علوم مراقبتی نظامی
سال:1402 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه: ساکشن راه هوایی یکی از مداخلات مهم پرستاری در بیماران تحت تهویه مکانیکی می باشد. امروزه ساکشن داخل تراشه به عنوان یکی از دردناک ترین تجربه ی بیماران بستری در بخش های ویژه قلمداد می شود. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر ماساژ بازتابی کف پا بر درد ناشی از ساکشن بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 36 بیمار (18 بیمار در گروه آزمون و 18 بیمار در گروه کنترل) تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش ویژه انجام شد. در این مطالعه از روش تصادفی سازی ساده جهت تخصیص واحدها در گروه آزمون و مداخله استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دموگرافیک و مقیاس دیداری درد CPOT (Critical Care Pain Observation Tool) بعد از ساکشن و بعد از مداخله به منظور بررسی سطح درد بیماران استفاده شد. داده ها بعد از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 26 شد و به منظور تحلیل داده ها از آزمون های من ویتنی یو و ویلکاکسون استفاده شد. 0/05>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: مطالعه حاضر بر روی 36 بیمار تحت تهویه مکانیکی انجام شد. در بررسی متغیرهای دموگرافیک تفاوت معناداری از نظر جنس (1/000P=)، بیماری زمینه ای (0/603P=)، سطح هوشیاری (0/443P=)، مصرف سیگار (1/000P=)، علت بستری (0/558P=)، راه هوایی (1/000P=)، دریافت مخدر (1/000P=) دیده نشد. در گروه آزمون میزان درد بعد از مداخله به طور معناداری کاهش یافته بود (0/001P<) ولی در گروه کنترل میزان درد بعد از 20 دقیقه نه تنها کاهش نداشت؛ بلکه از نظر آماری، به طور معناداری با افزایش همراه بوده است (0/001P<). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر ماساژ بازتابی کف پا در کاهش درد ناشی از ساکشن در بیماران تحت تهویه مکانیکی، استفاده از این روش در بخش های مراقبت ویژه توصیه می شود. کلمات کلیدی: درد، ماساژ بازتابی کف پا، ساکشن، بخش مراقبت ویژه

مقدمه: پایش شاخص های جسمانی و عوامل مؤثر بر عملکرد نیروهای نظامی در آماده ­سازی و ارتقاء توان نظامیان حائز اهمیت است. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، سنجش میزان فعالیت بدنی و شاخص ­های آنتروپومتریکی دانشجویان افسری و بررسی ارتباط این شاخص ­ها با کیفیت خواب آن­ ها بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 120 نفر از دانشجویان نظامی یک دانشگاه افسری منتخب واقع در شهر تهران به شیوه در دسترس و از طریق فراخوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده ­ها از سنجش­ های آنتروپومتریکی (قد، وزن، دور کمر و دور گردن) به همراه پرسشنامه فعالیت بدنی و کیفیت خواب پیتزبورگ استفاده شد. تحلیل داده ­ها توسط نرم­ افزار SPSS نسخه 20 و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافته ها: 49/17 درصد دانشجویان مورد مطالعه میزان فعالیت بدنی متوسط و 50/83 درصد آن­ ها فعالیت زیادی داشتند. شاخص توده بدنی 87/5 درصد آزمودنی ­ها در محدوده طبیعی و تنها 11/67 درصد در محدوده اضافه وزن بود. همچنین، 27/5 درصد آزمودنی­ ها کیفیت خواب خوب و 27/5 درصد کیفیت خواب پایینی داشتند. بین میزان فعالیت بدنی با شاخص توده بدنی (0/430-=r، 0/001˂=P) و کیفیت خواب (0/271-=r، 0/004=P) ارتباط معکوس و معناداری داشت، بین سایر شاخص ­ها ارتباط معناداری مشاهده نشد (0/05

مقدمه: تأمین آب سالم و تصفیۀ آلاینده­ های نو ظهور مثل آنتی­ بیوتیک­ ها بخش مهمی از موضوع گستردۀ آب­ شناسی نظامی است. امروزه فرایندهای فتوکاتالیستی به­ منظور حذف این عوامل بسیار مطلوب عمل می­ کنند و قادر هستند در اکثر مواقع بدون تولید محصولات جانبی، موثر واقع شوند. هدف: هدف از این مطالعه سنتز سبز نانوذرۀ مغناطیسی MnFe2O4 و تعیین کارایی آن در حذف فتوکاتالیستی تتراسایکلین از محلول ­های آبی به عنوان الگویی مؤثر جهت تصفیۀ فاضلاب داروسازی نظامی می­باشد. مواد و روش­ ها: این پژوهش یک مطالعۀ آزمایشگاهی است که در یک راکتور ناپیوسته و در دمای اتاق بر روی نمونه ­های سنتتیک انجام شد. ابتدا نانوذرۀ مغناطیسی MnFe2O4 با استفاده از عصارۀ گیاه بادرنج­بویه به روش سبز سنتز و توسط آنالیز­های XRD، FESEM، TEM، FTIR و VSM مشخصه­ یابی شد و سپس اثربخشی آن در فرایند حذف فتوکاتالیستی تتراسایکلین در حضور نور UV با بررسی پارامترهای مختلفی نظیر؛ (pH (3-9، دوز کاتالیست (0/025­-­1گرم ­بر ­لیتر)، غلظت اولیۀ تتراسایکلین (5-100 میلی­ گرم­ بر لیتر) و زمان تماس (180-5 دقیقه) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ­ها: در این مطالعه، شکل کروی و سطح یکنواخت نانوذرۀ سنتز شده با اندازۀ 50-40 نانومتر و به­ علاوه، خاصیت سوپرپارامغناطیسی نانوذرۀ سنتز شده مورد تأیید قرار گرفت. همچنین، آزمایشات فتوکاتالیستی نشان داد، حداکثر راندمان تخریب تتراسایکلین در شرایط بهینه (9=pH، دوز نانوذره= 0/5 گرم­ بر ­لیتر، زمان ماند =200 دقیقه و با غلظت اولیۀ 20 میلی ­گرم ­بر ­لیتر تتراسایکلین) 68/71­ درصد به دست آمد که در مقایسه با نتایج آزمایشات فتولیز در شرایط مشابه 33/66 درصد افزایش راندمان را نشان داد. ازسویی، نتایج آزمایشات پایداری و استفادۀ مجدد این نانوذرۀ کاهش 4 درصد راندمان حذف تتراسایکلین را پس از شش سیکل نشان داد. لازم به ذکر است، سینتیک سرعت واکنش در این مطالعه از مدل شبه درجۀ اول پیروی نمود. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج مطلوب به ­دست آمده در این مطالعه، این فرایند جهت حذف آلاینده ­های دارویی و تصفیۀ فاضلاب صنایع داروسازی نظامی و همچنین بیمارستان­ های نظامی نیز پیشنهاد می ­شود.

مقدمه: یکی از ضروریات مهم در هر سازمان (اعم از دولتی یا خصوصی) نیل به اکتساب هرچه بیشتر رفتارکارآفرینی است، امری که افزایش عملکرد سازمان را در پی خواهد داشت. هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش انگیزش شغلی در پیش بینی رفتارکارآفرینی کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران با میانجیگری خودکارآمدی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و شیوه نمونه گیری به صورت در دسترس بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر مشهد بود که در سال 1401-1400 مشغول به کار بوده اند. از بین تمامی افراد شاغل، تعداد 150 نفر به عنوان نمونه با بهره گیری از جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران، مقیاس رفتارکارآفرینی موریسون، و مقیاس انگیزش شغلی کیچنر جمع آوری گردید و در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته ها: داده های پژوهش حاکی از آن بود که بین انگیزش شغلی و رفتارکارآفرینی (0/01>r=0/51، P)؛ بین انگیزش شغلی و خودکارآمدی (0/01>r=0/79، P)؛ بین خودکارآمدی و رفتار کارآفرینی (0/01>r=0/68، P) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین خودکارآمدی در پیش بینی رفتار کارآفرینی از روی انگیزش شغلی (0/001>F=53/11، P) نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش که همسو با نتایج پیشین است، نشان داد که می توان با در نظر گرفتن انگیزش شغلی، خودکارآمدی در برنامه های آموزشی سازمان ها، رفتار کارآفرینی را در کارکنان افزایش داد.

مقدمه: فقدان حساسیت اخلاقی و وجود افکار ناکارآمد حرفه ای در پرستاران بخش اورژانس حائز اهمیت است، چرا که تصمیمات اشتباه آسیب های جبران ناپذیری برای بیمار به همراه دارد. هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین عملکردهای شغلی پرستاران بخش اورژانس بیمارستان­ های منتخب نظامی شهر تهران بر اساس متغیرهای حساسیت اخلاقی و افکار ناکارآمد حرفه ­ای می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال 1400 بر روی 152 نفر پرستار شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های منتخب آجا و همچنین پرستارانی که دارای سابقه خدمت در بخش اورژانس بودند و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار جمع ­آوری داده ­ها شامل فرم مشخصات فردی و شغلی، پرسشنامه حساسیت اخلاقی لوتزن، پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون و پرسشنامه اخلاق ناکارآمد حرفه ای بود. داده­ ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی) و آزمون هایی مانند t-Test با سطح معناداری 0/05P

مقدمه: نایسریا مننژیتیدیس باکتری بیماری زایی است که درنازوفارنکس افراد مستقر می شود. این باکتری دارای سیزده گروه سرولوژیکی مختلف بوده ولی شایع ترین گروه های دخیل در ایجاد بیماری مهلک مننژیت، گروهای سرولوژیکی A، B، C، W135 و Y می باشند. این بیماری در نیروهای نظامی اهمیت خاصی دارد و تعیین و شناسایی افراد ناقل گروه های سرمی مختلف نیز حائز اهمیت است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان حاملان گروه های سرولوژیکی نایسریا مننژیتیدیس با استفاده از روش PCR در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) قبل و بعد از واکسیناسیون انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی حلق 115 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) در سال 1399 صورت گرفت. نمونه گیری توسط سوآپ داکرون از ته حلق انجام شد. نمونه ها در محیط کشت اختصاصی و غنی کننده کشت داده شدند. پس از 24 تا 48 ساعت گرمخانه گذاری، جهت تعیین هویت سویه ها از روش های بیوشیمیایی استفاده شد. سپس با روش PCR (Polymerase Chain Reaction) گروه های سرولوژیکی آن ها مشخص گردید. یافته ها: از 115 دانشجو، در مرحله قبل از واکسیناسیون دوگانه مننژیت مننگوکوکی (دی والان مننگوکوک A+C) هیچ سروگروه سرمی نایسریا مننژیتیدیس جداسازی نشد. در مرحله بعد از واکسیناسیون از تعداد 68 نفر دانشجو، دو مورد نایسریا مننژیتیدیس شناسایی شد. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق حاکی از آن است که هیچ گروه سرولوژیکی در گلوی افراد قبل از واکسیناسیون مشاهده نشده است. در حالی که پس از واکسیناسیون و زمانی که دانشجویان در خوابگاه بودند، دو مورد نایسریا مننژیتیدیس گروه C شناسایی شد. شاید رعایت اصول بهداشتی به ویژه استفاده از ماسک در زمان پاندمی کرونا (کووید 19) نتایج این مطالعه را تحت تأثیر قرار داده باشد. ممکن است در شرایط عادی و عدم اجرای مقررات خاص مرتبط با کرونا، تعداد موارد مثبت پس از حضور دانشجویان در خوابگاه بیشتر از موارد شناسایی شده در این تحقیق باشد

مقدمه: خطاهای بالینی از مسائل مهم در محیط های مراقبت و سلامت است. دانشجویان پرستاری نیز ممکن است به علت تجربه و مهارت پایین بیشتر از پرستاران مرتکب خطا شوند. هدف: هدف از این مطالعه توصیفی تعیین فراوانی و علل مرتبط با بروز خطاهای دارویی دانشجویان کارورز پرستاری در استان سیستان و بلوچستان است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی توصیفی بود. 102 دانشجوی کارورز پرستاری ترم هفتم و هشتم استان سیستان و بلوچستان به روش سرشماری در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه پژوهشگر ساخته سه بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک، نسخه 19 و با آمار توصیفی شامل SPSS جزئیات مرتبط با خطای دارویی و علل خطاهایی دارویی بود. تحلیل داده ها با نرم افزار آماری میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی مانند آزمون یو من ویتنی کای اسکوئر، کروسکال والیس انجام شد. یافته ها: 79 دانشجوی کارورز (77/2 درصد)، خطای دارویی را گزارش کردند. خطای ناشی از ناآشنایی با نام تجاری داروها (44/1 درصد)، زمان تجویز اشتباه دارو (37/3 درصد) و دادن داروی کشیده شده در سرنگ بدون کنترل کاردکس و یا دستور پزشک (33/3 درصد) شایع ترین انواع خطاهای دارویی بود. خوانا نبودن خط پزشک (58/8 درصد) شایع ترین علت بروز خطا بود. نتیجه گیری: اغلب دانشجویان پرستاری کارورزی در عرصه خطاهای دارویی را گزارش کردند که این یک زنگ خطر است. برگزاری دوره های پیش کارورزی جهت مرور دسته های دارویی، نا مهای تجاری و محاسبه دوز داروها و آشنایی با دستورات پزشک جهت پیشگیری از بروز خطا الزامی است.

مقدمه: اساتید دانشگاه به دلیل تأثیرگذاری بسیار بر محیط خود به ویژه دانشجویان، علاوه بر انجام وظایف علمی و پژوهشی خود، نقش اخلاقی حساسی نیز در تربیت و آموزش دانشجویان دارند. لذا، پرداختن به اخلاق حرفه ای در این گروه ضروری است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت اخلاق حرفه ای در اعضای هیئت علمی و مدرسین بر اساس خود ارزیابی در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که در سال تحصیلی 1401-1400 انجام شد، 121 نفر از اعضای هیئت علمی و مدرسین دانشگاه علوم پزشکی شاهرود به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و کیفیت عملکرد اساتید هوشی السادات و همکاران استفاده شد. داده ها بعد از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد. (P<0/005) یافته ها: از 121 مدرس شرکت کننده در مطالعه 70 نفر (9/57 درصد) مرد و بقیه زن و میانگین سنی شرکت کنندگان 6/18±39/14 سال بود. بیش ترین گروه سنی شرکت کنندگان (66 نفر) بین 45-36 سال (54/5 درصد) و محل فعالیت بیشتر مدرسان (46 نفر) دانشکده پزشکی (38 درصد) بود. 71 نفر دکترا (58/7 درصد)، 108 نفر هیئت علمی (89/3 درصد) بودند و 79 نفر سابقه بین 1-5 سال (65/3 درصد) داشتند. بین نمره اخلاق با هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط معنادار وجود نداشت. میانگین و انحراف معیارکلی نمره اخلاق 16/30±151/29 بود. و بیش ترین نمره به ترتیب مربوط به حیطه های التزام عملی 4/04±34/57، توانایی حرفه ای 4/35±33/76، مدیریت و رهبری کلاس 3/89±30/68، اخلاق حرفه ای 2/69±26/42 و توانایی علمی و آموزشی 3/38±25/84 بود. نتیجه گیری: میزان رعایت اخلاق حرفه ای به صورت کلی در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در سطح عالی بوده ولی بعضی از نمرات حیطه ها پایین بوده که لازم است مسئولین دانشگاه با برگزاری کارگاه، دوره های آموزشی، پمفلت و منشورهای اخلاقی این زیر حوزه ها را ارتقا بدهند.

مقدمه: خودمراقبتی معنوی نقش مهمی در تطابق پرستاران با شرایط تنش زای حرفه ای داشته اما اکثرا مورد غفلت سیستم های بهداشتی قرار گرفته است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی برنامه های خودمراقبتی معنوی پرستاران در ایران و سایر کشورها می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مروری روایتی بوده و با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی، فارسی و لاتین Pubmed, SID, Iran doc, Magiran و جستجوی دستی در Google scholar با استفاده از کلید واژه های پرستار، کارکنان بهداشتی، خودمراقبتی معنوی، مراقبت از خود، سلامت معنوی و سیاست گذاری سلامت و معادل لاتین آن ها و بدون محدودیت زمانی (تا سال 2022) صورت گرفت. در مجموع از تعداد 35309 مقاله بدست آمده با توجه به معیارهای ورود، 33 مقاله مرتبط وارد مطالعه شد. یافته ها: با وجود اینکه معنویت در پرستاری جایگاه ویژه داشته اما اجرای خودمراقبتی معنوی در پرستاران با موانع فردی (عدم درک مفهوم خودمراقبتی و عدم ارزش گذاری، بی انگیزگی، بی اطلاعی از نیاز های معنوی و تصورت نادرست از معنویت) و سازمانی (خودخواهانه بودن خودمراقبتی به عنوان خرده فرهنگ پرستاری، فشار کاری زیاد همراه با حقوق پایین، عدم توجه و برنامه ریزی مسئولین در این زمینه) همراه است. سیاست گذاران سلامت کشورهایی از جمله آمریکا، ژاپن، کانادا، انگلستان، استرالیا و لبنان با اجرای راهکارهایی از جمله تدوین برنامه های ملی، تشکیل انجمن ها و برگزاری برنامه های آموزشی و ایجاد الزام در خودمراقبتی از طریق لحاظ در کد های اخلاقی به ارتقای سطح خودمراقبتی معنوی پرستاران کمک کرده اند. اما در کشور ایران برنامه ای در این زمینه فعلا در حال اجرا شدن نیست و مطالعه ای در این زمینه یافت نگردید. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود سیاست گذاران سلامت کشور ایران، با الگو قرار دادن برنامه های کشورهای پیشرو در زمینه خودمراقبتی معنوی پرستاران، به ارتقای توان خودمراقبتی معنوی پرستاران کمک نمایند.