1مقدمه: طبق مطالعات شدت طرحوارههای ناسازگار اولیه به طور مستقیم با تجارب والدینی و شیوههای مقابله مرتبط است.
هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر سبکهای فرزندپروری بر طرحوارههای ناسازگار اولیه با نقش میانجی سبکهای مقابلهای جبران افراطی و اجتناب انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی (مدلیابی معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشجویان مشغول به تحصیل در دوره کارشناسی در سطح کشور بود که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای (پس از تقسیم کل کشور به 5 ناحیه و انتخاب 5 دانشگاه توسط شخص محقق و پنج همکار آموزشدیده)، 1509 شرکتکننده بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامههای طرحواره یانگ (YSQ-S3)، فرزندپروری یانگ (YPI)، اجتناب یانگ-رای (YRAI) و جبران افراطی یانگ (YCI) پاسخ دادند.
تجزیه و تحلیل دادهها با روش تحلیل معادلات ساختاری به کمک نرمافزارهای SPSS-23 و AMOS-24 انجام شد.
یافته ها: یافتهها برازش مناسب مدل (93/0CFI= ,77/31, X2/df =087/0RMSEA=) را نشان داد. سبکهای فرزندپروری بر طرحوارههای ناسازگار اولیه اثر مستقیم و مثبت (27/0β=) معنادار داشت (P<0.01). همچنین، سبکهای فرزندپروری از طریق متغیرهای میانجی سبکهای مقابلهای اجتناب و جبران افراطی بر طرحوارههای ناسازگار اولیه اثر غیرمستقیم و مثبت (21/0β=) معنادار را دارا بود (P<0.01). تخمین بوتاستراپ برای بررسی معناداری اثرات استفاده شد.
نتیجه گیری: از نتایج این پژوهش میتوان جهت تبیین عوامل مؤثر بر طرحوارههای ناسازگار اولیه و به عنوان مدل مناسبی برای طراحی برنامههای جامع در این زمینه بهره برد.