طلوع بهداشت
سال:1402 | دوره:22 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

1مقدمه: گرچه فشاربارمراقبتی بر سلامت روان والدین دارای کودکان مبتلا به کم توان هوشی تأثیر نامطلوب بر جای می گذارد اما آموزش تحصیلی به این کودکان می تواند از طریق ایجاد استقلال برای این کودکان کمک کننده باشد. بر همین مبنا پژوهش حاضر با تعیین اثربخشی آموزش تحصیلی به کودکان مبتلا به کم توان هوشی بر کاهش فشاربارمراقبتی والدین آنان انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر به عنوان یک مطالعه شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان زیر 14 سال مبتلا به کم توان هوشی در مدارس کودکان استثنایی شهرستان پاکدشت در سال 1401 بود که از میان آنان تعداد 30  کودک به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند (در هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش تحت 20 جلسه آموزش، هفته ای دو جلسه و به مدت 5 ساعت قرار گرفتند اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پرسشنامه فشارمراقبتی زاریت توسط والدین آن ها پر شد و سپس داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار 18 SPSS و کوواریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها:  نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت معنادار بین میانگین نمرات فشارمراقبتی والدین در گروه های آزمایشی و کنترل وجود دارد (535/107=F، 01/0> P)، طوری که می توان بیان داشت که آموزش تحصیلی به کودکان کم توان هوشی آموزش پذیر به طور معناداری بر فشارمراقبتی مؤثر است. نتیجه گیری: برنامه های آموزش تحصیلی به کودکان کم توان هوشی آموزش پذیر در مراکز مرتبط با بهزیستی (خصوصی و دولتی)، می تواند فشار مراقبتی و پیامدهای ناتوان کننده احتمالی آن را کاهش دهد.

1مقدمه: مشکلات دهانی و دندانی از طریق تاثیر بر جویدن، بلعیدن و تکلم موجب ایجاد اختلال در فعالیت های روزمره زندگی، ایجاد مشکلات در زیبایی صورت و دندان و اختلالاتی در برقراری ارتباط و کاهش حضور در اجتماعات و اعتماد به نفس می شود. لذا هدف مطالعه حاضر ارزیابی سلامت دهان و دندان و عوامل موثر بر آن در سالمندان شهرستان علی آباد استان گلستان در سال 1400 بوده است.  روش بررسی: مطالعه حاضر یک مقطعی ازنوع توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه پژوهش را 216 نفر از سالمندان بالای 60 سال ساکن شهرستان علی آباداستان گلستان در سال 1400 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایی وارد مطالعه شدند. 128 نفر(3/59 درصد) را زنان و 88نفر(7/40 درصد) را مردان تشکیل می دادند. این مطالعه از اردیبهشت تا شهریور سال 1400 انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ارزیابی سلامت دهان و دندان سالمندان: Geriatric Oral Health Assessment Index GOHAI) که نسخه فارسی آن روا وپایا شده بود، استفاده شد. علاوه بر این، آخرین ویزیت دندانپزشکی، تداد دفعات شستشوی دهان، نیاز به درمان دندانپزشکی، ارزیابی شخصی از وضعیت سلامت دهان و دندانی فرد از جمله مواردی بود که در قالب اطلاعات دندانپزشکی سالمندان جمع آوری و ثبت گردید. پس از تکمیل پرسشنامه­ها، اطلاعات ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 20 شدند و تحلیل آنها از طریق روش­ آمار توصیفی (محاسبه توزیع فراوانی و شاخص های مرکزی و پراکندگی) و آزمون   one way anovaوt-test انجام شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، امتیاز پرسشنامه سلامت دهان و دندان سالمندان 67/8±51/49 بدست آمد و میان این متغیر با تعداد دفعات شستشوی دهان (02/0=p) و ارزیابی شخصی از وضعیت دهان(01/0=p)، ارتباط معنادار آماری بدست آمد. در حالیکه سلامت دهان و دندان در سالمندان سطح تحصیلات،(26/0=p) محل سکونت(072/0=p)، جنسیت(56/0=p)، وضعیت شغلی(63/0=p)، میزان درآمد،(062/0=p) مصرف سیگار (23/0=p) و آخرین ویزیت دندان پزشکی انجام شده(28/0=p) وضعیت متفاوتی را نشان نداد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که وضعیت سلامت دهان و دندان در سالمندان جامعه مورد مطالعه نسبتاً پایین بوده است که می­تواند به سبب عدم شستشوی مرتب دهان و دندان و نیز وضعیت نامطلوبی باشد که فرد از ارزیابی سلامت دهانی خود دارد؛ این امر می­تواند به تصمیم گیرندگان و سیاست گزاران این حوزه اطلاعات مفیدی برای برنامه ریزی مبتنی بر شواهد جهت ارتقای سلامت دهان و دندان سالمندان ارائه کند.

1مقدمه: در دوران بارداری، کیفیت زندگی زناشویی و امنیت روانی زنان تهدید می شود. سلامت جسمی، روحی و روانی زن در این دوره اثرات قابل توجهی بر سلامت جنین، موفقیت در زایمان طبیعی و شیردهی دارد و سلامت را ارتقا دهد. حفظ امنیت روانی، خودتنظیمی شناختی هیجان و کیفیت روابط زناشویی می تواند در طول دوران بارداری از نگرانی های این دوره تا حدودی بکاهد. هدف پژوهش طراحی مدل ساختاری کیفیت زناشویی و خودنظم جویی شناختی با نقش میانجی امنیت روانی جهت پیش بینی نگرانی های دوران بارداری بود . روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی پیش بین به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار از سن 25 تا 40 سال شهر یزد در سال 1402 بود که از بین آن ها تعداد 275 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای به صورت تصادفی از میان مراجع کنندگان زنان باردار به مراکز بهداشتی و درمانگاه های شهر یزد  انتخاب شدند.  جمع آوری اطلاعات با استفاده  از پرسشنامه های نگرانی های دوران بارداری آلدرسی و لین (2011)، کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (1995)، امنیت روانی مازلو (2004) و خودنظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2002) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش های همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای       SPSS-19 و AMOS-20 انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون رگرسیون چند متغیری نشان داد متغیرهای خودنظم جویی شناختی هیجان (هیجان مثبت )49/0(R=، هیجان منفی )056/0(R= و کیفیت زناشویی )089/0(R= با میانجی گری امنیت روانی بر نگرانی های دوران بارداری اثر مستقیم و معنی داری دارند (05/0>P). امنیت روانی نیز بر نگرانی های دوران بارداری اثر مستقیم، منفی و معنی داری داشت (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد مدل ساختاری نگرانی های دوران بارداری بر اساس خودنظم جویی شناختی هیجان و کیفیت زناشویی با میانجی گری امنیت روانی از شاخص های برازش مطلوبی برخوردار بود و از این رو آگاهی از این متغیرها می تواند در کاهش نگرانی های دوران بارداری کمک کننده باشد.

1مقدمه: توانایی کنترل تعادل ایستا و پویا برای مشارکت در فعالیت­بدنی اهمیت دارد و این مشارکـت  نقش مهمی در چگونگی اجرای فعالیت ها ودرنتیجه مدیریت اضافه وزن درکودکان دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تـأثیر مداخله (رویکرد آموزشی و ورزشی شاگرد- محور) جـو انگیـزشی تبحرگرا بر تعـادل ایستا و پویای کودکان دختر دارای اضافه وزن بود. روش بررسی: از راهبرد تحقیقی نیمه تجربی با هدف کاربردی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. 60 کودک دختر بین 10-12 سال به روش نمونه در دسترس انتخاب و در چهار گروه مساوی اضافه وزن تبحرگرا، اضافه وزن کنترل، وزن طبیعی تبحرگرا و وزن طبیعی کنترل قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون­های لک لک و ستاره استفاده شد. یافته ­ها: در پیش آزمون و پس آزمون گروه وزن طبیعی عملکرد بهتری در هر دو تعادل ایستا و پویا داشتند هر چند در پس آزمون اختلاف بین گروه وزن طبیعی و اضافه وزن کمتر شد. گروه اضافه وزن تجربی نسبت به گروه اضافه وزن کنترل عملکرد بهتری در هر دو تعادل ایستا و پویا داشتند. اختلاف میانگین پیش آزمون و پس آزمون دو گروه تجربی اضافه وزن و وزن طبیعی در تعادل پویا و ایستا مشابه یکدیگر بود. در حالی­که این اختلاف میانگین در گروه اضافه وزن و وزن طبیعی کنترل در تعادل پویا بیشتر از تعادل ایستا بود (001/0P<). نتیجه­ گیری: رویکرد جو انگیزشی تبحرگرا منجر به بهبود هر دو تعادل ایستا و پویا شده و می تواند باعث ثبات قامت و انجام بهتر فعالیت های روزمره و تمرینات مختلف ورزشی شود.

1مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی تحلیلی  بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیزکردن درد در بیماران مبتلا به دردمزمن با ناگویی هیجانی انجام شد. روش بررسی: پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری دو ماهه، همراه با گواه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن شهر اصفهان در سال 1401 بود. نمونه­گیری با روش  نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه از بین بیماران مراجعه کننده به مطب های خصوصی، طی دو مرحله صورت گرفت. به این ترتیب تعداد 24 بیمار مبتلا به درد مزمن که در پرسش­نامه ناگویی هیجانی تورنتو (1994) نمرۀ بالای 60 دریافت کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (12 = n). ابزار پژوهش شامل پرسش­نامه مقیاس فاجعه­آمیز کردن درد سالیوان (1995) و پرسش­نامه حساسیت اضطرابی تیلور وکاکس (1998) بود. گروه آزمایش درمان شناختی تحلیلی را به مدت 16 جلسه نود دقیقه ای و هر هفته یک جلسه دریافت کرده و گروه کنترل هیچ­گونه مداخله­ روانشناسی خاصی دریافت نمی کرد. داده­ها  با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین های تعدیل شده متغیرهای حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین نمرات متغیر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش یافته است (05/0>P) و درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی اثربخش بوده است(05/0>P).  نتیجه گیری: با توجه به اثرگذاری درمان شناختی تحلیلی بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد می توان از این روش درمان برای بهبود بیماران مبتلا به درد  مزمن با ناگویی هیجانی سود جست.

1مقدمه: سرطان سلول سنگفرشی حفره دهان (OSCC) 90%  از سرطان های دهان را تشکیل می دهد.     مهم ترین عوامل ابتلا به OSCC، استفاده از توتون، تنباکو و نوشیدن الکل است. تشخیص زودهنگام ضایعات سرطانی و پیش سرطانی و ارجاع بعد آن، مهم ترین عامل در کاهش مرگ و میر OSCC است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان آگاهی دانشجویان دندانپزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اصفهان در مورد سبب شناسی و پیش آگهی و درمان ضایعه OSCC، با سایر جوامع آماری (دانشجویان دندانپزشکی و پزشکی در سال های مختلف تحصیل ، دندانپزشکان فارغ التحصیل و پزشکان) در مطالعات دیگر است. روش بررسی: مطالعه حاضر در سال تحصیلی 1400-1401 در بین 82 نفر از دانشجویان سال آخر دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) به روش سرشماری انجام گرفت. مطالعه به صورت مقطعی و به روش توصیفی_تحلیلی انجام شد و پرسشنامه ی محقق ساز که روایی و پایایی آن سنجیده شد، حضورا بین دانشجویان توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد و          آزمون های آماری در سطح معنا داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت مطالعات مشابه با کمک پایگاه های اطلاعاتی Google scholar، Scopus  ،sid، Proquest  وPubMed  مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج(کلی و جزیی) انها با مطالعه حاضر مقایسه گردید. یافته ها:یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بود که از بین 82 نفر شرکت کننده در پژوهش، 9/47 درصد دانشجویان زن،  5/80 درصد دانشجویان مجرد و 4/74 درصد بومی بودند. میانگین نمره آگاهی در بعد سبب شناسی 5/2 از 3 و در بعد پیش اگهی و درمان 44/3 از 7 بدست آمد. همچنین تفاوت معناداری بین میانگین آگاهی دانشجویان در هر دو بعد سبب شناسی و درمان ، با متغیرهای جنسیت، وضعیت تاهل و وضعیت سکونت، دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان آگاهی دانشجویان سال آخر دانشکده دندانپزشکی دانشگاه ازاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) به مانند بسیاری از جوامع اماری در مطالعات دیگر  تا حد مطلوب و ایده آل فاصله دارد. جهت بهبود این شرایط پیشنهاد می شود دانشجویان در طی دوره تحصیل ارتباط بیشتری با بیماران و ضایعات دهانی داشته باشند و همچنین دوره های بازآموزی (مجازی و یا حضوری) بیشتری در زمینه ضایعات بدخیمی و پیش بدخیمی دهانی برگزار گردد.

1مقدمه: میزان قابل توجه ناامنی غذایی در شهر بوشهر لزوم شناسایی برخی عوامل مرتبط با ناامنی غذایی در خانواده را الزامی نموده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط امنیت غذایی خانواده با حمایت اجتماعی دریافت شده در مادران بوشهری دارای کودک 12- 7 سال طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه مقایسه ای شاهد دار از نوع مقطعی ، 153 مادر دارای کودک12-7 سال در شهر بوشهر با نمونه گیری به روش سهمیه ای انتخاب گردید. جهت نمونه گیری ابتدا  پرسش نامه 18 گویه ای امنیت غذایی وزارت کشاورزی ایالت متحده توسط مادران تکمیل شد تا دو گروه امن و ناامن ایجاد گردد و سپس پرسشنامه حمایت اجتماعی دریافت شده توسط ایشان تکمیل گردید. برای آنالیز نتایج از رگرسیون  لجستیک، آمار توصیفی، کای دو و تی تست در سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافته ها:  از 153 مادر وارد شده به مطالعه (6/%36) دارای تحصیلات دیپلم بوده و تنها2/22 درصد شاغل بودند. خانواده مادران با تحصیلات بالاتر بیشتر در گروه امن غذایی قرار داشتند(χ2=10/22  و 05/0p=) . همچنین در خانواده های امن غذایی میانگین سن کودک کمتر از خانواده های ناامن غذایی(13/2-=t و 03/0=p) بود. میزان حمایت دریافت شده در5/74 درصد از مادران بالا گزارش گردید. رگرسیون لجستیک ارتباط مثبت ضعیف معناداری(02/1 OR=و 002/0 p=) را میان حمایت دریافت شده و امنیت غذایی ازدیدگاه مادران نشان داد. نتیجه گیری: باتوجه به ارتباط ضعیف میان امنیت غذایی خانواده و حمایت اجتماعی دریافت شده توسط مادر، سنجش دیگر مولفه های مرتبط با ناامنی غذایی مانند حمایت اجتماعی درک شده و حمایت اجتماعی دریافت شده در خانواده های تحت پوشش سازمان های حمایتی توصیه میگردد.

1چکیده مقدمه: سالمندی دوره ای که علاوه بر افت تدریجی در ساختارها و عملکردهای فیزیولوژیکی، فرد دچار کاهش قابل توجهی در مهارت های مختلف می شود. هدف از مطالعه حاضر تاثیر یک دوره تمرین های منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل بر برخی فاکتورهای جسمانی و حرکتی مردان مبتلا به دمانس می باشد. روش بررسی: این پژوهش، نیمه تجربی و نمونه آماری شامل24مرد سالمند دارای عارضه دمانس، از بین 70 سالمند، ساکن در مرکز نگهداری سالمندان توحید گلمگان مشهد،  به صورت هدفمند بر اساس آزمون مختصر وضعیت ذهنی (MMSE) انتخاب و در دو گروه، تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل راانجام داده و گروه کنترل در این مدت به فعالیت های روزانه خود پرداخته اند. جهت ارزیابی تعادل از آزمون پیشرفته فولرتون، ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندم گیت و سرعت راه رفتن از آزمون 10 متر راه رفتن استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلک، برای ارزیابی اثربخشی تمرینات از تحلیل کوواریانس و T در سطح معناداری 05/0≥Pاستفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تی زوجی حاکی از این است که نمرات آزمون تعادل پیشرفته فولرتون (001/0=P)، هماهنگی حرکتی (001/0=P) و سرعت راه رفتن (001/0=P) گروه تجربی بعد از انجام برنامه تمرینی بهبود یافته بود در حالی که این نمرات در گروه کنترل بهبودی را نشان نداد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس در مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان نداد اما در مرحله پس آزمون، نمرات گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: در مجموع 6 هفته تمرین های منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل موجب بهبود تعادل، هماهنگی و سرعت راه رفتن مردان سالمند مبتلا به دمانس شد. توصیه می شود جهت پیشگیری از زوال عقل از مزایای این تمرینات استفاده و در برنامه های مراقبت از سالمند گنجانده شود.