روان پرستاری
سال:1402 | دوره:11 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

1مقدمه: مصرف مشروبات الکلی، دخانیات، مواد مخدر، داشتن روابط جنسی ناایمن و خشونت، رفتارهای پرخطری هستند که تهدیدی جدی برای سلامت عمومی و فردی محسوب می­شوند با این­حال در برخی خانواده­ها، نوجوانان به این رفتارها گرایش داشته و یا سطوحی از رفتارهای پرخطر را تجربه کرده­اند؛ اما والدین به وسیله راهبردهای مراقبتی، برای پیشگیری از بروز این رفتارها، اقدام می­نمایند؛ راهبردهای مراقبتی سه­گانه، مداخلاتی خانواده­محور هستند که نوع فرایندی(رویه­ای) کارآمدترین راهبرد در مراقبت از گرایش به رفتارهای پرخطر و یا کنترل آن­ها می­باشد. هدف این پژوهش سنخ­شناسی راهبردهای مراقبت از رفتارهای پرخطر بر حسب وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده بود. روش کار: این تحقیق یک پژوهش کمی و از لحاظ فرایند، روش جمع­آوری اطلاعات و تحلیل، توصیفی-همبستگی بوده­است. جامعه­ی آماری شامل کلیه خانواده­های شهری تبریز در سال 1401بود که طبق فرمول کوکران، 384 خانواده به روش خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. به­منظور گردآوری اطلاعات از دو ابزار اندازه­گیری (چک لیست راهبردهای مراقبت از رفتارهای پرخطر و پرسشنامه وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده) استفاده شد. برای بررسی  روابط متغیرها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (F) و رگرسیون خطی با SPSS 26 استفاده گردید. یافته ­ها: یافته­ها نشان­داد میانگین راهبردهای مراقبت از رفتارهای پرخطر براساس وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده بطور معناداری متفاوت است و  طبقات اقتصادی-اجتماعی بالا نسبت به  طبقات پایین تر راهبرد مناسب­تر(کارآمد، فرایندی یا رویه­ای) را برای مراقبت از فرزندان در برابر رفتارهای پرخطر اتخاذ می­نمایند. نتیجه گیری: خانواده­های دارای وضعیت اجتماعی-اقتصادی متوسط و پایین(که درصد بالایی از خانواده­ها را شامل می­شود) به­نسبت بیشتری راهبردهای مراقبتی غیرموثر(ناکارآمد و دفعتی) را جهت پیشگیری از گرایش به رفتارهای پرخطر و یا کنترل آن­ها به­کارمی­بندند؛ به­منظور ارتقای سلامت عمومی جامعه و کاستن بار بیماری­ها، اتخاذ سیاست­ها و اجرای برنامه­ های فرهنگی-آموزشیِ پیشگیری­محور جهت تبدیل راهبردهای مراقبتی ناکارآمد به فرایندی(رویه ­ای) ضروری می­نماید.

1مقدمه: وجود روابط فرازناشویی از اصلی ترین عوامل فروپاشی خانواده و طلاق است. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل روابط فرازناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و صمیمیت زناشویی با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی در مردان انجام شد. روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، تعداد 250 نفر از مردان دارای روابط فرازناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر تهران در نیمه  اول سال 1400 با روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های، خیانت زناشویی ینیسری و کوکدمیر (2006)، طرحواره­های ناسازگار اولیه یانگ (1998)، صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر(2007)، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) استفاده شد. تحلیل داده­ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای آماری AMOS24  و SPSS27 انجام شد. یافته ­ها: مدل مفروض پژوهش با داده­های تجربی برازش مناسبی  داشت (056/0=RMSEA). ضریب مسیر مستقیم بین طرحواره­های ناسازگار اولیه(137/0=β)  و صمیمت زناشویی (287/0-=β) با روابط فرازناشویی در مدل معنادار بود(05/0>P). ضریب مسیر مستقیم بین طرح واره های ناسازگار اولیه (21/0-=β)  و صمیمیت زناشویی( 47/0=β) با انعطاف پذیری شناختی معنادار بود (05/0>P). همچنین ضریب غیرمسقیم طرحواره های ناسازگار اولیه به روابط فرازناشویی از طریق انعطاف پذیری معنادار بود (025/0=p). اما ضریب غیر مسقیم معناداری بین صمیمیت زناشویی با روابط فرازناشویی از طریق انعطاف پذیری مشاهده نشد (05/0

1مقدمه: نرخ جراحی زیبایی از ابتدای قرن 21 در مسیر صعودی قرار گرفته است. با توجه به خطرات جسمی و روان­شناختی این روش، درک مولفه­های روان­شناختی مختلف در متقاضیان جراحی زیبایی اهمیت به­سزایی دارد. پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی نقش سبک­های دلبستگی و احساس شرم از بدن در پیش­بینی حساسیت به طرد و قدردانی از بدن در متقاضیان جراحی زیبایی انجام شد. روش­کار: روش این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متقاضی جراحی زیبایی مراجعه­کننده به مراکز جراحی زیبایی شهر تهران در سال 1401 بودند. از میان جامعه آماری، تعداد 150 نفر به شیوه  نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسسشنامه­ سبک­های دلبستگی بزرگسالان، مقیاس آگاهی از بدن شیء انگاشته، پرسشنامه حساسیت به طرد و مقیاس قدردانی از بدن پاسخ دادند. داده‏های جمع­آوری شده با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد که ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش در سطح 01/0 معنی­دار بود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نیز آشکار کرد که 4/61 درصد واریانس حساسیت به طرد و 5/40 درصد از واریانس قدردانی از بدن به وسیله سبک­های دلبستگی و احساس شرم از بدن ‏تبیین می‏شود. نتیجه­گیری: نتیجه پژوهش بیانگر نقش معنادار سبک­های دلبستگی و احساس شرم از بدن در پیش­بینی حساسیت به طرد و قدردانی از بدن در متقاضیان جراحی زیبایی است؛ لذا با توجه به نتایج به­دست آمده، می­توان گفت که بهره­گیری از این مولفه­ها احتمالا می­تواند هم در جهت شناحت بهتر عوامل و انگیزه­های جراحی زیبایی در زنان و هم در درمان عوامل آسیب­زا، کمک­کننده باشد.

1مقدمه: بیماری پسوریازیس از جمله بیماری های جسمی روانی است که عوامل روانی تاثیر به سزایی در شدت آن دارند. اصلاح الگوهای رفتاری و روانشناختی می تواند گام مهمی در کنترل و کاهش این بیماری باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، تعیین مقایسه اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی هیجانی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز بود. روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی میدانی از نوع پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز است که جهت انتخاب نمونه، به روش نمونه گیری هدفمند اقدام شد به دین شکل که ابتدا طی تماسی با انجمن پسوریازیس ایران، لیست بیماران زن مبتلا به پسوریازیس که در شهر اهواز ساکن هستند به همراه شماره تماس آن ها اخذ و با آنها تماس گرفته شد. از بین 127 بیمار زن معرفی شده تنها 100 نفر اعلام آمادگی کردند که جهت انتخاب نمونه پژوهشی، برای کلیه 100 بیمار به صورت آنلاین پرسشنامه های استرس ادراک شده و تحمل پریشانی ارسال شد. در نهایت، 70  نفر از بیماران زن واجد شرایط ( بیمارانی که در پرسشنامه های استرس ادراک شده نمره بالا 28 و برای تحمل پریشانی نمره پایین 29 کسب نمودند) انتخاب شدند که 10 نفر از آنان، بعدا تمایلی به شرکت نداشتند. در نهایت 60  نفر زن مبتلا به بیماری پسوریازیس به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند که 20 نفر در گروه آزمایشی اول، 20 نفر در گروه آزمایشی دوم و 20 نفر در گروه گواه به صورت تصادفی ساده گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983 و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو درمان بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس موثر بوده اند (05/0>P). از طرفی، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس نسبت به طرحواره درمانی هیجانی اثربخشی بیشتری داشته است (05/0>P). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند برای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری پسوریازیس کارآمدتر باشد. بنابراین، توصیه می گردد که روان درمانگران در راستای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی بیماران پسوریازیس در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان استفاده کنند. مقدمه: بیماری پسوریازیس از جمله بیماری های جسمی روانی است که عوامل روانی تاثیر به سزایی در شدت آن دارند. اصلاح الگوهای رفتاری و روانشناختی می تواند گام مهمی در کنترل و کاهش این بیماری باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، تعیین مقایسه اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی هیجانی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز بود. روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی میدانی از نوع پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز است که جهت انتخاب نمونه، به روش نمونه گیری هدفمند اقدام شد به دین شکل که ابتدا طی تماسی با انجمن پسوریازیس ایران، لیست بیماران زن مبتلا به پسوریازیس که در شهر اهواز ساکن هستند به همراه شماره تماس آن ها اخذ و با آنها تماس گرفته شد. از بین 127 بیمار زن معرفی شده تنها 100 نفر اعلام آمادگی کردند که جهت انتخاب نمونه پژوهشی، برای کلیه 100 بیمار به صورت آنلاین پرسشنامه های استرس ادراک شده و تحمل پریشانی ارسال شد. در نهایت، 70  نفر از بیماران زن واجد شرایط ( بیمارانی که در پرسشنامه های استرس ادراک شده نمره بالا 28 و برای تحمل پریشانی نمره پایین 29 کسب نمودند) انتخاب شدند که 10 نفر از آنان، بعدا تمایلی به شرکت نداشتند. در نهایت 60  نفر زن مبتلا به بیماری پسوریازیس به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند که 20 نفر در گروه آزمایشی اول، 20 نفر در گروه آزمایشی دوم و 20 نفر در گروه گواه به صورت تصادفی ساده گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983 و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو درمان بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس موثر بوده اند (05/0>P). از طرفی، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس نسبت به طرحواره درمانی هیجانی اثربخشی بیشتری داشته است (05/0>P). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند برای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری پسوریازیس کارآمدتر باشد. بنابراین، توصیه می گردد که روان درمانگران در راستای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی بیماران پسوریازیس در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان استفاده کنند.

1مقدمه: کودکان کم توان ذهنی دارای مشکلات فراوانی در عملکردهای شناختی هستند و مقایسه اثربخشی بازی های شناختی می تواند نتایج مفیدی داشته باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازی های شناختی رایانه ای و غیررایانه ای بر حل مساله و انعطاف پذیری شناختی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر انجام شد. روش کار: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر دوره اول ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 02-1401 بودند. نمونه پژوهش برای هر گروه 12 نفر محاسبه که این افراد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش اول 20 جلسه 45 دقیقه ای بازی های شناختی را با نرم افزار رایانه ای کاپیتان لاگ، گروه آزمایش دوم 20 جلسه 45 دقیقه ای بازی های شناختی را بدون نرم افزار آموزش دید و گروه گواه در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، آزمون رایانه ای برج هانوی و آزمون رایانه ای دسته بندی کارت های ویسکانسین بودند و داده ها با روش های خی دو، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه های آزمایش و گواه از نظر سن و پایه تحصیلی تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P>). همچنین، بازی های شناختی رایانه ای و غیررایانه ای در مقایسه با گروه گواه باعث بهبود حل مساله و انعطاف پذیری شناختی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شدند و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (001/0P<). علاوه بر آن، اثربخشی بازی های شناختی رایانه ای در مقایسه با بازی های شناختی غیررایانه ای در بهبود حل مساله و انعطاف پذیری شناختی بیشتر بود (001/0P<). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، متخصصان سلامت و درمانگران می توانند از روش بازی های شناختی رایانه ای در کنار سایر روش های موثر برای بهبود عملکردهای شناختی استفاده کنند.

1مقدمه: زبان یکی از مهم­ترین مؤلفه­های رشد در کودکان است؛ بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، تدوین بسته ارتقای مهارت­های زبانی مبتنی بر توان بخشی شناختی و تعیین اثربخشی آن بر عملکرد زبان دریافتی کودکان دارای اختلال زبانی خاص بود. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع ترکیبی متوالی اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کیفی کتاب­ها و مقالات علمی بودند. در بخش کیفی داده های به دست آمده به روش تحلیل مضمون استقرایی تحلیل و سپس بسته مداخلاتی بر اساس آنها در 12 جلسه تدوین و روایی محتوایی آن تایید شد. جامعه آماری پژوهش در بخش کمی شامل تمامی کودکان 5 تا 7 ساله دارای اختلال زبانی خاص بودند که به مراکز گفتاردرمانی شهر بروجرد مراجعه نمودند که از این میان 30 کودک به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس هوشی وکسلر کودکان، مصاحبه بالینی نیمه­ساختاریافته و آزمون رشد زبان نیوکامر و هامیل بود. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS-24 با روش‏ تحلیل واریانس مکرر تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بسته ارتقای مهارت­های زبانی مبتنی بر توان بخشی شناختی با CVR بین 80/0 تا 1، و CVI بین 795/0 تا 875/0دارای روایی محتوایی مطلوبی می­باشد. همچنین بین دو گروه آزمایش و کنترل در عملکرد زبان بیانی در مراحل پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری تفاوت معنی­داری وجود دارد (01/0>P). بدین معنا که بسته ارتقای مهارت­های زبانی مبتنی بر توان بخشی شناختی منجر به بهبود عملکرد زبان دریافتی کودکان با اختلال زبانی خاص شده است و میزان تاثیر آن 64/0 می­باشد. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی بسته ارتقای مهارت­های زبانی مبتنی بر توان بخشی شناختی بر عملکرد زبان دریافتی کودکان با اختلال زبانی خاص، پیشنهاد می­شود در درمان اختلالات زبانی به ماهیت شناختی زبان توجه شده و از بسته مداخلاتی فوق به­عنوان یک روش مداخله­ای در مراکز آموزشی و درمانی استفاده گردد.

1مقدمه: شواهد زیادی وجود دارند که نشان می­دهند بین ترومای کودکی با پریشانی روان­شناختی رابطه وجود دارد، اما مطالعات نسبتا کمی عوامل واسطه ای بالقوه برای این رابطه را بررسی کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی نشخوار فکری و ذهن­آگاهی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و پریشانی روان­شناختی انجام شد. روش­ کار: روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مراجعه­کننده به کلینیک­ها و مراکز خدمات روان­شناختی شهر تهران تشکیل دادند. از میان جامعه آماری، 300 نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه آسیب های کودکی برنشتاین و همکاران (2003)، مقیاس پاسخ نشخوار فکری نولن- هوکسما (1991)، مقیاس ارزیابی ذهن­آگاهی براون و ریان (2003) و پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر (2003). برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری و از نرافزار SPSS وAMOS  نسخه 23 استفاده شد. یافته­ ها:  نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. ضرایب مسیرهای مستقیم ترومای کودکی  (041/8 T= ،262/0 = β) ، ذهن­آگاهی (421/56- T= ،896/0- = β) و نشخوار فکری  (519/5 T= ،163/0 = β) بر پریشانی روا­­ن­شناختی معنادار بودند. همچنین ضرایب غیرمستقیم رویدادهای آسیب­زای زندگی از طریق نشخوارفکری و ذهن­آگاهی بر روی پریشانی روان­شناختی معنادار بودند. نتیجه ­گیری: نتایج بیانگر نقش میانجی نشخوارفکری و ذهن­آگاهی بین تجربه ترومای کودکی با پریشانی روان­شناختی بود. یافته­های این پژهش یک مفهوم بالینی مهم به ما ارائه می­ دهد مبنی بر اینکه، نشخوارفکری و ذهن­آگاهی باید هدفی برای پیشگیری و درمان پریشانی روان­شناختی در قربانیان ترومای دوران کودکی  باشند.

1مقدمه: انتخاب همسر برای تمام افراد جوان فرآیندی پیچیده است و انتخاب مناسب همسر به پایداری ازدواج کمک می کند، با این حال، برای انتخاب همسر که منبع مهمی برای حمایت روان شناختی و عملی از فرد در مقابله با مشکلات زندگی شناخته می شود، نیاز به آگاهی و آموزش می باشد. این نیاز وقتی آشکارتر می شود که پیچیدگی های جامعه امروزی انتخاب را دشوارتر می کند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نگرش به انتخاب همسر در دختران آماده ازدواج  انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دختران آماده ازدواج در محله کوهک شهر تهران(منطقه 22) در سال 1402 بودند که 30 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری آسان و دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه دوساعته در طی دو ماه مداخله واقعیت درمانی گروهی را دریافت کردند. پس از اتمام جلسات واقعیت درمانی، برای گروه کنترل نیز 5 جلسه مداخله اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش پرسش نامه نگرش به انتخاب همسر کوب لارسون و واتسون (2003)  بوده است. در نهایت، اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون مانکووا و با  نرم افزار SPSS نسخه26   مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که،  تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون در نمرات نگرش انتخاب همسر در دختران آماده ازدواج گروه آزمایش به وجود آمد(P<0/05)، در حالی این تفاوت معنادار در گروه گواه دیده نشد. بر اساس مقادیر اندازه اثر، میزان اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر نگرش انتخاب همسر در دختران آماده ازدواج در گروه آزمایش 23/0 به دست آمد.  نتیجه گیری: واقعیت درمانی گروهی مداخله روان شناختی مناسبی برای آگاهی دختران جوان از خودشان و انتخاب های پیش روی زندگی شان می باشد. شرکت کنندگان در طی جلسات درمانی آموزش دیدند  تا به آگاهی از خود بیشتر از قبل  بپردازند و همچنین ترغیب شدند  تا باورهای شان را پیرامون زندگی، جهان، خودشان و انتخاب همسر بازتعریف کنند.

1مقدمه: الگوهای تعاملی والدین و کودک با اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی متعارض است؛ و آموزش درمان­های اثربخش کمتر به چشم می­خورد. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی مداخله کودک­محور بر اساس درمان فراتشخیصی یکپارچه بر تعامل والدین کودک مبتلا به اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی انجام گرفت.     روش کار: روش مطالعه، نیمه­­آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 7 تا 10 سال دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی مراجعه کننده به مرکز مشاوره عسل شهر تهران در سال 1401 بود. از بین آنها تعداد 30 کودک مبتلا به اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی بر اساس ملاک­های ورود و به شیوه نمونه­گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفری) درمان­ فراتشخیصی و گروه کنترل گمارده شدند. مداخله کودک­محور بر اساس درمان فراتشخیصی یکپارچه برای هر کودک و مادر در 12 جلسه 45 دقیقه­ای اجرا شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بررسی رابطه والد-فرزند (فاین، مورلند و اسچووبل، 1983) بود. داده ­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه­گیری مکرر در نرم­افزار SPSS23 تحلیل شدند.    یافته ­ها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی­دار وجود داشت؛ و مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه باعث افزایش تعامل والدین کودکان با اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی شده و تاثیر این مداخله درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (05/0P<). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه می­تواند برای بهبود تعامل والدین کودکان با اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی کارآمد باشد؛ و توصیه می­گردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود تعامل والدین این کودکان از این درمان­ در کنار سایر مداخلات درمانی استفاده کنند.