1مقدمه: تجربهی تنش هایی نظیر اضطراب، استرس و افسردگی با توجه به ماهیت بیماری و درمان سرطان، امری اجتناب ناپذیر است که می تواند امید به زندگی این بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. از مولفه های موثر در سازگاری با بیماری و عوارض ناشی از آن و تبعیت از درمان، هوش هیجانی است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هوش هیجانی و امید به زندگی در مبتلایان به لوسمی انجام شده است.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بود که با همکاری 200 بیمار مبتلا به لوسمی که به در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1402 مراجعه نمودند انجام شد. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه هوش هیجانی شوت و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر بود. تجزیه تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
یافته ها:میانگین سنی شرکت کنندگان در پژوهش 13/11± 83/36 سال و در طیف سنی 69-18 سال قرار داشت. اغلب بیماران مرد (62%) و متاهل (5/66%) بودند. میانگین نمره کلی هوش هیجانی در مبتلایان به لوسمی 17/127 و میانگین نمره کلی امید به زندگی در این بیماران 19/32 بود. بر اساس نتایج مطالعه همبستگی مثبت و معنی داری بین هوش هیجانی و امید به زندگی وجود داشت (001/0P<) (364/0r=).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، بیمارانی که از هوش هیجانی بالاتری داشتند، امید به زندگی بالاتری داشتند. از آنجایی که هوش هیجانی در مواجهه با استرس و تنش بسیار کمک کننده است و قابل آموزش و یادگیری می باشد، لذا اجرای مداخلاتی در جهت افزایش هوش هیجانی می تواند زمینه ساز بهبود امید به زندگی این مبتلایان شود.