بیومکانیک ورزشی
سال:1393 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

هدف: انجام ورزش های مقاومتی برای افزایش قدرت عضلانی و بهبود وضعیت مفصلی در نظر گرفته شده است. در این مطالعه اثر تمرینات مقاومتی بر مشخصات فیزیکی مفصل زانو و کیفیت زندگی در همارتروز زانو ناشی از بیماری هموفیلی شدید نوع A بررسی شد.روش ها: در این پژوهش 24 بیمار هموفیلی شدید A (18 تا 35 سال)، مبتلا به همارتروز مفصل زانو، به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (15=n) و کنترل (12=n) قرار گرفتند. گروه تمرین مقاومتی، 40 دقیقه تمرینات مقاومتی تنه و اندام تحتانی با لود کم و تکرار بالا (60-50 درصد 1RM به صورت پیشرونده) را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت فیزیکی معمول خود را تغییر ندهند. مشخصات فیزیکی مفصل زانو با استفاده از پرسشنامه Modified Colorado و کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه SF-36 قبل و بعد از 6 هفته اندازه گیری شد.یافته ها: انجام 6 هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش میزان اکستانسیون زانو (P=0.00)، بهبود فلکسیون کانتراکچر (P=0.02) و کریپتوس مفصل (P=0.03) در همارتروز زانو نسبت به گروه کنترل شد. در گروه تمرین مقاومتی، کیفیت زندگی بیماران مبتلا به همارتروز زانو نسبت به گروه کنترل بهبودی معنادار (P=0.00) نشان داد.نتیجه گیری: انجام تمرینات مقاومتی با شدت کم و تکرار بالا، در افزایش قدرت عضلانی و دامنه حرکتی مفصل مبتلا به همارتروز و کاهش درد و کریپتوس مفصلی موثر است. این تغییرات می تواند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به همارتروز را افزایش دهد، به خصوص در بیماران هموفیلی که مواجهه با خونریزی های تکراری در مفصل غیر قابل اجتناب است.

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر خستگی بر تغییرات سفتی پا، مفاصل مچ و زانو در طول یک آزمون 30 ثانیه ای پرش عمودی متوالی در دختران والیبالیست بود.روش ها: تعداد 15 والیبالیست زن که سابقه هیچ گونه آسیبی در اندام تحتانی نداشتند، برای این پژوهش انتخاب شدند. آن ها آزمون 30 ثانیه ای پرش عمودی را اجرا کردند و داده های سینماتیکی و سینتیکی توسط یک تخته نیروسنج و دو دوربین اندازه گیری شد. سفتی پایین تنه، پیش و پس از خستگی (10 درصد اول پرش، 10 درصد آخر پرش) با استفاده از آزمون تی زوجی آنالیز شد.یافته ها: نتایج کاهش معناداری در سفتی پا (p=0.010) و سفتی مفاصل مچ و زانو نشان داد (p=0.004 و p=0.000). خستگی، سفتی پا و سفتی مفاصل مچ و زانو را به میزان 20، 47 و 34 درصد کاهش می دهد. همچنین سبب کاهش در ارتفاع پرش و نیروی عکس العمل زمین می شود.نتیجه گیری: از آنجا که ارتفاع پرش و تغییرات سفتی پایین تنه یکی از عوامل مهم در رشته هایی همچون والیبال می باشد، مربیان باید به تغییرات سفتی توجه نموده و شیوه های تمرینی خود را با توجه به عوامل موثر در افزایش یا کاهش سفتی و پیشگیری از خستگی زودرس، کاهش عملکرد (ارتفاع پرش) و بروز آسیب بهبود ببخشند.

هدف: تعداد افرادی که از استئوآرتریت زانو رنج می برند در حال افزایش است. درمان استئوآرتریت با استفاده از روش جراحی و روش غیر جراحی می باشد. رایج ترین درمان های غیر جراحی در این عارضه استفاده از ارتوزهای زانو است. اکثر بیماران با مشکل استئوآرتریت زانو ترجیح می دهند. به خاطر جابجایی این ارتوز ها به سمت پایین و نیرویی که به مفصل زانو وارد می شود، از این ارتوزها استفاده نکنند. بنابراین هدف این تحقیق طراحی ارتوز جدید و ارزیابی اثر آن بر متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی مفصل زانو حین راه رفتن می باشد.روش ها: تعداد 10 آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. ارتوز جدید با ساختاری مشابه با ارتوز Scottish rite بدون بار داخلی رانی طراحی شده است. یک صفحه نیروی kistler و 7 دوربین پرسرعت برای تجزیه و تحلیل کینتیک و کینماتیک افراد حین راه رفتن با و بدون استفاده از ارتوز مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: میانگین سرعت راه رفتن با و بدون ارتوز هیچ گونه تفاوت معنی داری نشان نداد (p=0.42). حداکثر نیروی قدامی خلفی وارد شده به مفصل زانو در نیمه اولیه فاز استقرار و فاز پروپالژن با ارتوز مشابه با وضعیت راه رفتن بدون ارتوز بود (p>0.05). تفاوت چشمگیری بین اوج نیروی داخلی خارجی وارد شده به زانو با و بدون ارتوز وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: ارتوز ارائه شده در مقاله حاضر گشتاور اداکتوری وارده به مفصل زانو را کاهش و در نتیجه می تواند منجر به کاهش نیروهای اعمالی به کمپارتمانت داخلی مفصل زانو شود. این ارتوز به خاطر عدم جابجایی به پایین، راه رفتن بیماران استئوآرتریت را تسهیل می کند. این ارتوز راستای استخوان ران را بهبود می بخشد و پیشنهاد می شود متخصصان توان بخشی ارتوز حاضر را جهت کاهش درد زانو به بیماران مبتلا به استئوآرتریت تجویز کنند.

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی کینماتیکی لحظه رهایی تیر در تیراندازان نخبه بود.روش ها: 10 تیرانداز نخبه (شامل 5 زن و 5 مرد) با سابقه عضویت در تیم های استانی و ملی مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از 5 عدد مارکر منعکس کننده نور تنه و اندام فوقانی تیراندازان شناسایی شدند. سپس هر تیرانداز 10 پرتاب موفق انجام داد. با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی (فرکانس Hz 150 و فیلتر برشی زیرگذر Hz 7) و بر اساس مختصات مارکرها زوایا و سرعت های زاویه ای مفاصل شانه، آرنج و مچ دست کشنده زه کمان در صفحه ساجیتال در لحظه رهایی تیر محاسبه شدند.یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) زوایای شانه، آرنج و مچ دست کشش به ترتیب عبارت بودند از: (4.0) 93.1، (5.7) 135.7 و (2.8) 15.3 درجه، میانگین (انحراف استاندارد) سرعت های زاویه ای شانه، آرنج، و مچ دست کشش نیز به ترتیب (23.5) 55.4، (16.1) 38.4 و (36.6) 81.9 درجه/ ثانیه بودند.نتیجه گیری: بازشدن سریع مچ دست موجب رهاشدن تیر در کوتاه ترین زمان ممکن و بهبود نتیجه اجرا می شود. همچنین، هماهنگی بین فلکشن آرنج و اکستنشن شانه تیرانداز را برای ایجاد حداکثر کشش زه کمان یاری می کند. این مقادیر و روابط کینماتیکی می تواند به عنوان معیاری برای بهبود سطح عملکرد مورد استفاده مربیان و تیراندازان مبتدی قرار گیرد.

هدف: هدف از این مطالعه مقایسه کینماتیک اندام فوقانی بوکسورها هنگام انجام ضربه مشت مستقیم با استفاده از سه روش بود: سایه زدن، ضربه مشت در برابر کیسه بوکس و ضربه مشت در برابر گارد حریف. تاثیر عامل سطح مهارت بر عملکرد کینماتیکی، به وسیله انجام آزمایشات این مطالعه بر روی دو گروه آماتور و نخبه مورد ارزیابی قرار گرفت.روش ها: آزمایشات این مطالعه بر روی بازوی غالب و بدون آسیب دیدگی، 10 بوکسور نخبه و 10 بوکسور آماتور انجام گرفت. از هر آزمودنی خواسته شد تا 6 ضربه مشت مستقیم با استفاده از روش سایه زدن (ضربه در برابر حریف مجازی)، 6 ضربه در برابر کیسه بوکس و 6 ضربه در برابر گارد حریف را با تمام توان خود اجرا کند، در حالی که همزمان متغیرهای کینماتیکی بازو و ساعد آزمودنی ها به وسیله بهره گیری از 4 دوربین vicon با فرکانس200 Hz ثبت گردید. تاثیر عامل سه روش مشت زنی بر متغیرهای کینماتیکی اندام فوقانی از طریق آنالیز واریانس ویژه داده های تکراری (ANOVA Repeated Measure) و تاثیر سطح مهارت با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح چند متغیره (ANOVA Multivariate) مورد ارزیابی قرار گرفت (p£0.05).یافته ها: اثر عامل روش مشت زنی معنادار است (p=0.000). ضربه مشت در برابر گارد حریف و سایه زدن به ترتیب موجب ایجاد بیشترین و کمترین سرعت زاویه ای در بازو و ساعد دست ضربه زننده می گردند. اثر عامل گروه معنادار است (p=0.000). بدین ترتیب که بوکسورهای نخبه به طور معناداری مقادیر سرعت زاویه ای بالاتری نسبت به گروه آماتور هنگام انجام ضربه مشت مستقیم داشتند.نتیجه گیری: به نظر می رسد هنگامی که هدف واقعی و مشخصی برای انجام ضربه مشت وجود ندارد، همانند اجرا به روش سایه زدن، بوکسورهای آماتور دچار نوعی سردرگمی شده و مقادیر سرعت و در نتیجه تکانه کمتری در ضربه مشت خود ایجاد می کنند. نتایج بر گرفته از این تحقیق نشان از وجود یک استراتژی وابسته به سطح مهارت جهت انجام شیو های مختلف مشت زنی داشت. به طوری که، در اندام فوقانی هنگام ضربه مشت بین دو عامل سطح مهارت و نوع تکنیک اجرا شده تاثیر متقابل وجود داشت.

هدف: هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین بازخورد عصبی واقعی و ساختگی بر تعادل جوانان فعال بود.روش ها: تعداد 20 دانشجوی پسر تربیت بدنی با میانگین سنی 21.38±1.32 سال میانگین جرم 71.01±3.58 کیلوگرم و میانگین قد 173.88±4.69 سانتی متر از نمونه های در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه بازخورد عصبی واقعی و بازخورد عصبی ساختگی (یک سوکور) قرار گرفتند و به مدت چهار هفته (هر هفته 3 جلسه) تحت تمرین بازخورد عصبی قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرین، پیش آزمون و پس آزمون تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا به ترتیب با استفاده از تست های عملکردی باس استیک، رومبرگ تعدیل شده و Y اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های تکراری بررسی شد (P£0.05).یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری تکراری نشان داد که آموزش بازخورد عصبی واقعی بر تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا (به جز در جهت خلفی خارجی) تاثیر معناداری داشت (P£0.05). میانگین تعادل ایستا و نیمه پویا 4.19 و 3.72 ثانیه و تعادل پویا در جهت قدامی 13.89 و در جهت خلفی داخلی 6.59 سانتیمتر افزایش یافت.نتیجه گیری: تمرینات بازخورد عصبی واقعی با تاثیر مثبتی که در افزایش تعادل پسران فعال دارد، در طول آماده سازی ورزشکاران می تواند به عنوان یک برنامه تمرینی مکمل جهت بالا بردن کارایی و کسب نتایج بهتر در رقابت ها مورد استفاده قرار گیرد.