مجله علوم پزشکی پارس
سال:1402 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: عمل جراحی سپتورینوپلاستی و بی ثباتی همودینامیک در بیماران باعث خونریزی حین عمل می شود که بر کیفیت میدان دید جراحی، عوارض حین و بعد از عمل و نتیجه جراحی تأثیر می گذارد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور در سال 1401-1400 بر روی60 بیمار 18 تا 44 سال با کلاس بیهوشی І,II  که کاندید جراحی سپتورینوپلاستی بودند، صورت پذیرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه A: بیزوپرولول 2.5 میلی گرم و گروه B: به عنوان گروه کنترل، تقسم شدند. علایم همودینامیک قبل از اینداکشن، بعد از اینداکشن، 1 دقیقه بعد از اینداکشن، 5 دقیقه بعد از اینداکشن، 30 ،60، 90 و 120 دقیقه حین عمل، ورود به ریکاوری و خروج از ریکاوری سنجیده شد.  میزان خونریزی در حین عمل بر اساس میزان خونریزی موجود در ساکشن تخمین زده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و آمارهای توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آماری استنباطی انجام شد.یافته ها: در زمان های قبل و بعد از اینداکشن، 1 دقیقه، 5 ، 15 ، 30 ، 60 ،90 ، 120 دقیقه حین عمل، در ریکاوری و خارج از ریکاوری تفاوت معناداری بین دو گروه در میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و فشار متوسط شریانی وجود نداشت (0.05< P). ضربان قلب در این دقایق در گروه بیزوپرولول به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل گزارش شد (0.05> P). بین دو گروه بیزوپرولول و کنترل از نظر میانگین مدت زمان ریکاوری (P=0.017) و مدت زمان کل عمل جراحی (P=0.044) تفاوت معنی دار وجود داشت؛ اما تفاوت معناداری در میانگین میزان خونریزی بین دو گروه مشاهده نشد (0.06= P)نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از دوز 2.5 میلی گرم بیزوپرولول قبل از عمل  میتواند میزان ضربان قلب را به طور معناداری کاهش دهد، اما تفاوت قابل توجهی در تغییرات همودینامیک و میزان خونریزی بیماران در جراحی سپتورینوپلاستی ایجاد نمی کند.

مقدمه: شیوع بیماری های کلیوی به عنوان یک بار سلامت جهانی، مشکل بهداشتی به سرعت در حال افزایشی است که هزینه اقتصادی زیادی بر سیستم های بهداشتی تحمیل می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی روند این بیماری ها در ایران طی یک دوره سی ساله از 1990 تا 2019 انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه تحلیل ثانویه داده ها بود که در آن اطلاعات مربوط به روند بیماری های کلیوی در ایران طی سال های 1990 تا 2019 ارائه شده است. داده های مرتبط با شاخص های بار بیماری های کلیوی ایران، منطقه شرق مدیترانه و متوسط جهانی با استفاده از اطلاعات بار جهانی بیماری ها استخراج شدند. این روند با استفاده از سه شاخص سال های عمر تطبیق شده بر حسب ناتوانی (Disability Adjusted Life Year ,DALY)، شاخص سال های عمر از دست رفته در اثر مرگ زودرس (Years of Life Lost ,YLL) و شاخص سال های عمر از دست رفته در اثر ناتوانی (Years Lost due to Disability ,YLD) گزارش شدند.یافته ها: بیشترین بار بیماری ناشی از بیماری های مزمن کلیوی طی 30 سال گذشته در ایران مربوط به افراد بالای 50 سال بوده و شاخص DALY  این بیماری از متوسط منطقه و جهان پایین تر بود. میزان تغییرات این شاخص در بازه زمانی یاد شده در ایران به صورت استاندارد شده بر حسب سن برابر با 21.54- درصد (از 620.34 در سال 1990 به 486.68 در سال 2019) بود. همچنین بیشترین بار بیماری ناشی از گلومرنفریت حاد طی 30 سال گذشته مربوط به گروه سنی بالای 70 سال بوده و به طور کلی DALY این بیماری در ایران از متوسط منطقه و جهان بیشتر بود. میزان تغییرات این شاخص در طی این دوره در ایران به صورت استاندارد شده بر حسب سن برابر با 54.94 درصد (از 5.84 در سال 1990 به  9.05 در سال 2019) بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد بار بیماری های مزمن کلیوی در طول زمان به خصوص در سنین بالاتر و به علت گلومرولونفریت حاد در حال افزایش است. . بنابر این، ضروری است برای تدوین و اجرای اقدامات پیش گیرانه درمانی مؤثر با هدف کاهش میزان بروز و همچنین کند کردن روند پیشرفت آنها اقدامات لازم انجام شود.

مقدمه: دیابت قندی اثرات مخربی بر روند تکوین مغز جنین دارد. عصاره گیاه صبر زرد (آلوئه ورا) حاوی آنتی اکسیدانهای قوی است که می تواند در درمان دیابت مؤثر باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره آبی الکلی گیاه صبر زرد بر بافت مخچه جنین در رت های دیابتی بود.روش کار: تعداد 48 سر موش صحرایی ماده بالغ باردار از نژاد ویستار به شش گروه هشت تایی شامل گروه کنترل (C) ، گروه دریافت کننده عصاره گیاه صبرزرد mg/kg 400  (A) ، دیابتی با تزریق استرپتوزوتوسین mg/kg 50 (D) ، دیابتی دریافت کننده انسولین IU/kg 20 (DI)، دیابتی دریافت کننده صبرزرد mg/kg 400 (DA) و دیابتی دریافت کننده انسولین IU/kg 20 و صبرزرد mg/kg 400 (DIA) تقسیم شدند. موش ها انسولین را به صورت زیر پوستی و عصاره گیاه صبر زرد را به صورت گاواژ دریافت کردند. قند خون و وزن بدن در روزهای 1، 7، 14و 18 حاملگی اندازه گیری شد. در هجدهمین روز، وزن هر موش، جنسیت و تعداد جنین های هر کدام ثبت شد. سپس مغز جنین ها خارج و از مخچه آن ها مقاطع بافتی تهیه شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس در سطح معنی داری 0.05 ≥ p تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: قند خون گروه های دیابتی شده به صورت معناداری از گروه های C و A بیشتر بود. وزن موش های مادر در روز 7، 14 و 18 در گروه های D و DI و DAI در مقایسه با گروه هایC و A به صورت معناداری کاهش داشت. در تمام گروه های دیابتی نسبت به گروه های C و A به طور معناداری تعداد نوزادان کاهش و وزن نوزادان افزایش داشت. در گروه D نسبت به گروه C ضخامت و تعداد سلول های ماده خاکستری و سفید، ضخامت و تعداد سلول های لایه مولکولار، پورکینژ و گرانولار بصورت معناداری با کاهش همراه بود. همچنین در گروه های DI و DAI در مقایسه با گروه D ضخامت ماده خاکستری و سفید، ضخامت و تعداد سلول های لایه مولکولار و پورکینژ و تعداد سلول های ماده سفید در مقایسه با گروه D تغییر معناداری را نشان داد.نتیجه گیری: به نظر می رسد گیاه صبر زرد با کاهش قندخون و جلوگیری از افزایش اکسیدان های مضر باعث جلوگیری از تخریب بافت مغز جنین رت های دیابتی شده می شود.

مقدمه: عدم تطابق آنتی ژن های خونی اهداکننده و گیرنده خون، احتمال بروز آلوایمونیزاسیون را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی آلوآنتی بادی های ناخواسته ضد آنتی ژن های گروه خونی در بیماران بتا تالاسمی تحت تزریق مداوم خون در شهر جهرم بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی، 79 بیمار بتا تالاسمی به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. آلوآنتی بادی ها با استفاده از روش های غربالگری و تعیین هویت (آزمایش پانل) آنتی بادی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری با کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون دقیق فیشر انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، 10 نفر از بیماران (12.65درصد) آلوآنتی بادی علیه گلبول های قرمز داشتند. شایعترین آلو آنتی بادی های تعیین شده در بیماران عبارت بودند از Anti-K (50 درصد)، Anti-E (20 درصد) و Anti-C (20 درصد). میزان تولید آلوآنتی بادی در دریافت کنندگان فراورده کم لکوسیت در مقایسه با فرآورده های حاوی لکوسیت کمتر بود (P<0.001). بیماران با گروه خونی O+ بیشترین آلوآنتی بادی را تولید کرده بودند که از نظر آماری معنادار نبود (P=0.61). ارتباط آماری معناداری بین میزان شیوع آلوآنتی بادی با متغیرهای جنسیت و سن مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: شایع ترین آلوآنتی بادی های تعیین شده علیه سیستم های گروه خونی Kell و Rh (E و C) بودند که این یافته می تواند در تصمیم گیری برای ذخیره سازی فرآورده های خونی با گروه خونی نادر مفید باشد.

مقدمه: مدیریت بیماری های عفونی مرتبط با کاندیدا و شناخت الگوی حساسیت دارویی آن به وضعیت اپیدمیولوژیکی و همچنین ساختار جمعیتی بومی هر منطقه بستگی دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی و تعیین میزان فراوانی گونه های کاندیدایی مرتبط با عفونت واژینال و تعیین الگوی مقاومت دارویی آن ها انجام شد.روش کار: تعداد 140 نمونه بالینی از ترشحات واژن بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان زنجان با استفاده از سواب استریل در محیط کشت سابورود دکستروز آگار جمع آوری شد و کاندیدا به روش کشت در محیط کروم آگار مورد شناسایی قرار گرفت. ایزوله های بالینی از نظر حساسیت دارویی نسبت به داروهای فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول با روش براث میکرودایلوشن بر اساس استاندارد CLSI  به شماره سند M27-A3 و M27-S4 بررسی و داده های به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه تعداد 41 ایزوله بالینی کاندیدا از نمونه ترشحات واژن بیماران جداسازی شد. کاندیدا گلابراتا با 23 ایزوله (56.1 درصد) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد و سپس کاندیدا آلبیکنس با 16 ایزوله (39 درصد) و کاندیدا تروپیکالیس با 2 ایزوله (4.9 درصد) در مرتبه های بعدی قرار گرفتند. نتایج حاکی از مقاومت بالا نسبت به داروهای آزولی بود، به طوری که 26.8 درصد ایزوله ها نسبت به فلوکونازول مقاوم و 58.5 درصد حساس وابسته به دوز تعیین شد. همچنین مقاومت در برابر داروهای ایتراکونازول و کتوکونازول به ترتیب برابر با 58.5 درصد و 65.9 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: کاندیدا گلابراتا بیشترین شیوع عفونت را داشته و نشان دهنده تغییر الگوی عفونت های کاندیدایی به سمت گونه های غیرالبیکنس است. بروز مقاومت دارویی بالا از جمله مقاومت به داروهای آزولی یکی از معضلات عفونت های کاندیدایی واژن است که منجر به عفونت های عود شونده و مقاوم به درمان می شود.

مقدمه: ژن APC در ctDNA و miR-21-5p به عنوان نشانگرهای زیستی بالقوه برای تشخیص سرطان پیشنهاد شده اند.روش کار: در این مطالعه فوق یک نانوحسگر زیستی مبتنی بر نانولوله کربنی چند دیواره (MWCNT) و پروب DNA دارای ماده فلوئوروفورFAM (6- کربوکسی فلورسین) برای تشخیص ژن APC در ctDNA ، و پروب DNA دارای ماده فلوئوروفور ROX (5-کربوکسی-x-رودامین) برای تشخیص miR-21-5p، برای شناسایی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (CRC) طراحی شده است. این روش مبتنی بر جذب و تثبیت DNA تک رشته ای (ssDNA) نشاندار شده با FAM و ROX بر روی MWCNT است که منجر به خاموش شدن نشر فلورسانسیFAM و ROX می شود. با افزودن DNA های مکمل آن ها(cDNA) ، که منجر به آزادسازی پروب های DNA تک رشته ای (ssDNA) از سطح MWCNT شده و یک DNA دو رشته ای (dsDNA) تشکیل شده که منجر به بازگشت نشرفلورسانسی FAM و ROXگردید. یافته ها: در این مطالعه، حساسیت فلوروفور FAM  نانومولار(50 nM) و حساسیت فلوروفور ROX، نانومولار( ( nM25) به دست آمد. مدت زمان پاسخ دهی در حضور رشته هدف 12دقیقه است. LOD و LOQ بیوسنسور DNA به صورت تکی به ترتیب 1.12 نانومولار و 3.2 میکرومولار به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نانوحسگر زیستی مبتنی بر نانولوله های کربنی و پروب DNA ، علاوه بر روش های موجود، می تواند به عنوان یک روش با حساسیت بالا برای تشخیص زودهنگام CRC مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: سرطان کولون، به دلیل رشد غیرطبیعی سلول ها اتفاق می افتد که می توانند به بافت های دیگر بدن حمله کنند (متاستاز) یا در آن ها تکثیر یابند. سرطان کلورکتال سومین سرطان شایع در دنیا می باشد و میزان مرگ و میر آن تقریبا 50 درصد بیماران است. تحقیقات نشان داده است که LncRNAs نقش مهمی را در تومورزایی، آنژیوژنز، تکثیر، مهاجرت، آپوپتوز و تمایز ایفا می کنند. با توجه به مطالب گفته شده پژوهش حاضر به بررسی بیان LncRNA HPYR1در بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال می پردازد. روش کار: پژوهش حاضر، با نمونه گیری از 20 فرد مبتلا به سرطان کلورکتال و 20 بافت سالم انجام شد. سپس استخراج RNA توسط کیت ترایزول و سنتز cDNA توسط کیت تاکارا به انجام رسید و در نهایت بررسی بیان ژن مربوطه با تکنیک Real Time RT PCR انجام شد. میزان بیان نسبی LncRNA HPYR1محاسبه شد و در نهایت توسط نرم افزار GraphPad Prism نتایج مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بیان HPYR1 lncRNA در سرطان کلورکتال در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری دارد (p=0.0116) و همچنین بیان ژن با متاستاز در ارتباط است (p=0.002). از طرفی بیان نسبی lncRNA HPYR1 در تومور افراد دارای استیج 1 و 2 و در تومور افراد دارای تومور سایز متفاوت افزایش معناداری نشان نداد (p=0.56) و (p=0.8270)، اما بیان نسبی lncRNA HPYR1 در تومور افراد دارای گرید 2 نسبت به گرید 1 افزایش بیان داشت و از نظر آماری معنا دار بود (p=0.03).نتیجه گیری:در تحقیق حاضر بیان نسبیLncRNA HPYR1 در افراد مبتلا به سرطان کلورکتال در مقایسه با کنترل افزایش بیان داشت که می تواند به دلیل فعال کردن پروتئین ها دخیل در سرطان باشد و باعث رشد سلول های تومور و رگ زایی در سرطان باشد. بنابراین با توجه به تغییرات بیان ژن LncRNA HPYR1 در سرطان کولورکتال احتمالا میتوان از این ژن به عنوان یک بیوماکر برای تشخیص تومور استفاده کرد.

مقدمه: اسپاسم حنجره به انسداد گلوت در نتیجه انقباض رفلکسی عضلات حنجره گفته می شود. در مطالعه حاضر گزارش یک مورد انسداد راه هوایی فوقانی به دنبال استفاده طوالنی مدت از راه هوایی ماسک حنجره در جراحی ارائه شده است.معرفی بیمار: بیمار خانم 45 ساله ای بودکه به دلیل مشکالت یورولوژی با شکایت خونریزی ادراری و درد ناحیه یوروژنیتال به متخصص یورولوژی مراجعه کرده بود. بر اساس اعلام جراح مبنی برکوتاه بودن مدت زمان جراحی برای بیمار از راه هوایی ماسک حنجره ای و از پروپوفول برای بیهوشی استفاده شد. عمل جراحی به دلیل مشکوک بودن مجاری ادراری و مثانه به بدخیمی چنددفعه تمدید شد. پس از اتمام عمل جراحی سه ساعته وبا وجود این که یک ساعت مانده به انتهای عمل به بیمار هیچ دارویی به جز پروپوفول داده نشده بود، تنفس وی در زمان بیدار شدن دچار مشکل شد. همچنین با وجودی که بیمار به طور کامل با داروی نئوستیگین و آتروپین از شلی خارج شده بود، اما مشابه بیماران مبتلا به آسم به انسداد راه هوایی به خصوص در قسمت فوقانی دچار شد.به دلیل اختلال شدیددر تنفس بیمار،از اسپری سالبوتامول، آمپول هیدروکورتیزون (100میلی گرم +100میلی گرم)، آمینوفیلین (2 سی سی) و در نهایت اپی نفرین (5 میکروگرم) برای سه دوز استفاده شد، اما تنفس بیمار همچنان بامشکل روبرو بود و به ناچار پس از دریافت داروی پروپوفول و آتراکوریوم، بیمار انتوبه شد. پس از گذشت حدود 30 دقیقه و مناسب شدن شرایط، بیمار با تمهیدات خاص اکستوبه و به ریکاوری وسپسبرای اطمینان بیشتر به بخش مراقبت های ویژه منتقل شد.نتیجه گیری: استفاده طولانی مدت از راه هوایی ماسک حنجره ای به دلیل تحریک طولانی مدت راه هوایی فوقانی باعث بروز لارنگواسپاسم بعد از جراحی می شود.