یکی از اقداماتی که با همکاری بخش کمک های کوچک تسهیلات محیط زیست جهانی (SGP,GEF)، برنامه عمران سازمان ملل متحد(UNDP) در سال 2006 در ایران انجام شده است، پروژه ارتقاء اکوتوریسم در روستای شیب دراز بر پایه جاذبه تخم گذاری لاک پشت های پوزه عقابی بوده است که به واسطه آن گردشگران بسیاری هر ساله به این منطقه سفر می کنند. گرچه توسعه گردشگری می تواند از نظر اقتصادی برای جوامع روستایی مفید واقع شود؛ اما نمی توان مانع از پدیدآمدن تغییراتی و پیامدهایی شد که همراه با آن جوامع را در بر می گیرد. اگر این پیامدها مدیریت نشوند، به عاملی جهت نابودی سنت ها و فرهنگ منطقه بدل خواهد شد، لذا شناخت هر چه بیشتر این تغییرات و پیامدها موجب قرار گیری گردشگری در مسیر درست خود خواهد شد. در این پژوهش از شاخص های اوقات فراغت، الگوهای گفتاری (لهجه)، مسکن (دکوراسیون، معماری، اثاثیه)، جهت سنجش تغییرات اجتماعی- فرهنگی استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه و مطالعات کتابخانه ای، بهره گرفته شده است و برای بررسی فرضیات از آزمون کای دو استفاده شده است. نتایج نشان داد که اجرای پروژه ارتقاء اکوتوریسم روستای شیب دراز بر تغییرات مولفه های الگوهای گفتاری (لهجه)، گذران اوقات فراغت و مسکن (دکوراسیون، معماری، اثاثیه) تاثیرگذار بوده است. این تاثیر در برخی موارد مانند مسکن بیشتر و در اوقات فراغت و الگوهای گفتاری تاثیر کمتر داشته است.