جاده
سال:1402 | دوره:31 | شماره:116 |تعداد مقالات:22

اخیراً در برخی از کشورها در زمینه حمل و نقل ریلی بر روی تکنیک های جدید و مدرن همانند استفاده از روسازی آسفالتی به منظور بهبود کیفیت آن تمرکز کرده است. استفاده از بتن آسفالتی برای لایه های بستر راه آهن در برخی کشورها حتی به عنوان راه حل استاندارد و مناسبی برای خطوط پرسرعت یا با تناژ بالا پذیرفته شده است. استفاده از مخلوط آسفالتی در خطوط راه آهن به عنوان راهکاری مناسب برای ارتقای کیفیت روسازی محسوب می شود. هدف از نگارش این مقاله و مرور این سیستم، بهبود ناوگان حمل و نقل ریلی در مقایسه با روسازی بالاستی است. در مقایسه با سیستم روسازی بالاستی سنتی، استفاده از روسازی آسفالتی افزایش ظرفیت باربری و حفاظت بیشتر از زیرساخت و کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری را فراهم می کند. با این حال بدلیل اینکه مخلوط آسفالتی داغ بایستی تحت دمای 160 درجه سانتی گراد تولید شود، استفاده از این سیستم می تواند هزینه های قابل توجهی در زمان ساخت در بر داشته باشد و ضمن اینکه همراه با افزایش آلودگی و مصرف انرژی زیاد است و بایستی از لحاظ زیستی محیطی نیز برسی های لازم صورت گیرد و توجه خاصی به بحث توسعه پایدار شود. بدین ترتیب روش های جایگزین مناسب از جمله استفاده از مخلوط آسفالتی گرم، مخلوط آسفالتی سرد و بهره گیری از انواع مختلف بازیافت گرم و سرد مطرح می گردد. علاوه بر آن، استفاده از بازیافت آسفالت با مزایای زیست محیطی و فنی بصورت های مختلف در لایه روسازی راه آهن با تمرکز بر مباحث توسعه پایدار مورد تاکید است.

رشد بدون توقف عبور و مرور شهری در بزرگراه ها منجر به ایجاد تداخلات ترافیکی و ایجاد صف های طولانی، افزایش زمان سفر، انتشار آلودگی های زیست محیطی شده است. ازآنجایی که توسعه ی گسترده ی زیرساخت ها نمی تواند راهکاری دائمی برای حل این معضلات باشد می بایست از تسهیلات موجود بهره برداری بهینه صورت گیرد. روش های متعددی ازجمله کنترل نرخ ورودی رمپ، سرعت مجاز متغیر، کنترل تغییر خط، اعمال عوارض و ... تا امروز برای مدیریت بزرگراهی موردمطالعه قرارگرفته و اثربخش بوده اند. یکی از رویکردها برای بهبود عملکرد این کنترل ها پیاده سازی هم زمان و هماهنگ آن هاست. در این مقاله به بررسی اثر پیاده سازی هماهنگ سه کنترل نرخ ورودی رمپ، سرعت مجاز متغیر و عوارض بزرگراهی بر شرایط ترافیکی شبکه بزرگراهی پرداخته شده است. برای این منظور از روش یادگیری تقویتی و عامل بهینه ساز مبدائی جهت مدیریت مقادیر کنترلی به صورت متغیر استفاده شده است. داده های ترافیکی ابتدا به وسیله ی مدل های حافظه بلند مدت – کوتاه مدت پیش بینی شده و سپس به شبیه سازی نرم افزار سومو داده می شوند. مدل کنترل گر مبتنی بر یادگیری تقویتی سپس بر اساس خروجی های شبیه سازی، مقادیر نرخ رمپ، سرعت مجاز و عوارض را انتخاب و بر روی شبکه اعمال می نماید. نتایج مدل پیشنهادی تأثیر بسزای آن در بهبود پارامترهای ترافیکی را نشان می دهد. این مدل میانگین زمان سفر را به میزان 11.5 درصد نسبت به شرایط بدون کنترل کاهش داده که نسبت به مدل های یک یا دو کنترله بهترمیباشد. ضمنا در شرایط تصادف در شبکه نیز شرایط نسبت به وضعیت بدون کنترل بهتر بوده است. این نتایج اثربخشی رویکرد ادغام کنترل ها در بهبود کارایی مدیریت بزرگراهی را نشان می دهد.

با عنایت به هزینه های فراوان اجرا و بهره برداری از سیستم های موثر برایمنی حمل و نقل ، باید تلاش شود وسایل انتخابی جهت کنترل و نظارت بر رفتار رانندگان و ایمنی راهها با معیارهای دقیق سنجیده و انتخاب شوند. جهت بهره گیری از سیستم های مذکور، برای بهبود تردد و افزایش ایمنی جاده های بین شهری استان همدان در این مقاله بر اساس متد دلفی، فرآیند تحلیل شبکه ای ANP، تکنیک دیمتل و روش تاپسیس اولویت بندی استفاده از سیستمهای مختلف انجام پذیرفته است. اشتباه و عدم دقت در انتخاب سیستم مناسب باعث تحمیل خسارات زیاد در حوزه حمل و نقل جاده ای میشود.در این مطالعه، میزان اثر بخشی در ایمنی، هزینه اجرایی سیستم و قابلیت اجرا مورد ارزیابی قرار گرفته و با بررسی دقیق،این سیستمها اولویت بندی می شوند. هدف اصلی این تحقیق تدوین الگو و مدلی برای اولویت بندی سیستم های حمل و نقل هوشمند و موثر بر ایمنی برای استفاده در محورهای مواصلاتی استان همدان است.بر اساس نتایج حاصله از این روش بهترین گزینه قابل استفاده ،سیستمهای هوشمند های ثبت تخلف است و در رتبه های بعدی سیستم اخطار به راننده و سیستم اطلاع رسانی به هنگام به استفاده کنندگان از راه قرار دارند.

با توجه به اهمیت بسیار زیاد ایجاد راه ها در این مناطق ساحلی در اقتصاد و شاه راه های مواسلاتی بین شهرهای شرقی و غربی، این نوع خاک ها نیازمند بهسازی هستند. یکی از روش های مرسوم جهت بهبود خواص مکانیکی خاک ها استفاده از تثبیت کننده هایی مثل آهک و سیمان است. روش دیگری که در سال های اخیر از آن بهره گرفته شده، استفاده از الیاف مصنوعی یا طبیعی برای تقویت خاک ها بوده است. با توجه به مشکلات زیست محیطی ایجاد شده توسط تثبیت کننده های مرسوم (سیمان/آهک) و نیز هزینه های اقتصادی آن، استفاده از پوزولان که دارای هزینه تمام شده کمتر است به عنوان جایگزین این مواد می تواند راهکار مناسبی باشد. با توجه به اهمیت موضوع در زمینه بهسازی، در این تحقیق تاثیر دو نوع افزودنی پوزولانی (زئولیت) و الیاف لاستیک بر روی مقاومت فشاری نمونه های ماسه ای تثبیت شده با سیمان و آهک با استفاده از آزمایش تک محوری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان دهنده اثرات موثرتر سیمان نسبت به آهک در افزایش مقاومت فشاری خاک بوده است. نسبت مقاومت فشاری نمونه های سیمانی به نمونه های آهکی در حدود 650 درصد است. همچنین نمونه های آهکی الیافی و نیز نمونه های سیمانی الیافی نسبت به حالت نمونه های سیمانی و آهکی بدون الیاف دارای افزایش مقاومت فشاری به ترتیب تا حدود 50 و 110 درصد است. جایگزینی سیمان و آهک با زئولیت تغییری در مقاومت فشاری از خود نشان نمی دهد که این موضوع از منظر اقتصادی و محیط زیستی بیانگر رفتار مناسب تری دارد.

در این مقاله با استفاده از مدل خودبازگشتی با وقفه های توزیعی غیرخطی، به بررسی پویایی تورم در بخش حمل ونقل طی سال های 99- 1380 می پردازیم. برای بررسی شوک های متغیرهای مؤثر بر تورم در بخش حمل ونقل، در ابتدا با استفاده از فیلتر هودریک- پرسکات، شوک های پیش بینی شده و شوک های پیش بینی نشده مثبت و منفی استخراج شده است. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت شوک های مثبت ارزش افزوده بخش حمل ونقل تأثیر مثبت و شوک های منفی ارزش افزوده بخش حمل ونقل تأثیر منفی بر تورم در بخش حمل ونقل دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که شوک های مثبت نرخ بهره اثر مثبت و شوک های منفی نرخ بهره اثر منفی بر تورم در بخش حمل ونقل دارد. علاوه بر این شوک های مثبت قیمت نفت خام ایران تأثیر مثبت و شوک های منفی قیمت نفت خام ایران تأثیر منفی بر تورم در بخش حمل ونقل دارد. شوک های مثبت نرخ ارز نیز تأثیر مثبت و شوک های منفی نرخ ارز نیز تأثیر منفی بر تورم در بخش حمل ونقل دارد. همچنین نتایج آزمون عدم تقارن شوک های مثبت و منفی این متغیرها نشان می دهد که متغیرهای مذکور اثرات نامتقارنی بر تورم در بخش حمل ونقل دارد.

اخیراً بـا افـزایش رشـد تولید وسایل نقلیه از یک طرف و افزایش جمعیت شـهرها و روستاها از طرف دیگر، توجه کافی به بحث عابران پیـاده بـه خصوص از بعد ایمنی آن، از اهمیت زیادی برخوردار شده اسـت. طی سالهای اخیر، میزان و رشـد تلفات عابران پیاده در شهرهای بزرگ کشور در مقایسه با کشورهای در حال توسـعه رقـم بالایی شده است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیرگذاری مشخصات و رفتار عابر پیاده، مشخصات محیطی و زمان وقوع تصادفات عابر پیاده بر روی احتمال وقوع آسیب-دیدگی های عابر پیاده و ارائه مدلی برای تعیین احتمال وقوع هر یک از آسیب دیدگی های شدید یا جزئی برای متغیرهای مستقل تعریف شده در مدل، برای تصادفات وسایل نقلیه با عابرین پیاده در بلوار جمهوری اسلامی شهر قزوین به عنوان نمونه موردی است. از این رو، با استفاده از داده های بدست آمده از سازمان پزشکی قانونی استان و نیز پلیس راهنمایی و رانندگی که مربوط به تصادفات ترافیکی سال 1397 تا 1399 می باشند، اقدام به مد ل سازی این عوامل با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک شده است. نتایج نشان می دهد که میزان تحصیلات عابر پیاده، زمان تصادف، سرعت وسیله نقلیه و رنگ لباس عابر پیاده تاثیرگذارترین عوامل در احتمال وقوع آسیب دیدگی شدید هستند.

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین توسعه ایستگاه راه آهن تهران با رویکرد توسعه حمل و نقل محور به عنوان رویکردی نوین در توسعه شهری و اهداف توسعه اقتصادی است. این تحقیق یک پژوهش کاربردی از جنس تحقیقات توصیفی و داده های آن کمی است. جامعه آماری این پژوهش 158 نفر بوده که بر اساس فرمول کوکران 112 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‏های استاندارد استفاده گردیده که توسعه حمل و نقل محور و اهداف توسعه اقتصادی را تحت پوشش قرار داده است. جهت آزمون فرضیه‏ها از مدل سازی معادلات ساختاری و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین توسعه ایستگاه راه آهن تهران مبتنی بر رویکرد توسعه حمل و نقل محور و افزایش اشتغال، توسعه حمل و نقل، افزایش عدالت اجتماعی و پایداری زیست محیطی رابطه معناداری وجود دارد. با انجام آزمون رتبه بندی فریدمن نیز مشخص شد از میان این عوامل، کاهش هزینه‏های حمل و نقل عمومی بالاترین رتبه را داراست. بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که رویکرد توسعه حمل و نقل محور می تواند الگوی مناسبی برای توسعه ایستگاه راه آهن تهران محسوب شده اهداف توسعه اقتصادی آن را نیز مورد پشتیبانی قرار می دهد.

سنجش ابعاد کیفیت در بخش سیستم اتوبوسرانی با توجه به خدمات ارایه شده در این حوزه از اهمیت بالایی برخوردار است. ایـن پژوهـش بـرای اندازه گیـری کیفیت حمل ونقـل عمومـی، بوسیله اسـتاندارد TCQSM را پیشـنهاد مـی کنـد. هدف ارزیابی کیفیت خدمات و رضایت شهروندان از خدمات اتوبوسرانی و قیمت کرایه های اتوبوسرانی شهری بوسیله استاندارد TCQSM است. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه هدف در این پژوهش کلیه مسافران و خدمت گیرندگان از خدمات سامانه اتوبوسرانی شهری می باشد که در بهار 1401 بر روی 384 نفر از مراجعه کنندگان به ایستگاه های اتوبوس شهری صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد SERVQUAL بود که کیفیت خدمات و قیمت را مورد سنجش قرار داد. داده ها با استفاده از استاندارد TCQSM مورد تحلیل قرار گرفتند. به طورکلی نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که علیرغم تلاشهای صورت گرفته در جهت بهبود کیفیت خدمات سامانه اتوبوسرانی شهری لیکن تا رسیدن به کیفیت قابل قبول خدمات براساس استاندارد TCQSM که مبتنی بر دیدگاه مسافر (بجای دیدگاه ارائه دهنده خدمت) است، فاصله وجود دارد و این امر نیازمند توجه بیشتر مدیران شهری به سامانههای حمل و نقل عمومی است.

وسایل نقلیه سنگین بخش مهمی از سیستم حمل و نقل کشور را تشکیل می دهند که بدلیل شرایط فیزیکی و عملکردی آنها تاثیر ویژه ای بر شرایط ایمنی مسیرها بویژه آزاد راهها دارند بگونه ای که سالانه حدود 15 درصد از تصادفات جاده ای ایران را تشکیل می دهند. در این تحقیق آزادراه قزوین-زنجان به دلیل اینکه محوری مواصلاتی و ترانزیتی محسوب می شود و حجم تردد کامیون ها زیاد است، به عنوان محور مورد مطالعه انتخاب شده است و اطلاعات مورد نیاز در خصوص تصادفات کامیون های این آزادراه، مربوط به سال های 1392 تا 1394، از اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان زنجان گردآوری شده است. این پژوهش در دو بخش توصیفی و استنباطی به بررسی فراوانی تصادفات و آزمون داده ها از طریق آزمون کای-دو با نرم افزار آماری spss پرداخت و مشخص گردید عواملی مانند هوای صاف، فقدان روشنایی در مسیر و تردد کامیون های 2و3 محور در فراوانی تصادفات در محور مورد مطالعه تاثیرگذار هستند. که با درنظر گرفتن تدابیر لازم و اصلاحات پیشنهادی در قوانین موجود می توان در یک دوره زمانی کوتاه میزان این نوع تصادفات را کاهش داد.

ضعف خاک در ظرفیت باربری، کمبود خواص مکانیکی مطلوب، خاصیت تورم زایی و... . این مسائل و روش ها، ترفندهای جدیدی را نیاز داشتند که با تکامل دانش مهندسی و ظهور فناوری های نو در علم ژئوتکنیک به این مهم نائل آمدند. روش های مختلف برای بهسازی خاک با توجه به اهمیت پروژه، جنس خاک اولیه، وسعت منطقه موردنظر جهت بهسازی، دسترسی محلی به مصالح، تجهیزات و نیروهای متخصص، فاکتورهای زیست محیطی، تجارب مهندسان، مسائل اقتصادی و زمان مجاز برای تکمیل پروژه انتخاب می شوند. لازم به ذکر است که شناخت منطقه و بررسی انواع خاک هایی که ایجاد مشکل می کنند نیز از ضرورت و اهمیت بالایی برخوردار است. در بسـیاری از مـوارد خاک موجود در محل ساختگاه برای استفاده مناسب نیست. در این شرایط می توان بـا راهکارهـای مناسـبی این مشکل را رفع نمود. یکی از این راهکارها تثبیت شیمیایی خاک است. تثبیت کننده های شـیمیایی بـا ایجاد واکنش های شیمیایی و دگرگون ساختن ساختار و پیوند بین ذرات خاک باعـث تثبیـت و تقویـت خـاک می شوند. در این نوع واکنش ها ذرات خاک به کلی ماهیت خود را از دست داده و به ماده ای با مشخصات جدید تبدیل می شوند. در این مقاله ابتدا سعی شده است که علاوه برآشنایی با انواع خاک های مشکل ساز به بررسی مهم ترین روش های تثبیت و به سازی خاک و انواع روش های تثبیت شیمیایی خاک پرداخته می شود.

امروزه با افزایش شهرنشینی و نیاز به استفاده و تردد با خودرو شخصی، کلان شهرهای کشور با مشکل جدی تأمین پارکینگ موردنیاز مواجه شده اند. از همین رو همچنان گرایش به ساختن پارکینگ های وسیع و احیاناً چندطبقه، در نقاطی نظیر مراکز شهر که غالباً با کمبود فضای لازم جهت توقف وسایل نقلیه روبه رو هستند، بیش از گذشته وجود دارد. سفرهایی که با اتومبیل انجام می شود، در مبدأ و مقصد خود به جای پارک نیاز دارند و اگر این نیاز برنامه ریزی و فراهم نشود، اتومبیل ها به ناچار در جاده های غیرمجاز توقف می کنند و سطح جاده ها برای عبور وسایل نقلیه اشغال کرده و به ایمنی و روانی ترافیک و همچنین به محیط زیست شهری لطمه می زنند.قیمت گذاری پارکینگ شامل هزینه پرداختی کاربر و عوارض مستقیم برای استفاده کردن از فضای پارکینگ می شود. قیمت گذاری مقرون به صرفه پارکینگ می تواند شامل مزایای بیشماری ازجمله؛ افزایش گردش مالی و راحتی کاربر، صرفه جویی در هزینه های پارکینگ، کاهش مشکلات ترافیک و افزایش بازده پارکینگ ها باشد...

بخشی از موفقیت در اجرای خط مشی ها به ظرفیت اجرای خط مشی برمی گردد چرا که ظرفیت حاصل توانایی در شکل دادن به آینده است. این تحقیق به شناسایی عوامل مؤثر در ارتقاء ظرفیت اجرای خط مشی ها و رابطه علت و معلولی بین آنها پرداخته است. جامعه تحقیق در این پژوهش کاربردی متشکل از 12 نفر از متخصصان و خبرگان خط مشی گذاری سازمان راهداری است که از طریق نمونه گیری غیرتصادفی و  هدفمند انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه و پرسش نامه و جهت تحلیل داده ها از تکنیک FMEA و دیمتل فازی استفاده شده است. بازسازی ساختار سازمان و مدیریت در تدوین و اجرای خط مشی های سازمان راهداری دارای بیشترین و شاخص ارتقاء نظام آموزش و مشارکت در ارتباط با سازمان راهداری دارای کمترین میزان اثرگذاری بر دیگر شاخص های ارتقای ظرفیت اجرای این خط مشی ها است. تلاش برای ارتقاء ظرفیت اجرای خط مشی های سازمان راهداری باید با برنامه ریزی و تغییرات سازنده و پایدار در ساختار سازمان و مدیریت و با کارآمدی و اثربخشی در بازسازی ساختار سازمان و مدیریت در تدوین و اجرای خط مشی های سازمان راهداری کشور همراه باشد تا به تقویت شاخص های دیگر بینجامد. تدوین اصولی و واقع بینانه خط مشی ها در سازمان می تواند زمینه ارتقاء ظرفیت اجرای خط مشی های سازمان راهداری را مهیا سازد.

زیباسازی شهری عبارت است از اقدامات آگاهانه در زمینه اثاثیه شهری، احجام هنری و گرافیک محیطی در فضاهای شهری مرتبط که باعث تلطیف و ارتقای کیفی محیط شهری می گرد؛ از سوی دیگر مشارکت شهروندان در زیباسازی معابر شهری، باعث خلق آثار زیبا در سطح شهر شده و رضایت بیشتر آنان را در پی خواهد داشت. بنابراین هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و تحلیل نقش مشارکت شهروندان در زیباسازی معابر شهری در منطقه 11 شهر تهران می باشد که بدین منظور از روش توصیفی – تحلیلی و پیمایش میدانی استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش ساکنان منطقه 11 شهر تهران می باشند که با استفاده از روش کوکران تعداد 207 نفر از شهروندان و 70 نفر از مدیران شهری انتخاب و پرسشنامه به صورت تصادفی ساده بین آنها توزیع شده است. نتایج به دست آمده از آزمون ناپارامتریک Chi-Square نشان دهنده ارتباط معنادار در سطح 1% می باشد که مشارکت شهرومدان در زیباسازی معابر شهری در سطح متوسط می باشد. همچنین از آزمون - Whitney Mann جهت مقایسه دیدگاه شهروندان و مدیران شهری در زمینه میزان تکالیف شهروندان استفاده شده است که نتایج در سطح معناداری 1% نشان دهنده تفاوت بین دیدگاه شهروندان و مدیران شهری می باشد.

این مطالعه به آسیب شناسی مدیریت حمل و نقل جاده ای بار و کالا در استان اصفهان با تاکید بر ابعاد سیاسی و امنیتی پرداخته است. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی از نظر روش پژوهش به روش ترکیبی (کمی و کیفی) است. برای گردآوری اطلاعات از چند روش عمده، مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه و بررسی های میدانی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را مدیران، کارشناسان حمل و نقل استان اصفهان و اداره کل راه و ترابری استان تشکیل داد. روش نمونه گیری در بخش مدیران و کارشناسان هدفمند بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. فاز دوم پژوهش از روش مقوله بندی استقرایی انجام گرفت. در این بخش علاوه بر روش تحلیل محتوای مصاحبه ها از روش تحلیل مضمون و تحلیل تم نیز استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که سوء مدیریت بخش حمل و نقل، عدم وجود زیرساخت های جاده ای مناسب، نبود نظارت کافی بر سیستم حمل و نقل جاده ای، نبود خدمات و تسهیلات مناسب برای رانندگان، ناکارآمد شدن سیستم حمل و نقل جاده ای، نارضایتی و اعتصاب پرسنل بخش حمل و نقل، احتمال ایجاد مسائل امنیتی و سیاسی به دلیل فعالیت شرکت های غیر مجاز، کاهش بازده سرمایه گذاری و عدم تمایل بخش خصوصی جزو مشکلات مدیریت حمل و نقل جاده ای بار و کالا در استان اصفهان محسوب می شوند.

عامل زمان دارای اهمیت بالایی در موفقیت یک پروژه است. افزایش زمان در پروژها می تواند ریسک انجام پروژه را بالا برده و کاهش زمان باعث صرفجویی دز زمان و هزینه ها می شود. دارد. در پروژه های صنعت نفت و گاز به نسبت هدفها انحرافاتی وجود دارد که می تواند بیشتر ناشی از رعایت نکردن حدود زمانی و هزینه ای پروژه ها باشد. این تحقیق با بررسی کتابخانه ای و پژوهشهای میدانی به بررسی مدیریت زمان در پروژه هایی با قرارداد pc و EPC گازرسانی استان کهگیلویه و بویراحمد پرداخته است که با ارزیابی تحقیقات پیشین و استفاده از تجارب خبرگان و پیمانکاران پروژه های شرکت گاز، با طرح دو پرسشنامه و پاسخ گیری آنها، اقدام به شناسایی، طبقه بندی، تحلیل و تعیین میزان اهمیت ریسک و اولویت بندی با استفاده از برنامه spss نمود و با استفاده از آزمون کولوموکروف اسمرینوف نرمال بودن داده های بدست آمده را به اثبات رساند. و پیشنهادهایی برای جلوگیری از تأخیرات زمانی ناشی از مدیریت زمان در قراردادهای PC و EPC ارائه شد. نتایج نشان داد کاهش زمان انجام پروژه ها ممکن است در برخی از آنها با صرف هزینه بیشتر همراه باشد، اما منافع و موفقیتهای زیادی برای پیمانکاران و صاحب کار دارد. و باعٍث صرف سرمایه های راکد برای ایجاد پروژه زودبازده می شود.

استفاده از تراشه آسفالت بازیافتی در روسازی به علت کاهش هزینه و حفظ منابع طبیعی به عنوان یکی از راهکارهای موجود در زمینه نگهداری و بهسازی راه ها بوده است. درعین حال استفاده از این مصالح به علت قیر پیر شده موجود در تراشه آسفالت، باعث عملکرد نامناسب مخلوط آسفالتی ازجمله کاهش مقاومت در برابر ترک خوردگی می شود. امروزه برای ارتقای عملکرد مخلوط آسفالتی حاوی تراشه آسفالت از مواد جوانساز استفاده می شود. ایران ازجمله کشورهای فعال در حوزه کاشت برنج بوده درحالی که 70 درصد سبوس برنج در کشور بی استفاده است. این پژوهش به بررسی امکان استفاده از روغن سبوس برنج به عنوان جوانساز در مخلوط های آسفالتی حاوی 30،20 و 40 درصد تراشه آسفالت به وسیله آزمایش های خرش دینامیکی، مدول برجهندگی و خمش نیم دایره پرداخته است. نتایج نشان دادند که اضافه کردن روغن سبوس برنج در مخلوط های آسفالتی حاوی تراشه آسفالت به طور متوسط باعث کاهش 31 درصدی عدد روانی،کاهش 27 درصدی مدول برجهندگی و همچنین افزایش 24 درصدی انرژی شکست و کاهش 13 درصدی چقرمگی شکست شده است. همچنین نمونه های آسفالتی حاوی روغن سبوس برنج عملکرد به مراتب بهتری نسبت به نمونه های بدون روغن سبوس برنج و کنترل داشته اند. درنتیجه استفاده از روغن سبوس برنج به عنوان جوانساز در مخلوط آسفالتی به علت استفاده از ضایعات برنج و هزینه و آلودگی کمتر می تواند راه حل مناسبی برای ارتقای عملکرد روسازی آسفالتی به نظر می رسد.

تحقیق حاضر ویژگی های مخلوط آسفالت نیمه گرم (WMA1) حاوی پلیمر پلی پروپیلن (PP2) و ذرات نانو سیلیس (NS3) را مورد بررسی قرار داد و نوع WMA مورد استفاده قرار گرفت.­WMA  اصلاح نشده و WMA اصلاح شده حاوی 3٪ PP  و NS (2-5)٪ وزن کل قیر. تست های عملکردی که برای ارزیابی عملکرد انجام می شوند عبارتند از: تست مقاومت در برابر رطوبت، تست مقاومت شیارشدگی و تست مقاومت در برابر خستگی. نتایج به دست آمده نشان می دهد که افزودن نانو سیلیس و پلی پروپیلن باعث بهبود عملکرد WMA می شود. همچنین نتایج نشان می­دهد که افزودن نانو سیلیس و پلی پروپیلن به عنوان اصلاح کننده آسفالت باعث افزایش دوام و بهبود عملکرد مخلوط آسفالت گرم می­شود.

هدف این مطالعه ارزیابی تخریب بتن، با در نظر گرفتن حملات سولفاتی و ارائه رویکرد مناسب برای مقابله با این پدیده است. اثرات شرایط رویارویی، مانند غلظت محلول، دما، و شرایط غوطه وری، نوع سیمان و نسبت آب به سیمان مورد بررسی قرار گرفتند. به علاوه نشان داده شده است که مواد سیمانی مکمل و سیمان پرتلند معمولی با بهبود خواص ملات هیدراته شده، حمله خارجی سولفاتی را کاهش می دهند. این مطالعه یک بررسی جامع از عملکرد بهبودی خاکستر بادی ، سرباره، دوده ی سیلیس و متاکائولین در برابر حمله سولفاتی را نیز ارائه می کند. نرخ جایگزینی بیش از 10 درصد خاکستر بادی، بیش از 20 درصد سرباره، 3-20 درصد دوده سیلیس و 5-25 درصد متاکائولین برای بهبود مقاومت در برابر حمله سولفاتی در سولفات سدیم یافت شده است. افزایش نرخ دوز باعث بهبود عملکرد کلی برای همه ی SCM ها به جز دوده ی سیلیس و خاکستر بادی رده ی C می شود. در سولفات منیزیم، در نرخ های جایگزینی بالاتر، عملکرد برای متاکائولین و دوده سیلیس ضد و نقیض است همانطور که با افزایش انبساط نسبت به یک کنترل نشان داده شده است. به طور کلی، خاکستر بادی، سرباره، دوده سیلیس و متاکائولین می توانند در کاهش حمله سولفات موثر باشند، اما عملکرد آن ها به نرخ جایگزینی، قرار گیری در معرض کاتیون سولفات و خواص شیمیایی و فیزیکی آن ها بستگی دارد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر نقش تعدیل کنندگی فرهنگ سازمانی بر رابطه بین اقدامات ناب و عملکرد عملیاتی در بخش خدمات انجام گرفت. در این پژوهش به منظور سنجش عملیاتی متغیر فرهنگ سازمانی از نه بعد فرهنگ گلوب که شامل آینده گرایی، انسان گرایی، جمع گرایی درون گروهی، جمع گرایی بین گروهی، عملکردگرایی، اجتناب از عدم اطمینان، ابراز وجود، فاصله قدرت و برابری جنسی است استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 195 نفر از مدیران و کارکنان شرکت حمل و نقل بین المللی خلیج فارس می باشد که براساس فرمول کوکران 129 نفر به شیوه تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزار smartPLS2 کمک گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که اقدامات ناب بر عملکرد عملیاتی تأثیر می گذارد اما فرهنگ سازمانی رابطه بین این دو متغیر را تعدیل نمی کند. با این حال با بررسی نقش تعدیل کنندگی برای تک تک ابعاد فرهنگ سازمانی مشخص شد تنها آینده گرایی، جمع گرایی بین گروهی، عملکردگرایی و فاصله قدرت رابطه بین اقدامات ناب و عملکرد عملیاتی را تعدیل می کنند.

اقدامات آرام سازی ترافیک معابر شهری به عنوان عاملی موثر در افزایش سطح ایمنی عابرین پیاده و دوچرخه سواران، سرعت وسایل نقلیه موتوری را محدود کرده و موجب کاهش تلفات ناشی از تصادفات می گردد. مقاله حاضر با انجام مروری نظام مند به تحلیل و تفسیر مقالات علمی-پژوهشی فارسی زبان در بازه زمانی 1387 تا 1399 پرداخته است. نتایج نشان داد که اعمال سرعت گیر و سرعت کاه در معابر شهری به عنوان راهکار فیزیکی مقطعی، اثر چشمگیری بر کاهش سرعت وسایل نقلیه داشته است. در این راستا، مقایسه بین انواع سرعت گیر و سرعت کاه و کنترل محل مناسب نصب آن ها می تواند در مطالعات آینده با جزئیات بیشتری مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج همچنین مشخص نمود تغییر در سطح روسازی به عنوان راهکارهای غیرفیزیکی برای کاهش سرعت به محدوده مجاز چندان موثر نبوده و نیاز است با ترکیب دیگر راهکارها به این امر دست یافت که نیازمند انجام مطالعات جدیدی در این زمینه است. لازم به ذکر است استفاده از ابزار شبیه سازی برای سنجش عملکرد راهکارهای پیشنهادی برای ترکیب ابزارهای آرام سازی نیز می تواند کارآمد باشد که می تواند توسط دیگر پژوهشگران مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه، نتایج مشخص نمود که مطالعات پیشین، کمتر به اثرسنجی و تحلیل عملکرد ابزارهای آرام سازی نظیر جزیره های منحرف کننده قطری و ترافیکی پرداخته اند.

ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ ﻛﺸﻮری (ایکائو) با انتشار سند 9859 درسال 2007 و ویرایش دوم سند مذکور در سال 2009 کلیه کشورهای عضو را ملزم به دریافت ﮔﻮاﻫﻴﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮودﮔﺎﻫﻲ جهت فرودگاه های بین المللی و مرز هوایی نمود. در این راستا شرکت فرودگاه های کشور در دو بخش مشتریان داخلی و خارجی در فرودگاه شهید آیت الله دستغیب شیراز که در سال 1391 ممیزی فرودگاه ها جهت دریافت ﮔﻮاﻫﻴﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮودﮔﺎﻫﻲ را در دستور کار قرار داد و فرودگاه بین المللی شهید آیت الله دستغیب شیراز نیز در این راستا نسبت به پیاده سازی سیستم مدیریت ایمنی در این مجموعه فرودگاهی اقدام نمود. از آنجاکه اهمیت این رویکرد در سیستماتیک و پیشگیرانه بودن آن نسبت به مسئله ایمنی است لذا هدف از پیاده سازی این سیستم، ارائه خدمات ایمن، امن و با کیفیت بالاتر در صنعت حمل و نقل هوایی است. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات پیاده سازی سیستم مدیریت ایمنی بر کیفیت خدمات فرودگاهی در فرودگاه بین المللی شهید آیت الله دستغیب شیراز با استفاده از مدل سروکوال و با جامعه آماری بالغ بر 750000 نفر از کلیه مشتریان خدمات فرودگاهی خدمات فرودگاه استفاده کرده بودند انجام شد. روش مورد استفاده در این تحقیق عبارت از روش آماری توصیفی– پیمایشی با استفاده از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و آزمون فرضیه های مربوطه می باشد. براساس نتایج تحقیق وجود رابطه مثبت و معنی دار بین پیاده سازی سیستم مدیریت ایمنی با کیفیت خدمات فرودگاهی در فرودگاه بین المللی شهید آیت الله دستغیب شیراز به اثبات رسید.

پلیمرهای تجاری برای اصلاح روسازی ها از چند دهه قبل استفاده می شوند؛ با این حال، یکی از نقاط ضعف اصلی این پلیمرها هزینه بالای آنهاست. پلیمرهای پلاستیکی ضایعاتی می توانند به عنوان افزودنی پایدار و با کارایی اقتصادی برای بهبود خواص آسفالت استفاده شوند و مزایای زیست محیطی و اقتصادی ترکیبی را به دست آورد. این مطالعه با هدف بررسی و ارزیابی اثر استفاده از ضایعات پلاستیک خانگی ، پلی اتیلن ترفتالات 1(PET)، در اصلاح قیر انجام شده است. ارزیابی چندین درصد قیر اصلاح شده با PET در دو مرحله، بطور مجزا در محیط آزمایشگاهی انجام شده است: ماده افزودنی قیر اصلاح شده و مخلوط آسفالت اصلاح شده. برای بررسی خواص عملکردی و رفتار ویسکوالاستیک قیر اصلاح شده با پلاستیک، از دستگاه2 DSR و آزمون RTFOT3 استفاده شده است. برای ارزیابی خواص عملکردی مخلوط آسفالت اصلاح شده با پلاستیک، آزمون مقاومت مارشال، روانی مارشال، نسبت مقاومت مارشال و آزمون شیارشدگی انجام شده است. نتایج نشان داد که 6-8 درصد پلاستیک اصلاح شده، به عنوان مقدار بهینه برای بهبود سفتی و الاستیسیته قیر مناسب است. علاوه بر این، مخلوط آسفالت اصلاح شده با 8 درصد پلاستیک، بهبود بیشتری در مقاومت در برابر خمش نشان داد و با افزایش مقاومت مارشال، افزایش نسبت مقاومت مارشال و کاهش عمق شیار، تاثیر بیشتری داشت.