تربیت جسمانی؛ به مفهوم اقدامات و فراهم کردن زمینه های رشد جسمی و تامین نیازهای مرتبط با بدن کودک، از مهم ترین ساحت های تربیتی، به شمار می آید. یکی از اقداماتی که زمینه رشد و سلامت بدنی کودک را فراهم می کند، بهداشت جسمی است. بهداشت جسمی به مثابه یکی از اقدامات تربیتی والدین در راستای استیفای حق سلامت کودک، پس از تولد انجام می شود. در جستار پیش رو، بهداشت جسمی کودکان، در مباحثی نظیر: بهداشت بدن، بهداشت در تغذیه، توجه به ویژگی های مرضعه، اسقاط روزه از مرضعه و آموزش الگوی درست تغذیه به کودک، با استناد به ادله فقهی (آیات، روایات و دلیل عقل)، بررسی شده و نتایج زیر به دست آمده است:-غسل دادن و تراشیدن موی سر نوزاد و ختنه کردن نوزاد پسر، به منزله یک اقدام بهداشتی که در راستای بهداشت وتطهیر بدن کودک انجام می شود، از وظایف رجحانی استحبابی والدین به شمار می آید.-با توجه به ویژگی های منحصر به فرد شیر مادر (به ویژه آغوز) و تاثیر کم نظیر آن در رشد و سلامت جسمی کودک، تغذیه با شیر مادر، در اولویت و رجحان استحبابی قرار دارد.-از آنجاکه ویژگی های جسمی مرضعه از طریق شیر به کودک قابل انتقال است، انتخاب مرضعه زیبا مستحب بوده و گزینش مرضعه کم توان ذهنی و کم بینا، مکروه و مرجوح به شمار می آید.-اگر روزه ماه مبارک رمضان برای مادر (مرضعه) موجب کاهش شیر و آسیب جسمی به کودک، شود، برای پیشگیری از آسیب های جسمی کودک، وجوب روزه ماه رمضان از مرضعه، ساقط می شود.-آموزش الگوی درست تغذیه به کودکان از دیگر اقدامات تربیتی والدین است که از منظر فقه دارای حکم رجحانی استحبابی است.