مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1402 | دوره:23 | شماره:6 |تعداد مقالات:6

1مقدمه: با توجه به روند افزایشی و نگران کنندۀ اضافه وزن و چاقی و نیز عوارض مرتبط با آن، در این مطالعه راهنمای بالینی جامعی برای مراقبت های پزشکی بیماران مبتلا به چاقی بر پایۀ توصیه های بالینی انجمن غدد درون ریز آمریکا و کالج غدد درون ریز آمریکا نوشته شده است و براساس شرایط ایران تا حد امکان بومی سازی شده است. روش ها: جستجوی کاملی در پایگاه های اطلاعاتی در دسترس انجام شد و بهترین راهنماهای بالینی متناسب با جامعه ایرانی انتخاب شدند. سپس از نظرات متخصصین و کارشناسان فعال در بالین استفاده شده و راهنماهای بالینی چاقی برای بزرگسالان ایرانی نوشته و توصیه ها بر مبنای بررسی دقیق شواهد بالینی موجود ارایه شد. یافته ها: در مجموع 1788 مرجع مورد استفاده قرار گرفت و در پاسخ به 9 سؤال بالینی، 123 توصیه که شامل 160 بیانیۀ مخصوص می شود، در جهت تعیین برنامۀ جامع مراقبت پزشکی برای چاقی ارایه شد. در این مقاله به پیشگیری، غربالگری، تشخیص، فواید و اهداف درمان چاقی می پردازیم و سؤالات 6 تا 9 در رابطه با مراحل درمان چاقی و فردی سازی آن در بخش بعدی راهنما به چاپ خواهد رسید. نتیجه گیری: سؤالات و توصیه های دقیق مبتنی بر شواهد که در این مطالعه ذکر شده، موارد بالینی را مشخص می کنند که تصمیم گیری در مورد بیماران چاق از غربالگری و تشخیص تا اهداف درمان را تسهیل کند و به ارائۀ یک رویکرد علمی و منطقی برای مدیریت چاقی با هدف برقراری و حفظ سلامتی، کمک کند

1مقدمه: آدیپونکتین یکی از شناخته شده ترین آدیپوکاین ها با اثرات ضد التهابی است، که نقش مهمی در تنظیم متابولیسم بدن ایفا می کند. هدف مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) در برابر تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر سطوح گردشی آدیپونکتین در افراد با و بدون بیماری های متابولیکی است. روش ها: جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Web of Science مرکز جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلید واژه های "HIIT" و «آدیپونکتین» برای یافتن مقالات فارسی و انگلیسی منتشر شده تا ماه October سال 2022 انجام شد. اندازه اثر (SMD) و فاصلۀ اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. از آزمون I2 برای محاسبۀ ناهمگونی و تحلیل بصری فونل پلات و تست Egger برای تعیین سوگیری انتشار استفاده شدند. یافته ها: آنالیز داده های 28 مداخله (24 مطالعه) نشان داد که HIIT منجر به افزایش معنی دار آدیپونکتین می شود [004/0P=، (68/0 الی 12/0CI: ) 40/0]. همچنین، آنالیز داده های 8 مداخله نشان داد که HIIT منجر به افزایش غیر معنی دار آدیپونکتین نسبت به گروه MICT شد [07/0P=، (86/0 الی 04/0CI:-) 41/0]. نتیجه گیری: یافته های مطالعۀ حاضر نشان داد که HIIT روش تمرینی مناسب و کارآمد برای افزایش آدیپونکتین به ویژه در افراد با اختلالات متابولیکی است

1مقدمه: با توجه به اهمیت ورزش در پیشگیری و درمان بیماری های مرتبط با چاقی، مطالعۀ تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان PEPCK در بافت کبد همچنین گلوکز و انسولین در رت های چاق دیابتی نوع دو و مقایسه با گروه چاق غیر دیابتی انجام گرفت. روش ها: 28 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (20 ± 220 گرم) به واسطۀ 6 هفته رژیم غذایی پُرچرب چاق شدند. سپس 14 رت توسط تزریق درون صفاقی mg/Kg 30STZ  دیابتی نوع دو شدند. رت های مورد مطالعه در 4 گروه: 1) چاق (7 =n)، کنترل، 2) چاق تناوبی، 3) دیابتی کنترل، 4) دیابتی تناوبی تقسیم شدند. گروه های تناوبی برای مدت 6 هفته در تمرین های تناوبی به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 10 تکرار دویدن 40 ثانیه ای روی تریدمیل با فواصل استراحتی 2 دقیقه ای بین تکرارها شرکت نمودند. در نهایت 48 ساعت پس از آخرین جلسه، سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین، بیان PEPCK در بافت کبد اندازه گیری و توسط آنوای دو سویه مقایسه شدند. یافته ها: در مقایسه با گروه های کنترل، تمرین های تناوبی در رت های دیابتی و غیر دیابتی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا منجر شد (001/0 P=). تمرین های تناوبی همچنین به افزایش انسولین سرم نسبت به گروه کنترل دیابتی (006/0 P=) وکاهش در بیان PEPCK نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد (005/0 P=). نتیجه گیری: بهبود گلوکز در پاسخ به تمرین های تناوبی در رت های دیابتی نوع دو احتمالاً ریشه در افزایش انسولین و افزایش در بیان PEPCK کبدی دارد. اندازه گیری فعالیت یا بیان دیگر آنزیم های کبدی جهت نتیجه گیری کلی پیشنهاد می شود

1مقدمه: سلامت و عملکرد مناسب رتیکولوم اندوپلاسمیک در کبد می تواند منجر به افزایش کیفیت متابولیسم سلول های کبد شود. فعالیت ورزشی می توانند با تنظیم آنزیم های کبدی و عوامل مرتبط با مسیر آپوپتوز منجر به سلامت کبد شوند. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، مقایسۀ عملکرد پروتئین چاپرون (CHOP) رتیکولوم اندوپلاسمیک کبد رت های مدل سالم با مداخلۀ جلسات تمرینی متفاوت و گرسنگی است. روش ها: در تحقیق تجربی حاضر تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار با دامنۀ وزنی 25 ±330 گرم انتخاب و به شش گروه 1) کنترل، 2) گرسنگی، 3) 3 روز تمرین در هفته، 4) 5 روز تمرین در هفته، 5) گرسنگی+3 روز تمرین در هفته، 6) گرسنگی+ 5 روز تمرین در هفته تقسیم شدند. تمرین ورزشی شامل یک ساعت دویدن مداوم به مدت 4 هفته روی تردمیل بود و گرسنگی به مدت 14ساعت در زمان بیداری رت ها انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. سطح معنی داری 05/0≥P در نظر گرفته شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها تغییر معنی داری در سطوح آنزیم های کبدی آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات ترانس آمیناز (AST) نشان داد (05/0≥P). این تغییر در بیان ژن CHOP نیز معنی دار بود (05/0≥P). نتیجه گیری: تمرین هوازی 3 و 5 روزه همراه با گرسنگی با کاهش آنزیم های کبدی (AST و ALT) و عامل مرتبط با مرگ سلولی (CHOP) از طریق مسیر آپوپتوز می تواند منجر به سلامت کبد می شود

1مقدمه: عامل مغذی عصبی مشتق از مغز (BDNF) در افراد دیابتی کاهش و آسپروسین و هموگلوبین A1c (HbA1c) افزایش می یابد و ورزش می تواند این اثرات را معکوس کند، اما اثر ورزش شدید بر آسپروسین و BDNF در افراد سالمند دیابتی مشخص نیست. بنابراین، هدف مطالعۀ حاضر بررسی اثر ورزش عملکردی با شدت بالا بر سطوح آسپروسین و BDNF و ارتباط آنها با گلوکز و HbA1c مردان و زنان سالمند دیابتی بود. روش ها: در این مطالعۀ نیمه تجربی، 24 مرد و زن سالمند دیابتی (سن: 84/5 ± 25/67 سال، وزن: 01/13 ± 29/70 کیلوگرم، قد: 29/10 ± 92/160 سانتی متر) شرکت کردند. در حالت ناشتا نمونۀ خون اولیه گرفته شد. 90 دقیقه بعد، آزمودنی ها ورزش عملکردی با شدت بالا را به مدت 50 دقیقه انجام دادند. نمونۀ خونی دوم 10 دقیقه بعد از ورزش انجام شد. سطوح آسپروسین، BDNF، HbA1c و گلوکز به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های t، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: آسپروسین و BDNF در هر دو گروه به ترتیب کاهش (0005/0 >P) و افزایش یافت (0005/0 >P). بین BDNF و آسپروسین مردان و زنان سالمند دیابتی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0 P). نتیجه گیری: ورزش با شدت بالا آسپروسین و BDNF را در مردان و زنان سالمند دیابتی به ترتیب کاهش و افزایش می دهد. همچنین، با توجه به رابطۀ منفی معنادار بین BDNF با گلوکز و HbA1c و رابطۀ مثبت معنادار بین آسپروسین با گلوکز و HbA1c به نظر می رسد ورزش با شدت بالا با معکوس کردن تغییرات آسپروسین و BDNF، موجب بهبود احتمالی سطوح گلوکز و HbA1c می شود

1مقدمه: فتوئین A-و B هپاتوکاین های هستند که با دیابت نوع دو ارتباط دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی و استقامتی همراه با دریافت اورسولیک اسید بر سطوح فتوئین-A و-B بافت کبدی رت های سالمند دیابتی شده با HFD-STZ بود. روش ها: 56 سر رت 21 ماهه دیابتی شده به طور تصادفی به هفت گروه مساوی کنترل (C)، مکمل اورسولیک اسید (UA)، مکمل+تمرین مقاومتی ((UA+R، مکمل+تمرین استقامتی (UA+E)، تمرین مقاومتی (R)، تمرین استقامتی (E) و گروه شم (D) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی با شدت 60% MVCC، 20-14 مرتبه بالارفتن از نردبان با یک دقیقه استراحت در بین هر تلاش و تمرین استقامتی شامل دویدن روی نوارگردان با شدت بالا 60-75% و شدت پایین 30-40% سرعت بیشینه پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته بود. گروه های دریافت کنندۀ مکمل، میزان500 میلی گرم بر کیلوگرم UA در ترکیب با غذای پُرچرب دریافت کردند. یافته ها: میزان فتوئین-A در گروه UA، E، UA+E کاهش معنی داری داشت (05/0 ≥P) و تنها در گروه R و UA+R، کاهش معنی دار نبود. همچنین میزان فتوئین-B در موش های دیابتی در گروه UA، E، R، UA+E کاهش معنی داری داشت (05/0 ≥P) و تنها در گروه تمرین UA+R تغییرات معنی دار نبود. میزان فتوئین-A و فتوئین-B در بین گروه E با R و UA+R با UA+E تفاوت معنی داری داشت (05/0 ≥P) که بیشترین کاهش در گروه UA+E بود. نتیجه گیری: با توجه به آثار مفید تمرینات و مکمل UA بر هپاتوکین ها به نظر می رسد ارائۀ هم زمان دو مداخلۀ تمرین ورزشی و مکمل UA تأثیر درمانی مؤثرتری بر هپاتوکین های کبدی دیابتی ها داشته باشد