مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1402 | دوره:31 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

1سابقه و هدف:  دانش ناکافی در زمینه ی خودمراقبتی در این بیماران موجب بدترشدن وضعیت بیماری و کاهش امید به زندگی شان می شود؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش برنامه ی خودمراقبتی بر امید به زندگی در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان توحید شهر سنندج در سال 1400 انجام شد. مواد و روش ها:  در مطالعه ی نیمه تجربی حاضر، تمام بیماران دارای معیارهای ورود، به روش سرشماری انتخاب شدند و سپس در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در دو گروه قبل و یک ماه بعد از مداخله، پرسش نامه ی دموگرافیک و امید به زندگی هرث توزیع شد. مداخله شامل سه جلسه ی آموزشی  چهره به چهره درباره ی همودیالیز، درمان دارویی، مصرف مایعات و رژیم غذایی بود که در حین همودیالیز به بیماران ارائه می شد. بیماران در گروه کنترل طبق روتین، مراقبت های لازم را دریافت کردند. داده ها با استفاده از آزمون های تی وابسته، تی مستقل و کای اسکوئر با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل شدند. یافته ها:  یافته های حاصل از مطالعه نشان داد که میانگین نمره ی امید به زندگی قبل از مداخله در گروه آزمون 2. 31 ± 17. 86 و در گروه کنترل 1. 89 ± 17. 87 بود (0. 710p= و 1. 817-t=) و هر دو گروه امید به زندگی ضعیفی داشتند؛ اما بعد از مداخله، میانگین نمره ی امید به زندگی در گروه آزمون 4. 43 ± 20. 16 و در گروه کنترل 2. 41 ± 17. 96 بود که تفاوت آماری معنی داری داشت (0. 001p< و 1. 493t=). نتیجه گیری:  آموزش خودمراقبتی به افزایش آگاهی و ارتقای کیفیت مراقبت در بیماران منجر می شود و افزایش امید به زندگی را در این بیماران به دنبال خواهد داشت؛ بنابراین ارتقای سطح خودمراقبتی در بیماران باید همواره بخشی از مراقبت های پرستاری را در بر بگیرد

1سابقه و هدف:  ارزش های حرفه ای، با ایجاد انگیزه در پرستاران برای مقابله با مسائل اخلاقی و هدایت نحوه تعامل با بیماران و همکارانشان، می تواند نقش مهمی در کیفیت زندگی حرفه ای آنان داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین نقش ارزش های حرفه ای بر کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران شاغل در بیمارستان آیت الله خاتمی شهرستان خاتم در سال 1400 انجام شده است. مواد و روش ها:  در این مطالعه توصیفی-مقطعی، جامعه و نمونه پژوهش یکسان بوده است و 103 پرستار شاغل در بیمارستان آیت الله خاتمی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، به روش سرشماری، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، کیفیت زندگی حرفه ای و ارزش های حرفه ای پرستاری ویرایش شده (NPVS-R) بوده است. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شده است. یافته ها:  میانگین نمره کل ارزش های حرفه ای 13. 38±105. 91 به دست آمد. در بین ابعاد کیفیت زندگی حرفه ای، بالاترین میانگین مربوط به بُعد فرسودگی شغلی (5. 50±36. 06) و پایین ترین میانگین مربوط به بُعد استرس آسیب زای ثانویه (3. 46±21. 30) بود. ارتباط آماری معکوس و معنی داری بین استرس آسیب زای ثانویه با ارزش های حرفه ای وجود داشت (0. 03=P، 0. 175-=r). ارتباط بین دو بُعد فرسودگی شغلی و خستگی از شفقت با ارزش های حرفه ای، معنادار نبود. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که ارزش های حرفه ای، می تواند به عنوان پیش بینی کننده استرس آسیب زای ثانویه در نظر گرفته شود. نتیجه گیری:  پرستارانی که مراقبت های مبتنی بر ارزش های حرفه ای را ارائه می کردند، سطح استرس آسیب زای ثانویه پایین تری داشتند. ازاین رو، مدیران پرستاری باید در بالابردن آگاهی نسبت به ارزش های حرفه ای و فراهم کردن شرایط کاری لازم برای کاهش استرس آسیب زای ثانویه در پرستاران تلاش کنند

1سابقه و هدف:  اختلالات کف لگن شامل نقصان در ورقه های عضلانی و لیگامانی است که موجب اختلال در دیواره ی قدامی، میانی و خلفی می شود. رویارویی با نشانه های این اختلالات می تواند بسیاری از جنبه های زندگی یک زن را تحت تأثیر قرار دهد. باتوجه به نبودن دانش در این زمینه، مطالعه ی حاضر باهدف تبیین فرآیند رویارویی زنان با نشانه های اختلالات کف لگن انجام شده است. مواد و روش ها:  این پژوهش کیفی در سال های 1396 تا 1399 انجام شده است. طی نمونه گیری هدفمند و نظری 38 مشارکت کننده وارد شدند و با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته، داده ها جمع آوری و با روش گرنددتئوری کوربین و اشتراوس (2015) طی چهار مرحله (1-تحلیل داده ها برای مفاهیم، 2-برای زمینه، 3-برای فرایند، 4-ترکیب طبقات) تجزیه وتحلیل گردیده است. از نرم افزار MAXQDA10 برای مدیریت و تحلیل داده های کیفی کمک گرفته شده است. یافته ها:  در مطالعه ی حاضر دغدغه اصلی مشارکت کنندگان «سلب زندگی عادی» و تئوری استخراج شده از داده ها، «اداره ی نشانه ها در جهت عادی سازی شرایط» بود. این تئوری حاصل کنش/ واکنش پنج گانه شامل: کنکاش ذهنی با مشاهده ی نشانه ها و تلاش برای اطمینان یابی، تلاش برای پنهان کردن بیماری، تلاش برای حل اختلافات زناشویی، به کارگیری راهبردهای خودمدیریتی و پیگیری فعالانه ی درمان بود و درنهایت پیامدی با طیف همسازی با بیماری تا بهبودی نسبی داشت. دغدغه ی مشارکت کنندگان درزمینه ی «چیرگی نشانه ها بر ابعاد زندگی فردی و بین فردی» که شامل هفت زیرمفهوم بود، رخ می داد. نتیجه گیری:  نتیجه اصلی این مطالعه ارائه تئوری «اداره ی نشانه ها در جهت عادی سازی شرایط» است. براساس این تئوری زنان در پاسخ به دغدغه ی خود، در جستجوی راه کارهای مقابله ای در زمینه های مختلف برآمده و سعی می کنند از راهِ اداره ی نشانه ها، زندگی خود را عادی سازند

1سابقه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین اختلالات قلبی مزمن، پیشرونده و ناتوان کننده می باشد که تاثیر مخربی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی این بیماران دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش آموزش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی با مشارکت 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از بلوک های جایگشتی در سه گروه کنترل، آموزش مجازی و حضوری قرار گرفتند، پرسشنامه های دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بصورت خودگزارشی قبل از مداخله تکمیل شدند. گروه کنترل تنها آموزش های روتین درمانگاه، گروه آموزش حضوری در 4 جلسه یک ساعته، یک روز درمیان، و گروهی آموزش خودمراقبتی را دریافت کردند و گروه مجازی همین میزان آموزش را بصورت کلیپ آموزشی دریافت کردند و دو ماه بعد مجددا پرسشنامه ها تکمیل شدند. آزمون های مجذور کای، تست دقیق فیشر، تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران سه گروه مشاهده نشد(0.05 p˃). در زمان بعد از مداخله بین گروه آموزش مجازی و حضوری تفاوت آماری معنی داری از نظر خودمراقبتی و کیفیت زندگی مشاهده نشد(0.05 p˃). اما خودمراقبتی و کیفیت زندگی در این دو گروه نسبت به گروه کنترل ارتقاء یافته بود(0.05 P˂). نتیجه گیری: هر دو روش آموزش مجازی و حضوری تاثیر یکسانی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی داشتند. در صورتی که شرایط آموزش حضوری مهیا نباشد می توان آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری نمود.

1سابقه و هدف:  انجام فعالیت های پیشگیرانه با مشارکت فعال بیمار و داشتن پیروی از رژیم درمانی مهم ترین رفتار مرتبط با بیماری دیابت است که سلامت مددجو را تضمین نموده و از شدت عوارض آن می کاهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پیروی از رژیم درمانی در بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهر سنندج در سال 1397 انجام شده است. مواد و روش ها:  در مطالعه حاضر تعداد 181 بیمارِ مبتلابه دیابتِ مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر سنندج به روش نمونه گیری در دسترس (که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند) به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های مطالعه با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد پیروی از درمان در بیماران مزمن جمع آوری گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و در سطح معنی داری 0. 05 >P تحلیل شد. تجزیه وتحلیل داده ها با آزمون های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام شده است. یافته ها:  به طورکلی سطح پیروی از درمان واحدهای موردپژوهش متوسط بود. میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به طور معنی داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود (0. 001P<). همچنین میانگین نمره پیروی از درمان در بعد توانایی در مصرف کنندگان انسولین بیشتر از قرص بود (0. 042P=) ولی در بعد تعهد در مصرف کنندگان قرص بیشتر از انسولین بود (0. 023=P). میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به طور معنی داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود. نتیجه گیری:  با توجه به متوسط بودن سطح پیروی از درمان، ارائه راه کارهایی در جهت بهبود میزان پیروی از درمان و به ویژه در زمینه تلفیق درمان با زندگی و بهبود تمایل به مشارکت در درمان در این بیماران ضروری به نظر می­رسد

1سابقه و هدف:  مراقبت پرستاری فراموش شده، یک نگرانی جهانی است. مدیران پرستاری، با استفاده از مهارت های رهبری، نقش برجسته ای در پیشگیری از مراقبت پرستاری فراموش شده دارند. یکی از رویکردهای رهبری، رهبری اخلاقی است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر رهبری اخلاقی درک شده توسط پرستاران بر مراقبت پرستاری فراموش شده در سال 1400 انجام شده است. مواد و روش ها:  در این مطالعه توصیفی همبستگی، 230 پرستار شاغل در بخش های مختلف داخلی و جراحی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی از دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه مشخصات دموگرافیک، پرسش نامه رهبری اخلاقی در پرستاری و مراقبت پرستاری فراموش شده بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معناداری کمتر از 0. 05 تحلیل شد. یافته ها:  میانگین نمره مراقبت پرستاری فراموش شده (2. 83±47. 54) و رهبری اخلاقی درک شده (10. 75 ± 109. 08) بود. بیشترین مراقبت پرستاری فراموش شده در حیطه ارزیابی مربوط به «تمرکز بر ارزیابی مجدد بیمار بر اساس شرایط بیمار»، در حیطه مداخلات-نیازهای فردی مربوط به «حمایت عاطفی از بیمار و خانواده»، در حیطه مداخلات-مراقبت پایه مربوط به «نظارت بر غذا دادن به بیمار قبل از اینکه سرد شود» و در حیطه برنامه ریزی مربوط به «شرکت درکنفرانس های بین رشته ای مراقبت از بیمار» بود. نتایج نشان داد که بین رهبری اخلاقی درک شده توسط پرستاران و مراقبت پرستاری فراموش شده ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد (0. 05>P). نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که از بین ابعاد رهبری اخلاقی، بعد اخلاق مداری می تواند به عنوان پیش بینی کننده منفی مراقبت پرستاری فراموش شده در نظر گرفته شود. نتیجه گیری:  اجرای رهبری اخلاقی یکی از راهبردهای عملی برای کاهش مراقبت های پرستاری فراموش شده است. مشارکت و عملکرد مدیران پرستاری در این فرآیند برای یک نتیجه موفقیت آمیز حیاتی است

1سابقه و هدف: علی رغم تأئید تأثیر مثبت استفاده از ماسک در پیشگیری از ابتلا به بیماری، میزان پایبندی به این امر در برخی از جوامع، بسیار پایین گزارش شده است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین عوامل روانی اجتماعی مؤثر بر استفاده از ماسک در دوران پاندمی کووید19در بیمارستان بعثت همدان انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر به روش توصیفی مقطعی بر روی 384 نفر از مراجعه کنندگان به بیمارستان  آموزشی درمانی بعثت همدان که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، در سال 1401 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ی ساختگی محقق بود که شامل 51 سؤال به منظور ارزیابی وضعیت دموگرافی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و معنوی شرکت کنندگان بود و به روش مصاحبه ی چهره به چهره تکمیل شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار 26SPSS و آزمون های مجذور کای، مونته کارلو، من ویتنی و t استیودنت استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 11.71±36.76 سال بود. بیش از نیمی از شرکت کنندگان (54.7درصد) مرد بودند. فراوانی داشتن ماسک در شرکت کنندگان در زمان مصاحبه 48.4درصد بود. طبق یافته ها، فراوانی استفاده از ماسک در مردان به طور معنی داری کمتر از زنان بود، همچنین بین استفاده از ماسک با مجردبودن، تحصیلات بیشتر، سکونت در شهر و مصرف نکردن دخانیات ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (0.001P<). بین استفاده از ماسک با وضعیت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بالاتر نیز ارتباط معنی دار مشاهده شد (0.001P<). نتیجه گیری: وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی عوامل مؤثر بر استفاده از ماسک شناسایی شدند. از این رو، توجه به رفتار های پیشگیرانه، هنجار های اجتماعی و فرهنگ سازی در زمان همه گیری ها ضروری است.

1سابقه و هدف:  ارائه برنامه های آموزشی می تواند در بهبود وضعیت سلامت بیماران مبتلا به سرطان کمک کننده باشد. بر همین اساس، این مطالعه با هدف تأثیر برنامه آموزشی از راه دور بر کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سرطان پروستات پس از شیمی درمانی انجام شد. مواد و روش ها:  مطالعه از نوع نیمه تجربی بود و به روش نمونه گیری در دسترس در سال 1401 بر روی 60 نفر (در هر گروه 30 نفر) از بیماران مبتلا به سرطان پروستات مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی (ره) شهر ایلام انجام شد. پس از تخصیص تصادفی، گروه کنترل درمان های روتین را دریافت کردند و گروه مداخله علاوه بر درمان های روتین به مدت 12 هفته (دو بار در شش هفته اول و یک بار در شش هفته دوم) به صورت تلفنی پیگیری شدند. ابزارهای جمع آوری کننده اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب بک بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t زوجی و مستقل و کای اسکوئر) در نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها:  میانگین نمرات اضطراب بین دو گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله از نظر آماری معنی دار نبودند (0. 05P). نتیجه گیری:  آموزش و پیگیری تلفنی در کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سرطان پروستات مؤثر بود. توصیه می شود این روش توسط پرستاران در بیماران سرطانی انجام شود