) به آنچه انجام می دهید بیناست (بقره، 265). با توجه به کوهستانی و ناهمواربودن کشور و پراکنش نامناسب بارندگی، تخمین زده می شود حدود 65 درصد بارش ها در کشور به علت استفاده از شیوه های سنتی آبیاری هدر می رود. شرایط اقلیمی و توپوگرافی ایران از مهم ترین کارمایه ها برای توسعه باغات است. به دلیل اهمیت تامین آب برای درختان میوه و محدودیت منابع آب، در سیستم کشت دیم استفاده از روش هایی که به طور طبیعی از بارندگی موجود حداکثر بهره برداری را می نمایند بسیار حائز اهمیت هستند. در سیستم کشت دیم با توجه به بارندگی و آبیاری محدود، یکی از نقاط کلیدی در مدیریت باغ، افزایش حفظ توانایی خاک در نگهداری آب جذب شده می باشد. در نتیجه در این روش، هدف اصلی مدیریت نزولات آسمانی در جهت کاهش تبخیر و تعرق و افزایش راندمان جذب آب توسط گیاه می باشد. بیشتر منابع علمی موجود در کشور ترجمه هایی از کتب دانشگاه های اروپا و امریکا هستند که شرایط کاملا متفاوتی با اقلیم کشور ما دارند و عدم توجه به این موضوع باعث خسارت های هنگفت به صنعت کشاورزی مملکت شده است. در حالیکه توجه به قرآن کریم به عنوان یک رفرنس جهان شمول و همیشه روزآمد می تواند مشکلات عدیده کشاورزی پایدار را کاهش دهد. به عنوان مثال مطابق نص صریح آیات الهی با انتخاب صحیح محل کشت، انتخاب گونه های مقاوم یا متحمل به خشکی (زیتون، انجیر، انگور و میوه های خشک) و استفاده بهینه از آب باران، می توان در مکان های شیب دار کم بازده اقدام به کشت باغ به صورت دیم نمود. لذا این تحقیق با هدف آشنایی با مفاهیم کشاورزی پایدار در قرآن کریم با استفاده از تکنیک Grounded Theory انجام شد.

به منظور بررسی تاثیر و کارایی کمپوست زباله شهری و ورمی کمپوست بر روی خصوصیات مورفو-فیزیولوژیکی و عملکرد کلزا در شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارها عبارت از آبیاری در سه سطح شامل: آبیاری نرمال (0.75 FC)، تنش متوسط (0.55 FC) و تنش شدید (0.35 FC)، و ترکیب کود زیستی در پنج سطح شامل: عدم کاربرد کود زیستی (شاهد)، کاربرد دو و چهار درصد کمپوست زباله شهری و کاربرد دو و چهار درصد ورمی کمپوست بودند. نتایج نشان دادند که اثر سطوح آبیاری و کود زیستی روی کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود، همچنین اثر متقابل آبیاری در کود زیستی نیز برای تمام صفات به جز صفات نسبت سطح برگ و درصد نیتروژن گیاه معنی دار گشت. نتایج مقایسه میانگین نیز نشان داد که تنش ملایم و شدید باعث کاهش رشد، درصد نیتروژن اندام هوایی، شاخص کلروفیل (SPAD)، محتوی نسبی آب و عملکرد دانه کلزا نسبت به آبیاری نرمال گشت. کاربرد چهار درصد ورمی کمپوست در شرایط آبیاری نرمال، تنش ملایم و شدید باعث افزایش رشد، زیست توده و عملکرد گیاه کلزا در مقایسه با سایر تیمارهای کود زیستی گشت و در کل نیز کاربرد تیمار ورمی کمپوست نسبت به کمپوست از مزیت نسبی بیشتری در افزایش عملکرد کلزا برخوردار بود.

به منظور بررسی تاثیر تنش کمبود آب، مقادیر متفاوت نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه، درصد و عملکرد روغن دانه، سرعت و دوره پر شدن دانه آزمایشی در طی دو سال 1388-1386 در ایستگاه تحقیقات ساعتلوی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی به صورت کرت های دو بارخرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. آبیاری در سه سطح مطلوب (I1)، تنش ملایم (I2) و تنش شدید خشکی (I3) به عنوان فاکتور اصلی، سه سطح نیتروژن مصرفی (100، 160 و 220 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) به عنوان فاکتور فرعی و تراکم بوته با سه سطح 55500، 66000 و 83300 بوته در هکتار انتخاب شدند. نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان داد که تاثیر تنش خشکی، نیتروژن و تراکم بوته بر صفات مورد مطالعه معنی دار بود. آبیاری بعد از 90 درصد تبخیر آب قابل استفاده گیاه در مقایسه با تیمار آبیاری مطلوب عملکرد دانه را 60 درصد کاهش داد. با افزایش مصرف نیتروژن و تراکم بوته عملکرد دانه افزایش یافت. با افزایش شدت تنش خشکی طول دوره پر شدن بذر، درصد و عملکرد روغن و عملکرد نیتروژن کاهش یافت ولی صفات درصد نیتروژن دانه و سرعت پر شدن بذر افزایش یافت. با افزایش نیتروژن در سطوح مختلف آبیاری، عملکرد روغن و درصد نیتروژن دانه افزایش یافت همچنین در هر سطح نیتروژن با افزایش تراکم بوته درصد روغن افزایش ولی درصد نیتروژن دانه کاهش یافت. تاثیر اثر برهمکنش تیمارها بر سرعت پر شدن دانه و طول دوره پر شدن دانه معنی دار نبود.

پوسیدگی ریشه و طوقه گوجه فرنگی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum با دو فرم مخصوص F. o. f. sp. lycopersici و F. o. f. sp. radicis - lycopersici از مهم ترین بیماری های این گیاه می باشد. به کارگیری ارقام مقاوم و رعایت تناوب چند ساله از روش های کنترل این بیماری می باشد. از سویی استراتژی کنترل زیستی این بیماری با استفاده از میکروارگانیسم های آنتاگونیست نیز توسط محققین به کار رفته است. در این پژوهش میزان مقاومت ارقام رایج کشت گوجه فرنگی در گلخانه های استان آذربایجان شرقی شامل سه رقم ارگون، دانفیلد و کلوز، در مقابل دو جدایه مرجع (Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici (004 و Fusarium oxysporum f. sp. radicis - lycopersici (C142) و یک جدایه محلی Fusarium oxysporum مورد بررسی قرار گرفت. همچنین واکنش ارقام با محاسبه درصد علایم بیماری ونیز ارزیابی متغیرهائی مانند وزن تر و خشک اندام های هوائی، وزن تر و خشک ریشه ها و ارتفاع بوته ها ارزیابی شد. بر این اساس رقم دانفیلد به عنوان حساسترین رقم و جدایه F. o. f. sp. radicis - lycopersici به عنوان بیماریزاترین جدایه مشخص شد. در مرحله بعد کنترل زیستی بیماری با به کارگیری حساس ترین رقم و بیماری زاترین جدایه در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای با استفاده از میکروارگانیسم های قارچی و باکتریائی انجام گرفت. میکروارگانیسم های قارچی و باکتریائی به کار گرفته شده در این تحقیق شامل دو جدایه از قارچ T22 Trichoderma harzianum و یک جدایه از باکتری Pseudomonas fluorescens بودند. نتایج بررسی اثر آنتاگونیستی با استفاده از روش کشت متقابل نشان داد که کاربرد جدایه T22 تهیه شده از موسسه تحقیقات گیاهپزشکی ایران و T22 جدا شده از محصول تجاری تریانوم - پی و باکتری Pseudomonas fluorescens به ترتیب 48.42 و 41.21 و33.08  درصد، رشد قارچ بیمارگر را در مقایسه با شاهد کاهش می دهند. در بررسی های گلخانه ای نیز استفاده از جدایه های T. harzianum در مقایسه با شاهد بیشترین اثرات کنترلی را در سطح احتمال 1 و 5 درصد نشان دادند، به طوری که این جدایه ها باعث شدند کمترین کاهش وزن تر و خشک اندام های هوائی و ریشه های بوته های گوجه فرنگی آلوده به بیماری پژمردگی فوزاریومی نسبت به شاهد اتفاق افتد.